Een zwaar seizoen

Zaterdag 13 december stond de wedstrijd tegen DD op het programma. We stonden een half bordpunt op ze voor en het was een heus degradatieduel. Dat zij er ook zo over dachten bleek al snel. Ze hadden hun zwakste speler thuis gelaten en vervangen door de sterke grootmeester Fedorchuk. Maar dat was vorig jaar ook het geval en toen mochten ze met een minimale overwinning in hun handen knijpen. Dus vol goede moed begonnen we aan de partij.

Na een kleine twee uur spelen zag het er niet zo goed uit. Op de meeste borden was het evenwicht niet of nauwelijks verbroken,  maar op vier(!) borden stond de speler van DD duidelijk beter. Maar de score werd geopend door twee zeer ervaren spelers, Jaap en John. In een partij waar het evenwicht nooit werd verbroken, kwam een gelijk eindspel op het bord, waarbij degene die iets zou proberen in gevaar zou komen. Een terechte remise. Daarna nam DD een tussensprint. Als eerste moest Otto tegen Fedorchuk eraan geloven. Otto had een goed seizoen, kreeg een opening op het bord waarin hij altijd goede resultaten boekt, ook tegen diverse meesters al heeft gewonnen, maar nu ging er iets mis. Hij liet een lastige paarduitval toe en kwam onder druk te staan. Om er iets van te maken, offerde hij een stuk. En hoewel het er gevaarlijk uitzag, hield wit alles onder controle en haalde het eerste volle punt binnen.

Vrij snel daarna moest onze sterke invaller de vlag strijken. Hij werd verrast in de opening, ving dat uitstekend op, maar dacht een tijdelijk pionoffer te kunnen plegen voor activiteit. Die pion zag hij echter niet terug en ook de activiteit viel tegen. Toen de pion ging promoveren en Sander daar een stuk voor moest geven, was de strijd beslist. En ook Wouter had zijn dag niet. In de opening kwam hij onder zware druk te staan en ten koste van een pion wist hij te overleven. Lange tijd wist zijn tegenstander geen vorderingen te boeken. Toen er weer gedacht kon worden aan een halfje, dacht Wouter de pion terug te kunnen  pakken. Helaas had hij gemist dat er een gat in de combinatie zat door veldruiming. Het was meteen helemaal over. En nog was het niet voorbij. Frank die prima uit de opening was gekomen, in tegenstelling tot wat hij gewend is, kreeg zelfs een klein plusje door een mindere keuze van zijn tegenstander. Toen hij echter dacht dat hij nog meer voordeel kon bereiken, had hij gemist dat veld c4 vrijkwam voor het witte paard dat voor veel druk zorgde. Dat ging uiteindelijk ten koste van pion e6, een zeer belangrijke pion in de zwarte opstelling. Frank kon hem wel terugpakken, maar zou dan in een eeuwige en verliezende penning terechtkomen. ½-4½.

Maar nu waren wij aan de beurt. Zelf had ik, door een pionoffer van mijn tegenstander, een zeer interessante partij met heel veel tactische mogelijkheden. Op elke zet stonden zowel mijn tegenstander als ik voor meerdere interessante mogelijkheden. Dit kostte dan ook veel tijd. In dit mijnenveld werden geen (grote) fouten gemaakt en er kwam een eindspel op het bord waarin ik nog steeds een pion voorstond, maar mijn tegenstander een vrijpion had op de zesde rij. Ik had goed ingeschat dat deze niet verder kwam en na een onnauwkeurigheid van wit kon ik met behulp van matdreigingen deze pion winnen. Hoewel het veel langer aanvoelde, was de partij slechts een zet of dertig. Michiel zorgde voor meer hoop. In een slavische partij, die zeer origineel werd behandeld door beide spelers, bleek uiteindelijk een dat zwart het beste uit de verwikkelingen was gekomen. Hoewel het materieel exact gelijk stond (DTTLL+5 pionnen), had zwart een onaangename druk ontwikkeld. Maar ook hier had het beide spelers veel tijd gekost. In wederzijdse tijdnood wist Michiel met een verrassende combinatie een kwaliteit te winnen. Dat kon de zwarte stelling niet hebben. En na nog een mooie combinatie was ook deze vis op het droge. 2½-4½.

De volgende speler die klaar was, was Dirk. Dirk kwam meteen na de opening onder druk te staan en had vrijwel geen tegenspel. Om niet weggespeeld te worden, offerde hij een twee stukken voor een toren. Dat gaf in ieder geval lucht bij de koning en het leek alsof hij kansen kreeg op meer. Maar zijn tegenstander wist het materiele voordeel te behouden, wikkelde op het juiste moment af en won langzaam maar zeker het eindspel. Daarmee was de nederlaag een feit. Bob en Eelco probeerden de uitslag draaglijker te maken. Bob had zich goed onder de druk van zijn tegenstander uitgewerkt en had een voordelig toreneindspel bereikt. Met een pion meer speelde hij duidelijk voor de winst, maar misschien dat hij het beter had kunnen doen, misschien dat er niet meer inzat, maar uiteindelijk moest hij in remise berusten. Eelco speelde ten slotte tot het gaatje, bijna 100 zetten. In de opening had hij duidelijk voordeel, het enige dat zijn tegenstander kon doen was afwachten. Eelco zette de aanval op, maar zijn tegenstander verdedigde goed en er kwam een stelling op het bord waarin hij zeker niet beter stond. Zijn tegenstander dacht echter dat het gevaarlijkste stuk van wit zijn dame was, maar door deze te ruilen, kwam eerst de koning van Eelco de zwarte stelling binnen en meteen daarna de toren. Dat koste een belangrijke pion. En hoewel er niet helemaal foutloos werd gespeeld, bleef Eelco gewonnen staan en haalde het punt knap binnen. 4-6.

Een vervelende nederlaag, maar wel terecht gezien de wedstrijd. Vanaf nu zullen we dus echt punten moeten gaan pakken. Maar daar hebben we zin in! Eerst even bijkomen tijdens kerst en volgend jaar opnieuw beginnen.

Schaakstad Apeldoorn maatje te groot voor ASV 1

ASV was in Apeldoorn een maatje te klein voor de ongeslagen koploper. Michiel Blok bracht ASV nog wel aan de leiding, doordat de ASV-er in een tactisch gevecht veel handiger was dan Freddie van de Elburg. Na deze opsteker volgden echter vijf vooral kansloze nederlagen. Er waren nog remises voor Otto Wilgenhof en Eelco de Vries tegen de schaakmeesters Merijn van Delft en Alexander Kabatianski en Frank Schleipfenbauer. Wouter van Rijn versloeg na kwaliteitswinst nog Thomas Beerdsen. “Schaakstad Apeldoorn was duidelijk sterker en een aantal van ons werd overspeeld”, aldus captain Van Tol. “Het moet voor ons echter gebeuren in de duels tegen ploegen als DD (komende ronde – red) en LSG 2”.
Bron: De Gelderlander 24-11-2014

ASV 1 kansloos tegen Het Witte Paard (Sas van Gent)

Routinier Dirk Hoogland lijdt met ASV kansloze nederlaag

Arnhem – ASV zal dit seizoen nadrukkelijker dan afgelopen seizoen moeten vechten tegen degradatie. Dat is de conclusie na de grote 3-7 nederlaag tegen Het Witte Paard uit Sas van Gent. Met de uitwedstrijd tegen koploper Schaakstad Apeldoorn voor de boeg wordt het duel tegen het Haagse DD in de vierde ronde van levensbelang voor de Arnhemse eersteklasser. “Na de derde ronde moeten we echt gaan scoren. Maar dat gaan we ook doen”, blijft routinier Dirk Hoogland ook na de zeperd tegen de Zeeuwse kampioenskandidaat positief. De Arnhemse eersteklasser moest het zaterdag zonder Jaap Vogel (WK senioren in Griekenland) en de door zijn rug gegane captain Léon van Tol doen. De invallers Anne Paul Taal en Daan Holtackers kwamen uit het derde team en laatstgenoemde kon zelfs nog een remise bijdragen. ASV opende slecht. Anne Paul Taal raakte een kwaliteit kwijt en verloor en ook bij Wouter van Rijn ging het na een onvoorzichtige actie op de koningsvleugel al snel mis. Michiel Blok tastte mis tegen Tieme Verlinde en na de puntendeling van Holtackers ging het ook fout bij Dirk Hoogland. De nestor van de ploeg van zaterdag raakte na een fout een pion kwijt tegen de Belg Steven Geirnaert.  Aanvankelijk was er nog volop tegenspel voor Hoogland, maar toen de stelling open kwam, sloeg de Belg toe. Hoogland verloor een tweede pion en staakte zijn verzet. “Ik speel graag tegen sterke spelers. Ik kan me daar goed voor opladen en bovendien heb je weinig te verliezen”, vertelt Hoogland, die aan zijn vijfde seizoen bij ASV bezig is. “Ik heb eerder tien seizoenen voor Krimpen a/d IJssel in de eerste klasse gespeeld en bij ASV heb ik een vergelijkbare club gevonden. Ik heb het er erg goed naar mijn zin”. Bij ASV startte Hoogland in de tweede klasse. “Dat voelde niet als een stap terug. Op enig moment wordt je niet beter meer. En we zijn nu toch in de eerste klasse. Ik vind het leuk om dat nog weer mee te maken”. Hoogland zag zaterdag alleen Otto Wilgenhof en Frank Schleipfenbauer tot winst komen en ook de remise van Eelco de Vries tegen de Schotse grootmeester Paul Motwani mocht er zijn. “Eigenlijk is dit een uitslag volgens verwachting. Gelukkig zijn er veel gelijke spelen, zodat we nog volop kans hebben om onderaan weg te komen”.

Bron De Gelderlander 4-11-2014

ASV doet zichzelf tekort

Afgelopen zaterdag was het tijd voor de eerste ronde. Na een gezamenlijke koffie bij Remco, reden we de laatste paar kilometer naar  Vianen, vorig jaar gepromoveerd  en degradatiekandidaat. En omdat de volgende twee rondes tegen de belangrijkste titelkandidaten zijn, is het belangrijk om punten te pakken.

Op papier waren we licht de favoriet en na ruim een uur spelen zag het er licht positief uit voor ons. Jaap, onze Nederlands kampioen, had een klein plusje. Wouter een complexe, tactische en ongeveer gelijkwaardige stelling en Bob stond wat beter. Léon had een pion weggeblunderd, maar lichte compensatie, Eelco had wat druk op zijn koningsstelling, terwijl Otto twee pionnen voorstond, maar nog wat technische problemen had. Dirk stond ongeveer gelijk in een redelijk rustige stelling, waar Michiel het bord in brand aan het zetten was. Remco had een gezonde plus en Frank gebruikte veel tijd om de gaten in zijn stelling te dichten. Op dit moment verwachtte ik een 6-4 voor ons.

Als eerste kwam Dirk op het scorebord. In een complexe stelling kreeg hij een remiseaanbod, dat hij aannam, omdat er veel risico inzat bij doorspelen. Zeker gezien de andere borden een prima beslissing.  Op de overige borden was weinig veranderd, behalve bij Eelco, die wel erg gedrukt kwam te staan en Remco, die had ondertussen een stuk tegen twee pionnen gewonnen. Het zag er nog niet eenvoudig uit, maar ik rekende op zijn techniek.

De tegenstander van Jaap verdedigde goed en de score werd 1-1. Niet lang daarna was ook de partij van Bob in remise geëindigd. Vlak voor het einde kreeg hij nog een kans op groot voordeel, maar toen hij twee zetten omdraaide, zat er geen spel meer in de stelling. Léon zijn tegenstander bouwde een koningsaanval op. Hoewel Léon de stelling rommelig kreeg, werden alle valkuilen omzeilt en stond Vianen voor. Maar Remco had nog een kwaliteit gewonnen en speelde het eenvoudig uit om de verdiende gelijkmaker te scoren. Op dit moment zag het er slecht uit voor ons. Bij Wouter was het nog steeds complex en Eelco had een pion gewonnen, maar de vraag was of het genoeg was voor meer dan remise. Otto had wat gemist en zijn dame moeten offeren tegen toren en loper, wat vermoedelijk genoeg was voor remise, maar zeker niet meer. Michiel was vol in de aanval, terwijl Frank bijna verloren stond; het wachten was waar en wanneer zijn tegenstander een kwaliteit zou winnen.

Rond de eerste tijdscontrole was Michiel klaar. Het was remise geworden door eeuwig schaak. Uit de analyse bleek dat ze allebei gewonnen hebben gestaan, maar Michiel als laatste. En meteen daarna kwam Vianen op voorsprong. In tijdnood offerde Wouter een toren, maar zijn tegenstander vond de ontsnappingsroute voor zijn koning en Wouter moest opgeven. Bij Eelco stond op dat moment een eindspel van Dame-Paard tegen Dame-Loper op het bord, nog steeds met een pion meer, bij Otto was er spraken van een dynamisch evenwicht en Frank had, omdat zijn tegenstander het winnen van een kwaliteit had verzuimd, misschien zelfs een klein plusje in het dubbellopereindspel.

Terwijl zich langzaam een kleine nederlaag begon af te tekenen, had Eelco de pion teruggegeven en de dames geruild, het zag er nu wel heel remiseachtig uit. De tegenstander van Otto maakte remise door eeuwig schaak te geven met de dame, terwijl bij Frank langzaam alle pionnen van het bord verdwenen en ook daar remise onvermijdelijk was. Alle druk lag bij Eelco en zijn tegenstander. En ondanks veel zetten leek het ruim binnen de remisemarge. Maar terwijl de tijd langzaam minder werd, slopen er kleine onnauwkeurigheden in het spel. Maar alleen bij de tegenstander van Eelco! Langzaam kregen we hoop en inderdaad lukte het om van niets iets te maken en werd de gelijkmaker gescoord.

Tijdens het eten bleek dat het niet de enige 5-5 was. In de kraker tussen HWP Sas van Gent en Apeldoorn wonnen de Gelderse mannen met 6-4, Caïssa won met het kleinst mogelijke verschil van Paul Keres en de rest speelde ook gelijk. Het zal dus een spannend jaar worden, waarbij we net als vorig jaar een paar keer moeten verrassen.

Een mooie dag in maart

Zaterdag 29 maart was het dan zover dat we naar Sas van Gent mochten. Dat betekent dan gezamenlijk om 10.15u vertrekken om er royaal voor één uur te zijn. Omdat het tweede ook tegen HWP moest, werden de spelers enigszins gemixt over de auto’s. Ik mocht samen met Remco en Peter meerijden met de altijd betrouwbare Dirk. Om 10.15 vertrokken wij vanaf Elst, zodat Dirk, Peter en Remco niet eerst helemaal naar Arnhem hoefden te rijden. Voor mij betekende dat rond 9.35 de deur uit. Waarom ben ik ook al weer verhuisd?
Na een zit van ruim een uur, waren we in België. Na een heel verhaal dat de allerlekkerste friet komt van een frietkot uit St Job in het Goor (Peter wilde alvast gaan reserveren voor achttien man), stopten we even om een kop koffie te drinken en te genieten van het mooie Belgische landschap en de zon. Daarna lekker doorgereden door een paar van de mooiste wijken van Antwerpen, een prachtig hotel gezien boven een tankstation en eenmaal terug op de snelweg al snel terug in Nederland waar 13 andere ASV-ers al op ons zaten te wachten.

Stipt 13 uur kwam ook de achttiende man binnenlopen en na een welkomstwoordje mochten we beginnen. Omdat we ons de vorige ronden definitief hadden veilig gespeeld, ging het er voor ons om of we ons konden handhaven in het groepje promotiekandidaten. Hoewel de voorzitter al had aangegeven dat hij er geen vertrouwen in had, zag het er al snel zeer goed voor ons uit. De meeste stellingen waren ongeveer gelijk, behalve Otto die een gezonde pion had gekregen. Daarnaast had Michiel een pion mogen offeren waardoor een heerlijk tactische en gevaarlijke stand op het bord stond. Dat betekende dat we op de overige borden nog maar 3,5 punt hoefden te scoren om ook hier weer met de volle buit weg te mogen gaan. Zonder wat te willen verklappen, het liep helaas anders.

Als eerste was Dirk klaar. Ook qua schaken bleek hij betrouwbaar met een degelijke remise. We stonden dus op het scorebord. Daarna ging het even wat minder. Wouter leek me gelijk uit de opening te zijn gekomen, maar toen ik na een paar uur spelen weer ging kijken, was het toch ergens mis gegaan. Met een paar pionnen minder, slecht samen werkende stukken en een koning in de verdrukking kon het niet lang meer duren. Dat klopte inderdaad. En snel daarna legde ook Frank zijn koning om. In een opening waarin zwart een pion offert voor spel herhaalde hij een partij van zichzelf waarin hij het verkeerde plan koos en gewoon een pion achter bleef. Dat werd dan ook rustig door zijn tegenstander uitgetikt.
Otto maakte de aansluitingstreffer. Zijn tegenstander wilde maar wat graag alle stukken van het bord hebben om met weinig materiaal toe te moeten geven dat de pion meer toch te veel was. Helaas werd de achterstand weer wat groter. Remco was wat minder uit de opening gekomen en de zwaktes die hij had werden vakkundig gebruikt om een paar pionnen te winnen. In het loper-paard eindspel was hij dan ook kansloos. Ik kon helaas nog net zien hoe ook Michiel zijn tegenstander feliciteerde. Hij had een dame gewonnen tegen een paar stukken, maar door de slechte stand van zijn koning won zijn tegenstander nog wat materiaal erbij en had uiteindelijk twee torens en een loper voor de dame. Plus een nog steeds kwetsbare koning, besloot hij het daarbij te laten.
Dat betekende dat de rest moest winnen. Het begon goed. Jaap had zijn tegenstander overspeeld, bood uit medelijden remise aan, maar toen dat werd geweigerd liet hij zien waarom dat niet zo slim was. Helaas kon ik dat geen goed vervolg geven. Nadat ik allemaal plannen had om mat te geven, wist ik even niet op welke wijze ik dat ging doen en speelde in drie zetten van elk plan een zet. Toen stond ik dus slecht en moest een pion geven. Gelukkig deed mijn tegenstander het niet helemaal goed en kon ik de balans herstellen. Hoewel ik een pionnetje achterstond, was het dame-eindspel eenvoudig remise te houden.

Ondertussen was het tweede team al vertrokken. Hun tegenstander bleek een maatje te groot en de laatste twee rondes zullen ze nog flink aan de bak moeten! Daarna was Bob klaar. In een zeer creatief gespeelde partij, waarin beide spelers meerdere keren zetten deden waar ik niet eens naar had gekeken, bleef hij uiteindelijk met een paar zwakke pionnen zitten die één voor één van het bord verdwenen. Misschien heeft hij ergens een goede kans gemist, maar dat mag hij dan in een uitgebreide analyse voor het clubblad laten zien. Ook bij Eelco bleek de tegenstander net te sterk. De hele partij had zijn  tegenstander ruimtevoordeel en het loperpaar, maar doordat er nog 14 pionnen op het bord stonden, leek het allemaal te verdedigen voor Eelco. Na slim manoeuvreren werden er echter wat pionnen geruild en de lopers werden steeds sterker en de paarden dolven het onderspit. Nee, uiteindelijk was deze tegenstander (deze keer in ieder geval) echt een maatje te groot. 

Daarna gingen we gezamenlijk genieten van de lokale chinees. De zaal was groot genoeg om het halve dorp te laten eten. Aangezien die er niet allemaal waren, was het er vrij leeg. Dat gaf Michiel wel de kans om een spoedcursus ‘hoe eet ik met stokjes’ te krijgen van één van de serveersters. Er werden nog net geen telefoonnummers uitgewisseld, maar de spanning tussen hen was voelbaar.
Ook werd daar duidelijk dat onze stadsgenoten van de Toren het wederom niet hadden gered. Langzaamaan komen ze echt in de gevarenzone, met nog onder andere een wedstrijd tegen de soevereine koploper voor de boeg. De volgende ronde zullen wij dan maar zorgen voor hun handhaving door van een andere degradatiekandidaat te winnen…

Zonder matchpunten en geen uitzicht meer op promotie, maar met onze buiken vol gingen we op weg naar huis. Goed luisterend naar de tomtom, werden we een oprit van de snelweg opgestuurd die er nog niet was. De snelweg wel, maar de oprit niet. Na een half uur vertraging vonden we uiteindelijk toch weer de weg naar huis. Weer via de prachtwijken in Antwerpen, maar deze keer zonder tussenstop. Uiteindelijk vanaf Arnhem gefietst ietsjes in de volgende dag was ik dan eindelijk weer thuis.

ASV 1 gelukkigste in stadsderby die geen derby was

Arnhem – De spelers van ASV keken zaterdag rond zessen wat ongelovig om zich heen. Het prestigeduel met De Toren/VSV was met wat fortuin alsnog met 5½-4½ gewonnen door de eersteklasser uit Arnhem-Noord. Die uitslag had het lang niet naar uitgezien. Dat kwam vooral doordat ASV hopeloos slecht startte. Léon van Tol verloor in minder dan een uur van Mees van Osch. De ASV-captain gaf pardoes een stuk weg. Ook bij Wouter van Rijn ging het mis. Joost Offringa kwam met een schijnoffer en ineens stortte de stelling van de ASV-er in. Zo leek de derby vroeg ontbrand, maar het leidde niet tot een echte derbysfeer. “Het leeft helemaal niet. Er zijn ook maar weinig spelers met historisch gevoel voor deze wedstrijd”, aldus Van Tol. Ook Ruud Janssen van De Toren/VSV miste de typische derbysfeer:  “Iedereen was zo aardig tegen elkaar”.

Eelco de Vries bracht ASV terug in de wedstrijd. De Tilburger in ASV-dienst was veel te sterk voor Leo Hovestadt. Geheel onverwacht kwam vervolgens de gelijkmaker van Frank Schleipfenbauer. De geroutineerde ASV-er verdedigde zich nauwkeurig tegen schaakmeester Willy Hendriks. De speler van de Arnhems/Veenendaalse combinatie wilde echter meer dan een puntendeling en forceerde met een kwaliteitsoffer dat kant noch wal raakte. Schleipfenbauer bleef rustig en won de partij. Niet lang daarna werd het duel tussen de invallers Daan Holtackers en Justin Günther ook al in ASV-voordeel beslist. Materiaalwinst besliste de partij. Daarna zorgde uitgerekend oud-Torenaar Bob Beeke voor de definitieve ommekeer in de wedstrijd. Lang leek Noud Lentjes zijn vroegere kopman te slim af. In het eindspel had Lentjes zelfs nog een kwaliteit meer, maar eerst leverde hij dat voordeel in. Na een verkeerde loperzet won Beeke vervolgens zelfs nog. “Kort daarna gaf ik zelf ook nog een stuk weg. We hebben dit seizoen te vaak kortsluiting in goede stellingen”, aldus Janssen. ASV bracht na het hectische vierde uur de wedstrijd simpel over de eindstreep. Drie remises waren daarvoor voldoende. Dat de Arnhemse grootmeester Janssen zich het stukverlies tegen Dirk Hoogland kon permitteren, was een meevaller die er niet meer toe deed. “De nederlaag doet eigenlijk niet echt pijn. Hoewel, als we al van ASV verliezen, dan hebben we wel serieuze problemen”, lachte Janssen. Van Tol had meer  te lachen: “Mooie overwinning. We zijn nu al veilig. Daar zijn we heel blij mee”. (Bron: De Gelderlander)

ASV 1 verrast Caissa in eigen huis met 4½-5½

ASV heeft voor een daverende verrassing gezorgd door Caissa in Amsterdam met 4½-5½ te kloppen. Het duel begon voor ASV met een enorme meevaller toen grootmeester Hans Ree pardoes een toren weggaf. Wouter van Rijn incasseerde gretig het punt. De tweede grootmeester in Amsterdamse dienst, Paul van der Sterren, trok de stand weer recht via winst op Jaap Vogel. Dirk Hoogland verwisselde twee zetten en werd daarna kansloos gelaten door Rob Witt. Na nog een remise van Léon van Tol en een nul voor Otto Wilgenhof kwam de Arnhemse eersteklasser op stoom. Frank Schleipfenbauer verzilverde groot openingsvoordeel tegen Rogier van Arkel. Na nog een remise van Bob Beeke drukte ASV door. Invaller Sander Berkhout overklaste Ivo Timmermans en Michiel Blok sloeg toe in een aanval tegen Marc Overeem. Alle ogen waren vervolgens gericht op Eelco de Vries. In een lastig eindspel bleef de ervaren kracht van ASV tegen Hugo van Hengel overeind. Na lange strijd kwam de puntendeling er. Die werd met gejuich ontvangen in het Arnhemse kamp, omdat het gat met de gevarenzone nu intussen vijf punten is. “Normaalgesproken zijn we nu veilig”, aldus captain Léon van Tol. ASV heeft nu net als De Toren/VSV zes punten met als pikant detail dat de twee Arnhemse clubs elkaar begin maart treffen. (Bron: De Gelderlander)

ASV 1 wint cruciaal treffen met RSR/Ivoren Toren

ASV heeft zaterdag RSR Ivoren Toren met 6½-3½ geklopt. Daarmee toonde ASV ook tegen de Rotterdammers aan in de cruciale duels tegen mededegradatiekandidaten er te staan. Eerder dit seizoen werd ook Venlo overtuigend verslagen. Het gat met de degradatiezone is nu drie punten en dat moet vertrouwen geven voor de rest van het seizoen. De Arnhemse eersteklasser ging in Color Business Center Lorentz als een bliksemschicht van start. Otto Wilgenhof profiteerde van een openingsfout van Stijn Gieben en binnen anderhalf uur stond de 1-0 op het scoreformulier. “Dat was een mooie steun in de rug, maar het zag er ook op de andere borden al meteen goed uit”, aldus captain Léon van Tol. Die inschatting bleek juist. Eelco de Vries verdubbelde na materiaalwinst tegen Leo Kranenburg de score. Ook Bob Beeke combineerde zich naar winst. Na een verliespartij van Dirk Hoogland sloeg ASV een definitieve bres door zeges van Wouter van Rijn en Michiel Blok. RSR Ivoren Toren spartelde nog wat tegen, maar een gelukkige remise van Frank Schleipfenbauer en een degelijke winst van Remco de Leeuw stelden de ruime zege veilig. “Dit was een goede dag, die we hopelijk de komende wedstrijden een vervolg kunnen geven”. (Bron: De Gelderlander)

Kampioenskandidaat Charlois Europoort langs ASV 1

ASV ging tegen koploper Charlois Europoort met 6-4 onderuit en zag De Toren/VSV voorbijkomen. Daar waar ASV Remco de Leeuw en Michiel Blok misten, deden de Rotterdammers het zonder de grootmeesters Loek van Wely en Erik van den Doel. Aanvankelijk werden de Arnhemmers weggespeeld en na nederlagen van Bob Beeke, Jaap Vogel en invaller Anne-Paul Taal keek ASV tegen een 4-1 achterstand aan. Er kwamen echter nog fraaie winstpartijen van Wouter van Rijn en Frank Schleipfenbauer. Remises waren er voor Koen Maassen van den Brink, Eelco de Vries, Dirk Hoogland en Léon van Tol. (Bron: De Gelderlander)

ASV 1 pakt eerste zege in eerste klasse

ASV pakte wel de eerste zege van het seizoen. Het degradatieduel met Venlo werd met 6-4 gewonnen. Het duel begon apart. Thomas Neuer van Venlo kwam 62 minuten te laat en kreeg zo een nul tegen Otto Wilgenhof. En vrijwel op hetzelfde moment blunderde Remco de Leeuw tegen Max Warmerdam, waardoor het weer 1-1 was. Halverwege het duel kreeg ASV de overhand. Dirk Hoogland verzilverde een vroege pionwinst tegen Peter Schoeber, terwijl Eelco de Vries in de counter Nick Bijlsma op de knieën kreeg. Bob Beeke scoorde uiteindelijk het winnende punt, nadat eerder ook Jaap Vogel had gewonnen. Remises waren er voor Léon van Tol en Frank Schleipfenbauer. “Het was een echt degradatieduel. Niet alles was even correct. We zitten nu op schema”, aldus ASV-captain Van Tol. (Bron: De Gelderlander)

Valse start ASV 1 in eerste klasse

ASV zal zich haar rentree in de eerste klasse anders hebben voorgesteld dan de 7½-2½ nederlaag die het zaterdag in Utrecht tegen Paul Keres leed. De Arnhemmers kwamen in het stuk niet voor. Alleen invaller Peter Boel, die de ontbrekende Bob Beeke verving, wist fraai te winnen van John Cornelisse. Remises waren er voor Jaap Vogel, Remco de Leeuw en Dirk Hoogland. De andere zes partijen gingen verloren. “Deze nederlaag is terecht, maar het is wel een groter verlies dan nodig was”, aldus captain Léon van Tol. (Bron: De Gelderlander)

ASV 1 wint ook negende duel

Kampioen ASV heeft het seizoen in stijl afgemaakt. Nummer twee Caissa 2 werd met 6-2 afgedroogd, waardoor de Arnhemmers de tweede klasse vaarwel zeggen met de maximale score. Eelco de Vries werd topscorer met acht punten, nadat hij in het eindspel Abe Willemsma klopte. De winst was toen al binnen onder meer door een snelle zege van Dirk Hoogland op Hajo Jolles en een fortuinlijke winst van Michiel Blok die opponent Elwin Osterwaldt matzette. Ook Otto Wilgenhof en invaller Daan Holtackers wonnen. Remise was er voor Remco de Leeuw en Léon van Tol. (bron: De Gelderlander)