ASV 1 opent seizoen met winst op Paul Keres
Het
1e team is het nieuwe seizoen goed begonnen. In Utrecht werd Paul Keres
verslagen dat op papier toch enigszins sterker is. Nadat
afgelopen jaren Leon het team met elan heeft geleid heeft hij het
teamleiders-stokje dit jaar overgedragen aan Otto.
Op
de site van de KNSB bleek dat ASV1 een van de oudste teams in de hele KNSB is,
alleen DD steekt er nog bovenuit. Tja,
van schaken bij ASV wordt je sterker naarmate je leeftijd vordert dat is wel
duidelijk! Otto
toverde een opstelling uit zijn hoge hoed en dat had de volgende indeling tot
gevolg:
Paul Keres 2216 - ASV 2187 4-61. FM Hugo ten Hertog 2471 - Bob Beeke 2296 0-1
2. IM Xander Wemmers 2437 - Eelco de Vries 2240 ½-½
3. Paul Hommerson 2235 - Tom Bus 2246 0-1
4. FM Marijn Otte 2200 - Otto Wilgenhof 2189 0-1
5. Gerben Veltkamp 2131 - FM Jaap Vogel 2134 1-0
6. John Cornelisse 2119 - Léon van Tol 2210 0-1
7. Raymond de Rooij 2172 - FM Wouter van Rijn 2171 ½-½
8. Bert Both 2180 - CM Dirk Hoogland 2117 ½-½
9. Bas Peeters 2038 - FM Peter Boel 2130 ½-½
10. Willem van de Fliert 2172 - Frank Schleipfenbauer 2137 1-0
Als
eerste was Dirk klaar. Hij was zeer tevreden met de remise. In een stelling
waarin Dirk zelf nooit remise aan zou bieden deed zijn tegenstander dat toch. Natuurlijk
accepteerde Dirk dat nadat hij van zijn verbazing was bekomen. Zo stonden beide
teams op het scorebord. Vervolgens
liepen we uit naar een voorsprong. Ongeveer tegelijkertijd waren Tom, Otto en
Bob klaar, alle drie met een punt!
Tom
had de hele tijd een klein voordeeltje: iets meer ruimte en wat actievere
stukken. Toen de tegenstander ten onrechte een pion opspeelde kon Tom een pion
winnen en
gelukkig voor ons was dat een gedekte vrijpion. Deze bleek ruimschoots
voldoende voor de winst. Tom was erg blij dat hij zijn zenuwen onder controle
kon houden tijdens de partij. Otto
kreeg al op de 8e zet een stukoffer te verwerken. Het kostte even denkwerk maar
hij wist telkens de beste zet te vinden. Toen de tegenstander naliet een toren
te pakken met onduidelijk spel maar
in plaats daarvan koos voor aanval kon dat gemakkelijk afgeslagen worden en
wikkelde Otto af naar een eindspel met een paard voor drie pionnen waar hij er
al snel twee terug won en de partij binnen was. Bob
speelde tegen de sterke ten Hertog met een rating van 2471. Hij wist een
overwicht te creeren en leek steeds beter te komen staan. Ten Hertog gebruikte
veel tijd en speelde met zijn increment waarbij
de partij ineens pardoes over was vanwege tijdsoverschrijding. Vervolgens
was Jaap klaar. Zijn tegenstander offerde een pion voor activiteit en lang leek
de stelling erg onduidelijk. Ergens raakte Jaap de draad kwijt in de
verwikkelingen en verloor. Frank
speelde een wat vreemde pot, zijn stelling leek in tweeën gespleten te zijn
maar zag er op het oog wel goed uit. Helaas wist zijn tegenstander verwarring
te zaaien en Frank verloor een pion en er kwamen allerlei stukken
zijn stelling binnen. Het vervolg laat zich raden.
Vervolgens
was Eelco klaar. Zoals gewoonlijk kwam hij rond 13.15 de speelzaal binnen en begon
te spelen. Hij was zelf niet te spreken over zijn spel in de opening, naar
eigen zeggen had hij geen flauw benul wat te doen en
bewoog voornamelijk naar achteren. Op gegeven moment besloot hij actief te
worden en hoopte maar dat dat op het juiste moment was. Dat was het inderdaad
en het werd een tijdnoodduel waarbij
Eelco diverse keren de winst gemist heeft en het uiteindelijk remise werd. Stel
hij was op tijd, dan had hij ongeveer 1 tot anderhalve minuut per zet meer
gehad in de kritieke fase; zou hij dan de winst hebben gevonden? We
zullen het nooit weten. Leon
was veel beter thuis in de opening, zijn tegenstander kende het niet en speelde
planloos en passief. Al snel won Leon een pion en die wist hij uiteindelijk te
verzilveren! Peter
probeerde van niets iets te maken maar zijn tegenstander had door dat het niets
was en won een pion. Gelukkig kon Peter vluchtten in een toreneindspel met een
pion minder waarbij hij een belangrijke pion kon ruilen. Wat
restte was een theoretische remise en die werd dan ook binnen gehaald.
Als
laatste was Wouter bezig. Hij trok ten aanval en verkreeg een zeer prettige
stelling. Het punt leek een kwestie van tijd maar zijn tegenstander wilde niet
omvallen en was zo brutaal een pion buit te maken. Het
toreneindspel waarin het uitmondde werd goed gespeeld door Wouter, hij kwam
zelfs een pion voor maar genoeg voor de winst was het niet. Zo
wonnen we van een goede tegenstander en dat smaakt naar meer...... De
volgende ronde spelen we tegen de Toren. We zullen laten zien dat ervaring meer
waarde heeft dan jeugdige overmoed!