Zaterdag 13 december stond de wedstrijd tegen DD op het
programma. We stonden een half bordpunt op ze voor en het was een heus
degradatieduel. Dat zij er ook zo over dachten bleek al snel. Ze hadden hun
zwakste speler thuis gelaten en vervangen door de sterke grootmeester
Fedorchuk. Maar dat was vorig jaar ook het geval en toen mochten ze met een minimale
overwinning in hun handen knijpen. Dus vol goede moed begonnen we aan de
partij.
Na een kleine twee uur spelen zag het er niet zo goed uit.
Op de meeste borden was het evenwicht niet of nauwelijks verbroken, maar op vier(!) borden stond de speler van DD
duidelijk beter. Maar de score werd geopend door twee zeer ervaren spelers,
Jaap en John. In een partij waar het evenwicht nooit werd verbroken, kwam een
gelijk eindspel op het bord, waarbij degene die iets zou proberen in gevaar zou
komen. Een terechte remise. Daarna nam DD een tussensprint. Als eerste moest
Otto tegen Fedorchuk eraan geloven. Otto had een goed seizoen, kreeg een
opening op het bord waarin hij altijd goede resultaten boekt, ook tegen diverse
meesters al heeft gewonnen, maar nu ging er iets mis. Hij liet een lastige
paarduitval toe en kwam onder druk te staan. Om er iets van te maken, offerde
hij een stuk. En hoewel het er gevaarlijk uitzag, hield wit alles onder
controle en haalde het eerste volle punt binnen.
Vrij snel daarna moest onze sterke invaller de vlag
strijken. Hij werd verrast in de opening, ving dat uitstekend op, maar dacht
een tijdelijk pionoffer te kunnen plegen voor activiteit. Die pion zag hij
echter niet terug en ook de activiteit viel tegen. Toen de pion ging promoveren
en Sander daar een stuk voor moest geven, was de strijd beslist. En ook Wouter
had zijn dag niet. In de opening kwam hij onder zware druk te staan en ten
koste van een pion wist hij te overleven. Lange tijd wist zijn tegenstander
geen vorderingen te boeken. Toen er weer gedacht kon worden aan een halfje,
dacht Wouter de pion terug te kunnen
pakken. Helaas had hij gemist dat er een gat in de combinatie zat door
veldruiming. Het was meteen helemaal over. En nog was het niet voorbij. Frank
die prima uit de opening was gekomen, in tegenstelling tot wat hij gewend is,
kreeg zelfs een klein plusje door een mindere keuze van zijn tegenstander. Toen
hij echter dacht dat hij nog meer voordeel kon bereiken, had hij gemist dat
veld c4 vrijkwam voor het witte paard dat voor veel druk zorgde. Dat ging
uiteindelijk ten koste van pion e6, een zeer belangrijke pion in de zwarte
opstelling. Frank kon hem wel terugpakken, maar zou dan in een eeuwige en
verliezende penning terechtkomen. ½-4½.
Maar nu waren wij aan de beurt. Zelf had ik, door een
pionoffer van mijn tegenstander, een zeer interessante partij met heel veel
tactische mogelijkheden. Op elke zet stonden zowel mijn tegenstander als ik
voor meerdere interessante mogelijkheden. Dit kostte dan ook veel tijd. In dit mijnenveld
werden geen (grote) fouten gemaakt en er kwam een eindspel op het bord waarin
ik nog steeds een pion voorstond, maar mijn tegenstander een vrijpion had op de
zesde rij. Ik had goed ingeschat dat deze niet verder kwam en na een
onnauwkeurigheid van wit kon ik met behulp van matdreigingen deze pion winnen.
Hoewel het veel langer aanvoelde, was de partij slechts een zet of dertig.
Michiel zorgde voor meer hoop. In een slavische partij, die zeer origineel werd
behandeld door beide spelers, bleek uiteindelijk een dat zwart het beste uit de
verwikkelingen was gekomen. Hoewel het materieel exact gelijk stond (DTTLL+5
pionnen), had zwart een onaangename druk ontwikkeld. Maar ook hier had het
beide spelers veel tijd gekost. In wederzijdse tijdnood wist Michiel met een
verrassende combinatie een kwaliteit te winnen. Dat kon de zwarte stelling niet
hebben. En na nog een mooie combinatie was ook deze vis op het droge. 2½-4½.
De volgende speler die klaar was, was Dirk. Dirk kwam meteen
na de opening onder druk te staan en had vrijwel geen tegenspel. Om niet
weggespeeld te worden, offerde hij een twee stukken voor een toren. Dat gaf in
ieder geval lucht bij de koning en het leek alsof hij kansen kreeg op meer.
Maar zijn tegenstander wist het materiele voordeel te behouden, wikkelde op het
juiste moment af en won langzaam maar zeker het eindspel. Daarmee was de
nederlaag een feit. Bob en Eelco probeerden de uitslag draaglijker te maken.
Bob had zich goed onder de druk van zijn tegenstander uitgewerkt en had een voordelig
toreneindspel bereikt. Met een pion meer speelde hij duidelijk voor de winst,
maar misschien dat hij het beter had kunnen doen, misschien dat er niet meer
inzat, maar uiteindelijk moest hij in remise berusten. Eelco speelde ten slotte
tot het gaatje, bijna 100 zetten. In de opening had hij duidelijk voordeel, het
enige dat zijn tegenstander kon doen was afwachten. Eelco zette de aanval op,
maar zijn tegenstander verdedigde goed en er kwam een stelling op het bord
waarin hij zeker niet beter stond. Zijn tegenstander dacht echter dat het
gevaarlijkste stuk van wit zijn dame was, maar door deze te ruilen, kwam eerst
de koning van Eelco de zwarte stelling binnen en meteen daarna de toren. Dat
koste een belangrijke pion. En hoewel er niet helemaal foutloos werd gespeeld,
bleef Eelco gewonnen staan en haalde het punt knap binnen. 4-6.
Een vervelende nederlaag, maar wel terecht gezien de
wedstrijd. Vanaf nu zullen we dus echt punten moeten gaan pakken. Maar daar
hebben we zin in! Eerst even bijkomen tijdens kerst en volgend jaar opnieuw
beginnen.