Koploper verslagen!

Allereerst een excuus voor de (te) late publicatie van dit verslag. Ik kan wel uitleggen over het hoe en waarom maar dat lijkt me weinig zinvol.
Beter laat dan nooit….here it comes!

Het was weer eens een prachtige warme zaterdag, een te mooie dag om tussen vier muren te verblijven.
Gelukkig kwam bijna de helft van het team van De Pion een half uur te laat.
Daardoor konden ik , Sander en Remco buiten in de zon, met een bakkie erbij, blaten over wat we zouden doen als die gasten eenmaal zouden arriveren.
Expres een half uur geen zet spelen en dan na veel aarzelen een zet doen met daarbij de opmerking: “Nu weet jij ook hoe het voelt om zo lang te moeten wachten!!!!”.
Een ander idee was: net doen of je in tijdnood zit en iedere zet met veel kabaal a-tempo spelen.
Het gekke was dat we in een deuk lagen om deze ideetjes. De humor ligt op straat zeg ik altijd maar.
Helaas zal in de praktijk (vooral Sander) niemand dit soort ideetjes durven uitvoeren.
Ik zit overigens nog steeds op de beroemde knuffel van Léon te wachten, maar dit terzijde.

We speelden dus tegen De Pion uit Roosendaal. Een sterk team dat het hele seizoen de koploper in onze klasse was, en dat is by the way een hele knappe prestatie. Daar wij naar onze mening overlopen van schaakkwaliteiten hadden wij aan het begin van het seizoen ingeschat dat WIJ rond deze tijd de koploper zouden zijn. Think twice man!

Maar goed, de gedachte bij mij was: “Wij geen kampioen, jullie zeker niet!”en ik had een schitterende opstelling in elkaar gezet waarvan ik zeker wist dat de tegenpartij zich hierop stuk zou lopen.

Ondertussen waren alle schakers aanwezig en er ontspon zich een echte kraker. Otto en Eelco op de topborden. Zenuwachtig maar geconcentreerd, hun opponenten cool en collected.
Daarachter Sander en Remco met in hun achterzak lichtjaren schaakervaring, twee tegenstanders waarvan de één met afstand de zwakste score en de ander met zo’n beetje de hoogste score in hun team.Wat moet hiervan zeggen?
Daarnaast Wouter en Léon, beide voor iedere tegenstander onnavolgbaar, tegen twee tot de tanden toe gewapende figuren. Waren dit de cruciale potten?
En dan niet te vergeten Peter en I. Wij zijn op het schaakbord voor Fritz of Rybka totaal niet te begrijpen laat staan voor een mens! Wij speelden tegen de elite van De Pion. Nette mannen met een gezonde opvoeding waarvan je eigenlijk niet mág winnen.

Remco en Andy waren als eerste klaar. Een potje tussen twee mannen de niet wilden verliezen. Snel en efficiënt naar remise afgewikkeld. Beide een half punt.

De volgende beslissing viel bij Wouter en Pim. Pim speelde met wit het spelletje zoals alleen hij het kent en Wouter eigenlijk ook met zwart. Punt voor hunnie.
Sander en Robert maakten er een feest van! Gierend van het lachen (om de puinhoop op het bord) huppelden zij onafhankelijk van elkaar door de zaal. Wie het laatst lacht, lacht het best en dat was dit keer Sander. Punt voor de onzen.
Otto bespeelde de sterk geachte Stefan. De twee dansten om elkaar heen als verliefde slakken.
Even de voelspriet eruit en dan weer snel terugtrekken. Die doen elkaar geen pijn. Logisch gevolg, beide een halfje.
Peter bestreed de hooggeachte teamleider van De Pion. Tja, daar moet je aardig tegen zijn en dat was Peter niet. Hij zette een val voor de ander en viel er uiteindelijk zelf in.
Puntje naar Roosendaal.

Ondertussen 2-3 achter met nog drie potjes te gaan.

Léon en Rogier maakten er een klassieke “structuurpot” van. Dat wil zeggen dat Léon zijn dagelijkse gestructuurde hersenspinsels zonder kopieerfouten op het bord kon toveren. Daar wist Rogier uiteraard geen raad mee en hij stortte geheel volgens verwachting gigantisch in. Punt voor de Ernhemmer.

3-3 en nog twee te gaan. Spannend!

Richard en David. Wat kun je van deze match zeggen? Allebei tijdens de match een penalty gemist en in blessuretijd weet ik een briljant hakballetje uit de hoge hoed te toveren. Waarlijk uniek! Punt voor mij.

Als laatste blijven dan Eelco en Ludo over. Eelco was uiteraard veel te laat gearriveerd. Is dat een voordeel of een nadeel? Ik ben er nog niet uit maar het zal jammer zijn als de KNSB de nieuwe spelregel, waar bij het te laat komen een nul betekent, gaat invoeren.
Er ontspon zich een interessant gevecht waarbij Eelco op de laatste zet voor de tijdscontrole de winst vergooit. Hij riep vertwijfeld uit: “ik heb nog maar veertig seconden!”. Ja ja, eerst drie kwartier te laat komen en dan zeuren over veertig seconden!
Het wed dus een bloedeloze remise waarmee de match wél gewonnen werd.

Ik wil nog even alle waardering en respect uitspreken naar onze tegenstanders.
Een leuk en goed schaakteam met een prettige instelling.

ASV                  -De Pion               4½ - 3½ 
Otto Wilgemhof (2195)-Stefan Colijn    (2187)½ - ½ 
Eelco de Vries (2214)-Ludo Tolhuizen   (2212)½ - ½ 
Sander Berkhout(2165)-Robert Schuermans(2166)1 - 0
Remco de Leeuw (2139)-Andy Baert       (2165)½ - ½ 
Wouter van Rijn(2179)-Pim Eerens       (2135)0 - 1
Léon van Tol   (2165)-Rogier van Loon  (2047)1 - 0
Peter Boel     (2064)-Charles Kuijpers (1986)0 - 1
Richard v/d Wel(2023)-David Du Pont    (2064)1 - 0

Richard

ASV 1 5e bij NK rapid in Hengelo!

2 ASV-teams namen 11 april jl. deel aan het NK rapid voor clubteams in het ROC van Twente in Hengelo, daar waar vele clubgenoten de voorkeur gaven aan het OSBO-snelschaakkampioenschap in Arnhem. Team 1 bestond op bordvolgorde uit Sander, Léon, Remco en Wouter. Team 2 bestond uit Jochem, Tjé Wing, Koen en Marco.

De reis verliep voorspoedig, behalve dan dat chauffeur Wouter 10 minuten te laat kwam (maar daar goede redenen voor had) en natuurlijk 1 minuut voor de afgesproken tijd gebeld werd door een ongeruste Léon. Maar verder geen rare dingen onderweg…. Ja ok, behalve dan die zondagsrijders die, waarschijnlijk door de Paasdagen geen tijdsbesef meer hadden, en zich een dag te vroeg op de weg begaven……En die hufter die het nodig vond om ons, na ons ingehaald te hebben, even flink te irriteren door ineens op de rem te gaan staan. Toen hij me na een paar kilometer weer inhaalde en ons daarbij afsneed was de maat vol; met lichtseinen probeerde ik hem duidelijk te maken dat ik daar niet van gediend was en toen ik naast hem kwam rijden en we hem met een boze blik aankeken in combinatie met een opgestoken middelvinger, nam hij gelijk de afrit. Tja, tegenwoordig hoor je er niet meer bij als je je niet agressief (of assertief, altijd weer die moeilijke woorden) opstelt…..

Aagekomen in het ROC van Twente kwam ik de eerste bekenden al tegen en maakte daar een praatje mee. Even later kwam ik in de kantine de spelers van het 2e team tegen en voegde ik me bij hen. Na een kort praatje ging ik bij Sander zitten, die zojuist een koffie met een broodje besteld had. Nadat de ASV 2-spelers de kantine uitliepen en Sander onderweg begroetten, vroeg Sander:
“Wie zijn dat ook al weer, zijn toch de jongens uit Wageningen”?
“Nee joh, die komen ook uit Arnhem”!!
“Ow, de Torenboys”?
“NEEHEEE, ze spelen bij ons op de club, bij ASV, weet je wel”?! Sander?
“Ow ja nu herken ik Tjé Wing, die heb ik nog lesgegeven”……
Sander zou toch eens wat meer moeten spelen, zowel intern als extern, want Sander kende ook die man van het als eerste geplaatste Hotels.nl aan bord 4 (Erik Hoeksema, red.) niet (meer).

Bij de indeling van de 1e ronde bleek ASV 1 6e (ipv 7e) geplaatst te zijn door het wegvallen van een sterker team (En Passent met oa spelers Bosboom, Carlier en Vedder). Hotels.nl was met een gemiddelde Elo van 2537 huizenhoog favoriet en lag ruim 100 punten boven het 1e team van ESGOO (2418). Het verschil tussen de nr.’s 5 en 7 (2220 om 2063) was erg groot, maar vanaf die nr. 7 lag het allemaal wat dichter bij elkaar.

Sander wilde graag aan bord 1 om tegen toppers als Van den Doel en Sokolov te mogen spelen. Wij speelden echter nooit zo hoog om tegen het superteam van Sokolov (met verder Werle, Ernst en Hoeksema) te mogen aantreden. Maar nadat hij geruisloos door een ongeïnspireerd ogende vd Doel werd weggeschoven, wilde hij misschien ook niet meer tegen een Sokolov…..Met een score van 3 uit 7 toch helemaal geen slecht resultaat, gezien de sterke tegenstand!

Léon wilde graag aan bord 2 om tegen meisjes als Sarah Hoolt en Zyon Kollen te mogen spelen. Hij speelde tegen 3 meisjes en haalde dus net als Sander 3 uit 7. De weddenschap dat Zyon een jongen is durfden Léon en Sander niet met mij aan te gaan. Nee Léon, je hebt gewoon van een jongetje gewonnen, proficiat!!

Remco wilde graag aan bord 3 om tegen zoveel mogelijk kinderen te mogen spelen. Zoals altijd solide spelend haalde hij een prima score van 4,5 uit 7 met alleen een nederlaag tegen Remco Sprangers van HMC Calder (maar goed ieder van ons team verloor van HMC).

Wouter wilde graag aan bord 4 om simpelweg topscorer te mogen worden. De tegenstanders zaten allemaal zo ronde 1700 en die ene speler die dan een beetje rating had (Mark Huizer, 2120 van HMC Calder) ging dan natuurlijk ook gelijk verloren. 6 uit 7 was het resultaat.

Het 2e team eindigde ietwat geflatteerd op de 21e plek (van de 28 teams). Zij speelde echter goed en stonden op een gegeven moment zelfs boven ons. Ook konden ze ons in de laatste ronde nog inhalen, maar vielen ver terug na een nederlaag, daar waar wij met 4-0 wonnen!

Ik denk dat we allemaal wel naar verwachting hebben gescoord, ook gezien de team-TPR van 2111. Zo eindigden we net als vorig jaar 1 plaats hoger dan de startplaats. Het was al met al een leuke dag. Wat mij betreft mag het toernooi zowel kwalitatief als kwantitatief nog wel wat groeien.

De uitslagen en standen staan op http://www.almeloschaakt.nl/

Spijkenisse 1 - ASV 1: 3-5

De ene chauffeur vond het niet nodig een adres of routebeschrijving mee te nemen. De tweede en derde vonden het juist nodig lekker lang uit te slapen. Kortom, we hadden weer een voorbereiding van likmevestje. Helemaal goed dus, we zijn wel wat gewend en al dat bekende geneuzel gaf ons het volste vertrouwen twee matchpunten in Spijkenisse op te halen.

Op verzoek van Spijkenisse was er al een partij vooruit gespeeld. Otto had daar mee ingestemd en ons een 1-0 voorsprong meegegeven. Dat gaf ons natuurlijk een lekker gevoel, en de druk was daarmee bij de tegenstanders komen te liggen. Dat neemt niet weg dat de overige zeven partijen nog wel gespeeld moesten worden.

En zo vertrokken we, elke chauffeur op een voor zichzelf conveniërend tijdstip dus, vanuit Arnhem, Nijmegen en Tilburg naar Spijkenisse, waar het qua weer en speelzaal aangenaam toeven was. Onderweg moest er nog wel worden besloten wie op bord 8 mocht spelen (Léon werd de gelukkige), en wie tegen een vrouw moest spelen (Sander werd de ongelukkige).

Remco speelde de siciliaanse opening iets nauwkeuriger dan zijn tegenstander, en had al na een zet of 10 ongeveer gelijk spel bereikt met zwart. Nadat de Spijkenissenaar een tussenzet van Remco overzag, was hij gedwongen met de koning in het midden te blijven. Daarnaast was de witte pionnenstructuur al snel volledig versplinterd. Remco wist daar wel raad mee en maakte de partij in ruim twee uur gedecideerd uit in slechts 25 zetten.

Sander kreeg al in de opening de gelegenheid een kwaliteit te winnen. Hij deed dat niet op z’n allerbest, en bleef er vervolgens terecht vanaf. Hij prefereerde het ruimtevoordeel en langdurige druk op de vijandelijke koningsvleugel. Dat was echter niet genoeg. De zwartspeelster verdedigde hardnekkig, en Sander besloot remise aan te bieden. Dat aanbod werd weliswaar afgeslagen, gezien de achterstand waar Spijkenisse toen al tegen aan keek, een paar zetten was na een zetherhaling de puntendeling alsnog een feit.

Op zich was dit prima: een 2½-½ voorsprong na zo’n 3 uur spelen is lekker spelen. Zeker omdat de stellingen op meeste borden al wezen op een overwinning voor ons.

Echter niet bij Peter. Een openingsexperiment van wijlen Tony Miles werd van stal gehaald. Maar al snel tastte Peter mis, en kwam in een afschuwelijk passieve stelling terecht, met een achterstand in ontwikkeling, en een verzwakte koningsstelling. De tegenstander toonde geen genade en Peter werd gekielhaald.

Onze teamleider speelde een rustige opening met wit. Zo rustig zelfs, dat de zwartspeler pardoes een pion weggaf. Richard zette vervolgens in alle rust zijn stukken zo goed mogelijk neer, om op een geschikt moment in het centrum door te breken. De tegenacties van zwart werkten vooral averechts, en verzwakten diens stelling slechts. Richard kon aan alle kanten binnenkomen, en kort voor het mat gaf de tegenstander op.

Wouter speelde een waar spektakelstuk, siciliaans met wit, een vreemde versie van de vergiftigde pion variant van de Najdorf. Na een zet of 12 dachten we dat het al afgelopen was. Echter, de tegenstander liep heel cool door de (aftrek)schaakjes heen naar z’n damevleugel, waar Wouter zelfs een toren met schaak kon nemen. Het was nog niet genoeg, Wouter z’n koning bevond zich nog in het midden, en was gedwongen om materiaal terug te geven om mat te verhinderen. Na die eerste verwikkelingen had de zwartspeler maar liefst vijf verbonden vrijpionnen voor het stuk. Wouter vond echter nog kansen tegen de zwarte koning. Achteraf bleek dat Wouter een goede winstkans had gemist. Maar dat konden we hem moeilijk kwalijk nemen, de stelling was en bleef gewoonweg té ingewikkeld, daarnaast had ook zwart nog best wel kansen tegen de witte koning. Wouter koos uiteindelijk voor remise door eeuwig schaak.

Eelco stond na de opening duidelijk minder. Hopeloos was het echter in het geheel niet, en Eelco wist op een geschikt moment met een juiste tegenactie in het centrum licht tegenspel te ontwikkelen. De witspeler speelde het middenspel niet echt nauwkeurig, en onze eerste-bordspeler kreeg duidelijk de overhand, hetgeen resulteerde in pionwinst in het paard-toren-eindspel. Genoeg was het echter helaas net niet, al heeft Eelco een iets betere kans gemist. De witspeler gaf geen krimp, en wist in het resterende pionneneindspel, waarin Eelco weliswaar een pluspion had, door middel van oppositie een terechte remise uit het vuur te slepen.

Tenslotte Léon……. Tja, wat moeten we daar nou van zeggen. Wat er in die partij allemaal gebeurde was hemeltergend. Al snel kreeg onze achtste-bordspeler een prima stelling met zwart, en wist dat prima uit te bouwen tot een winnend voordeel. Léon kon kiezen welk en hoeveel materiaal hij kon winnen, hij koos voor stukwinst tegen een pion. En dat zou eigenlijk voldoende moeten zijn. Echter, in lichte tijdnood gaf/blunderde Léon wat pionnen, er werd nog wat geruild, en er resulteerde een zeldzaam eindspel: K+T+2L tegen K+T+L+2p, waarbij de witte koning vrijwel pat, achter z’n eigen pionnen, in de hoek stond. Vanwege alle verspeelde winstkansen was Léon natuurlijk witheet, en ging er nog eens goed voor zitten. En hij kwam ver. Heel erg ver zelfs. Tot hij dacht door middel van een stukoffer, tegen een pion, mat te kunnen geven….. Helaas, daar zat een flink gat in, en de witspeler wist nog net de h-lijn, waar Léon mat dacht te geven, te plomberen. Het resterende eindspel was potremise.

Goed, al met al een terechte 5-3 overwinning, die hoger had kunnen uitvallen. We kunnen nu niet meer degraderen. Promoveren kan alleen nog maar theoretisch. Na het gebruikelijke bezoek aan een lokale chinees en Deep Purple op de A15 volgde nog een afsluitend drankje in een Arnhemse kroeg, en konden we wederom terugkijken op een geslaagde schaakdag.

Spijkenisse 1          -ASV 1                3 - 5
Rick Lahaye      (2379)-Wouter van Rijn(2179)½ - ½
Maurits v/d Linde(2193)-Eelco de Vries (2214)½ - ½
Erik Both        (2189)-Otto Wilgenhof (2195)0 - 1
Tony Zhang       (2215)-Peter Boel     (2064)1 - 0
Desiree Hamelink (2216)-Sander Berkhout(2165)½ - ½
Wilmar Meijer    (2015)-Remco de Leeuw (2139)0 - 1
Jordy Lahaye     (2119)-Richard v/d Wel(2023)0 - 1
Fabian van Buuren(2026)-Léon van Tol   (2165)½ - ½

Remco de Leeuw