Uit in Enschede

Voor de mensen die willen weten hoe het is afgelopen, lees niet verder. Weer een 6-4 verlies. Maar het zag er al beter uit dan de vorige keer. Na twee uur spelen zag ik weinig mensen minder staan. En degene waar ik me wel zorgen om maakte leek zich redelijk te hebben gered. Maar waarschijnlijk begrijp ik gewoon niets meer van het spelletje.
Eelco en Peter speelden met wit en lieten de tegenstander het initiatief. Maar zoals zo vaak, als de aanvallende partij niet scoort dan volgt een gemene counter en die leverde dan ook materiaal en de partij op. Dat je een aanval niet moet onderschatten merkten Otto en Wouter. Beiden stonden volgens mij prima, Wouter zelfs een pionnetje meer (tegen wat compensatie), maar ik rekende toch op minimaal 1,5 punt. Maar deze aanvallers wisten wel te scoren.
Dirk en Frank stonden halverwege de wedstrijd iets beter, maar moesten gezien het wedstrijdverloop, dat je absoluut niet uit dit verslag kunt halen, proberen te winnen. Dirk offerde een pion en later een stuk en Frank liet zich verrassen en kwam een stuk tegen twee pionnen achter. Beiden lieten echter zien uit het goede hout te zijn gesneden en deelden het punt.
Jaap en Léon hadden vrij zeldzame openingen op het bord. Jaap stond moeilijk na de opening, knokte zich helemaal terug en liet zich toen een stuk afhandig maken. Léon had een pion geofferd, naar mijn mening met voldoende compensatie, maar toen hij naar een remise eindspel had moeten afwikkelen, bleef hij op winst spelen. Tja, dan kun je het deksel op de neus krijgen.
Bob en Tom tenslotte speelden, niet respectievelijk, als eerste en laatste remise. Remise kun je halen door met een betere stelling en een bord vol stukken, maar minder tijd, het punt te delen, of tot het gaatje te gaan. Na een lange manoeuvreerpartij twee pionnen voorstaan en er dan achter komen dat het (dubbel)toren eindspel remise is. Pfff.
Er restte ons niets dan de lokale economie van Leuvenheim te stimuleren en daarna snel naar huis. De volgende keer zullen we een keer moeten gaan scoren, anders ga ik me nog zorgen maken…

Te veel cadeaus...

Afgelopen zaterdag was de eerste thuiswedstrijd tegen Caissa Eenhoorn. Het team zou compleet zijn en omdat ook Remco langs zou komen, was dit het ideale moment om onze kersverse vader in het zonnetje te zetten. Toen iedereen op (één na) aanwezig was wisselde een tas vol cadeaus van eigenaar. Helaas werden er nog veel meer presentjes gegeven die dag. Na een uur spelen lag een flinke nederlaag in het verschiet. Op vier(!) borden stonden we slecht tot verloren en op de rest was het redelijk in evenwicht. Het bontst van allen maakte ik het zelf. Lang nadenken, slechte zetten doen en wanneer het weer enigszins onder controle leek, twee plannen door elkaar halen en een paar grafzetten spelen. Zo weet je zeker dat je kansloos bent…

Ondertussen had ons nieuwe lid al het punt gedeeld en niet snel daarna kreeg onze papa van zijn tegenstander een cadeautje. Overigens wel één in een scherpe stelling waarin hij liet zien dat hij geen last heeft van slapeloze nachten! Nadat onze Nederlands kampioen het punt had gedeeld, werden een paar van de andere gulle spelers op een nul getrakteerd. Eerst onze toekomstige IM, die in de opening een zetje miste waarna hij verloren stond. Vechtend en schreeuwend probeerde hij nog van alles, maar er werd geen krimp gegeven. Daarna moest ook onze nieuwe oude speler de koning omleggen. Teveel gaten in zijn stelling kostte twee pionnen en activiteit. Uiteindelijk stortte de hele stelling in.

Om nog een punt (of twee) te pakken moest een wonder gebeuren. De topscoorder van de afgelopen jaren gaf het goede voorbeeld. Remise weigeren, een slechte zet spelen en vier zetten later het punt binnen. Zou het nog gaan lukken? Helaas werd er in een licht betere stand een positionele blunder gespeeld, waardoor een stelling met een klein plusje een precair toreneindspel werd. Daar wist de tegenstander wel raad mee en met vaste hand was het eerste matchpunt definitief vergeven. Vervolgens moest ook de voorzitter opgeven. Nadat hij een pion had verloren en een tweede had gegeven voor activiteit, wist hij één voor één de pionnen terug te winnen. Toen hij er zelfs één voor kwam te komen, bleek helaas dat een verre vrijpion toch het punt terug naar Hoorn zou meenemen.

Tenslotte mocht onze tenniskampioen in een redelijk gelijkstaand eindspel laten zien dat sommige stellingen iets meer gelijk zijn dan anderen. Zeker als je koning plotseling actief is, je een gedekte vrijpion weet te krijgen en er ook nog mat dreigt. Met ons tweede verlies op zak, werd met een gezelschap van 10 man uit 1, 2 en 3 plus een invaller om het tiental compleet te maken, heerlijk thais gegeten met dank aan Sjoerd. Daarna snel naar huis om mijn verdriet weg te slapen. Volgende ronde mogen we naar Enschede. Tijd voor de eerste matchpunten!