Geen appeltje eitje in Voerendaal

16 februari 2010 is voor ons een dag om snel te vergeten. Na alle comotie rond het uitstel van de wedstrijd op 6 januari moesten wij op 16 februari de match tegen Voerendaal 2 inhalen.
Voerendaal 2 stond op de ranglijst stijf onderaan en wij waren op papier veruit favoriet.
Helaas liep de wedstrijd uit op een deceptie. Na een redelijk begin lukte het ons om een 4-1 voorsprong op te bouwen. De drie overgebleven borden zouden zonder twijfel een halfje opleveren en dus dienovereenkomstig 2 matchpunten mee naar Arnhem.
Niet dus, drie harde nederlagen en weg matchpunt.
Voor een gedetailleerd verslag van de partijen verwijs ik naar de site van Voerendaal.
Tom Bus heeft op uitstekende wijze verslag gedaan van de match en ik heb hier weinig aan toe te voegen. Dank hiervoor Tom!
Voor de volledigheid de gedetailleerde uitslagen:

Voerendaal 2        -ASV 1                4 --4
Marcel Winkels(2083)-Eelco de Vries (2218)0 - 1
Dominic Rose  (2115)-Wouter v Rijn  (2176)0 - 1
Jurgen Fuhs   (2035)-Otto Wilgenhof (2216)1 - 0
Claus Andok   (2084)-Dirk Hoogland  (2177)1 - 0
Bart vd Zwet  (2048)-Sander Berkhout(2154)1 - 0
Paul Vercoulen(2171)-Remco de Leeuw (2171)0 - 1
Jan Fober     (1950)-Peter Boel     (2103)1 - 0
Mehdi Samraoui(2039)-Richard vd Wel (2048)0 - 1

Richard vd Wel

Twee wonderen

Het duel met streekgenoot Veenendaal was een echte prestigestrijd. De promovendus in 2D deed het in de eerste vijf ronden zeer goed met acht matchpunten en een tweede plaats achter het ongenaakbare Venlo. Veenendaal heeft zich behoorlijk verjongd en is dus sterker dan op papier. Kortom, voor ons een ideale tegenstander om eens flink de tanden in te zetten.

Dan moet je natuurlijk niet tandeloos spelen zoals ondergetekende dat deed. Na de verdienstelijke zwartremise van onze invaller Erik Wille met Mike van Riel liet ik het tweede halfje noteren. Ik ben wel eerst een paar keer rondgelopen na het aanbod van mijn tegenstander en zag daarbij tot mijn lichte ontsteltenis dat een kleine nederlaag dreigde.
Otto stond na de opening zeer bedenkelijk, Etienne Goudriaan wandelde triomfantelijk rond terwijl zijn opponent Eelco zat te broeden op een hyperscherpe stelling, Sander had het zwaar tegen John Cornelisse en aan onze kant stonden alleen Richard en Dirk goed.
Maar het aanbod van invaller Benno van der Veen was er zo een dat ik niet kon weigeren. Tegen een Moderne Verdediging dacht ik de druk op te kunnen voeren met de manoeuvre Pb1-a3-b5 of –c4, maar dat werd eenvoudig afgeweerd en toen mijn tegenstander de stelling opende, stond dat paard als een krant op a3.
Ik verloor een pion en daar stond alleen een potentieel gevaarlijke vrijpion op d5 tegenover. Maar zwart was er in de post-mortem van overtuigd dat het potremise was vanwege de ongelijke lopers. Wie ben ik dan om hem ongelijk te geven?
Na zo’n behoedzaam begin brandt de strijd doorgaans pas echt los.
Eelco kon het inderdaad niet bolwerken tegen Goudriaan, miste ergens in de scherpe verwikkelingen een remisevoortzetting en verloor.
Datzelfde deed Sander door onder de druk van Cornelisse te bezwijken. Ondertussen speelde Wouter remise met Erik van den Dikkenberg, die in het Siciliaans zijn gebruikelijke Grand Prix-variant van stal had gehaald en het Wouter daarmee niet makkelijk maakte. Toen onze man inmiddels weer wat tegenkansjes had gecreëerd plaatste hij een tactisch remiseaanbod.
Ook Erik sloeg hierop aan het wandelen, en toen na 40 minuten Eelco en Sander hadden verloren nam hij het aan. En dat had hij dus niet moeten doen.

Want vanaf dat moment toonde ASV zijn veerkracht, en dan met name Otto. Onze voorvechter was de laatste tijd niet zo in vorm en tegen Joost Offringa kwam hij bepaald kreupel uit de opening, een kruising tussen de Trompowsky en het Wolga-gambiet. Niemand gaf na een zet of acht nog een cent voor Otto’s leven, maar hij redde zich met hangen en wurgen uit de misère en ging een spannend dameloos middenspel in.
Daarin zorgden zijn paarden voor de nodige horzelsteken en na een uur of vier werd de jonge Offringa compleet zoekgespeeld. Bravo Otto!
Dirk bracht hierna het volgende punt binnen tegen een sterke jeugdspeler. Onze nieuwkomer, die extern een geduchte aanwinst is gebleken, kon kort na de opening een pionnetje pakken, maar daarop had Stefan Bekker een sterk kwaloffer in gedachten. Dirk stelde het toehappen even uit, bracht een sterkere versie op het bord, won op een veel gunstigere manier de kwaliteit en trok het eindspel gedecideerd naar zich toe. Ook een prima zege, en hiermee stond het 3,5-3,5.
Toen was de beurt aan Richard. Die had met de bekende truc …b7-b5 in een Koningsindiër (slaat wit op b5, dan slaat zwart op e4 gevolgd door …Da5+ en …Lxc3+) een gunstige stelling gekregen en pakte goed door. Tegenstander Tijmen Kampman zag zich genoodzaakt (ook al) een kwaliteit te offeren.
Dat zag er hopeloos uit, maar Kampman bleef zich taai verdedigen en zo in het vierde uur leek de winst problematisch te worden.
Daarop volgde een typische Richard-actie. Hij hield zijn tegenstander onder druk en deze kwam voor de tweede keer in tijdnood. In de apotheose moest Kampman het theoretische remise-eindspel paard tegen toren keepen met nog slechts luttele seconden op de klok, en dat ging natuurlijk mis. Tussen een haag van toeschouwers zette Richard de jonge Veenendaler tenslotte pardoes mat.
Er had al een tijdje een hardnekkig gerucht door de zaal gegonsd. Ons tweede had met 4-4 gelijkgespeeld, en Richard had voor beide ploegen 4-4 voorspeld. Bij remise zou hij dus bijna 100 euro in de wacht slepen. Er was echter niemand zo dom om Richard in te fluisteren dat hij door een halfje af te geven de jackpot zou winnen, en zelf had hij het niet in de gaten. En als hij het had geweten, dan had hij natuurlijk toch doorgespeeld. Met de 4,5-3,5 zege ging de jackpot er ook uit. Ruud Wille was de gelukkige, en wie zou het hem niet gunnen?

door Peter Boel

ASV 1                -Veenendaal 1           4½ - 3½ 
Wouter van Rijn(2176)-Erik vd Dikkenberg(2152)½ - ½ 
Eelco de Vries (2218)-Etienne Goudriaan (2263)0 - 1
Sander Berkhout(2154)-John Cornelisse   (2145)0 - 1
Dirk Hoogland  (2177)-Stefan Bekker     (2121)1 - 0
Richard vd Wel (2048)-Tijmen Kampman    (2117)1 - 0
Otto Wilgenhof (2216)-Joost Offringa    (1958)1 - 0
Erik Wille     (1973)-Mike van Niel     (1970)½ - ½ 
Peter Boel     (2103)-Benno vd Veen     (1928)½ - ½ 

Een avondje Asten

Nederland, sluit uw dochters op: ASV bekert weer! De eerste ronde, op dinsdagavond 1 december tegen derdeklasser De Combinatie in Asten, verliep heel voorspoedig. We hadden rekening gehouden met flinke files en vertragingen en kwamen daardoor erg vroeg aan in het Brabantse dorpje. Maar onze tegenstanders waren er ook al.
De geïmproviseerde wedstrijdleider wist natuurlijk niets van de afspraken die we vooraf hadden gemaakt, maar enkele krachtige reacties van plaatsvervangend teamleider Remco stelden snel orde op zaken.
Zo konden we ruim voor achten beginnen, en voor elven waren we al klaar. Een bijna rimpelloos avondje, leek het. Omdat ik nogal haastig had gegeten begon mijn maag bij aanvang van de partijen licht te borrelen, maar dit beschaafde geluid werd na enkele minuten grof overstemd door een laag en aanhoudend gebrom dat aanzwol tot orkaanachtige proporties.
Al snel werd duidelijk wie hier zijn vulkanische neigingen aan het botvieren was. Een blik opzij leerde mij dat het om de tegenstander van Theo Jurrius ging. Ik keek op diens notatievelletje. Er stond Jean-Paul P. De beroemde Brabantse wielrenner Jean-Paul van Poppel! Die was zo te zien flink aangekomen sinds zijn laatste rondje om de kerk. Zijn met een schaapachtige grijns geuite bekentenis dat hij zojuist duchtig had gechineesd verklaarde alles. We gingen verder, elkaar af en toe meewarig aankijkend bij een volgende aanslag op onze trommelvliezen.
Het was Theo zelf die ons verloste van dit Antoniaanse fenomeen (lees het verhaal ‘De Ulevel’ van Hein Donner), en wel op ons zeer welkome wijze. Terwijl Jean-Paul nog met zijn gedachten bij zijn derde portie Babi Pangang was, had Theo zijn stukken prima neergezet en deelde hij reeds de beslissende klap uit aan de gedesorganiseerde witte stelling: met een pluspion en een (zwart) paard op c3 incasseerde de ASV’er vlotjes het punt.
Op dat moment stond Remco met zwart OK tegen Jos Swinkels, de vader van Robin, en was Dirk Hoogland aan bord 1 driftig aan het aanvallen tegen Stefan Rooijakkers. Een kwaliteitswinst zat er al in, en misschien nog wel meer.
En aan bord 3 was ondergetekende ook lekker bezig tegen de 16-jarige broer van Robin.

(Notitie Richard: Op dit moment is het nog niet mogelijk de partij te tonen met diagrammen, hopelijk gaat dit de komende tijd geregeld worden.)

Boel - Maurice Swinkels

1.d4 Pf6 2.Lg5 g6 3.Lxf6 exf6 4.g3 Lg7 5.Lg2 d5 6.e3 0–0 7.Pe2 c6 8.0–0 Pd7 9.Pd2
Ook direct 9.c4!? was mogelijk, bv. 9...dxc4 10.Pd2 Pb6 11.Tc1. Wit moet het in deze lijn altijd van c2-c4 hebben.
9...Pb6 10.b3 Lg4!? 11.h3 Lxe2 12.Dxe2 f5
Nu kan zwart schermen met de tegenstoot ...c6-c5. Mijn volgende zet vond ik vrij subtiel.
13.Tab1!?
Natuurlijk met de bedoeling c2-c4 met een open b-lijn als zwart ruilt. Doet zwart dat niet, dan komt het standaardplan c4-c5 en b3-b4-b5. Dat zag mijn tegenstander ook al aankomen.
13...g5!?
Een heel interessante zet. Maurice vertelde dat hij deze stelling in een rapidtoernooi de zaterdag ervoor op het bord had gehad en dat iemand hem dit plan had aangeraden. Wit kan niet direct profiteren (op Dd3 of Df3 is ...Df6 prima) en zwart heeft vaak ...f5-f4, maar op de lange termijn moet zijn koningsvleugel toch zwak zijn. Daarom ging ik eerst een tijdje op mijn handen zitten en vervolgde ik daarna gewoon mijn plan.
14.c4!
Na zwarts 13e zet heeft dit antwoord ook nog het voordeel dat de d-lijn snel open kan komen, en als zwart met een loper op d4 slaat kan Tbd1 heel vervelend worden.
14...f4
15.gxf4
Interessant is 15.e4!?. Dat verwierp ik wegens 15...dxe4 16.Pxe4 Dxd4 (16...Lxd4 17.gxf4 gxf4 18.Dg4+! ziet er niet fijn uit; overigens niet 18.Tbd1 wegens 18...f5!; 16...f5 17.Pc5 fxg3 18.Pe6 Te8 19.Tbd1 gxf2+ 20.Txf2 Df6 21.d5 is volslagen onduidelijk, maar zwarts kwetsbare koningsvleugelpionnen spelen hem hier parten) maar na 17.Tbd1 De5 18.Dd3 heeft wit prima compensatie.
15...gxf4 16.Dh5!
Het kostte enige tijd voor ik dit vond. Natuurlijk wil mijn paard naar f3 (desnoods met opoffering van c4 omdat b7 ook hangt), maar na direct 16.Pf3 staat mijn dame niet goed. De tekstzet bedreigt allerlei zwakke punten. Rybka vindt dat het na 16...f5 gelijk staat, maar de stelling is heel moeilijk speelbaar voor zwart.
16...Pd7?!
Een goed idee om het slechtstaande paard naar f6 om te spelen, maar nu staat zwart een halve tel op het verkeerde been. Net lang genoeg voor het irritante:
17.exf4!
Nu gaat op d4 slaan natuurlijk niet; wit heeft 17.Pf3 en 18.Pg5 of gewoon slaan op d5.
17...Pf6 18.Dh4!
Ook niet zo makkelijk, maar volgens mij de beste. Op 18.Df5 heeft zwart 18...Dc8 en is het witte voordeel niet groot. En later blijkt dat wit niet met 18.Dg5 het zwarte 18...h6 moet uitlokken.
18...dxc4 19.bxc4 Dxd4 20.Pf3
20...Dd7?
Nu is het witte voordeel evident. Cruciaal was 20...Dxc4 21.Pe5 Dxa2 22.Txb7 en optisch is dit prachtig voor wit, maar ik was er niet helemaal zeker van met die vrije a-pion. Na bv. 22...a5!? 23.Lxc6 Tab8 (23...Ta6? 24.Lb5! Taa8 25.Lc4 en wit wint) 24.Ta7 Tb4 25.Dg5 Dd2 26.Txa5 Dxf4 lijkt zwart zich te redden.
21.Tfd1!?
Er waren andere aanvalsmethoden, zoals 21.Tb3 of 21.Kh2!? en 22.Tg1. Maar ik wilde druk op de b-lijn, de g-lijn en eventueel de d-lijn. Daartoe had ik een aardige verdubbeling op het oog.
21...Dc7 22.Td3! Tfd8 23.Tdb3!
Via deze tempowinst krijg ik toch een toren op g3.
23...Tab8 24.Pe5
Prachtige stelling, maar zwart moet nog instorten. Dat had hij hier kunnen doen met 24...Td4? 25.Pxc6!.
24...Te8?
Te langzaam. Zwart kon een verdedigende stelling innemen met 24...Kh8 25.Tg3 h6! 26.Tbb3 Td6 en hier ergens had ik een kwaloffer gepland, maar dat wint niet: 27.Txg7 Kxg7 28.Tg3+ Kh7 29.c5 Te6 30.Lf1 Td8 31.Ld3+ Txd3 en zwart keept het. Beter is 27.c5! Te6 28.Tgd3 met de dreiging 29.Td6! en totale dominantie.
25.Tg3 Kh8?
Dit faalt op een kleine combinatie. Beter en consequenter was 25...Te6, maar dan trekt wit de strop aan met 26.Dg5 Pe8 27.Le4! met de dreiging 28.Lf5, en op 27...Kh8 wint 28.Td1!.
26.Txg7! Kxg7 27.Dg5+ Kf8 28.Dxf6 Te6 29.Dh8+ Ke7 30.Dxh7 Tf8 31.Td1 Td6 32.Te1! Te6
En na de aardige slotzet 33.Pg6+ gaf zwart op.

Toen dit tweede punt binnen was kozen onze mannen aan de topborden eieren voor hun geld. Remco was zelfs een beetje onder druk komen te staan, maar het evenwicht werd niet echt verbroken: remise. En Dirk zag dat die kwaliteitswinst zijn tegenstander toch wel veel tegenkansen zou geven, hield zich dus in en deed in nog steeds betere stelling een goedgemikt remiseaanbod.
Dat betekende een zeer solide 3-1 zege. Er werd nog wel even geanalyseerd, maar we zaten toch alweer snel in Dirk’s bolide richting Arnhem. Toen we het kerkdorpje uitreden meende ik wel een aanzwellend gerommel te horen – en verscheen daar niet een grote scheur in de muur van dat huis dat we net passeerden? Dirk gaf nog eens een dot gas, en op het nieuws hebben we ook niets meer over gehoord over de gevolgen van het Chinese vuurwerk.

Peter Boel

De Combinatie      - ASV              1-3
Stefan Rooijakkers - Dirk Hoogland  0,5-0,5
Jos Swinkels       - Remco de Leeuw 0,5-0,5
Maurice Swinkels   - Peter Boel       0-1
Jean-Paul P.       - Theo Jurrius     0-1