18 december 2011

Geduld


Zaterdagochtend om een uur of 9 sta ik op en open ik de gordijnen. Ik zie dat het een mooi dagje gaat worden; een zonnige dag en de storm van de afgelopen week was ook nergens meer te bekennen. Ook buiten is het aangenaam zacht weer en in de verste verte lijkt er nog geen sprake van winter. Ik rijd naar de Opbouw waar Dirk ons op zal wachten om ons naar het verre Voerendaal te brengen. Meestal rijd ik, maar ik had wel eens zin om achterin te relaxen en bij het avondeten ook wat meer alcohol te consumeren. En inderdaad: de auto van Dirk rijdt erg prettig en kan ook af en toe mijn momenten vinden om op de achterbank even weg te dromen achteroverleunend tegen de fijne zachte hoofdsteuntjes.
Pas vlak voor de afslag naar Voerendaal ben ik weer bij de les en is het nog even een slingerweggetje volgen om bij het gezellige cafeetje aan te komen waar Voerendaal haar thuiswedstrijden speelt. De TomTom van Dirk heeft ons keurig naar de parkeerplaats geloodst en vertelde zelfs dat we aan de linkerkant moesten parkeren!
Bij binnenkomst in de speelzaal blijken alleen de tafels en stoelen er te staan. Ik ben even bang dat we weer moeten meehelpen om de stukken op te zetten en de klokken in te stellen. Er is ook nog geen tegenstander te bekennen, terwijl we toch niet echt heel vroeg zijn. Dan maar gauw het cafeetje in om een kopje koffie te drinken. De barjuffrouw is er gelukkig wel, dat is op dit moment het belangrijkste. Peter en ik zien al snel dat het niet hetzelfde mooie meisje is dat een paar jaar geleden achter de bar stond, maar deze jongedame stelt ons zeker niet teleur. Ook niet in het afrekenen van de 6 drankjes die bij elkaar maar 10 euro kosten….
Op het moment dat ik aan het bestellen ben zie ik dat de rest van het team binnenkomt. We zijn met z’n zevenen nu, dus we zijn compleet. Over Eelco hoeven we ons geen zorgen te maken; er is immers geen tweede Voerendaal, dus ik vertrouw erop dat hij gewoon om half één aanwezig is. Half één?? Ow shit ja, we gaan vandaag een uur eerder beginnen dan normaal!! Weet Eelco dat wel??

Dan de wedstrijd: captain Richard heeft er deze keer voor gekozen om geen tactische opstelling tegen dit team in te zetten, maar gewoon op volgorde van sterkte. Na twee uur spelen komt mijn Duitse tegenstander met Russische achternaam met een remisevoorstel. Ik overleg met mijn captain en hij zegt dat dat al het derde remiseaanbod is van de tegenstanders binnen een paar minuten. Even later begrijp ik dat het voorstel er zou zijn om er in de hele wedstrijd maar meteen een gelijkspelletje van te maken. Gezien de stand op de borden op dit moment misschien niet eens een slecht voorstel voor ons, maar gezien de stand in de klasse kunnen we beter ‘gokken’ om nog kans te maken op het kampioenschap. Otto zegt, zoals wel vaker, dat hij veel vertrouwen heeft in zijn stelling en liever wil doorspelen. Ook het feit om vier uur te moeten reizen voor een partijtje van twee uur schaken zint hem niet. Toch besluit ik, kopman van het vlaggenschip van ASV, om de remise, met meer dan een half uur minder op de klok dan mijn Russische tegenstrever, professioneel aan te nemen. Teamgenoten verwijten mij dat ik bang ben voor de achternaam, maar ik weet wel beter; ik zou vandaag immers het verslag schrijven en heb nu de tijd om goed overal rond te kijken en de stellingen in me op te nemen, daar waar het anders altijd aan me voorbij gaat.
Niet veel later nadat ik de remise geaccepteerd heb, zie ik dat Otto inderdaad heel erg goed, waarschijnlijk zelfs gewonnen staat. Eerder in de partij toen ik zijn stelling zag, zag ik dat hij een pionnetje achterstond zonder ogenschijnlijke compensatie. Blijkbaar zat ik niet goed in de stelling, want toen al zag zwarts stelling er bedenkelijk uit volgens Fritz.


In deze stelling speelt zwart 9…Pxe4. Deze zet is volgens Otto de zet die juist niet goed is. Weliswaar wint zwart een pion, maar zijn stelling valt heel snel ineen. Wit ontwikkelt razendsnel zijn stukken en zwart heeft daar geen antwoord op. Er volgde 10. Pxe4 Lxd4 11. Lg5 f6 12. Lh6 Lf5 13. Lf3 Pd7 14. Tad1 Lxb2


15. Pxd6!! Een fraaie zet die er niet alleen voor zorgt dat wit een pionnetje terugwint, ook is later …c6 niet meer mogelijk. Als zwart de dame neemt volgt 16. Ld5+ Kh8 17. Pf7+ Kg8 18. Pxd8+ Kh8 19. Pf7+ Kg8 20. Pd6+ Kh8 21. Pxe8 (dreigt 22. Lg7#) Txe8 22. Td2 en wit wint nog één van beide lopers. 15…cxd6 16. Dxb2 Pc5 17. Ld5+ Kh8 18. Tfe1 Te5



Zwart probeert nog de e-lijn en de a1-h8 diagonaal te sluiten, dus wit speelt logischerwijs 19.f4 Txe1+ 20. Txe1 Ld7 (er dreigde immers het mooie 21. Te8+ Dxe8 22. Dxf6#. 20…Pd7, met het idee om f6 te dekken is ook geen pretje: 21 h3! met simpelweg de dreiging 22. g4, omdat de loper geen velden meer heeft. Na …Ld3 komt Dc3.



Helaas miste Otto hier mat in 7! 21. Lg5 Kg7 22. Lxf6 Kh6 (22. Dxf6 23. Te7+ gaat sneller mat). 23. Lg7+ Kh5 24. Lf3+ Lg4 25. Lxg4 Kxg4 26. h3+ Kxf4 ( Kh5 27. De2+ Kh4 28. Dg4#) 27. Lh6+ en 28. Df2#. 21…Pe4 22. Txe4 Kg7 23. Lxf6+ Kh6 24. f5 Db6+ 25. Dxb6 gxf5 26. De3+ f4 27. Dxf4+ Kh5 28. Dg5#. Nu ging de partij na 21. Te3 Tb8 22. f5 b5 23. fxg6 hxg6 24. Lg5 Kh7 25. Lxf6 bxc4 26. Dd4 Tb1+ 27. Kf2 1-0 ook snel uit.
Otto had, net als vele andere spelers, geduldig zijn partij uitgespeeld. Niets overhaasts na pionverlies en ook het Lg5 liet nog 4 zetten op zich wachten. Zwart kon al niet veel meer uitrichten in die stelling.

Eelco kwam met zwart niet al te best uit de opening. Hij snoepte nog een pionnetje mee, maar zijn koning bleef ongerokeerd op de achterste rij staan. Nadat de tegenstander zijn pionnetje terugwon had Eelco inmiddels al een stevig pionnencentrum en had hij zijn stukken ontwikkeld. Het gevaar was geweken en remise het logische resultaat. Eelco bleef in deze partij erg geduldig zijn stelling verdedigen en zodra de tijd daar was, kon hij zich langzaam uit de schulp trekken.

Léon stond de hele middag moeilijk met de zwarte stukken had ik het idee. Zijn loper op c8 leek begraven en wit leek met wat meer ruimte wat prettiger te staan. Wit kon daar niet heel veel mee doen en Léon hield de boel met veel geduld (op de wijze van Eelco) bij elkaar. In zwarts tijdnood was het toch wit die moest uitkijken dat zwart niet het initiatief ging overnemen op de damevleugel. Op tijd bood hij remise aan en met nog een paar minuten op de klok leek het me een verstandige beslissing om dat aan te nemen. De eerste helft was voor ons en we stonden 2,5-1,5 voor!

Een meevaller was er voor Peter. In een loopgravengevecht waarin Peter met wit iets meer ruimte had, was er toch niet veel aan de hand voor zwart. Tegenstander Erik-Jan Morren had zijn verdediging op orde en het leek nog een lange klus te gaan worden. Peter bleef geduldig de druk opvoeren en, vlak voordat de tijdnoodfase aanbrak, offerde zwart een stuk dat incorrect bleek. Peter kon een tussenzet doen door een paard te slaan en het volledige stuk te incasseren.

Dirk speelde, net als Peter, een positionele loopgravenpartij waarin weinig stukken geruild werden. Dirk hield de zaak onder controle en loerde geduldig op kansen. Zeker in de inmiddels opgekomen tijdnood hoopte Dirk erop dat zijn tegenstander ergens de mist in zou gaan. Die verslikte zich niet en remise was ook hier het resultaat.

Richard kwam op bord 8 met zwart door een onnauwkeurigheidje een pion achter. Met taai spel wist hij geduldig zijn tegenstander op afstand te houden en het materiaal uit te dunnen. Ook Richard wachtte, net als Dirk, de tijdnoodfase af om te zien of er nog kansen zouden komen. Die kwam er ook, omdat tegenstander Marcel Winkels het allemaal niet zo snel meer zag. Het remiseaanbod van de witspeler werd zelfs met een pion minder door Richard afgeslagen. Richard kon even later al zijn pion terugwinnen met behoud van goede stelling, omdat zijn tegenstander alleen maar hangende isolani’s had. Richard ging hier toch echt een beetje te ver met zijn geduld en pakte maar niet die pion terug. Een klein momentje van onachtzaamheid dwong hem zelfs een loper tegen een paard te ruilen, terwijl hij natuurlijk liever het machtige loperpaar wilde behouden. De stelling bleef nog steeds licht beter voor zwart, maar wit keepte het eindspel goed en kon zijn paard offeren om Richard met een randpion en loper van verkeerde hoek te laten zitten. Zover kwam het echter niet en er werd al eerder tot remise besloten. De matchpunten waren nu immers veilig!

Als laatste wachtte Remco, die toch echt het meeste geduld van iedereen had, zijn kansen af tegen Jürgen Fuhs. Waarschijnlijk wilde hij eerst afwachten wat Richard zou doen alvorens risisco’s te gaan nemen (voor zover dat mogelijk was in die stelling). Toen Richard dus de matchpunten had binnengebracht, kon Remco nu echt het eindspel uit proberen te melken. In een technische stelling waar ook hij een pion had geofferd, was het een kwestie van kiezen welke hij terug zou pakken. Net als Richard bleef hij de druk erop houden voordat hij de pion terugwon. Misschien ook wel om niet al te veel stukken te ruilen. Op een gegeven moment ruilde hij toch de paarden om de pion terug te winnen. In de tussentijd had hij zijn zware stukken al in goede positie gemanoeuvreerd. Ik dacht dat hij wel eerder een pion had kunnen winnen, maar Remco had geen haast. Ik vraag me af of zijn tegenstander niet remise had kunnen claimen vanwege de 50-zetten regel, zoveel geduld had Remco. Aan het eind bracht een nietig pionnetje de winnende doorbraak met d4-d5.

Eindstand dus 5,5-2,5 voor de oplettende lezer. Gezien de stellingen halverwege de wedstrijd, lijkt me deze score geflatteerd, maar wel een prima solide resultaat zonder nederlagen!

Bij de chinees genoot iedereen van zijn eten en ik kon eindelijk een paar biertjes (meer) drinken. Na een paar biertjes kwam ik er achter dat ik nog wel een stukje met de auto naar huis moest, die ik vlakbij de Opbouw had staan…..Gelukkig kan ik in Dirks auto geduldig wachten tot mijn alcoholpromillage is gezakt tot het toegestane….


1. Phillipp Schapotschnikow (-) - Wouter van Rijn (2146)       ½-½
2. Bob Merx (2167)                   - Eelco de Vries (2168)        ½-½
3. Henk Temmink (2201)           - Otto Wilgenhof (2239)         0-1
4. Luc Zimmermann (2069)       - Dirk Hoogland (2141)          ½-½
5. Jurgen Fuhs (2015)               - Remco de Leeuw (2159)      0-1 
6. Claus Andok (2106)              - Léon van Tol (2189)             ½-½
7. Eric Jan Morren (1766)         - Peter Boel (2031)                 0-1
8. Marcel Winkels (1980)          - Richard van der Wel (2110)  ½-½

30 oktober 2011

Teambonding

Een enkeling is nooit ziek. Een enkeling gelooft in God. Een enkeling is onvriendelijk tegen zijn vrouw als hij verloren heeft. Een enkeling loopt bij elk stoplicht te bitchen. Een enkeling speelt naast schaak ook scrabble. Een enkeling houdt niet van Europe. Een enkeling houdt van Mott the Hoople. Een enkeling eet alle restjes op. Deze belachelijke eigenschappen behoren toe aan zeven leden plus invaller van het eerste team van de ASV. Opmerkelijk genoeg zorgt mede deze diversiteit voor een hecht vriendenteam dat naast een behoorlijk potje schaak, elkaar vooral liefkozend de loef afsteken. Niemand wordt ontzien.

Schaaktechnisch was er ook het één en ander te appercipiëren.
Het team van DJC, ingeschreven in Steijn, maar residerend in Beek, beide plaatsen in Zuid-Limburg en niet nabij Zevenaar, was op volle oorlogssterkte naar hun speelzolder gekomen. Op de eerste borden tweeëntwintighonderdplusspelers (aardig scrabblewoordje), op bord acht een speelster met een rating van 2047. Een stevig team, zodat het admiraalsschip van de ASV flink aan de bak moest.

Remco maakte vlotjes salonremise, opdat hij daarna aan het bier en het scrabble kon beginnen.
Peter wilde niet over zijn partij praten. Geen fragmentje, niks. Hij verloor. Wellicht te veel Mott the Hoople geluisterd. Eenieder weet dat het luisteren van dat soort wanstaltig geluid het schaakniveau beïnvloedt.
Invaller speelde een prima partij en walste over zijn tegenstander heen.
De stelling voor zijn zet waarna wit direct opgaf was aardig:

Pc!xe4 0-1. Wit verliest de dame in alle varianten. (Of gaat mat.) Geen restjes te verorberen.

Dirk kwam langzaam maar zeker minder te staan. Hij verloor een pionnetje, won het weer terug, en verloor het weer. In het eindspel was de winstvoering van zijn tegenstander keurig. Dirk verloor, zijn vrouw werd ingelicht.
Eelco kreeg een venijnige koningsaanval over zich heen. Hij verdedigde met verve. Toen de rookwalmen waren opgetrokken stond hij duidelijk beter. Een kleine kwaliteit voor. Maar hij koos niet een direct winnende zet en daardoor kwam de kemphanen remise overeen. Zelfs daar was hij niet ziek van geworden.
Otto kwam door een slappe openingsbehandeling van zijn tegenstander al snel een tikkie beter te staan. In het eindspel had hij een loper met vier pionnen tegen een paard met drie pionnen, waarvan één dubbelpion. Zijn tegenstander probeerde een leuk patje:


Als wit nu 1.Kxf3 speelt, is het pat. Otto ging hier terecht niet op in, maar even later was het toch remise, toen wit zijn paard tegen de f-pion kon offeren. De loper staat op de verkeerde velden, om de h-pionnen te laten promoveren. Zelfs hemelse krachten kunnen daar niets aan veranderen.

Ook Wouter had het beste van het spel. Na lang rekenen, startte hij een variant die tijdens het eten in het Griekse restaurant in de nazit nog steeds bleek te kloppen. Ook Houdini maakt er geen gyros van, dus Wouter won een pion. Daarna offerde hij een paard tegen twee extra pionnen, waardoor de materiaalverhouding drie verbonden vrijpionnen tegen een stuk werd. Een interessant gevecht ontspon, waarbij de tegenstander van Wouter de mist in ging. Hij zette zijn eigen paard in de penning, in plaats van met zijn koning te vertrekken, nadat Wouter hem schaak zette. Dit paard werd twee zetten later opgehaald. Met een stuk en een pion voor was de winstvoering eenvoudig. Althans, totdat zijn tegenstander zijn stukken offerde tegen de pionnen, zodat Wouter het klassieke KLP vs K eindspel had.. Het geduld dat hij had om met paard en loper mat te zetten stond in groot contrast tot zijn ongeduld bij alle rode stoplichten. Maar wel weer een punt.

Het meest vermakelijke moment kwam van teamcappy Richard hemzelve.
Na een uitstekend gespeelde partij, staat Richard, met wit, gewonnen in onderstaande stelling:


Wit aan zet. Richard heeft de afgelopen zetten in een ongans tempo gedaan, alsof er een final countdown aan de gang is, en blijft dat doen. Hij speelt doodgemoedereerd 1. Pxh6+.
Toen volgde dit gesprekje:
Tegenstander: “Dat mag niet.”
Richard: “Hoezo niet? Het paard komt toch van f5?”
Tegenstander: “Je staat schaak.”
Richard: “O! En nu? Heb ik nou verloren, of zo?”
De scheidsrechter kwam erbij. Tegenstander krijgt 3 minuten extra tijd. Richard speelt 1. Kd6. Tegenstander geeft op. Logisch, natuurlijk, want hij wist Richards volgende zet al.

Einduitslag: DJC Steijn te Beek 3½ – 4½ ASV te Arnhem.

Met dank,

De Invaller.
(Die er in werd geluisd het verslag te typen, maar dat dankzij de Griekse restjes van een druppende serveerster graag deed.)

19 september 2011

Fietsje

Nou, de eerste seizoenspuntjes zijn binnen. Volgens goede traditie hadden we weer de grootste moeite met een op papier mindere tegenstander. Dit keer stribbelde niet alleen de opponent tegen, er waren nog wat andere zaken. Vervangend teamleider Leon van Tol kreeg een vuurdoop van jewelste. Dat er twee invallers waren was niet zo’n probleem; die scoren gewoon altijd bij ASV. Eén tragisch vormeloos teamlid, daar is ook overheen te komen – waarover zometeen meer. Maar een lekkage om twaalf uur bij Remco de Leeuw in Nijmegen was een gevalletje lullige overmacht. Koortsachtig rondbellend vond Leon ten slotte Jan Vermeer bereid om in te vallen, maar die kon om twee voor één weer worden afgebeld toen Remco zich weer meldde. Toch bedankt, Jan! Remco arriveerde een halfuur te laat in de speelzaal, en zoals dat dan gaat was hij als eerste klaar. Onze Nijmegenaar had alle druppels van zich afgeschud en won in een woedende aanval. Aan de overige borden zag het er goed uit. Eigenlijk stond alleen de geplaagde Leon zelf onder druk tegen Guust Homs (ging dat paard op a5 niet verloren?), Wouter van Rijn moest aanvankelijk keepen en Jan Knuiman keek tegen een lelijk eigen dubbelpionnetje op c7/c6 aan. De rest stond goed tot erg goed. Ook ondergetekende natuurlijk, nadat Arie Huijsman de opening lelijk had mishandeld. Maar deze schaakmaand is voor mij ontaard in een opeenhoping van groteske blunders. Volledig geconcentreerd op mijn eigen aanval overzag ik een simpele paardzet vooruit (!!) van Arie en kon meteen opgeven. Lekker hoor. Deze zeperd werd snel goedgemaakt door Eelco de Vries, die met groot gemak Wim Ratering inblikte op de koningsvleugel. Aanvankelijk klaagde hij nog dat hij net als Remco ook weer te laat had moeten komen, want die won zo gladjes. Maar Eelco had niet veel langer nodig. De mooiste overwinning kwam van Wouter, die de druk van Michel van Leeuwen op zijn zwakke e6-pionnen had weten op te vangen, niet bang was voor de opening van zijn koningsstelling en keihard toesloeg… met een combinatie die niet bleek te kloppen.

Van Leeuwen - Van Rijn

30...Tc2?! 31.Dxc2 Pxf4 32.Te4? Ik had de stelling weer niet in Rybka moeten gooien, want die bederft het hele verhaal en geeft hier ijskoud 32.g3 en wit is in het voordeel, bv. 32...e5 (na 32...Pxe2+ 33.Dxe2 Dd5 34.Kg2 gaat de e-pion verloren) 33.Te4 Dh3? 34.Txf4!. Offers op g3 halen niets uit omdat de dame er op g2 tussen kan. Na de tekstzet is het echter meteen uit. 32...Txg2+ 33.Kf1 33.Kh1 e5 en ...Dh3+. 33...Db5+ 34.T1e2 Dh5!


Toch weer fraai gezien, deze dameswitch. Wit spartelt nog wat na in tijdnood. 35.Ke1 Dxf3 36.Txe6 Pxe6 37.Dc8+ Pf8 38.De8 Ld6! Een aanvalszet! 39.Dd8 Tg1+ 40.Kd2 Lf4+ En nadat de zetten waren geteld gaf Van Leeuwen op; het is mat in drie. Nu werd het bij 3½-1½ (Knuiman had inmiddels geremiseerd) nog behoorlijk spannend. John Sloots had een kwaliteit gepakt tegen de driftig aanvallende Toon Janssen, maar deze was ondanks hevige tijdnood behoorlijk aan het truuken; zodanig dat onze John kort voor de veertigste zet maar eens remise aanbood. Dat werd niet aangenomen omdat Janssen wist dat Zevenaar op een kleine nederlaag afstevende. Dat was echter niet zo duidelijk meer. Aan bord 2 had Otto Wilgenhof tegen Henk Karssen aanvankelijk een mooie drukstelling, maar toen hij oogstte en twee mega-vrijpionnen op de damevleugel kreeg, liep hij ineens tegen een venijnige tegenaanval aan. Karssen, die in de afgelopen weken in onze interne ritme heeft opgedaan, dacht diep na en rekte de strijd nog lang, maar feit was dat de wanhopig vechtende Otto geen kans meer kreeg. Toen dat eraan zat te komen adviseerde ik John door te spelen in een eindspelletje waarin alleen hij kansen had, omdat Leon, na eerst helemaal teruggekomen te zijn tegen Guust, een pion had verloren en de situatie totaal onduidelijk was. Dus John modderde door, en Leon ook. Guust en Leon kwamen in de volgende stelling terecht:

Homs - Van Tol
Wit staat hier nog een tikje beter na bv. 1.Pg2, omdat zwart wegens een vorkje op f6 niet op g4 kan slaan. De volgende zet is te ambitieus, maar kan nog net: 1.g5?! d2! Link. 2.Pf6+?? 2.Pc3 terug was verplicht; na 2...Pxg5 3.Kc2 Pf3 4.Pe6 loopt het waarschijnlijk op remise uit. Onmiddellijk liep Guust rood aan: ongetwijfeld zag hij dat 4...Kf7! direct wint: 5.Kc2 Lf5+ 6.Kd1 c3. Dus bood hij snel remise aan. Nu stond Leon even op om zich ervan te vergewissen dat John niet ging verliezen, met een vaag glimlachje dat mij optimistisch stemde. Hij ging weer zitten en... nam het vredesvoorstel van Guust aan! ‘Ik heb me verrekend’, zei hij achteraf. John probeerde het nog even tegen de opnieuw op tijdnood afstevenende Janssen, maar winst bleek er toch niet in te zitten. 4½-3½ dus. Uw verslaggever had het allemaal mogen aanschouwen en vertrok toen schielijk. Op mijn fietsje sukkelde ik naar huis, via Meinerswijk, in de naderende schemering. Een paard doemde voor mij op, maar ik kon het niet meer van een loper onderscheiden. De teloorgang van oude Knudde.

Wouter van Rijn-Michel van Leeuwen 1-0
Otto Wilgenhof-Henk Karssen 0-1
Leon van Tol-Guust Homs ½-½
Eelco de Vries-Wim Ratering 1-0
Peter Boel-Arie Huijsman 0-1
John Sloots-Toon Janssen ½-½
Jan Knuiman-Vincent Pelgrom ½-½
Remco de Leeuw-Hans Castrop 1-0

Peter Boel

17 april 2011

Niets

Een verslagje over niets. Een partij van 6 uur niets en in de tussentijd heb ik nog wat proberen op te vatten van de andere partijen. Tot zelfs in de Chinees schoot er niets, of geen idee, te binnen.

Om alvast te verklappen dat het nietszeggende duel tegen Messemaker met een bloedeloze 4-4 eindigde draagt bij aan dit verslag. Een nietige plaats in de middenmoot als resultaat. Ik zal toch proberen om iets te herinneren.

Bij Richard leek het leuk, maar uiteindelijk was het niets. De tegenstander van Dirk bleef aan het gewonnen pionnetje uit de opening hangen en Dirk bleef daardoor uiteindelijk met niets achter.

Peter zette de tegenstander onder druk, maar uit het niets tracteerde de tegenstander middels een truc hem op een nul. Remco had lange tijd een stelling met een bijzonder klein nietig plusje. Nadat hij afwikkelde en de pion terug gaf bleef er niets meer van de stelling over. Alle muziek was uit de stelling en het punt werd niet onevenredig verdeeld.

Zouden we van deze tegenstander gaan verliezen 3 en een half tegen een halfje meer dan niets?

Na een partij gespeeld te hebben waarbij 6 uur koning tegen koning nog boeiender is kon ik de tegenstander bedanken voor de 50% verbetering van het puntentotaal, toch anderhalf punt boven niets.

Nog 3 partijen waren bezig en er mocht niet meer verloren of gelijk gespeeld worden. Niet Otto, maar Wouter was als eerste klaar met niet eens een nul, maar een goed verdedigde overwinning. Daarna was Otto wel klaar, omdat de tegenstander het niet meer kon bolwerken. Een spannend laatste duel van Leon bleef over, niet? Een nietig pionnetje bracht de overwinning en daarmee het gelijke spel binnen.

Mocht je denken dat het hiermee af zal zijn, nee hoor. Dit seizoen was een seizoen om te vergeten. Er komt weer een warme zomer aan en de tuin zal veelvuldig opgezocht worden om volgend jaar een maximaal seizoen te draaien. Hersenen zullen geprikkeld gaan worden, zodat volgend seizoen eindelijk de lang verwachte promotie werkelijkheid zal gaan worden. Dit spraken we af bij de Chechuanees. Ik merk dat bij het schrijven van dit verslag het Chinese bier nauwelijks afgebroken is.

Geschreven door niet Dirk, niet Otto, niet Leon, niet Wouter, niet Remco, niet Richard en niet Peter.

PS. Sorry voor dit nietszeggend verslagje, maar zo speel ik tegenwoordig mijn partijen.


ASV Arnhem - Messemaker 1847 1 4 - 4
1. Dirk Hoogland - Arjan van der Leij 0 - 1
2. Otto Wilgenhof - Peter Ypma 1 - 0
3. Eelco de Vries - Erich Karstan ½ - ½
4. Leon van Tol - Ben van Geffen 1 - 0
5. Wouter van Rijn - Ed Roering 1 - 0
6. Remco de Leeuw - Reint van der Knijff ½ - ½
7. Richard vd Wel - Eduard van Dijk 0 - 1
8. Peter Boel - Bernhard van der Knijff 0 - 1

21 februari 2011

Drie van de vier, niet slecht!

Tja, vol enthousiasme een maand geleden gezegd dat ik het volgende verslag wel wil schrijven, komt het deze keer toch ook niet uit. Misschien eens andere prioriteiten stellen…

Na een lange week hard werken, waarbij ik behoorlijk wat overuren wist te maken, ben ik zaterdag op tijd opgestaan. Een beetje moe, maar ik wil toch echt naar de markt. Gezellig een praatje maken bij de biologische kramen en de verse ingrediënten voor zondag kopen, want dan krijg ik weer bezoek.
Gelukkig tijd genoeg, want ik kan zelfs nog even langs een winkel extra lopen, voor alles wat ik nog niet heb kunnen vinden. Snel naar huis, spullen opruimen, kop thee en dan ben ik nog op tijd om te helpen opbouwen.
Wanneer ik mijn ogen opendoe is het tien voor twaalf. S%&t! Terwijl ik als een gek richting Lorentz ga wordt ik vóór één uur al gebeld dat we al begonnen zijn. ‘Waar blijf je?’ hoor ik Richard in paniek aan de andere kant tegen me schreeuwen.
Welke i%$#@t laat wanneer ik er nog niet ben de wedstrijden al beginnen, laat staan te vroeg. Nou ja, een keer na Eelco beginnen komt niet vaak voor. Laat ik er van genieten.
Overigens bij deze wil ik graag mijn waardering uitspreken voor Eelco’s houding na het missen van de zeer duidelijke aanwijzingen over de locatie in Vianen.
Hij is nog geen keer te laat gekomen, zelfs niet nu hij iedere keer uit Parijs moet komen. Helaas is dat nog niet aan zijn score te zien, of juist wel natuurlijk…
Voor mij begint het goed, het is leuk om een aantal mensen uit Zeist weer te zien. Van mijn kampioensteam uit 2004 zit alleen Gerard er nog in, waardoor ik er geen twijfels over heb dat het tweede royaal gaat winnen.
Zelf spelen we tegen Spijkenisse en als we gaan winnen, wat we aan onze stand zijn verplicht is het linkerrijtje zo ongeveer een zekerheid! Dus aan de slag.

Mijn tegenstander speelt snel en er komt een stelling op het bord waarin ik me lekker voel. Enige nadeel is dat ik erg veel goede voortzettingen heb. Was ik nou maar op tijd geweest. Maar tegen de tijd dat ik in tijdnood kom, heb ik een gezonde kwaliteit meer. Nog een paar nauwkeurige zetten, zeg vier en de veertig is bereikt waarna ik het rustig kan gaan afronden.
Maar een kwaliteit weggeven op zet 37 en een stuk op 39 is net teveel voor mijn stelling. Tja, daar laat ik het team mooi in de steek deze keer. Gelukkig zijn wij zoveel beter dan onze tegenstander dat we deze tegenvaller wel kunnen hebben, toch?
Even kijken hoe het staat.
Richard overtuigend gewonnen, Sander speelt een puike partij en staat een paar stukken en tijd voor, heeft aanval en op een paar schaakjes na heeft zijn tegenstander niets. Maar blijkbaar ziet zijn tegenstander meer dan de rest van de wereld. Eelco heeft ook verloren, ik hoop dat hij de volgende keer weer te laat binnenkomt, het gaat niet goed zo. Maar niets aan de hand, de rest gaat echt nog wel meer dan twee punten scoren.
Het tweede heeft ondertussen bijna gewonnen, het derde is er al en ook het vierde heeft goede kansen. Vier teams in de KNSB lijkt steeds dichterbij te komen. Dus naast de gezelligste en één van de grootste worden we ook nog (één van) de sterkste clubs van Nederland. Als het eerste en tweede ook nog eens promoveren (volgend jaar dan maar)… Eerst deze wedstrijd maar binnenslepen.
Terwijl ik in de analyseruimte de ene na de andere winstvariant bekijk, op een paar spannende eeuwig schaak varianten na, blijkt dat naast Eelco en ik meer spelers van ASV 1 hun dag niet hebben. Volledig onnodig blijkt dat we hebben verloren. Wederom heeft onze invaller goed gepresteerd, misschien een keer met acht invallers spelen, want die verliezen tenminste niet…
Om de pijn een beetje te verzachten winnen alle andere ASV-teams wel. En dan hebben we het niet eens over ons vijfde dat, ondanks problemen met één teamlid (ik noem geen namen Erik) dit seizoen hard op weg lijkt naar de promotieklasse.
Uiteraard geven deze uitslagen aanleiding om met een grote groep te gaan eten en samen met Richard, Sander en Dirk zit ik dan ook mijn eigen pijn met eten te verzachten bij de chinees.
Gelukkig spelen we de volgende keer uit bij Kennemer, zitten we tenminste weer met acht man aan tafel. Zo, nu het verslag snel doorsturen en de volgende keer beter plannen…


ASV 2146-Spijkenisse 2076 3½ - 4½
1 Otto Wilgenhof 2248-Tony Zhang 2252 0 - 1
2 Dirk Hoogland 2154-Erik Both 2165 ½ - ½
3 Wouter van Rijn 2146-Maurits van der Linde 2139 ½ - ½
4 Peter Boel 2053-Jordy Lahaye 2114 ½ - ½
5 Eelco de Vries 2191-Fabian van Buuren 2039 0 - 1
6 Richard v/d Wel 2087-Ruud van der Beek 1983 1 - 0
7 Sander Berkhout 2099-Mitchell de Ruijsscher 2063 1 - 0
8 Leon van Tol 2192-Rick van der Pluijm 1851 0 - 1

11 januari 2011

The Harlem Globetrotters

Het is twaalf minuten over tien als mijn nachtrust wreed verstoord wordt door mijn mobieltje; welke @צּ#*! belt mij zo vroeg op?? Het is een voor mij onbekend nummer, maar omdat het met +31313 begint besluit ik om op te nemen.
‘Haaa die Wouter met Otto’, hoor ik een blije stem aan de andere kant van de lijn. ‘Ook goeiemorgen’, zeg ik met een slaperige stem. Of hij bij mij thuis zijn auto kan parkeren. ‘Is prima’, zeg ik, ik hang op en draai me nog een keer om, om vijf minuten later de wekker keihard af te horen gaan.
Dan toch maar er uit dan. Ik check nog even mijn mail en zie dat Otto gemaild had met het verzoek of hij bij mij thuis zijn auto kon parkeren…..Hmmm das toevallig, volgens mij heb ik dat net gedroomd…..
Ik sta net mijn tanden te poetsen als er aan de deur gebeld wordt. Otto is iets vroeger dan afgesproken,maar geen probleem. We rijden naar De Opbouw, en net als we daar zijn, komen op bijna hetzelfde moment Fred, Richard en Léon aan.
Otto rijdt met mij mee en we analyseren onze interne partij van afgelopen eergister nog. We vertrekken om elf uur en hebben dus in principe tijd genoeg om in Haarlem te komen, waar we tegen Het Wankele Paard spelen. Ik heb mijn reis goed voorbereid en het lijkt niet moeilijk te zijn.
Met Otto als navigator als back-up moet het goed komen. Het blijkt ook totaal geen probleem, want we rijden foutloos in iets meer dan een uur naar de speelzaal. Als we onze auto’s parkeren zien we dat Fred en co er net zo lang over gedaan hebben. Ik zwaai naar hen en twee andere mensen zwaaien netjes terug. Het blijken Kim Meulenbroek en Jan Peter van Zandwijk van DSC Delft te zijn.
Zij spelen tegen Kennemer Combinatie, die ook in hetzelfde denksportcentrum ’T Spaerne spelen. Eenmaal binnen, blijken er in onze zaal wel zeven teams te spelen. Daarnaast zijn er nog twee zalen; in één daarvan wordt ook geschaakt, in het andere is er een damcompetitie.
Na de eerste koffieronde komen Dirk en Anne-Paul vrijwel gelijktijdig binnen. Ze hebben echter niet samengereisd. Blijkbaar zijn we dus met 5 auto’s richting Haarlem vertrokken. Dat kan milieuvriendelijker vind ik persoonlijk, maar ach vorige keer zijn we met de trein gegaan zullen we maar zeggen. Het is net als snoepen; je mag best snoepen, mits je dat een keer inhaalt door te gaan sporten!

Dan komt als vanzelfsprekend Eelco als laatste binnenwandelen. Toch een verrassing, want het is pas kwart voor één. Wat is er gebeurd? Heeft ie in zijn bed geplast, heeft Richard hem verteld dat de wedstrijd om twaalf uur begint of heeft hij nu al goede voornemens??
Bij navraag blijkt dat Richard hem die ochtend heeft opgebeld om te controleren dat hij wel naar het goede Haarlem rijdt. Dat was dan net op tijd, want hij was bijna aan de beurt voor het inchecken voor een vlucht naar New York.
‘We moesten toch naar Harlem??’, was zijn reactie. Onze wereldreiziger Eelco verbaast het tegenwoordig niets meer. Hij rijdt wekelijks op en neer naar Parijs, dus een vluchtje naar New York voor een potje schaken; het zal wel.
Maar ben je dan niet een beetje laat om het vliegtuig te nemen, is de eerste gedachte. Nou ja, rekeninghoudend met het feit dat het 6 uur vroeger is in New York en je nog een uurtje na aanvang van de wedstrijd mag beginnen, is het zeker niet te laat om 10 uur te vertrekken. En nu Eelco toch op Schiphol was, was het niet al te ver meer naar Haarlem.

Dan de wedstrijd zelf. De wedstrijdleider geeft ons voor aanvang van de wedstrijd allemaal een rood pokerfiche dat dient als consumptiemuntje. Ik voel me natuurlijk gelijk op mijn gemak. Als ik de opstellingen zo zie, dan denk ik dat de punten van de borden 4 t/m 6 moeten komen, van de andere borden hoop je maar de schade te beperken en niet te verliezen.
Onze invallers Anne-Paul en Fred doen wat er van ze verwacht wordt: ze spelen beide vrij snel en gemakkelijk remise. Na ronde vijf hebben onze invallers ongeslagen 3 punten uit 5 wedstrijden behaald (even onze chinese invaller dhr. NO niet meegerekend, want dat was een reglementaire nul)! Bij Anne-Paul worden enkele lichte stukken geruild en het vuur is al uit de stelling, voordat er überhaupt rookontwikkeling was. Voor Fred geldt hetzelfde.
Beide partijen missen alleen hun twee centrumpionnen en ook daar wordt de vrede snel getekend. Na een paar uur spelen ziet het er gunstig uit; Eelco wacht nog steeds op zijn eerste punt en dat lijkt er in deze wedstrijd aan te komen. Dirk heeft aan bord 6 een soortgelijke stelling als in de beker tegen Mark Haast; aanval over de damevleugel waar de witte koning zijn onderkomen gevonden heeft.
Met een pion meer en een betere stelling kan je dat Dirk wel toevertrouwen. Ik reken daar op een punt. Richard speelt met zwart een leuke konings-indische partij, een spelletje dat hem wel ligt. Wit pakt zojuist een pionnetje op b5, dus zwart moet zijn aanval nu doorzetten.
Remise lijkt het hierdoor niet te gaan worden: of zwarts aanval slaat door, of wit slaat de aanval af en heeft een gewonnen eindspel met een vrije b-pion. Ondergetekende aan bord 3 offert in de opening een pion op dezelfde wijze als, in dezelfde bekerwedstrijd als Dirk, tegen Marks zusje Anne. Ondergetekende speelt ook hier d2-d4 en schuift met een pokerface zijn gehele stack, dus al zijn pokerchip, naar het midden en zet zijn tegenstander, oud-ASV-er Pieter de Jager all-in.
Uit respect, om ondergetekend’s actie niet al te dom doen laten overkomen, verbruikt Pieter nog enige minuten alvorens hij pion d4 er gretig, doch terecht afslaat.
Enige compensatie krijgt ondergetekende nog wel, kortom het is nog onduidelijk en het kan alle kanten op. Ook aan de topborden is er nog weinig te zeggen over de afloop. Léon lijkt op het eerste gezicht iets minder te staan, maar in materiaal staat het gelijk en alles staat gedekt.
Zijn tegenstander, Pieter’s broer Jaap, heeft ietwat druk op de zwarte stelling, maar of het genoeg is zal later moeten blijken. Otto staat een pionnetje achter. Hij offerde een pionnetje met het idee dat even later weer terug te winnen. Door een aantal slinkse zetten weet zijn tegenstander het pionnetje voorsprong vast te houden, maar gewonnen is het nog allerminst.

Eelco weerlegt even later een truc van zijn tegenstander en heeft dus iets dieper gerekend. Na zwarts 18…Pg4 speelde Eelco 19.Tf1 om Df2 er uit te halen. Zijn tegenstander dacht een leuk zetje te hebben met 19…Pe1+, maar Eelco was niet onder de indruk en speelde 20.Dxe1! Met een onderste-rij-grapje. Wit staat even later een volle toren voor door ook nog pion d5 te arresteren.



Even later wint ook Dirk zijn partij in de aanval en staan we met 3-1 voor! Vlak voor de tijdcontrole nadert Richard’s partij zijn einde.



Voor tegenstander René Duchêne, ook een oud-ASV-er, worden de problemen allemaal te veel en hij bezwijkt dan ook. 33…f3 34.Te1 Lxd4 35.Pxd4



Dxd5. Deze zet is natuurlijk ook prima, maar 35…Teg8! was direct winnend. 36.Pxf3 Pf6 37.Td1



37…Dh5. Hier was 37… exf3 ook fraai geweest 38.Pd4 Pg4 en zwart geeft op.

We hebben nu een 4-1 op het scorebord en door een fout van Pieter de Jager, kan ondergetekende een remise afdwingen, waardoor we twee matchpunten veiligstellen.

Zoals gezegd begon Pieter met een pion meer aan het middenspel. Volgens Prof. Dr. Max Fritz stond hij ook het grootste gedeelte van de partij op rond +0.70.



In de bovenstaande stelling speelde hij echter het passieve 18…Le8. In de partij dacht ondergetekende echter dat na 18…Lxa4 wit goede compensatie zou krijgen na 19.Lxa4 Pxa4 20.Txf7.



Maar na 20…Da5 is het ineens erg problematisch voor wit. Er dreigt 21…Pc3 en daar valt weinig tegen te doen. 21.Ld2 Pc3, 21.c3 Pxc3, 21.Kb1 Db4

Even later na (weer) 23…Le8 grijp ik echter ook mis. 24.Tf8 zou nog steeds een klein voordeeltje voor zwart zijn, nu kon zwart na wits 24.Te7 groot voordeel behalen met 24…Dd5, wat ook gebeurde. 25.b3 [25.Kb1 Bg6]



25…De5. Beter, waarschijnlijk zelfs winnend, was 25…Dd6! Wit kan niets tegen 26…Da3+ 27.Kb1 Lg6. Wit kan niet zowel b3 als d1 onder controle houden.

26.Kb1 Lg6 27.Dc4 Td1+? 27...Lf5 28.Tg7 Een grappige variant is ook 28.g4 Td1+ 29.Lc1 Td4 30.f4 Dd6 31.La3 en Fritz geeft hier ongeveer gelijkspel aan.
28.Lc1 Te1 29.Tg7 b5 30.Dc6 Txc1+ 31.Kxc1 Da1+ 32.Kd2 Dd4+ 33.Kc1 Da1+ 34.Kd2 Dd4+ 35.Ke2 De5+ 36.Kf1 Da1+ 37.Ke2 De5+ 38.Kf1 Da1+ 39.Ke2 De5+ ½–½

En hiermee is de overwinning veiliggesteld!
Léon en Otto zijn intussen nog aan het keepen. Op het moment dat Léon zijn dame moet offeren omdat hij, in toch wel mindere stelling, een trucje over het hoofd ziet (of misschien wel bewust op ingaat, omdat hij wellicht denkt een vesting te hebben) en daarmee een eindspel van T+L tegen D moet verdedigen, en Otto die nog steeds een pion achterstaat, maar nu in een toreneindspel, kan nog hopen op een remise door een actieve toren, gaan Eelco en ik een paar tennissetjes vluggeren met 3 min. p.p.p.p. Dat was even een hele mond vol….

Misschien dat Eelco in zijn normale partijen ook moet vluggeren, want dat gaat hem toch goed af. Met 2 keer 6-2 word ik behoorlijk tureluurs gespeeld.



Hier speelde Jaap de Jager 34.Lg2. Er dreigt natuurlijk 35.Lxc6 en 36.Td7. Zwart heeft hier niet echt goede zetten, hoewel Fritz nog komt tot 34…Tb8 met het idee 35.Lxc6 bxc6 36.Td7 Tb2! 0.00, dus totaal gelijk. Na 34…Lxg2 35.Td7 Dxd7 is het nog steeds moeilijk winnen voor wit, maar je kunt heel lang doormelken en Léon hield het eindspel uiteindelijk niet meer. Interessant was ook zeker 35…De8! De rest is allemaal vrij geforceerd: 36.Dxg5+ Kf8 37.Dh6+ Tg7 38.Td4 (dreigt Tg4 en Kxg2) Lf3 39.Dh4 Tg4 40.Dh8 Tg8 41.Df6 Tg6 42.Dxf3 +0.60. Wit staat dus iets beter, maar materiaal is het nog gelijk en zwart kan zeker nog spelen.

Otto tenslotte, zag net als donderdagavond tijdens de interne competitie tegen ondergetekende, weer allemaal zwarte pionnen op zich afkomen op de koningsvleugel. Deze keer ging het allemaal niet goed en kon hij opgeven na 65 zetten.

Na deze laatste partij konden we eindelijk gaan eten. Het idee was een Italiaan die aanbevolen werd, maar die hebben we nooit gevonden. Dus werd het weer een chinees….Klinkt nogal van: hè bah, alweer chinees, maar de Kantonese rijsttafel was erg goed hoor! Over 9 weken spelen we in hetzelfde gebouw, maar dan tegen de huidige koploper Kennemer Combinatie. Er is alvast een eetcafeetje gereserveerd op zo’n vijf minuten lopen van de speelzaal, dus dat gaat helemaal goedkomen. Om elf uur vertrekken en om elf uur weer thuis aankomen. Een half etmaal weg en helemaal naar de andere kant van het land. Ik voel me een ware globetrotter.

Ow ja volgende wedstrijd spelen we thuis tegen Spijkenisse. Voor Eelco nog wat nuttige aanvullende informatie: Spijkenisse ligt onder de rook van Rotterdam, en sinds kort ook onder de rook van Moerdijk, maar daar hoef je NIET naar toe!! We spelen THUIS, en daar is maar één plaats van bekend en dat is in Arnhem! Niet te verwarren met Thuin, dat ligt in België, vlakbij Charleroi, niet te verwarren met Charlois Europoort, daar hebben we vorige keer al tegen gespeeld. Pffff, misschien niet te veel informatie geven, daar raakt Eelco alleen maar van in de war…..



HWP Haarlem 2136 -ASV 2120 3½ - 4½
FM Bart Gijswijt 2329-Otto Wilgenhof 2243 1 - 0
FM Jaap de Jager 2379-Leon van Tol 2175 1 - 0
Pieter de Jager 2119-FM Wouter van Rijn2144 ½ - ½
Rene Duchêne 2155-Richard v/d Wel 2099 0 - 1
Hubrecht v/d Brekel1914-Eelco de Vries 2211 0 - 1
Max Merbis 2088-CM Dirk Hoogland 2117 0 - 1
Niels Bos 2041-Anne Paul Taal 1938 ½ - ½
Paul Lieverst 2061-Fred Reulink 2030 ½ - ½




Ondergetekende