Meer is beter?

Waar ik er altijd naar streef om bij uitwedstrijden maximaal met drie auto’s te gaan, maar soms ontkomen we er niet aan om met vier te rijden. Of zoals tegen Wageningen met vijf heen en zes terug… Nu zijn we gewend om niet met een wagen met alleen maar nullen naar huis te rijden en dat lukte ook dit keer weer. Misschien is het een idee om de volgende keer met 10 auto’s te gaan, aangezien het enige ASV-team dat heeft verloren zaterdag met de trein was gegaan. Maar een keus tussen ASV of het milieu is niet zo eenvoudig.
Terug naar de wedstrijd. Zoals ik al zei, kwamen me met 5 auto’s en gingen we met zes. Ik vertrok zelf met de zesde, na een partij waarin ik niet tevreden was met de opening, bleef verder alles binnen de marges en remise was het meest logische resultaat. De auto waarmee ik was gekomen, had heen drie passagiers en terug één, maar die ene, Wouter, had een mooie partij gewonnen! Hij zat naast me en ik probeerde af en toe te begrijpen wat er gebeurde, maar er zat zoveel tactiek in de stelling, dat ik het op het oog probeerde te beoordelen. Toen eindelijk de zwarte loper op a8 ruimte kreeg, zag ook ik dat hij ging winnen. Een spannende partij met een terechte winnaar. De derde passagier op de heenweg had niet de makkelijkste taak gehad, hoewel ik alle vertrouwen had in Bob. Hij speelde tegen de sterkste tegenstander, GM Jan Timman. Helaas zette onze man zijn stukken niet al te handig neer en zette hij het ook wat te traag op. Want elke zet die Timman deed was nuttig en door middel van een schijnoffer werd het vonnis getekend. Timman is overigens milieubewuster dan wij, want hij reed met dezelfde auto als Bob terug. In deze auto zat verder nog een halfje. Dat was van Dirk, waar volgens mij ook een partij gespeeld werd die ruim binnen alle marges bleef. Mocht dat anders zijn, hoor ik het graag. De laatste speler in deze auto had echter meer verdiend. Peter had een kwaliteit geofferd en was prima komen te staan. Ergens dacht ik dat hij goede winstkansen had, maar misschien was ik té optimistisch. Wel ging hij herhaling van zetten uit de weg gezien de stand en de resterende partijen. Zijn tegenstander wist echter de kwaliteit terug te offeren en door de slechtere stand van zijn koning moest Peter in de verdediging. Praktisch erg moeilijk en na het missen van een paar kansen verloor hij alsnog.
De auto die uit Dieren kwam met drie man heen en ging met twee terug. Een punt en een nul. De nul was niet ingecalculeerd door mij. Maar misschien dat een aanstaande vakantie en de spanning van het ontmoeten van Abraham later deze maand, ervoor zorgden dat hij niet de juiste verdediging wist te vinden. Normaal bijna niet te verslaan, was hij zelfs als eerste klaar. Het punt daarentegen was uitstekend binnen gehengeld. Na veel tijd te hebben geïnvesteerd in de opening, kwam een redelijk gelijk eindspel op het bord. Gelukkig wilde de Wageningse IM voor meer dan een halfje gaan. Tom was echter alert en wist af te wikkelen naar een goed eindspel dat langzaam maar zeker steeds beter werd tot er een gewonnen toreneindspel overbleef. En hier maakte hij geen fouten meer. De laatste man die op de heenweg mee had gereden was Otto. In een niet-standaard konings-indische opstelling bleef de witte koning in het centrum. Dat werd opengebroken door Otto en hoewel het volgens mij objectief wel ging, was het moeilijk spelen voor wit. Dat ging dan ook ergens mis en na IM-resultaat van vorig jaar, heeft hij ook dit jaar eindelijk een punt gescoord.
In de auto waarmee hij terug ging, zat nog een halfje. In een degelijke partij werd er wat geruild. Er bleef een TL-TP eindspel over waarin Jaap zeker niet minder stond. Maar gezien de stand nam hij uiteraard geen risico’s en herhaalde de zetten. Daarmee blijft er nog één auto over, waarin dezelfde persoon alleen kwam en ging. En ook dit was een kraker. Wederom begreep ik er niets van, maar de algehele teneur was na de veertigste zet dat Eelco goed stond. Nu was zijn tegenstander, ook een IM, niet helemaal kansloos en zowel hij als Eelco hadden gezien dat hij eeuwig schaak kon geven. Helaas, gezien de stand mocht hij dat van zijn teamleider niet aannemen. Licht geïrriteerd begon hij aan een winstpoging, maar deze bood echter alleen Eelco kansen. Toen er nog maar 5 stukken opstonden, naast de koningen voor beiden een paard en een pion voor Eelco, werd de koning aangeraakt om mee te zetten. Op dat moment besefte hij dat het verloor. Maar ja… aanraken is zetten. Eelco kon met zijn paard het paard van de tegenstander volledig domineren en er bleef een eenvoudig gewonnen stand over. Daarmee gingen de matchpunten mee naar Arnhem.
Eerst volgde echter nog een uitleg van Timman over zijn partij (misschien was hij wat milder omdat hij terug mee zou rijden in dezelfde auto), waarna twee auto’s naar huis gingen. De andere vier auto’s gingen gezellig met de harde kern van het winnende vierde eerst nog een lekker stuk vlees eten in Wageningen. Voor de volgende uitwedstrijd (in Arnhem), zal ik kijken of we met nog meer auto’s kunnen gaan…