Teambonding

Een enkeling is nooit ziek. Een enkeling gelooft in God. Een enkeling is onvriendelijk tegen zijn vrouw als hij verloren heeft. Een enkeling loopt bij elk stoplicht te bitchen. Een enkeling speelt naast schaak ook scrabble. Een enkeling houdt niet van Europe. Een enkeling houdt van Mott the Hoople. Een enkeling eet alle restjes op. Deze belachelijke eigenschappen behoren toe aan zeven leden plus invaller van het eerste team van de ASV. Opmerkelijk genoeg zorgt mede deze diversiteit voor een hecht vriendenteam dat naast een behoorlijk potje schaak, elkaar vooral liefkozend de loef afsteken. Niemand wordt ontzien.

Schaaktechnisch was er ook het één en ander te appercipiëren.

Het team van DJC, ingeschreven in Steijn, maar residerend in Beek, beide plaatsen in Zuid-Limburg en niet nabij Zevenaar, was op volle oorlogssterkte naar hun speelzolder gekomen. Op de eerste borden tweeëntwintighonderdplusspelers (aardig scrabblewoordje), op bord acht een speelster met een rating van 2047. Een stevig team, zodat het admiraalsschip van de ASV flink aan de bak moest.

Remco maakte vlotjes salonremise, opdat hij daarna aan het bier en het scrabble kon beginnen.

Peter wilde niet over zijn partij praten. Geen fragmentje, niks. Hij verloor. Wellicht te veel Mott the Hoople geluisterd. Eenieder weet dat het luisteren van dat soort wanstaltig geluid het schaakniveau beïnvloedt.

Invaller speelde een prima partij en walste over zijn tegenstander heen.

De stelling voor zijn zet waarna wit direct opgaf was aardig:

Pc!xe4 0-1. Wit verliest de dame in alle varianten. (Of gaat mat.) Geen restjes te verorberen.

Dirk kwam langzaam maar zeker minder te staan. Hij verloor een pionnetje, won het weer terug, en verloor het weer. In het eindspel was de winstvoering van zijn tegenstander keurig. Dirk verloor, zijn vrouw werd ingelicht.

Eelco kreeg een venijnige koningsaanval over zich heen. Hij verdedigde met verve. Toen de rookwalmen waren opgetrokken stond hij duidelijk beter. Een kleine kwaliteit voor. Maar hij koos niet een direct winnende zet en daardoor kwam de kemphanen remise overeen. Zelfs daar was hij niet ziek van geworden.

Otto kwam door een slappe openingsbehandeling van zijn tegenstander al snel een tikkie beter te staan. In het eindspel had hij een loper met vier pionnen tegen een paard met drie pionnen, waarvan één dubbelpion. Zijn tegenstander probeerde een leuk patje:

Als wit nu 1.Kxf3 speelt, is het pat. Otto ging hier terecht niet op in, maar even later was het toch remise, toen wit zijn paard tegen de f-pion kon offeren. De loper staat op de verkeerde velden, om de h-pionnen te laten promoveren. Zelfs hemelse krachten kunnen daar niets aan veranderen.

Ook Wouter had het beste van het spel. Na lang rekenen, startte hij een variant die tijdens het eten in het Griekse restaurant in de nazit nog steeds bleek te kloppen. Ook Houdini maakt er geen gyros van, dus Wouter won een pion. Daarna offerde hij een paard tegen twee extra pionnen, waardoor de materiaalverhouding drie verbonden vrijpionnen tegen een stuk werd. Een interessant gevecht ontspon, waarbij de tegenstander van Wouter de mist in ging. Hij zette zijn eigen paard in de penning, in plaats van met zijn koning te vertrekken, nadat Wouter hem schaak zette. Dit paard werd twee zetten later opgehaald. Met een stuk en een pion voor was de winstvoering eenvoudig. Althans, totdat zijn tegenstander zijn stukken offerde tegen de pionnen, zodat Wouter het klassieke KLP vs K eindspel had.. Het geduld dat hij had om met paard en loper mat te zetten stond in groot contrast tot zijn ongeduld bij alle rode stoplichten. Maar wel weer een punt.

Het meest vermakelijke moment kwam van teamcappy Richard hemzelve.

Na een uitstekend gespeelde partij, staat Richard, met wit, gewonnen in onderstaande stelling:

Wit aan zet. Richard heeft de afgelopen zetten in een ongans tempo gedaan, alsof er een final countdown aan de gang is, en blijft dat doen. Hij speelt doodgemoedereerd 1. Pxh6+.

Toen volgde dit gesprekje:
Tegenstander: “Dat mag niet.”

Richard: “Hoezo niet? Het paard komt toch van f5?”

Tegenstander: “Je staat schaak.”

Richard: “O! En nu? Heb ik nou verloren, of zo?”
De scheidsrechter kwam erbij. Tegenstander krijgt 3 minuten extra tijd. Richard speelt 1. Kd6. Tegenstander geeft op. Logisch, natuurlijk, want hij wist Richards volgende zet al.

Einduitslag: DJC Steijn te Beek 3½ – 4½ ASV te Arnhem.

Met dank,

De Invaller.

(Die er in werd geluisd het verslag te typen, maar dat dankzij de Griekse restjes van een druppende serveerster graag deed.)