De langste dag...

Zaterdag 15 december stond de vijfde ronde op het programma. Voor ons was dat de uitwedstrijd naar Groningen. We hadden besloten om de dag samen te beginnen met een kop koffie/thee bij mij thuis. Van heinde en ver kwam iedereen dus eerst naar Arnhem. Dieren, Huissen, Nijmegen en zelfs Tilburg.
Het eerste dat opviel was dat Michiel al voor de tweede keer later was dan Eelco. Nu was Eelco opnieuw redelijk op tijd, maar een aandachtspunt voor de rest van het seizoen...

Nadat iedereen wat had gedronken gingen we op weg. Dirk en Eelco reden, ook al kwam Eelco vanuit Tilburg en had hij er al een flinke rit opzitten. Wouter, Bob en Remco kozen voor Dirk als chauffeur, waardoor de rest veroordeeld was om bij Eelco in de auto te zitten. Maar wat bleek, hij hield zich aan de snelheid, haalde alleen links in en ook duwde hij andere weggebruikers niet van de weg. Dit hadden we niet verwacht.
Uiteraard was het Otto die dit idyllische tafereel wist te verpesten door op te merken dat Eelco wel erg laf en niet conform verwachting reed. Waarbij ook meespeelde dat we het gevoel hadden dat Dirk voor ons uit reed...
Het gaspedaal werd ingedrukt, de toerenteller ging naar de zesduizend en om de vijftig meter werd weer hard geremd omdat iemand met 'maar' 130 km/u op de linkerbaan aan het inhalen was. Hoewel ik nog geen doodsangsten uitstond, wilde ik graag het tempo wat vertragen na alle verhalen over hardrijders en verkeersongevallen door met name Michiel.

Mijn sms aan Wouter had meteen effect. Het bleek dat Dirk met zijn kostbare lading minder dan een kilometer achter ons zat en de linkerbaan werd verruilt voor de rechter, waarbij de snelheid terugviel naar onder de honderd, omdat we achter een Letse bus reden. Omdat we niet meer vol gas reden, werd onze uitstoot gehalveerd, maar door de dikke wolken uit de bus merkten we er niet van.

Toen we moesten uitvoegen naar een andere snelweg, werden we ingehaald door de andere helft van het team. En natuurlijk was het door de bus niet mogelijk om in te voegen. We wisten nu zeker dat we er als eerste zouden zijn en hebben de rest dan ook rustig gereden.

Na een kwartiertje wachten in het denksportcentrum mochten we beginnen. Binnen anderhalf uur was de eerste partij echter alweer afgelopen. Otto's tegenstander koos ervoor om paardvorken in de stelling te laten brengen en nadat zijn dame zich een zet of vier had op laten jagen, ging hij er vanaf. 1-0 dus. Weer anderhalf uur later maakte ik helaas de stand gelijk. In een ongeveer gelijkwaardige stelling, miste ik bij een tactische afwikkeling een zet en kon mat niet meer voorkomen. Een half uurtje later voegde Michiel zich bij ons. Hij had het punt gedeeld. Nadat hij goed uit de opening was gekomen, bleek zijn tegenstander de aanval net iets beter op te zetten. Waar die van Michiel dood leek te lopen, kreeg zijn tegenstander allemaal matbeelden in zijn ogen. Michiel besloot tot een torenoffer, waarbij als het zou worden aangenomen hij met schaak zou promoveren. Dat deed hij niet en dus eeuwig schaak. Een meevaller, want hij had uit de schaakjes kunnen lopen. En winnen.

Daarna namen we een voorsprong. Terwijl de tijd van de tegenstandster van Remco begon te slinken, speelde hij op een hele mooie en gemene truc gebaseerd op de tijdelijk slecht samenwerking van haar stukken. Het leverde een vol stuk op en na een paar verwerkingszetten gaf ze terecht op.
Ondertussen was ook Wouter in tijdnood gekomen. Gelukkig wederzijds. De partij was lang spannend, waarbij het leek alsof Wouter onder druk stond. Hij had het echter goed gezien en toen zijn tegenstander een kwaliteit offerde, nam hij deze rustig mee en nadat de rookwolken optrokken had hij een eenvoudig gewonnen stelling.

Twee punten voor, dat kan niet meer mis, hoewel Groningen nog wat terugdeed. Dirk die goed uit de opening was gekomen, had een levensgevaarlijke aanval opgezet. Hij offerde een stuk en even later nog een kwaliteit. Zijn tegenstander wist ternauwernood het smalle pad uit het matnet te vinden en toen Dirk dan maar eeuwig schaak wilde geven, bleek door een stellingsgelukje zelfs dat niet mogelijk... Niet veel later werd het vierde punt aangetekend. Bob was in zijn partij de enige die wat wilde, maar zijn tegenstander viel maar niet om. Toen Bob een pion kon winnen, waarbij de stelling wel wat tweesnijdender zou worden, koos hij voor het teambelang voor minder complicaties maar nog steeds voordeel. Helaas bleef zijn tegenstander correct verdedigen en ook zijn claim van 3x dezelfde stelling klopte.

Tenslotte was Eelco nog bezig. Vanuit een gelijke stelling probeerde zijn tegenstander met krachtzetten Eelco te overspelen. Maar ondanks de lange autorit, bleef Eelco scherp en er ontstond een stelling met zware stukken en ongelijke lopers. Eelco had twee pionnen meer, maar zijn tegenstander het initiatief. Eelco bleef nauwkeurig alle valkuilen ontwijken en haalde zo na bijna zes uur spelen het tweede matchpunt binnen.

Daarna gingen we naar een Chinees, ik zal degene die het aanraadde niet noemen, maar de live-muziek die er werd gespeeld was niet de beste die we ooit hebben gehoord. De groep bejaarde dames naast ons genoten zichtbaar van de vele valse noten en zelfs het voorgerecht kon hun enthousiasme en zanglust niet stoppen. Pas bij het hoofdgerecht werd het stil. Ondertussen hadden wij er al een behoorlijk tempo ingezet en gingen zo snel mogelijk weg, voor ze met wat extra glazen wijn opnieuw wilden beginnen.

Terug zat ik bij Dirk in de auto. Na een lange dag waarin we weer een puntje zijn uitgelopen op onze concurrenten, was het lekker rustig.
Zo niet bij Eelco in de auto. Ik weet niet of hij na deze dag die voor hem in alle op zichten langer was dan wie ook, maar toen hij Otto af ging zetten schijnt hij met volle vaart recht over een rotonde te zijn gereden... Hopelijk is hij nog veilig in Tilburg aangekomen, want in deze vorm hebben we hem hard nodig de rest van het seizoen.

	Groninger Combinatie 3	2098	ASV 1	2181	3	5
1.	David Slagter	2177	Leon van Tol	2224	1	0
2.	Milan Mostertman	2252	Eelco de Vries	2168	0	1
3.	Gert Jan Rauw	2117	CM Dirk Hoogland	2113	1	0
4.	Maurice Schippers	2242	FM Wouter van Rijn	2187	0	1
5.	Milan Heller	1953	Michiel Blok	2128	½	½
6.	Klaas Abma	1839	Bob Beeke	2249	½	½
7.	Amir Nicolai	2122	Otto Wilgenhof	2201	0	1
8.	Evie Warmelink	2083	Remco de Leeuw	2177	0	1

Léon

ASV wint bekerwedstrijd tegen Zevenaar

De eerste ronde van de externe beker hoefde ASV niet in actie te komen. Zevenaar daarentegen versloeg in de eerste ronde Doetinchem, pas na het snelschaken. Ondanks dat Zevenaar een klasse lager speelt is het geen gemakkelijke tegenstander en mag niet onderschat worden. In de eerste plaats omdat ze vorig jaar nog bij ons in de competitie speelden en daarnaast hebben ze een sterke top, terwijl ASV juist in de breedte sterk is. Voor ASV speelden, op de door de teamcaptains gekozen volgorde

, van hoog naar laag Michiel, Wouter, Bob en Otto mee.

De op papier sterkste speler van Zevenaar, Guust Homs, speelde op bord 1 tegen onze laagst-gerate man een gezonde partij. Hij kwam een kwaliteit tegen een pion voor te staan, doordat Michiel die offerde voor initiatief. Tenminste: ik ga er vanuit dat het een offer was, als ik iets wegblunder zeg ik ook altijd dat het een offer was. Nee, maar eerlijk gezegd weet ik niet precies hoe dat tot stand is gekomen.
Feit is wel dat hij het centrum onder controle kreeg en kon gaan opstomen met zijn damevleugelpionnen. Guust had daarentegen genoeg spel met zijn torens en bood remise aan. Dit werd na enig overleg en rondkijken op de andere borden aangenomen.
Op papier was dit in elk geval een goed resultaat! Maar zag het er dan ook zo goed uit op de andere borden? Ik betwijfel het; bij mij viel er tegen Henk Karssen niet veel te zeggen en Bob leek ook niet veel te hebben.

Misschien dat het dan van Otto moest komen. Hij leek me iets prettiger te staan op dat moment met wat meer ruimte, maar materieel stond het gelijk. Later bleek dat het kleine voordeel werd uitgebouwd tot duidelijk voordeel toen Arie besloot zijn loper tegen Otto's paard te ruilen waardoor Otto de open
c-lijn in bezit kreeg met mijn torens.
Vervolgens kon Otto meer ruimte pakken door met zijn pionnen naar voren
te gaan. In eerste instantie kon Arie nog materiaalverlies voorkomen maar niet meer toen Otto hem steeds meer masseerde. De gewonnen pion was in het ontstane eindspel al snel genoeg voor de winst.

Dat gaf ons natuurlijk goede hoop, maar van een overwinning was er nog altijd geen sprake.

Voor Bob’s tegenstander leek er niet veel aan de hand en het leek er op dat mijn partij de beslissing ging brengen. Dus ik dacht dat het of 3-1 voor ons of 2-2 zou gaan worden, omdat ik Bob toch al wel op een remise had gezet.

In mijn eigen partij ging het de hele tijd gelijk op. Na een saai symmetrisch begin, begon het iets voor de 30^e zet ineens interessant te worden. Henk had de f-lijn met zware stukken bezet en ging een pionnenstorm beginnen naar mijn koning. Ik zocht tegenspel over de zojuist door mij geopende a-lijn. Zie hieronder wat er allemaal gebeurde:

Ik moest de afweging maken om 27. Ta1 te spelen om binnen te komen over de a-lijn of eerst h4 te spelen om g5 eruit te halen. Overigens ook de twee opties die Fritz aangaf. Na lang nadenken koos ik voor het laatste, omdat ik dacht dat zwart toch nooit de a-lijn zou krijgen omdat a8 afgedekt is. Bovendien wil zwart dat wel, aangezien hij net lekker aan het aanvallen is?

Ik vond het ook niet duidelijk hoe het zou staan na zetten als bijvoorbeeld 27. Ta1 g5 28. Ta6 g4 29. f4 (29. Txb6 Fritz) exf4 30. Txf4 Txf4 31. gxf4 Dxf4 32. Dxf4 Txf4 33. Txb6 Td4 en zwart wint zijn pion terug en is net op tijd om de b-pion te stoppen.

Een andere optie is om na 27…g5 28 h3 te spelen met voordeel voor wit, aldus Fritz. Ik was bang voor 28…h4, maar Fritz geeft dan gewoon 29. Ta6 hxg3 30. Txb6 Tf4 31. Dd5 Td4 32. Dxf7 Txf7 33. Td1 en wit staat op ongeveer +1.

Ik speelde hier dus 27. h4. Er volgde 27…g5 28. hxg5 Txg5 29. Th1 Tfg8 30. g4 T8g6 31. Ta1 Kg7

Hier zag het gespeelde 32. Da8 er sterk uit, maar Fritz komt toch met 32. Th4 met een heel klein plusje voor wit. Ik had berekend dat zwart niet op g4 kon slaan, omdat ik geen mat zag na 32…Txg4 33. fxg4 Txg4 34. Kh3. Immers, wit heeft veld f3 afgedekt en verder geen schaakjes meer.

En ik zal toch wel iets hebben als ik op de volgende zet Ta7 mag spelen?? Fout! Zwart kan na 34. Kh3 gewoon cool 34. Df6 spelen met mat in 14!! Na 35. Ta7+ Kh6 is het voor wit waar de schaakjes voor ophouden.

Natuurlijk hoef ik niet terug te slaan op g4 en kan ik ook 33. Kf1 doen, waarbij zwart licht in het voordeel is, maar het dus nog steeds alle kanten uit kan gaan. [33…Qf6 34.Ra7+ Kh6 35.Rf7 Qxf7 (35...Rg1+ 36.Rxg1 Rxg1+ 37.Kxg1 Qxf7 38.Kf2) 36.Qh8+ Kg5 37.Rxh5+ Kf4 38.fxg4 Kxg4+ 39.Ke1) 33...Rxg4+ 34.Kh3 Qf6]

Dit bleek voor Henk echter te lastig om achter het bord te berekenen en zijn tijd begon aardig te slinken. Met nog luttele seconden op de klok speelde hij uit arren moede maar 32…Te6, en na 33. Ta7 Te7 34. Txe7 Dxe7 35. Ta1 gaf hij zich gewonnen. Op dat moment dachten we allebei dat het uit was, maar na 35…Df6 pareert zwart de grootste dreigingen. Toch staat wit hier duidelijk beter, ongeveer +1.50.

Bob wist ruimte te creëren op de damevleugel en na loperruil stond hij duidelijk beter. Met een vergevorderde h-pion kon hij op jacht naar wits vastgelegde pionnen op de koningsvleugel. Uiteindelijk was Bob sneller in de pionnenrace. Zo wint ASV verdiend, maar geflatteerd met 3,5-0,5 van Zevenaar.

ASV 1                        - Zevenaar 1                       3,5 - 0,5

Michiel Blok 2128       - Guust Homs 2197              0,5 - 0,5
Wouter van Rijn 2187 - Henk Karssen 2128             1 - 0
Bob Beeke 2249          - Michel van Leeuwen 2131    1 - 0
Otto Wilgenhof 2201   - Arie Huysman 2022             1 - 0

Wouter

Otto’s spirituele kwantumverstrengeling

Het is donderdagavond, de laatste schaakavond voor de externe competitie. De laatste mogelijkheid om nog even het zelfvertrouwen van een team- of clubgenoot omlaag te halen voordat op zaterdag het echte werk kan beginnen.

Otto zit samen met Richard, Martijn en enkele anderen in wisselende samenstelling aan de bar. Het gesprek gaat al een tijdje over allerlei abstracte zaken als priemgetalletjes, computeralgoritmes en cijferreeksjes. Op een gegeven moment sta ik bier te bestellen en valt plotseling het woord 'kwantummechanica'. Men voelt dan instinctief aan dat het zomaar eens een lange avond kan gaan worden.

Maar dat viel dus mee dit keer! Otto zag namelijk kans om bijna 100 jaar noeste arbeid van diverse briljante theoretisch natuurkundigen binnen een half minuutje te verbinden aan, komt ie... : 'spiritualiteit'. Het resultaat was een soort geintegreerde geunificeerde Otto-theorie die zelfs Martijn sprakeloos (!) en de rest verbijsterd achterliet.

Als 'Otto’s geunificeerde theorie van alles' even solide is als de partij die hij zaterdag afleverde dan hoeven Niels Bohr, Werner Heisenberg en collega’s zich echter absoluut geen zorgen te maken. Wel een verdienstelijke remise overigens van Otto tegen de nummer 1 op rating van de Wijker Toren in een goed bevochten partij.

De helft van onze tegenstanders zat overigens een klein half uur te laat achter het bord. Ik kan de reden daarvan niet precies maar zou me zo kunnen voorstellen dat ze ergens in Arnhem centrum zonder TomTom verkeerstechnisch door de bomen het bos niet meer zagen. Ik maak me bij een eventueel gewapend conflict met een vijandelijke natie dan ook geen enkele zorgen over de verdediging van Arnhem. Het beeld van een Duitse generaal van een tankbateljon die vloekend en vuisten zwaaiend met een kaart in zijn hand op de Arnhemse centrumring staat dringt zich onwillekeurig op.

De overige wedstrijden van zaterdag nu. De verliespartijen zal ik het eerst bespreken want van verliespartijen schijnt men het meest te leren. Logischerwijs kunnen die dus het beste voorin het verslag geplaatst worden zodat iedereen er nog met scherpe blik kennis van kan nemen.

Onze Michiel kwam (te laat), zag (niets) en dolf het onderspit. Hij was ook snel weer vertrokken na de wedstrijd wegens een ziek vrouwtje thuis. Het was kennelijk niet zijn dag. Leon’s dag was het al helemaal niet. Hij was de enige die zaterdag op twee borden verloor (!). De eerste knauw in zijn mannelijkheid werd hem bezorgd door een vervelende (quasi)ongeinteresseerde tegenstander die stiekem wel kan schaken. 's Avonds achter een ander groot vierkant bord bij de Griek moest Leon opnieuw zijn meerdere erkennen, dit keer in een enorme lap vlees die hij met geen mogelijkheid soldaat kon maken. Twee nederlagen op een dag is nooit fijn. Gelukkig telde de tweede niet mee voor de statistieken maar slechts voor de eer.

Ikzelf speelde een ietwat degelijke pot met zwart waar denk ik niet veel op aan te merken was. Weinig spektakel, geen partij waar je speciaal voor naar het stadion komt. Wel een klinisch puntje voor het team.

Dan waren er de altijd even leerzame als onvermijdelijke toreneindspelletjes. Drie heb ik er dit keer geteld maar het kan zijn dat er bij de eerder besproken partij van Otto ook nog een kortlevend toreneindspelletje op het bord heeft gestaan. In dat geval mijn excuses. Wat valt er voor zinnigs te zeggen over toreneidspelletjes? Enkele veel gehoorde wijsheden op een rijtje: “Dat ze altijd remise zijn“ - Richard. “Dat ze verliezen, winnen, of remise zijn“ - Sander. “Dat ze winnen op ELO“ - onbekend. We haalden 2.5 uit 3, geholpen door vet voordeel bij het ingaan van het eindspel (Wouter en Dirk) en de prima vechtlust van Eelco op de rand van de afgrond.

De partij van Remco was eigenlijk de hele dag de belangrijkste 'swingpartij'. Waar bij de rest van de partijen na verloop van tijd wel een grove voorspelling gedaan kon worden leek het bij Remco een close call te gaan worden. Toch heb ik wel de hele tijd vertrouwen gehad. Hij zat prima achter het bord en oogde geconcentreerd. Ook hielp het mee dat Remco ondanks dat hij objectief misschien ietsje minder stond wél de beschikking had over een koningsstelling (in tegenstelling tot zijn tegenstander). Geen overbodige luxe in een technisch middenspel met zware stukken en aankomend tijdgebrek van beide kanten. Vermoedelijk voelde zijn tegenstander dit ook aan, begon te forceren en verrekende zich daarbij kennelijk. Secuur uitgespeeld door onze man, lekker puntje en tevens 2 matchpunten tegen een belangrijke concurrent in de klasse!

 ASV 1                         -  De Wijker Toren 1          5 - 3

Bob Beeke 2249           -  Erik Schoehuijs 2179      1 - 0

Otto Wilgenhof 2201     - Sjoerd Plukkel 2330     0,5 - 0,5

Léon van Tol 2224        -  Rick Duijker 2266           0 - 1

Remco de Leeuw 2177 - Bart-P Mulder 2145          1 - 0

Wouter van Rijn 2187   - Thomas Broek 2196         1 - 0

Eelco de Vries 2168      - Arjan Wijnberg 2097     0,5 - 0,5

Michiel Blok 2128         - Jimmy van Zutphen 2155  0 - 1

Dirk Hoogland 2113      - Peter Uylings 2108           1 - 0

Zwart wint

 Op zaterdag 3 november was het ideaal schaakweer, regen. Dus wij togen naar het immer gezellige Haarlem, om daar de degens te kruisen met Kennemer Combinatie 2. Op papier waren wij duidelijk favoriet, dat zegt echter lang niet alles. Het moet gewoon op het bord gebeuren, en zo geschiedde.

De jeugdige tegenstander van Remco haalde wat varianten van de afruilvariant van het Damegambiet door elkaar, en al snel kwam de ASV-er positioneel prettig te staan met wit. In de hoop actief spel te krijgen, offerde de zwartspeler een centrumpion. Remco wist het actieve spel van de tegenstander keurig te neutraliseren, en verkreeg een gewonnen stelling. De KC-er maakte er een snel einde aan door een toren weg te blunderen.

Over blunders gesproken: Eelco dacht slim te zijn, maar gaf een stuk weg. De tegenstander zag het niet, tot grote opluchting van Eelco. Na dit intermezzo ging Eelco schaken, en wist gaandeweg de partij een steeds betere stelling te verkrijgen. De partij kreeg een abrupt einde, doordat de tegenstander mat in één over het hoofd zag, en Eelco dus een punt kon bijschrijven.

Bob kon ook een vol punt noteren, na twee remises het eerste volle punt sinds hij bij ons speelt. Voor zover ik het heb kunnen volgen, kreeg Bob al snel een stelling met positioneel voordeel. In de tegenstanders tijdnood werd dat voordeel steeds groter, de verre vrijpion op e6 zag er wel heel erg vervelend uit. Bob won door tijdsoverschrijding van de tegenstander, in een stelling waarin hij overigens al gewonnen stond.

Tussenstand: 3-0, dat zag er goed uit. En ook de resterende partijen gaven goede hoop op een goede afloop.

Richard speelde de opening prima met zwart, en menigeen had het punt al geteld. Echter, zo makkelijk was het niet, KC-er had het loperpaar en aardige aanvalskansen. Hoe het precies zover heeft kunnen komen is niemand duidelijk, maar op een gegeven moment werd het Richard allemaal te veel. Zijn dame stond buitenspel, en zijn koning kreeg het zwaar te verduren. Te zwaar, in tijdnood ging Richard kopje onder. Goed gespeeld van de Haarlemmer.

Al snel in zijn partij had Dirk een pion geofferd, waar de tegenstander echter correct op reageerde. Vermoedelijk misrekende Dirk zich vervolgens, hij meende een stuk te kunnen schijnofferen. Dit was echter niet correct, de tegenstander weerlegde het heel koeltjes. Een stuk achter, Dirk probeerde nog wat, maar natuurlijk tevergeefs.

Otto speelde een interessante opening (Frans), zoals wel vaker. Hij offerde zijn h-pion, daar stond tegenover dat hij meer invloed in het centrum kreeg. De geachte tegenstander uit Haarlem speelde het echter sterk door, en Otto’s spel kwam niet echt uit de verf. Sterker nog, de tegenstander counterde keihard, en Otto was degene die bijna mat ging. Otto probeerde nog wat tactische grappen, maar de vrijpionnen van de tegenstander gaven de doorslag.

Een nieuwe tussenstand: 3-3. Dat viel op dat moment toch een beetje tegen. Gelukkig kon het bij de resterende twee partijen niet meer fout gaan.

Wouter speelde een degelijke opening, waarin hij met wit een prettige stelling kreeg, waarin de tegenstander niet veel anders kon dan afwachten. Eerst alles goed opstellen, en vervolgens was een doorbraak in het centrum doorslaggevend. De zwartspeler speelde nog lang door, maar drie pionnen achter was toch echt te veel van het goede, en Wouter wist het keurig af te maken in het toreneindspel.

Alle partijen waren tot nu toe door de witspeler gewonnen, geen enkele remise. Er was nog één partij aan de gang: die van Michiel, waarin hij zwart had.

Michiel leek moeilijk uit de opening te komen, vooral zijn loper op a8 stond er een beetje zielig bij. Althans zo leek het: natuurlijk had Michiel alles beter getaxeerd. Hij kon de diverse zwakke pionnen van wit onder vuur nemen. De dames en wat stukken ruilen, twee pionnen inpikken, en wat restte was een gewonnen toreneindspel. Het leek erg makkelijk, maar de tegenstander stribbelde nog behoorlijk tegen, waardoor Michiel nog wel nauwkeurig moest spelen. Dat bleek aan hem wel besteed te zijn, en wist na bijna zes uur spelen het volle punt binnen te slepen.

Al met al een verdiende overwinning, vind ik. Na de wedstrijd een leuk restaurant in het centrum van Haarlem opgezocht, alwaar we op alweer de derde achtereenvolgende overwinning van dit seizoen, konden toasten.

In de vierde ronde mogen wij medekoploper verwelkomen in Arnhem: De Wijker Toren. Komt dat zien!

Remco de Leeuw

 

Kennemer combinatie 2 (2099) - ASV 1 (2170)              3 - 5

1. Hugo Gorissen (2007)    - Eelco de Vries (2168)         0 - 1

2. Daan in 't Veld (2253)    - Michiel Blok (2128)            0 - 1

3. Hicham Boulahfa (2088) - Remco de Leeuw (2177)    0 - 1

4. Ron van Wezel (2152)    - Dirk Hoogland (2113)        1 - 0

5. Jan Bakker (2203)         - Bob Beeke (2249)               0 - 1

6. Peter Pijpers (2066)       - Richard van der Wel (2135) 1 - 0

7. Pieter Kroon (2009)       - Wouter van Rijn (2187)       0 - 1

Wouter Roggeveen (2014) - Otto Wilgenhof (2201)         1 - 0

ASV-1 wint ook 2e wedstrijd!

De wedstrijd begon niet leuk. Het bleek dat een speler van AAS, nota bene een invaller, ziek was en zo kwamen er slechts zeven spelers uit Aalsmeer(?) naar Arnhem. Dus toen maar snel naar Eelco gebeld dat hij geen 180 meer hoefde te rijden, maar slechts zo’n snelheid als nodig was om een zet uit te voeren voor 14.00 uur. Eenmaal in de speelzaal verzon hij de geniale openingszet 1.Ph3 (erg ondergewaardeerd) en kon weer naar huis. Ik probeerde nog even het verslag naar Eelco door te schuiven maar stuitte slechts op een smalende blik van onze teamleider waarna ik het futiele van mijn pogingen inzag en besloot mijn energie te richten op waarvoor ik gekomen was: een verslag schrijven en af en toe een zet doen…

Natuurlijk legde dit extra druk op ons, je wordt nu eenmaal geacht te winnen van een team met een man minder en dan zijn we ook nog op papier licht favoriet voor de 1^e plaats in de klasse. Dat was ook wel te merken want na een uur of twee spelen was er nog weinig te zeggen van de strijd op de borden. Dirk stond wel duidelijk beter maar daar stonden op het oog wat mindere stellingen van Remco en Otto tegenover. Bobby en Leon stonden ongeveer gelijk en Wouter en Michiel hadden stellingen waar ik geen inschatting van kon maken.

Opeens lichte paniek, Dirk blunderde giga in totaal gewonnen stelling en kon opgeven. 1-1 in plaats van 2-0 en waar moesten nu de punten vandaan komen? Niet van Bobby. Sinds hij van het jeugdteam van de Toren is overgekomen naar het veteranen team van ASV lijkt het wel of de gezapigheid heeft toegeslagen. Net als in de 1^e ronde weer een remise waar de saaiheid van afdroop. Waar zijn die geweldige resultaten van de zomer gebleven waar hij de ene sterke tegenstander na de andere, waaronder ook minstens 1 grootmeester, versloeg?

1½-1½ dus en daarna was het aan mij om de 2-2 op het bord te toveren. Nadat al snel de dames geruild werden (tja, ik word ook een dagje ouder) won ik een pion maar daarvoor was zoveel compensatie dat ik zelfs vreesde minder te staan. Na wat secuur stutwerk ging ineens mijn tegenstander in het eindspel in de fout waardoor ik een veelbelovende aanval op kon zetten. Nu was het de beurt aan mijn tegenstander om secuur te keepen, dat deed hij met verve met remise als logisch resultaat.

Vervolgens was Leon klaar. Sinds hij teamleider is lijkt het wel of er een nieuwe, inspirerende energie van hem uitgaat. Niet alleen als teamleider maar ook als speler! Er leek niet veel aan de hand in het middenspel, zeker had Leon geen voordeel meer van de witte stukken. Maar toen kwam zijn kracht boven. Ik heb er niet veel van gezien maar Leon overspeelde zijn tegenstander en won. 3-2 tussenstand dus.

Nog drie partijen bezig en dat zag er niet zo best uit. Wouter probeerde een marginaal betere stelling uit te melken maar dat zou ongetwijfeld remise worden. Remco stond een kwal achter en moest alle zeilen bijzetten om te keepen, ik hield toch wel rekening met een nederlaag en Michiel had een krankzinnige heksenketel op het bord. Ik zag in een flits dat hij 3 pionnen minder had en wel een stuk voor stond maar zijn koning werd opgejaagd over het hele bord zonder bescherming van pionnen. Al met al kon het nog alle kanten uit: winst, gelijk en ook een nederlaag was nog steeds mogelijk.

Gelukkig kwam Remco’s tegenstander er niet doorheen en sleept Remco een welverdiende remise binnen. Tegen die tijd was het ook wel duidelijk dat we zouden gaan winnen aangezien Michiel een eindspel had bereikt met nog steeds een stuk meer voor een paar pionnen wat alleen Michiel kansen gaf. Zelf vond ik het niet makkelijk een weg naar de winst te zien maar Michiel vond die feilloos, hij zette zelfs zijn tegenstander mat.

4½-2½ en zo kon Wouter vrijuit spelen voor de winst. Dat lukte uiteindelijk ook al was het objectief remise maar de tegenstander bezweek onder Wouter’s aanhoudende druk wat resulteerde in een 5½-2½ eindstand.

Al met al een gedegen overwinning en weer een stap gezet naar het kampioenschap!

T	ASV 1	2181	AAS	2146	5½	2½
1.	FM Wouter van Rijn	2163	Jeffrey van Vliet	2304	1	0
2.	Leon van Tol	2210	Paul Schrama	2250	1	0
3.	Otto Wilgenhof	2194	Aldert-Jan Keessen	2172	½	½
4.	Bob Beeke	2272	Ad van den Berg	2207	½	½
5.	Remco de Leeuw	2170	Marc Trimp	2208	½	½
6.	Eelco de Vries	2172	NO		1	0	Regl.
7.	CM Dirk Hoogland	2132	Ben de Leur	1902	0	1
8.	Michiel Blok	2136	Henk Noordhoek	1978	1	0

Massakamp DSC Delft – ASV onbeslist

Hadden we een kleine 3 maanden geleden nog middels de jaarlijkse friendly geoefend tegen Wageningen, nu moesten we voor het echie aan de bak tegen onze eveneens gelijkwaardige collega’s uit Delft.
Met dát verschil dat we nu zo sterk mogelijk op kwamen draven en nóg gemotiveerder waren voor een goede uitslag. We wilden immers over 16 borden kunnen aantonen dat wij de sterkste zouden zijn en het liefst ook nog 2 keer in de losse matches! Alleen leek dit meer een soort massakamp met tactische opstelling omdat ons eerste tegen het tweede van DSC moest spelen en vice versa.
De verwachting zou dus zijn dat ASV 1 het wel zou moeten winnen en dat ons tweede het zwaar zou krijgen. Vorig jaar wonnen we nog met 5-3 van een sterk eerste team en dat terwijl ze toen ook nog beschikte over ratingsterkste Marten Wortel die er nu niet bij was. En niet alleen voor deze wedstrijd, hij staat helemaal niet meer op de lijst van DSC.

Ik stond deze ochtend bijtijds op, omdat ik nog wat dingetjes moest doen. En toch wist ik het te presteren een paar minuten te laat bij de Opbouw te komen.
Ik gaf voor het gemak maar mijn vrouw de schuld van dit alles, terwijl ze er toch echt niets mee te maken had. Hoewel: ze vroeg nog aan me of ik mijn pasgekochte schoenen aan wilde doen. Dat wilde ik wel, maar de veters waren nog niet afgesteld zoals ik ze wilde hebben en ik was al aan de late kant, dus toch maar niet al dat gehannes.
Eenmaal in mijn auto herinnerde het aantal kilometers op de teller mij dat ik nog moest tanken. Nu zou ik zeker te laat komen, maar ach, meestal moet ik toch op anderen wachten?! Ik verwachtte al een telefoontje van Léon om twee minuten over elf, maar dat bleef uit. Ik meen me te herinneren dat hij dat ook ooit eens deed toen we naar het Waalkade-schaaktoernooi gingen en toen voor het eerst aan de late kant was.
Zo’n brave jongen als ik, die altijd op tijd is, vergeet zoiets natuurlijk nooit meer als ik daar over aangesproken wordt. De reden dat Léon niet belde was niet omdat hij er zelf nog niet was, maar omdat hij zei dat hij het gewoon verwachtte van mij omdat het meer regel dan uitzondering was…..Grrrr. Ok, ik ben twee keer te laat en twee keer was dat bij Léon het geval, maar dat zal wel door niemand geloofd worden….

Voor we wegreden plakte ik de TomTom nog even tegen het raam. Ja ja, ook ik ga een keer mee met de tijd! In mijn eerdere korte vakanties had ik al geoefend met de van mijn moeder geleende machine, dus ik wist precies wanneer ik hem moest geloven of beter op mijn eigen intuïtie af kon gaan.
Gelukkig ging de reis goed en konden we op zo’n 10 minuten parkeren van de speelzaal af. Vorig jaar zette ik ‘m weliswaar 8 minuten dichterbij, maar daar betaalde ik dan ook de hoofdprijs van 14 euro voor. Ter vergelijking: dat is 2x zoveel als de winnaar van de allereerste jackpot van het seizoen!!

Daar waar Otto vorig jaar behoorlijk wat klachten opsomde van de uitwedstrijd naar Delft, kon ik weer niet echt iets vervelends ondervinden. Ik heb me er in elk geval zowel vorig jaar als dit jaar niet aan gestoord.
De vermeende stank uit het toilet viel me ook nu niet op, zelfs niet nadat ik er vorig jaar op ‘geattendeerd’ was. Laat ik zelfs wat positiefs noemen, niet om het goed te maken richting Martin (Glimmerveen?) die vorig jaar reageerde op Otto’s verslagje, maar gewoon omdat ik zo’n goede brave jongen ben . Ik vind bijvoorbeeld de prijzen van de consumpties juist erg prima! Voor de 4 bestelde consumpties voor mijn teamgenoten (ja, ik ben soms ook gul!), moest ik slechts 3,20 euro afrekenen. Geen geld als je dat vergelijkt met de 2 euro per (klein) kopje koffie in het Lorentz. 80 cent per kopje koffie / thee en 1 euro voor een frisdrankje komen meer overeen met de prijzen die je betaalt in huize Schröder. Een ander pluspunt is de gezellige en vriendelijke mensen bij de club.
 Ik praat altijd wel met een paar oude bekenden, zoals Ted Barendse. Altijd lachen met hem en mooi dat hij zo fanatiek in het spel is en net zo positief als Otto over zijn stellingen. Ook vriendelijk was mijn tegenstander, maar dat had vooral met de partij te maken, maar daarover later meer, laten we eerst maar eens naar de wedstrijd zelf gaan. Ik bespreek de partijen in chronologische volgorde.
Als eerste was ik klaar, zodat ik het overzicht had over de andere partijen iets zinnigs te kunnen vertellen. Misschien moeten we voor de volgende keren maar afspreken dat degene die als eerste klaar is het verslag schrijft?!

Dan kom ik dus snel terug op mijn vriendelijke tegenstander Patrick de Bas.
De partij duurde nog geen 3 uur en op de vraag of hij nog even wilde kijken was hij kort: ‘dat kan’. ‘Maar vanaf zet 9 was het al mis’, voegde hij eraan toe. Ik keek in mijn notatieboekje en vond inderdaad dat ik op die zet al prettig stond. Natuurlijk vond Fritz het allemaal wel meevallen en gaf aan dat ik (met wit) slechts iets beter stond. Hieronder de partij met analyses van Fritz.

Van Rijn,W (2163) - De Bas,P (2109) [E72]

DSC Delft 2 - ASV (1), 15.09.2012

1.d4 Nf6 2.g3 g6 3.Bg2 Bg7 4.e4 d6 5.Ne2 0–0 6.0–0 e5 7.c4 c6 8.Nbc3 Nbd7 9.b3 a5 10.Ba3

Fritz geeft hier 10...exd4. Wit dreigde immers 11. Lxd6 en 11.dxe5, dus moest zwart daar inderdaad wel iets aan gaan doen. Na 11. Pxd4 staat wit iets prettiger. De tekstzet geeft vele gaten in de stelling en biedt zwart weinig spel. Toch is het volgens Fritz nog geen ramp.

10…c5 11.dxc5 dxc5. De problemen komen nu wél. Beter was 11...Pxc5. Wit had overigens beter de pion op e5 kunnen slaan, wat ik ook in eerste instantie van plan was.

12.Qd6 Re8 13.Rad1 Bf8 14.Qd2 Qb6. Ik vond dit een merkwaardige zet, maar Fritz geeft ‘m ook. Desalniettemin blijft wit op ongeveer +1.00.

15.f4 a4? Blijkbaar voelt zwart de druk en probeert wits sterke paard op c3 onschadelijk te maken door rigoreus in te grijpen. Fritz geeft 15…Dc6 of 15…Lh6.

16.Nxa4 Rxa4. Het logische kwaloffer dat ik verwachtte, maar zwart heeft nauwelijks tot geen compensatie voor de kwaliteit. Het gaat nu snel bergafwaarts voor zwart.

17.bxa4 Qe6 18.Qc2 b6 19.f5 Qc6 20.Nc3 Ba6 21.Nd5 Ra8 22.fxg6 fxg6

Ik was hier eerst 23. Df2 aan het berekenen waarna 23…Kg7 vrijwel verplicht is (Op 23…Lxc4 volgt gewoon 24. Pxf6). Toen dacht ik dat 24. Lb2 wel sterk moest zijn, maar zag het niet mat gaan na 24…Lxc4 25. Pxf6 Pxf6 26. Lxe5 Lxf1 met iets als 27. Td7+ Dxd7 of eerst op f6 slaan en daarna Td7+. Na terugslaan op f1 met 27. Txf1 Le7 miste ik 28. Lxf6+ Dxf6 (28…Lxf6 29. e5+-) 29. Dxf6+ Lxf6 30. e5!+-

Dus ik pakte het rustig aan en wilde geen risico’s nemen met het solide en toch versterkende

23.Bb2 Nxd5 24.Rxd5 Bc8 25.Qf2 Qe6

26.Rxe5! Qxc4 27.Rd5 1–0

Ik had nog niet mijn pen en notatieboekje in mijn jas teruggestopt of Léon had ook al gewonnen. Hij won een stuk door een blunder van zijn tegenstander. Als dat niet was gebeurd stond het volgens hem volkomen gelijk.
Hoe dan ook, het was een welkome opsteker! Nog voor de tijdcontrole kwamen er een paar uitslagen bij: Remco bracht met wit ASV op een 3-0 door een vrij eenvoudige zege op Anema.
Zwart gaf een belangrijke pion op d6 op tegen een minder belangrijke op h3. Hierdoor kreeg Remco twee superpionnen in het centrum. Kwaliteitsverlies was onontkoombaar en de witte pionnen bleven sterk. Ook op de andere borden stond het er goed voor, met name de staartborden.
Otto ging een stuk winnen en Michiel had met zwart een gevaarlijke vrije h-pion. Helaas ging het bij Michiel toch mis omdat wit met b5 op de zwarte koningsstelling ging spelen. Michiel had lang gerokeerd en sloeg tot ieders verbazing a6xb5 waarna wit met Da8+ en Dxh8 een volle toren kon ophalen. Zo kan stellingsdruk en in dit geval vooral tijdsdruk voor spoken zorgen. Als de toren niet werd weggegeven stond zwart in elk geval niet minder.

Na de 26^e zet van wit was dit de stelling. Zwart staat hier al op +1.00 en kan met 26…Pg3 of 26…h4 voordeel behouden. Gewoon doorlopen met die h-pion lijkt het devies. Na het gespeelde 26…Te3 was het ineens wit dat beter kwam te staan met 27. Pd1. Tot de laatste zet was er nog steeds niets aan de hand en stond het ongeveer gelijk. 27...Re1 28.Kb2 Qe2 29.Nc3 Qe8 30.Rxe1 Qxe1 31.b5 axb5?? 32.Qa8+ Kd7 33.Qxh8.

Er was nog geen man overboord, want even later won Otto zijn partij. Na het gewonnen stuk moest hij nog even uitkijken niet in een matnet van toren en paard te lopen, maar Otto speelde het beheerst uit.
Zo was de tussenstand 4-1 en nadat de rookwolken waren opgetrokken resteerden nog 3 moeilijke stellingen van Dirk, Bob en Eelco. Moeilijk in de zin dat er nog niet veel van te zeggen was. Eelco leek het meest duidelijk op een remise af te stevenen in een dame-eindspel met ieder nog 2 pionnen. Net op het moment dat Eelco toch een klein voordeeltje wist te pakken en zijn tegenstander enorm onder druk stond, bood hij, voor mij plotseling, remise aan. Hij had op dat moment iets minder tijd en de borden naast hem leken steeds minder te gaan.
Bob leek met zwart met zijn loperpaard meer ruimte en een sterker centrum te hebben. Wit had echter een slinkse zet tussendoor, waardoor Bob’s plan niet uit de verf kwam. Hij moest nog uitkijken, omdat de witte stukken ineens tot leven kwamen. Hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar hij wist het paard van zijn tegenstander te ruilen en zo een ongelijk lopereindspel in te gaan met een pion minder. Dit was echter makkelijk remise. Tot slot had Ted Barendse bijna de volle speeltijd nodig om onze Dirk op de knieën te krijgen. Ted, met zwart spelend, leek voor de tijdcontrole al het betere van het spel te hebben doordat hij de b-lijn in handen had.
Dirk offerde uit nood een stuk voor 2 pionnen met kansen op een doorbraak met g5 en f6. Hij kreeg zelfs nog een derde pion voor het stuk, maar inmiddels waren de zwarte stukken dominanter dan de pionnen en zat Dirk bovendien met een open koningsstelling. Al met al een verdiende overwinning voor ASV met 3 hele lange partijen.

Ons tweede team ging een hele zware middag tegemoet. Het leek er op een gegeven moment op dat het een dikke nederlaag zou krijgen te verwerken. Als eerste was Sjoerd klaar tegen Bram van der Velden, die overgestapt is van De Toren naar DSC vanwege zijn studie. Sjoerd kwam slecht uit de opening en daar profiteerde Bram van. John kreeg een tactische stelling en moest veel tijd investeren. Hoewel hij beter stond durfde hij het niet aan om verder te spelen. Het zijn niet zijn type stellingen en had ‘m graag aan ondergetekende willen doorschuiven. ‘Dat ligt jou meer dan mij’, was zijn commentaar na afloop bij de chinees.
Van Koert’s partij heb ik niet veel gezien, maar het bleek in de opening al mis te zijn gegaan tegen Lisa Hortensius, één van de drie vrouwelijke spelers van DSC1.
Wel heb ik het slot van Peter Boel kunnen zien die in hevige tijdnood met zijn koning bloot stond aan gevaren van zware zwarte stukken van Sebastiaan Smits. Een fraai, maar eenvoudig, torenoffer leidde tot mat in enkele zetten. Sander had een interessante Siciliaan tegen de nieuwe Zwitser Marco Gähler. Sander stond weliswaar een pion achter, maar op dat moment kon er nog van alles gebeuren in tijdnood. Een tweede pion was fataal en er was geen houden meer aan. Geen schande om van deze sterke speler te verliezen.
Martijn Boele kwam met zwart op bord twee tegen de sterke Joram op den Kelder minder te staan en moest oppassen voor een gevaarlijke vrije a-pion. Zijn tegenspel lag op de tweede rij en blijkbaar was dat genoeg voor een zwaarbevochten remise. Eerder in de partij had hij al wél kansen gehad op een betere voortzetting. Remise blijft toch een uitstekend resultaat! De laatste twee partijen zorgden dan toch nog voor een dragelijke nederlaag.
Frank had in de tijdnoodfase een kwaliteit gewonnen en schoof het eindspel met zijn vrije f-pion soepel naar winst.
Tot slot knokte Richard zich langs Martine Middelveld. Net toen Martine iets beter kwam te staan, kwam Richard met een verrassende zet. Martine reageerde daar niet goed op en Richard kwam steeds beter te staan. Pion voor pion snoepte Richard het bord leeg en liet 2 randpionnen naar de overkant lopen. Patgrappen leken er nog in te komen, maar Richard had goed berekend dat die er niet waren. Chapeau!

Stelling na de 21^e zet van zwart. Zoals je aan de pijltjes ziet is het complete chaos (met dank aan Fritz). Wit maakte hier de boel ingewikkeld door met 22. f3 te komen. Zwart kan haar betere stelling behouden door 22…Lxe2 te spelen. Het ziet er misschien raar en gevaarlijk uit, maar er hangt ook nog een loper op b2. Als zwart meteen op b2 zou slaan komt 23. fxe4 en alle witte stukken komen tot leven; de witte loper op h3 en de toren op f1 raken ineens bij het spel betrokken. Wit staat dan iets beter. Na de tekstzet 22…Pf6 komt wit ook in het voordeel.

Al met al een 5-3 overwinning voor DSC Delft 1. Totaalstand over 16 partijen is dus geëindigd in een 8-8!

Na afloop nog naar de chinees waar wij met het eerste vorig jaar ook waren. Bij binnenkomst werden wij naar een ruimte begeleid waar al 16 stoelen stonden. Léon werd bedankt voor het reserveren, maar het bleek allemaal gewoon toeval. Ik vond het al raar….

Ook kregen we nog een complete rondleiding door het restaurant met uitleg hoe je bier moest tappen, sushi moest opscheppen etc. In elk geval was het erg goed eten met veel keuze bij het buffet. Voor 25 euro had iedereen zich helemaal vol gegeten en gedronken.

Om een uur of negen gingen we weer huiswaarts. Ik had mijn TomTom achter in de auto gelegd, omdat het een makkie zou zijn om de weg terug te vinden. Toch ging het meteen al verkeerd, maar dat was vanwege afgesloten wegen, dus daar had Tom ook niets aan kunnen veranderen. Dan had je waarschijnlijk alleen maar ‘omkeren indien mogelijk gehoord’ en daar zit je ook niet op te wachten.

Net als de vorige keer dat Léon bij mij in de auto zat moest hij weer even fijntjes vragen wanneer ik voor het laatst mijn auto had gewassen. ‘Dat had ik afgelopen week nog gedaan antwoordde ik een beetje geïrriteerd. Net als vorige keer toen je dat vroeg’. Hij heeft zeker niet van die bomen in zijn straat staan die van dat vieze plakkerige spul op je auto stuiven, zodat je de volgende dag alweer je auto naar de wasstraat kunt brengen.
Ow nee hij heeft geen auto. Zie je dan niet aan de voetmatten dat die auto van binnen helemaal schoongezogen is? En heb je dan niet mijn mooie, onlangs gepoetste, velgen gezien?’ Echt alleen maar zeiken die Léon. Léon ging dat laatste natuurlijk nog even controleren door met zijn hoofd uit het raam te gaan hangen op de snelweg. ‘Ja inderdaad, dat ziet er netjes uit’, was zijn reactie.
Gelukkig dan heb ik het toch allemaal niet voor niets gedaan, want ik deed het natuurlijk allemaal voor mijn gasten. Ook was ik zo’n heer dat ik ze nog even persoonlijk thuis voor de deur afzette. Dat komt mede omdat ze zo dicht bij elkaar wonen en omdat ik mijn partij gewonnen had. Maar vooral gewoon omdat ik zo’n brave jongen ben…

Alle kansen nog in eigen hand.

Na een warme en zonnige periode was het zaterdag wat frisser en dus een ideale dag om binnen een partijtje te schaken. Een belangrijke wedstrijd stond op het programma, voor onze tegenstanders de laatste kans om eventuele degradatie te ontlopen en voor ons omdat we tegen alle verwachtingen in nog meedoen om het kampioenschap...

Het was een uitwedstrijd, maar zo voelde het niet. Niet gezamenlijk ontbijten, twee en een half uur samen reizen, opzwepende muziek in de auto en een donderspeech van onze teamcaptain, nee, uitslapen tot twaalf, snel wat slikken tegen de kater en op de fiets naar de speelzaal. Daar kwam nog bij dat ook ons vierde tegen een torenteam moest spelen, waardoor het bijna als thuiswedstrijd aanvoelde. De locatie is mooi gelegen, alleen binnen was het vrij donker, wat jammer was omdat de zon toch zijn best deed. Maar ja, dat is het lot van de schaker...

Nadat we even bezig waren sprak ik Eelco, die (al) onze tegenstanders had zitten bekijken op internet. Nu weet ik waarom hij dit seizoen topscoorder is! Hij gaf aan dat vrijwel alle spelers van de tegenpartij niets doen. Meteen begreep ik waarom ik tegen mijn natuur in in de aanval was gegaan. Ze lokken het gewoon uit! Ik maakte een rondje langs de velden en zag dat op de meeste borden de tegenstanders inderdaad hun partijen rustig hadden opgezet.

Doordat ik na een paar uur heel veel taktiek ging doorrekenen, heb ik van de belangrijke fases in de partijen niet zoveel meegekregen. Ik zal het dus moeten doen met wat iedereen over zijn eigen partij aan mij heeft verteld.

Als eerste was onze teamcaptain klaar. Ik heb niet gezien hoe hij de kwaliteit voorkwam (terwijl ik toch echt naast hem zat), maar dat maakt niets uit. Dit seizoen is hij de man die de kleine (en minder kleine) voordelen met vaste hand omzet in volle punten! Misschien maakt hij het niet altijd op de snelste manier af, maar hij wint ze wel allemaal. Zijn tegenstander wist dit echter niet en probeerde wat hij kon, maar moest uiteindelijk toch de koning omleggen.
Daarna was het de beurt aan Wouter om een halfje bij te schrijven. Wisten jullie trouwens dat hij drie hobby's (als je schaken en tv-kijken meetelt) heeft? Volgens hem was de partij nooit uit evenwicht geweest. Ik vermoed dat hij als goede gast zich had aangepast en net als onze tegenstanders niets deed. En ja, als beide spelers niets doen...

Daarna scoorde Otto weer eens een punt. Hij had het geluk dat hij uitgebreid geplugd was en daardoor in een stelling kwam die hij meer dan wie ook beheerste. Dat heeft zijn tegenstander geweten! Terwijl zijn tegenstander waarschijnlijk tevreden was omdat hij in zijn voorbereiding zat, kon Otto gewoon de beste zetten blijven doen en het punt naar zich toetrekken. Hopelijk gaat Vianen Otto ook pluggen. Misschien handig om nu alvast door te geven op welk bord Otto zit?
Vrijwel tegelijkertijd werd het 1-3 door een remise van Remco. Na de opening offerde hij een kwaliteit. Theoretisch al lang geleden weerlegd, maar wie weet dat nou? En inderdaad kwam hij prima te staan. Maar toen haperde de motor en zag hij vooral de kansen van zijn tegenstandster. Langzaam maar zeker kwam hij minder te staan, maar tegen Remco win je niet zomaar. Hij rechtte de rug en wist de kwaliteit terug te winnen. Met een pion minder en ongelijke lopers bood hij remise aan, wat werd aangenomen. Misschien wat vroeg, maar Remco kennende zou hij dit echt niet meer verliezen.

Daarna werd de spanning teruggebracht in de wedstrijd. De eerste nul was voor Eelco. Een paar rondes eerder dacht hij dat hij met een dame minder ook wel kon winnen. Dat werd helaas net remise. Nu wilde hij het nog een keer proberen, maar deze keer pakte het nog minder goed uit. Zijn tegenstander wist alle valkuilen te ontlopen en hield het materiële voordeel vast. Dat was een beetje een tegenvaller, want dit seizoen leek Eelco weer de puntenmachine van weleer.
De 3-3 werd gescoord doordat hun grootmeester won van onze nestor en kandidaatmeester. Dirk draagt deze titels met veel trots, hoewel hij bij navraag ontkent ze te hebben aangevraagd... Hij zette de partij scherp op, maar trof nou net de enige speler die wel ambitie had om er wat van te maken. Een kleine onnauwkeurigheid leverde een moeilijke stelling op. Dirk vocht voor wat hij waard was (en dat is veel, titels krijg je niet voor niets), maar tegen deze speler was het niet voldoende.

Met deze stand en een gewonnen stelling bij mij, kon Peter rustig remise maken, tenslotte was een half bordpunt meer of minder niet van belang. Maar Peter dacht dat het bij mij eeuwig schaak was en besloot net als Eelco om zijn dame te offeren. Mijn partij was (voor mij) erg spannend, vrij snel had ik besloten vol voor de aanval te gaan en omdat er veel varianten waren, waarvan veel heel goed leken, kostte het me vrij veel tijd. Om de veertigste zet te halen, herhaalde ik de zetten, waarna ik uit de schaakjes liep en een eindspel met een toren meer bereikte. Mijn tegenstander speelde nog even door, maar gooide na het verlies van nog twee pionnen de handdoek in de ring.

Dan Peter, een degelijke opzet en dan offert hij zijn dame... Alleen zag hij het beter dan Eelco en wist op het juiste moment de dame weer terug te winnen om een stelling met een stuk meer op het bord te krijgen. Eenvoudig gewonnen, aleen duurde het een beetje lang voordat hij won. We waren allemaal aan het wachten tot het was afgelopen, want we hadden al behoorlijk trek. Wat bleek, toen hij eindelijk had gewonnen, ging hij niet mee eten. Hadden we daar op gewacht?

Maar het wachten was daarmee nog niet afgelopen. In het restaurant waar we gingen eten hebben we heerlijk eten en drinken gehad, alleen duurde het wel erg lang voor er iets werd gebracht. Na wat moeite was het gelukt om drinken te bestellen, maar twintig minuten later bleek ons bonnetje te zijn 'verdwenen'. Ook tussen de gangen door duurde het soms vrij lang. Maar de sfeer was goed, want iedereen had zijn mobieltje of smartphone bij zich. Dus werd er gewordfeud, geschaakt en zelfs nog af en toe met elkaar gesproken (niet eens via de telefoon). Al met al toch een erg goede dag. Alleen de volgende keer gaan we met z'n allen uit eten, of we nu tweede worden of niet.

Gedetailleerde uitslagen:

T	De Toren Arnhem - VSV 2	2068	ASV	2136	3	5
1.	Mees van Osch	2037	Otto Wilgenhof	2202	0	1
2.	Justin Gunther	2032	Eelco de Vries	2185	1	0
3.	GM Ruud Janssen	2492	CM Dirk Hoogland	2111	1	0
4.	Marcella Gunther	1943	Remco de Leeuw	2166	½	½
5.	Noud Lentjes	2100	Leon van Tol	2186	0	1
6.	Rik Roelofs	1978	Richard van der Wel	2092	0	1
7.	Jeroen van Onzen	2031	FM Wouter van Rijn	2171	½	½
8.	Steven Glasbeek	1927	FM Peter Boel	1978	0	1

O ja, nog een bericht voor Eelco: we spelen de volgende ronde (21 april) in Vianen (Noord-Brabant). Het adres is (let ook op de postcode!):

Dorpshuis ‘t Akkertje
Akkerweg 1
5434 PA Vianen

06-55997502

En we beginnen om 13 uur...

ASV – HSC

In wederom een geweldige schaakambiance ging ons vlaggenschip de strijd aan met HSC. Opdracht van onze teamleider was duidelijk. Winnen! En hij had ons zo opgezweept dat wij ook zeker wisten dat we zouden gaan winnen. Dat wij gemiddeld 60 elopunten meer hadden was bijzaak. Sterker nog, was eigenlijk een nadeel. Want onderschatting ligt dan op de loer!

Halverwege de middag was er een vertrouwd beeld te zien. De borden overziend stond ASV er goed voor. Dus normaal gesproken moesten die 2 wedstrijdpunten wel binnen komen. Natuurlijk waren er wel stellingen waarbij ik mijn voorhoofd fronste. Niet omdat ze verloren stonden, maar meer omdat het stellingen waren, waarvan ik het idee had dat ze niet pasten bij onze spelers Wouter en Otto. Maar ja wie ben ik eigenlijk.

Ik ben degene die, gelukkig pas aan het eind van de middag, de standaard strategische fout maakte om even “gezellig” met zijn teamleider een goed gesprek te beginnen. Op zijn (bar)troon gezeten wist Richard het gesprek zo’n wending te geven dat ik, ondanks alle diensten die ik al had verricht in het belang van het team, vrijwillig was aangewezen als de verslaglegger van deze wedstrijd. Het harde feit dat het toch wel een paar weken zou duren voor dit verslag beschikbaar zou zijn, maakte hierbij geen indruk. En een man een woord, de paar weken zijn om en hier is het verslag.

Terug naar de wedstrijd. Opvallend in onze wedstrijden is het beeld dat de ASV’ers veel meer rond lopen als de tegenstander. En dat was nu ook weer zo. Leon en Dirk spanden wel de kroon. Of moet ik zeggen hun tegenstanders. Na twee uur spelen hadden onze ASV’ers ongeveer een uur bedenktijd meer weten te creëren. Een verschil in tijd, die bepaald niet terug te zien was op hun borden.
Schijnbaar beschikten zij over een veel hogere rekensnelheid, of zou het schaakinzicht zijn, maar op het bord stonden zij beiden beter.

Langzamerhand druppelden die middag de uitslagen binnen en zo stonden we op een gegeven moment riant met 3-1 voor. Eelco kwam voor zijn doen netjes op tijd binnen en aanvaarde koeltjes een pionoffer van zijn tegenstander en het punt. Of HSC een eenvoudige kans op remise gemist heeft (verslag HSC) zal ongetwijfeld vakkundig door Eelco weerlegd worden.
Peter had weer een geniaal offer geplaatst maar bleek nog niet in topconditie te zijn. Of zoals op de site van HSC te lezen was:  “Peter Boel meende echter met een stukoffer de winst naar zich toe te kunnen trekken, maar er zat dus een lek in”. Dirk en Leon investeerden wat meer tijd hun in stellingen en haalden netjes hun punten binnen. Na afloop van mijn partij kon ik rustig langs de resterende vier borden lopen. Dat maakte mij er niet geruster op.
We hadden nog 1,5 punten nodig. Richard vertrouwde ik wel, in ieder geval zijn stelling. Maar de overige drie? Wouter stond zeker minder, Otto ging verliezen en Sander? Een moeilijk in te schatten stelling. Gelukkig wist Sander vlot de remise binnen te halen en liet Richard zien dat hij geconcentreerd het punt kon binnen halen. De winst was weer binnen!

Otto en Wouter waren vervolgens zo vriendelijk om de tegenstander met een goed gevoel naar huis te laten gaan. Verliezen met slechts 4,5 – 3,5 tegen de medekoploper is toch een resultaat waar je mee thuis kunt komen.

	ASV	2128	HSC	2067	4½	3½
1.	FM Wouter van Rijn	2171	FM Ruben Venis	2282	0	1
2.	Leon van Tol	2186	Bart Dekker	2218	1	0
3.	CM Dirk Hoogland	2111	Jerzy Cebula	1957	1	0
4.	Eelco de Vries	2185	Paul van Asseldonk	1981	1	0
5.	Sander Berkhout	2099	Hugo Faber	2062	½	½
6.	Otto Wilgenhof	2202	Guus Bollen	2014	0	1
7.	FM Peter Boel	1978	Gerard van de Kerkhof	2023	0	1
8.	Richard van der Wel	2092	Maarten Smit	2002	1	0
-

De mysterieuze Stukkenjagers 3-hoek

Voordat we aan de wedstrijd begonnen zaten we al in een soort van gevaarlijke Bermuda-driehoek, namelijk Arnhem - Venlo - Tilburg - Arnhem...

Doordat het supergezellig was in de auto en we het vooral hadden over dingen als het matzetten met 2 paarden tegen koning in een beroemde partij van Najdorf tegen Kotov en hoe groot de kans was dat Sander tegen een meisje moest spelen (dat is inderdaad 100%), zaten we niet op te letten en kregen we pas iets voor de afslag naar de A67 bij Venray en Tienray in de gaten dat we de afslag naar Tilburg vergeten waren.... Weten we gelijk waarom vrouwen niet kunnen autorijden en kaartlezen, alleen gaan die gesprekken dan over winkelen etc.

Ik zeg driehoek, omdat zowel Arnhem - Venlo, Venlo - Tilburg als Tilburg - Arnhem allemaal zo'n beetje 90 km zijn. Zo'n driehoek is altijd gevaarlijk en het voorspelde dan ook niet veel goeds. De dag erna hoorde ik dan ook op de radio dat de snelweg daar was afgezet ter hoogte van Someren / Lierop (meen ik) vanwege een ernstig ongeval.

Ondanks dit zijn we toch 'maar' 20 minuten te laat achter de borden verschenen, ook omdat we 1 straat te vroeg waren afgeslagen en Richard nog even moesten bellen voor het juiste adres. Gelukkig waren de tegenstanders zo sportief om niet onmiddellijk de klokken in te drukken en het speeltempo werd zodanig aangepast dat de laatste partij om even voor twaalven werd beslist.

Dan nu het antwoord op Otto's vraag, die al iets kan vermoeden uit bovenstaand korte verslagje:

Ikzelf speelde aan bord 1 tegen Mark Haast en dacht wel redelijk gelijk te staan. Mijn zwarte koning stond echter op de e-lijn een beetje op de tocht en wit wist beslissend binnen te komen op de door mijzelf persoonlijk geopende b-lijn. Even dacht ik dat mijn tegenstander de zetten had herhaald, het verschil was echter dat in die stelling, met wit weer aan zet, zijn toren ineens op b1 stond, daar waar die een paar zetten geleden nog op f1 stond. Heeft hij me toch in de beruchte Stukkenjagerdriehoek laten lopen...Toen had mijn geplande tegenaanval met mijn dame op h3 ook geen nut meer, omdat Tb7 nu een dodelijke dreiging was.  Ik probeerde in tijdnood mijn tegenstander nog op een dwaalspoor te brengen middels een wanhoopsoffer. Wit wist het offer te neutraliseren door dames te ruilen en het eindspel simpel te winnen. Toch was dit pas na half twaalf het de eerste partij die afgelopen was.

Sander aan bord 2 had zichzelf 'ingeschreven' tegen Anne (zijn voorspellende gave kwam uit). Hij kwam niet onaardig uit de opening (beetje zelfde opening als die ik had vorig jaar tegen haar (1 c4 e5)), won een kwaliteit tegen twee pionnen, maar die werden toch behoorlijk gevaarlijk (vrije a en c-pion) en ondanks het voordelige tijdsvoordeeltje blunderde Sander tot overHaast van ramp ook nog eens zijn toren weg in een stelling die volgens mij nog niet eens verloren had hoeven zijn.

Dirk aan bord 3 kwam tegen Mart Nabuurs naar mijn idee ook met een klein plusje uit de opening met zijn toren die de d-lijn domineerde. Toen ik in de tijdnoodfase weer keek was het wit die inmiddels een pionnetje voorstond, maar het kon volgens mij nog alle kanten op in die uitvluggerfase. Omdat Dirk zich pardoes Mart naast de paaltjes liet zetten was het ineens afgelopen en ook de gedroomde bekerfinale was er ineens niet meer .

Peter speelde aan bord 4 tegen hun enige IM Herman Grooten (die hopeloos uit vorm blijkt dit seizoen) een goede partij. Toen ik halverwege kwam kijken was er niet veel aan de hand, ik was alleen bang dat als Herman zijn paard op b8 nog eens kon activeren, het een mooie toekomst als octopus op d3 zou kunnen krijgen. Dan zou de partij als voorbeeld van goed paard tegen slechte loper zo de boeken in kunnen gaan in Meester tegen Amateur. Daar was echter niets van waar en in de tijdnoodfase stond hij al een handje vol pionnen voor en middels een torentussenzetje om schaak op te heffen en daarmee gelijk de schaakgevende dame op gardé te tracteren werd dat paard, met mooie toekomst, voortijdig in de stal teruggedreven. Peter lette met nog een paar minuten goed op om niet gefopt te worden, maar de stelling was zooooo gewonnen, dat er echt niets meer te foppen viel.

We hebben dus alle hoeken van de Stukkenjagersdriehoek gezien, maar in elke hoek heeft de Tilburgse club de punten gescoord. Al met al dus een 3-1 nederlaag, maar met de vorige match erbij staan we nog steeds een punt voor. Die mogen ze dan volgend jaar proberen goed te maken!

Al met al dus zo'n 270 km gereden daar waar 180 normaal is voor een retourtje Tilburg. Hoe leg ik dat de penningsmeester uit als ik mijn reiskostendeclaratie indien??


Wouter

Een dagje Delft

 

Tja, wat moet ik nou kwijt over de wedstrijd?

Dat we soepel wonnen? Dat Eelco de speelzaal wist te vinden? Dat er eindelijk wel een verslag van deze wedstrijd is in tegenstelling tot de vorige wedstrijd waar de beoogde verslaggever het volkomen liet afweten? Teamleider, ik stel voor de bewuste persoon nooit meer te vragen een verslag te schrijven, dat is toch zinloos. Vierendelen moeten we hem.

Nee, laten we het hebben over de speelzaal zelf.

Om een of andere duistere reden kwamen we al om 12.20 aan in de speelzaal, het Delftse denksportcentrum. Wie ooit verzonnen heeft dit een denksportcentrum te noemen weet ik niet, zelf zou ik het zo niet durven benoemen.

Parkeergelegenheid was er niet, gelukkig zette Dirk ons voor de deur af en ging op zoek naar een parkeerplek. Hij was nog net op tijd terug in de speelzaal voor de wedstrijd begon.

Toen we aankwamen was de toilet-deur nog gesloten, deze moest met een sleutel geopend worden. Toen de deur openging begreep ik waarom er met koeienletters stond de deur dicht te houden. Ik had medelijden met de arme schakers die binnen 10 meter van deze deur moesten spelen. Gelukkig was ik een van de eersten die er gebruik van maakte toen het nog enigszins te harden was. Er was geen aparte dames toilet. Ik zal maar niet teveel nadenken over wat de dames schaaksters hiervan vonden.

Op de vraag of er nog andere denksporten beoefend werden bleek dat er ook nog een damvereniging zat. De tafels waren niet geschikt om er te bridgen. Ik kan me voorstellen dat de plaatselijke bridge vereniging daar niet rouwig om is.

Onbegrijpelijk vond ik dat we met 4 teams boven in een kleine ruimte gepropt werden terwijl er beneden een zeer ruime zaal was.

De bar had wat eigenaardigheden. Ten eerste maakt het blijkbaar uit voor welke vereniging je speelt aangezien er per vereniging een eigen prijslijst was. Als je gemiddeld aardig consumeert is het volgens het goedkoopste om van beide verenigingen lid te worden om zodoende altijd de laagste prijs voor een consumptie te kunnen betalen… Ten tweede had de barman wat eigenaardige ideeën. Toen ik een kop koffie wilde bestellen zei de barman dat we bar even gesloten was omdat hij de afwas moest doen..

Wij werden geacht in een klein zaaltje te schaken. Leon voelde de behoefte het wat gezelliger te maken en besloot op elke tafel een plastic bloemstuk te zetten die ergens in een hoek rondslingerden. Nog voor de wedstrijd begon werden de bloemstukken zonder pardon weer verwijderd. Je zou je eens prettig willen voelen in een speelzaal… Ik kreeg acuut heimwee naar het Lorentz.

Net begonnen met de wedstrijd was er een vreemd uitzicht vanuit ons zaaltje naar een speler van het tweede team van Delft. Er werd wat gegrinnikt maar ik had medelijden met de tegenstandster van Richard die als ze opkeek van haar bord tegen een afzakkende broek aankeek met de daarbij vrijkomende blootheid van een deel van zijn lichaam. Laten we het er op houden dat het geen fraai gezicht was. Ik weet niet of het er iets mee te maken had maar Talitha deed wat slechte zetten en verloor kansloos van Richard.

Bij Remco en Otto was er sprake van dubbele blindheid. Remco dacht op een bepaalde zet lang na en deed vervolgens niet de beste. Meteen dacht zijn tegenstander daarna 3 kwartier na en deed ook niet de beste. Remise dus.

Helaas kon Peter niet meedoen vanwege opname in het ziekenhuis. Ik kon het niet nalaten me af te vragen waar Peter zich prettiger gevoeld zou hebben, in deze speelzaal of in een ziekenzaal. Peter, ik hoop dat je snel opknapt! Jochem beleefde weinig plezier aan zijn invalbeurt. Hij baalde erg van de manier waarop hij speelde en verloor dus.

Dirk bereikte een prettige stelling tegen iemand die het al vaker op het bord had gehad met slecht resultaat. Na de wedstrijd besloot hij er toch maar een keer naar te gaan kijken na alweer een nul voor hem en een punt voor Dirk dus.

Wouter speelde een goede pot en wist 2 pionnen te winnen maar kwam alleen in tijdnood. Op het moment dat hij een cruciale beslissing moest maken riep hij vertwijfeld uit “Waarom nu” en besloot voor de zetherhaling te gaan. Natuurlijk bleek de andere methode achteraf makkelijk te winnen…

Leon was de held van de dag. Lang leek hij wat beter te staan maar uiteindelijk kwam het op een geweldig tijdnoodspektakel aan waar Leon na de 40^e zet flink materiaal won en uiteindelijk Leon’s vlag viel. Dat bleek gelukkig voor ons op de 46^e zet te zijn en toen dat bekend was gaf zijn tegenstander direct op.

Tussenstand 4-2 en toen hadden we meteen weg kunnen gaan ware het niet dat zowel Otto als Eelco nog lang gingen proberen hun marginaal betere stellingen te winnen. Begrepen ze dan niet dat we het liefst zo snel mogelijk weg wilden uit deze locatie?

Otto’s tegenstandster deed een zet waarvan ze al gezien had dat die een pion verloor. Toch speelde ze hem, waarom wist ze niet. Vijftien zetten later doet Otto hetzelfde en geeft de pion terug. Had toen gewoon meteen remise aangeboden in plaats van een toreneindspel van 4 tegen 3 op een vleugel te willen winnen.

Eelco won een pion maar lette later niet goed op en was ineens een dame kwijt. Hij kreeg er wel een toren voor en een pion op de 2^de rij met zelfs nog vage winstkansjes. Ook Eelco speelde door tot zijn tegenstandster bijna pat stond. Had gewoon meteen remise aangeboden.

Al met al doen we zowaar nog mee om de titel met ons bejaardenteam. Misschien is bejaardenteam wat overdreven maar onze jongste speler is al 35 jaar. Zou het onze zwanenzang zijn?

Otto

DSC Delft 1	2140	ASV	2144	3	5
1.	Joram op den Kelder	2297	Leon van Tol	2186	0	1
2.	Lisa Hortensius	2118	Eelco de Vries	2185	½	½
3.	Martine Middelveld	2137	Otto Wilgenhof	2202	½	½
4.	Marten Wortel	2307	FM Wouter van Rijn	2171	½	½
5.	Martin Glimmerveen	2050	CM Dirk Hoogland	2111	0	1
6.	Talitha Munnik	2013	Richard van der Wel	2092	0	1
7.	Sebastiaan Smits	2187	Remco de Leeuw	2166	½	½
8.	Jan-Pieter Vos	2014	Jochem Woestenburg	2042	1	0