18 september 2016

ASV 1 opent seizoen met winst op Paul Keres

Het 1e team is het nieuwe seizoen goed begonnen. In Utrecht werd Paul Keres verslagen dat op papier toch enigszins sterker is. Nadat afgelopen jaren Leon het team met elan heeft geleid heeft hij het teamleiders-stokje dit jaar overgedragen aan Otto.


Op de site van de KNSB bleek dat ASV1 een van de oudste teams in de hele KNSB is, alleen DD steekt er nog bovenuit. Tja, van schaken bij ASV wordt je sterker naarmate je leeftijd vordert dat is wel duidelijk! Otto toverde een opstelling uit zijn hoge hoed en dat had de volgende indeling tot gevolg:
            Paul Keres                  2216 -   ASV                            2187    4-6
1.         FM Hugo ten Hertog  2471   - Bob Beeke                 2296    0-1
2.         IM Xander Wemmers            2437 -   Eelco de Vries                        2240    ½-½
3.         Paul Hommerson                   2235 -   Tom Bus                                2246    0-1
4.         FM Marijn Otte                       2200 -   Otto Wilgenhof                       2189    0-1
5.         Gerben Veltkamp                  2131 -   FM Jaap Vogel                      2134    1-0
6.         John Cornelisse                     2119 -   Léon van Tol                2210    0-1
7.         Raymond de Rooij     2172 -   FM Wouter van Rijn   2171    ½-½
8.         Bert Both                    2180 -   CM Dirk Hoogland     2117    ½-½
9.         Bas Peeters                2038 -   FM Peter Boel                        2130    ½-½
10.       Willem van de Fliert   2172 -   Frank Schleipfenbauer          2137    1-0

Als eerste was Dirk klaar. Hij was zeer tevreden met de remise. In een stelling waarin Dirk zelf nooit remise aan zou bieden deed zijn tegenstander dat toch. Natuurlijk accepteerde Dirk dat nadat hij van zijn verbazing was bekomen. Zo stonden beide teams op het scorebord. Vervolgens liepen we uit naar een voorsprong. Ongeveer tegelijkertijd waren Tom, Otto en Bob klaar, alle drie met een punt!

Tom had de hele tijd een klein voordeeltje: iets meer ruimte en wat actievere stukken. Toen de tegenstander ten onrechte een pion opspeelde kon Tom een pion winnen en gelukkig voor ons was dat een gedekte vrijpion. Deze bleek ruimschoots voldoende voor de winst. Tom was erg blij dat hij zijn zenuwen onder controle kon houden tijdens de partij. Otto kreeg al op de 8e zet een stukoffer te verwerken. Het kostte even denkwerk maar hij wist telkens de beste zet te vinden. Toen de tegenstander naliet een toren te pakken met onduidelijk spel maar in plaats daarvan koos voor aanval kon dat gemakkelijk afgeslagen worden en wikkelde Otto af naar een eindspel met een paard voor drie pionnen waar hij er al snel twee terug won en de partij binnen was. Bob speelde tegen de sterke ten Hertog met een rating van 2471. Hij wist een overwicht te creeren en leek steeds beter te komen staan. Ten Hertog gebruikte veel tijd en speelde met zijn increment waarbij de partij ineens pardoes over was vanwege tijdsoverschrijding. Vervolgens was Jaap klaar. Zijn tegenstander offerde een pion voor activiteit en lang leek de stelling erg onduidelijk. Ergens raakte Jaap de draad kwijt in de verwikkelingen en verloor. Frank speelde een wat vreemde pot, zijn stelling leek in tweeën gespleten te zijn maar zag er op het oog wel goed uit. Helaas wist zijn tegenstander verwarring te zaaien en Frank verloor een pion en er kwamen allerlei stukken zijn stelling binnen. Het vervolg laat zich raden.

Vervolgens was Eelco klaar. Zoals gewoonlijk kwam hij rond 13.15 de speelzaal binnen en begon te spelen. Hij was zelf niet te spreken over zijn spel in de opening, naar eigen zeggen had hij geen flauw benul wat te doen en bewoog voornamelijk naar achteren. Op gegeven moment besloot hij actief te worden en hoopte maar dat dat op het juiste moment was. Dat was het inderdaad en het werd een tijdnoodduel waarbij Eelco diverse keren de winst gemist heeft en het uiteindelijk remise werd. Stel hij was op tijd, dan had hij ongeveer 1 tot anderhalve minuut per zet meer gehad in de kritieke fase; zou hij dan de winst hebben gevonden? We zullen het nooit weten. Leon was veel beter thuis in de opening, zijn tegenstander kende het niet en speelde planloos en passief. Al snel won Leon een pion en die wist hij uiteindelijk te verzilveren! Peter probeerde van niets iets te maken maar zijn tegenstander had door dat het niets was en won een pion. Gelukkig kon Peter vluchtten in een toreneindspel met een pion minder waarbij hij een belangrijke pion kon ruilen. Wat restte was een theoretische remise en die werd dan ook binnen gehaald.

Als laatste was Wouter bezig. Hij trok ten aanval en verkreeg een zeer prettige stelling. Het punt leek een kwestie van tijd maar zijn tegenstander wilde niet omvallen en was zo brutaal een pion buit te maken. Het toreneindspel waarin het uitmondde werd goed gespeeld door Wouter, hij kwam zelfs een pion voor maar genoeg voor de winst was het niet. Zo wonnen we van een goede tegenstander en dat smaakt naar meer...... De volgende ronde spelen we tegen de Toren. We zullen laten zien dat ervaring meer waarde heeft dan jeugdige overmoed!

24 april 2016

Veilig!

Na de vorige ronde, waarin we een matchpunt hadden verspilt, hadden we nog steeds een punt nodig voor handhaving. Dat moest dan in Amstelveen gebeuren, tegen een team dat de ronde daarvoor de kampioen overtuigend had verslagen. Om te voorkomen dat er al te veel spanning op zou staan, was vooraf druk heen en weer gemaild en afgesproken dat voor 4 kratten bier en na de partij een biertje van ons, een gelijkspel een logische uitslag zou zijn. Met een auto vol bier vertrokken we dan ook vol goede moed naar het westen.
Doordat twee van ons in een noodtempo ondanks de afspraken helemaal gewonnen kwamen te staan, moesten er nog twee verliezen. Na wat aansporing was die keus snel gemaakt en konden we voor drie uur al lekker genieten van een welverdiend gelijkspel. Achteraf bleek zelfs dat een klein verlies ook had volstaan, maar ja, afspraak is afspraak. Volgend jaar zullen de messen wel geslepen zijn...

04 april 2016

Strijd op alle borden


Zaterdag 2 april stond een belangrijke wedstrijd op het programma. We moesten tegen de wijker toren en hadden twee punten nodig om handhaving veilig te stellen. Het was duidelijk dat iedereen dat doel voor ogen had, want de motivatie straalde er van af. Op elk bord werd gespeeld met de intentie om te winnen. Toch begon het vrij vreedzaam met drie remises. Op alle drie de borden is volgens mij de balans nooit echt verstoord geweest. Daarbij leek het op dat moment goed te gaan voor ons. Een aantal spannende stellingen en de stellingen waar ik iets van vond, waren in ons voordeel.

Het begon met een meevaller. Na de vraag aan de teamleider of remise mocht, liep Otto twee zetten later met een vol punt naar de analyseruimte. Meteen daarna volgde helaas een eigen doelpunt van Frank. Hij vergat een paardvork en met een kwaliteit minder was het snel afgelopen. Daarna scoorde Peter een nuttige en goede overwinning. Na een kwaliteitsoffer kreeg hij een sterke aanval, waardoor zijn tegenstander zijn dame moest offeren. Er bleef een stelling over met een actieve dame en loper tegen twee torens en paard. Door een paar sterke pionnen leek de winst dichtbij, maar het was niet makkelijk. Dankzij een mooie afwikkeling werden de torens tegen de dame geruild en er bleef een paard-loper eindspel over met twee pionnen meer voor Peter. Daar had hij geen moeite mee.

Hierna de eerste echte tegenvaller. Bob had met zwart langzaam het initiatief genomen en was een pion voorgekomen. Toen had zijn tegenstander een heel sterke periode. Na een onnauwkeurigheid won hij de pion terug en even leek het alsof Bob zelfs in de problemen kwam. Dat had hij echter goed ingeschat, maar meer dan halfje zat er niet meer in. Door een onverwachte nederlaag van Jaap werd het weer gelijk. Doordrongen van de stand op de ranglijst werd vol op winst gespeeld. Hij won ergens een pion, maar daardoor kreeg zijn tegenstander activiteit. Doordat hij te lang op winst speelde ging het alsnog mis. Na een afwikkeling naar een gewonnen pionneneindspel restte hem niets dan de koning om te leggen.
Maar nog steeds leek er weinig aan de hand. Dirk overspeelde langzaam maar zeker zijn tegenstander en liet zich niet in de war brengen door een torenoffer om eeuwig schaak af te dwingen. Soepeltjes liep zijn koning uit de schaakjes en het eerste matchpunt was binnen. Het wachten was nu op Eelco. Die had na een hele partij verdedigen eeuwig schaak gegeven, waar zijn tegenstander niet uit kon lopen. Toen hij het toch probeerde, kon Eelco afwikkelen naar een stelling waarin hij de enige met winstkansen zou zijn. Doordat hij echter twee varianten door elkaar haalde, kwam hij een stuk achter. Deze stelling was nog steeds remise, maar eenvoudig was het niet. Doordat zijn tegenstander het zeer nauwkeurig speelde, lukte het uiteindelijk niet om het droog te houden.
Tijdens het eten, dat zeer gezellig en smaakvol was, waarbij we (op wat kaas en een bot na) alle gerechten van de kaart hebben geproefd, bleek dat de uitslagen van andere wedstrijden niet gunstig waren. Maar we hebben het nog in eigen hand en zullen voor de verandering sinds lange tijd weer een wedstrijd hebben in de laatste ronde waar wat op het spel staat. Zoals altijd haalt dat het beste in onze mannen naar boven.

20 maart 2016

Handhaving nog niet zeker

Er is een einde gekomen aan een goede reeks. Zowel voor de huidige competitie (na drie overwinningen weer een keer verloren), als tegen de Toren. Volgens Otto hadden we namelijk nog nooit van hun eerste verloren...
Misschien wonnen ze nu, omdat voor het programma bureau sport de mensen van de Toren (nog) meer gemotiveerd waren dan anders. In ieder geval heeft een nieuwe overwinning voor ons er dit keer niet ingezeten. Op de borden waar zij een ratingoverwicht hadden, scoorden zij plus 3. Dat werd gecompenseerd door de 3 borden waar wij favoriet waren. Helaas verloren wij op de overige twee borden en stond er een 6-4 verlies op het wedstrijdformulier.

Dan naar de individuele resultaten. Op het eerste bord zat onze oud-torenaar. Hij had moeite om het beste plan te vinden en kwam minder te staan. Maar zoals we van hem gewend zijn, betekende dat niet dat hij ging verliezen, helaas was winst ook niet mogelijk. Op bord twee speelde onze bijna IM tegen hun GM. De GM had na de opening een klein plusje en ondanks gepointeerd spel van onze bijna IM, groeide het voordeeltje totdat het niet meer te houden was.
Het derde bord werd bespeeld door onze man uit Tilburg. Ondanks een oogontsteking, stond hij toch aan de start. Doordat hij toch te veel last had van de ontsteking, kon hij niet (zoals vorig jaar bijna) winnen van één van hun IM's. Sterker nog, vanuit de opening werd een koningsaanval opgezet die hij niet kon stoppen. Op bord vier daarentegen speelde onze senior een goede partij tegen hun andere IM. En hij wist wel de aanvalsdriften van zijn tegenstander te neutraliseren. Helaas zat hier niet meer in, omdat geen onverantwoorde risico's waren genomen. Remise dus.
Onze nieuwste aanwinst, die dit seizoen al een aantal prima resultaten heeft geboekt, had vandaag ook niet zijn dag. Na de opening had hij moeite om het juiste plan te vinden, gebruikte zeeën van tijd en met de druk van de klok en een pion minder ging het helemaal mis. Ook onze acht maanden geleden vader geworden, die al voor de tigste keer achter bord zes had plaatsgenomen dit seizoen, wist vandaag zijn tegenstander zijn wil op te leggen. Met een geïsoleerde d-pion koos hij niet iedere keer voor de actiefste en/of agressiefste zet en nadat de pion was gewonnen door zijn tegenstander, hielp ook vissen in troebel water niet meer.

Op bord zeven speelde de man van de ruim 60-urige werkweek zijn zoveelste goede partij. Na een pionoffer ontstond een spannende strijd, waarbij hij net wel of net niet genoeg compensatie had. Hoe hij het deed, bleek het voldoende. Hij won de pion terug en kreeg een betere stelling, maar op dat moment vond hij, mede door tijdsdruk en dreigingen van zwart, niet de juiste zetten. Ook de remise liet hij glippen door een verkeerde inschatting van een resterend eindspel met een kwaliteit minder. Ondanks weer een goede partij dus geen beloning. Op bord acht was het eerste lichtpuntje. Na een pionoffer netjes te hebben geaccepteerd, werd er onnauwkeurig vervolgd door wit en na nog een mindere zet stond er na 10 zetten een stelling op het bord waarin wit vrijwel geen compensatie had voor de pion. Doordat de witte stukken naar slechte velden werden gejaagd en er twee zwarte vrijpionnen op d3 en e3 kwamen, duurde het niet lang voor ons eerste volle punt een feit was.
Op het negende bord speelde onze huidige puntenmachine. Door zijn tegenstander positioneel te overspelen, liet hij zien dat hij het spel heel goed beheerst. En zonder nog een fout te maken, wist hij zijn voordeel om te zetten in een gewonnen stelling die niet meer in gevaar kwam. Op het laatste bord speelde de puntenmachine van de afgelopen twee jaar. Daar was tijdens de partij weinig van te merken. Zijn tegenstander schoof alles netjes dicht en om kansen op een punt te krijgen offerde onze man een pion. Hoewel het zeker niet genoeg was om te winnen, werd de stelling wel ingewikkelder om de juiste zetten te vinden. Toen zijn tegenstander ergens in de fout ging, was hij er als de kippen bij om het punt binnen te halen.

Doordat in de klasse alles dicht bij elkaar blijft staan, hebben we nog steeds één à twee matchpunten nodig. Daar hebben we nog twee wedstrijden voor. De eerste al over twee weken, thuis tegen een andere toren, namelijk de wijker toren. Kom allemaal kijken!

14 februari 2016

Meer, meer meer!?

Nadat ASV 1 begin december de Sint heeft uitgezwaaid is er bij diverse ASV-ers blijkbaar een knopje omgegaan. De wedstrijden tegen HWP Haarlem en Wageningen werden gewonnen en ook in de zogenaamde 4-punten wedstrijd, in de 6e ronde tegen Philidor 1847, werden de twee matchpunten gepakt.
Ikzelf had, net als tegen Wageningen, de eer de wedstrijd vlot te mogen openbreken, alleen nu met tegengesteld resultaat. Mijn tegenstander reageerde in de opening niet alert genoeg op mijn opportunistische aanpak en kwam al vlot zeer slecht te staan. Na nog enkele wat mindere zetten mocht ik op de 18e zet al,  vrijwel geforceerd,  mat in 6 inzetten en kon ASV 1 het eerste punt bijschrijven.Voor onze geliefde teamleider was mijn snelle winst natuurlijk het teken om mij de zorg om het verslag in de schoot te werpen.  Vandaar dat ik mij vanaf dat moment ook daadwerkelijk in het wedstrijdverloop begon te verdiepen.
Ergens rondom mijn winst consolideerde Jaap de stand door een remiseaanbod dat werd aangenomen. Helaas heb ik daar, door het plezier om mijn eigen partij, weinig van meegekregen. Dus mocht iemand meer gezien hebben, laat het even weten.
Maar hoe stond het nu eigenlijk met die 1.5-0.5 score op het bord?
Tom (aan bord 1) had een pion minder maar zijn overgebleven drie stukken stonden actief. Dus zeker verdiende compensatie tegen de enige meester van het gezelschap. Otto (aan bord 2) stond vrijwel gelijk. Bij Eelco (aan bord 3) zag het wat minder uit. Eelco had ergens een dame geofferd tegen een stuk en een toren. Echter voor de rest leek zijn stelling uit los zand te bestaan. Bob (aan bord 5) stond goed. Zijn tegenstander had een stuk geofferd. Echter nadat Bob een kwaliteit had teruggegeven was hij de enige die op winst mocht hopen. Wouter, Dirk en Leon (Bord 6, 7 en 8) waren allemaal aan het zwoegen in vrijwel gelijke stellingen waar de een zeer klein plusje had in het eindspel (Wouter), de ander een strijd in een stelling met veel open lijnen aan het voeren was (Dirk) terwijl de ander zoveel mogelijk lijnen gesloten wist te houden om achter de pionnenfronten heen en weer te manoeuvreren (Leon). Peter ((aan bord 9)) was, nadat hij in het middenspel verzuimd had een stukoffer van zijn tegenstander met en tussenzet eenvoudig te weerleggen, in een zeer dubieuze stelling terecht gekomen. Met alleen nog lichte stukken op het bord leek een mat aanstaande.Kortom een 5-5 leek in de lucht te hangen. Alleen zit een verassing altijd ergens in een klein hoekje. Nu maar hopen dat ze in ons voordeel uitvallen.....
Op dat moment komt Wouter naar mij toe omdat hij een remiseaanbod heeft. Doen of niet doen?
Gelukkig was de ondertoon van mijn; "Het hangt er om. Nu is het 5-5. Je kunt het aannemen." blijkbaar zo twijfelachtig dat Wouter doorspeelde. Fijn want na dat Wouter weer plaatnam begon ik te twijfelen "Wat nu als Bob de mist in gaat?". Mijn voorspelling bleek gelukkig geheel niet keihard.
Peter verloor wel zoals gevreesd. Hij wist nog wel het mat af te wenden maar dat kostte hem een stuk en de partij. De door Peter gewenste vorm is helaas nog ver weg.Ook Eelco verloor. Hij kreeg zijn stukken niet tot een samenwerkende eenheid. Uiteindelijk sneed een venijnige witte pion op d6 zijn troepen doormidden waardoor zijn twee torens machteloos waren tegen de witte dame, die uiteindelijk op c7 mat gaf.Dan de eerste meevaller! Leon weet uit de loopgraven te klimmen en via een slagenreeks plotseling een Lh3 uit de hoed te toveren! De loper vangt de zwarte dame op g4 samen met de pionnen op g3 en h4 in de hoek van het bord. Zijn tegenstander geeft acuut op. De tegenstander van Tom dwingt dan met een loperoffer een eeuwig schaak af. Tom's initiatief was zo sterk dat de witspeler niet anders kon. Heel sterk gespeeld van Tom.Ondertussen lijkt het mis te gaan bij Otto. Ergens heeft Otto een onnauwkeurigheid begaan en wordt geheel overspeeld door de zwarte paarden. Hij moet een kwaltiteit opofferen maar er resten dan alleen nog smeulende puinhopen. De eerste tegenvaller lijkt onafwendbaar.Gelukkig maakt Bob het kort daarna vakkundig af. Na het stukoffer is zijn tegenstander eigenlijk kansloos geweest. De lichte stukken van zwart vormden met de dame een krachtige eenheid die het spel bepaalden.En weer een meevaller. Op een of andere onnavolgbare wijze heeft Dirk zijn verschrikkelijk complexe "luchtige" stelling weten uit te bouwen naar een winststelling. Op dat moment vergeet zijn tegenstander dat hij de 40 zetten moet halen (Blijkbaar spelen ze intern een 35 zetten tempo of zo) en gaat door de vlag. Bij Otto vatten de smeulende  resten uiteindelijk nog een keertje vlam en dwingen Otto tot opgave. Dan rest bij een 5-4 voorsprong alleen nog Wouter.Wouter heeft ergens in het eindspel toch een pionnetje weten weg te peuteren en heeft afgewikkeld naar een toreneindspel. Wouter weet dit heel goed uit te spelen en te winnen waarmee onze 6-4 overwinning een feit is.
De laatste drie wedstrijden winnen is zeker prettig gezien onze belabberde competitiestart, maar we zijn er nog niet! Meer, meer, meer matchpunten zijn zeer wenselijk.
Het aantal matchpunten verschil tussen de nummer 2 en de nummer 9  in onze klasse is slechts 4.  En met nog 6 matchpunten te verdelen in de komende drie ronden kan de hele stand dus nog over de kop gaan.
De volgende ronde spelen we tegen onze stadsgenoot de Toren Arnhem-VSV. Dat wordt, net als voorgaande jaren, weer een zware en hele belangrijke wedstrijd. Winst betekent waarschijnlijk dat wij het eind van de competitie zeker gemoedelijk gaan bereiken. Bij elk ander resultaat zullen alle hens aan dek moeten en moeten blijven tot de laatste ronde!




11 januari 2016

Meer is beter?

Waar ik er altijd naar streef om bij uitwedstrijden maximaal met drie auto’s te gaan, maar soms ontkomen we er niet aan om met vier te rijden. Of zoals tegen Wageningen met vijf heen en zes terug… Nu zijn we gewend om niet met een wagen met alleen maar nullen naar huis te rijden en dat lukte ook dit keer weer. Misschien is het een idee om de volgende keer met 10 auto’s te gaan, aangezien het enige ASV-team dat heeft verloren zaterdag met de trein was gegaan. Maar een keus tussen ASV of het milieu is niet zo eenvoudig.
Terug naar de wedstrijd. Zoals ik al zei, kwamen me met 5 auto’s en gingen we met zes. Ik vertrok zelf met de zesde, na een partij waarin ik niet tevreden was met de opening, bleef verder alles binnen de marges en remise was het meest logische resultaat. De auto waarmee ik was gekomen, had heen drie passagiers en terug één, maar die ene, Wouter, had een mooie partij gewonnen! Hij zat naast me en ik probeerde af en toe te begrijpen wat er gebeurde, maar er zat zoveel tactiek in de stelling, dat ik het op het oog probeerde te beoordelen. Toen eindelijk de zwarte loper op a8 ruimte kreeg, zag ook ik dat hij ging winnen. Een spannende partij met een terechte winnaar. De derde passagier op de heenweg had niet de makkelijkste taak gehad, hoewel ik alle vertrouwen had in Bob. Hij speelde tegen de sterkste tegenstander, GM Jan Timman. Helaas zette onze man zijn stukken niet al te handig neer en zette hij het ook wat te traag op. Want elke zet die Timman deed was nuttig en door middel van een schijnoffer werd het vonnis getekend. Timman is overigens milieubewuster dan wij, want hij reed met dezelfde auto als Bob terug. In deze auto zat verder nog een halfje. Dat was van Dirk, waar volgens mij ook een partij gespeeld werd die ruim binnen alle marges bleef. Mocht dat anders zijn, hoor ik het graag. De laatste speler in deze auto had echter meer verdiend. Peter had een kwaliteit geofferd en was prima komen te staan. Ergens dacht ik dat hij goede winstkansen had, maar misschien was ik té optimistisch. Wel ging hij herhaling van zetten uit de weg gezien de stand en de resterende partijen. Zijn tegenstander wist echter de kwaliteit terug te offeren en door de slechtere stand van zijn koning moest Peter in de verdediging. Praktisch erg moeilijk en na het missen van een paar kansen verloor hij alsnog.
De auto die uit Dieren kwam met drie man heen en ging met twee terug. Een punt en een nul. De nul was niet ingecalculeerd door mij. Maar misschien dat een aanstaande vakantie en de spanning van het ontmoeten van Abraham later deze maand, ervoor zorgden dat hij niet de juiste verdediging wist te vinden. Normaal bijna niet te verslaan, was hij zelfs als eerste klaar. Het punt daarentegen was uitstekend binnen gehengeld. Na veel tijd te hebben geïnvesteerd in de opening, kwam een redelijk gelijk eindspel op het bord. Gelukkig wilde de Wageningse IM voor meer dan een halfje gaan. Tom was echter alert en wist af te wikkelen naar een goed eindspel dat langzaam maar zeker steeds beter werd tot er een gewonnen toreneindspel overbleef. En hier maakte hij geen fouten meer. De laatste man die op de heenweg mee had gereden was Otto. In een niet-standaard konings-indische opstelling bleef de witte koning in het centrum. Dat werd opengebroken door Otto en hoewel het volgens mij objectief wel ging, was het moeilijk spelen voor wit. Dat ging dan ook ergens mis en na IM-resultaat van vorig jaar, heeft hij ook dit jaar eindelijk een punt gescoord.
In de auto waarmee hij terug ging, zat nog een halfje. In een degelijke partij werd er wat geruild. Er bleef een TL-TP eindspel over waarin Jaap zeker niet minder stond. Maar gezien de stand nam hij uiteraard geen risico’s en herhaalde de zetten. Daarmee blijft er nog één auto over, waarin dezelfde persoon alleen kwam en ging. En ook dit was een kraker. Wederom begreep ik er niets van, maar de algehele teneur was na de veertigste zet dat Eelco goed stond. Nu was zijn tegenstander, ook een IM, niet helemaal kansloos en zowel hij als Eelco hadden gezien dat hij eeuwig schaak kon geven. Helaas, gezien de stand mocht hij dat van zijn teamleider niet aannemen. Licht geïrriteerd begon hij aan een winstpoging, maar deze bood echter alleen Eelco kansen. Toen er nog maar 5 stukken opstonden, naast de koningen voor beiden een paard en een pion voor Eelco, werd de koning aangeraakt om mee te zetten. Op dat moment besefte hij dat het verloor. Maar ja… aanraken is zetten. Eelco kon met zijn paard het paard van de tegenstander volledig domineren en er bleef een eenvoudig gewonnen stand over. Daarmee gingen de matchpunten mee naar Arnhem.
Eerst volgde echter nog een uitleg van Timman over zijn partij (misschien was hij wat milder omdat hij terug mee zou rijden in dezelfde auto), waarna twee auto’s naar huis gingen. De andere vier auto’s gingen gezellig met de harde kern van het winnende vierde eerst nog een lekker stuk vlees eten in Wageningen. Voor de volgende uitwedstrijd (in Arnhem), zal ik kijken of we met nog meer auto’s kunnen gaan…