28 maart 2012

ASV – HSC

In wederom een geweldige schaakambiance ging ons vlaggenschip de strijd aan met HSC. Opdracht van onze teamleider was duidelijk. Winnen! En hij had ons zo opgezweept dat wij ook zeker wisten dat we zouden gaan winnen. Dat wij gemiddeld 60 elopunten meer hadden was bijzaak. Sterker nog, was eigenlijk een nadeel. Want onderschatting ligt dan op de loer!

Halverwege de middag was er een vertrouwd beeld te zien. De borden overziend stond ASV er goed voor. Dus normaal gesproken moesten die 2 wedstrijdpunten wel binnen komen. Natuurlijk waren er wel stellingen waarbij ik mijn voorhoofd fronste. Niet omdat ze verloren stonden, maar meer omdat het stellingen waren, waarvan ik het idee had dat ze niet pasten bij onze spelers Wouter en Otto. Maar ja wie ben ik eigenlijk.

Ik ben degene die, gelukkig pas aan het eind van de middag, de standaard strategische fout maakte om even “gezellig” met zijn teamleider een goed gesprek te beginnen. Op zijn (bar)troon gezeten wist Richard het gesprek zo’n wending te geven dat ik, ondanks alle diensten die ik al had verricht in het belang van het team, vrijwillig was aangewezen als de verslaglegger van deze wedstrijd. Het harde feit dat het toch wel een paar weken zou duren voor dit verslag beschikbaar zou zijn, maakte hierbij geen indruk. En een man een woord, de paar weken zijn om en hier is het verslag.

Terug naar de wedstrijd. Opvallend in onze wedstrijden is het beeld dat de ASV’ers veel meer rond lopen als de tegenstander. En dat was nu ook weer zo. Leon en Dirk spanden wel de kroon. Of moet ik zeggen hun tegenstanders. Na twee uur spelen hadden onze ASV’ers ongeveer een uur bedenktijd meer weten te creëren. Een verschil in tijd, die bepaald niet terug te zien was op hun borden.
Schijnbaar beschikten zij over een veel hogere rekensnelheid, of zou het schaakinzicht zijn, maar op het bord stonden zij beiden beter.
Langzamerhand druppelden die middag de uitslagen binnen en zo stonden we op een gegeven moment riant met 3-1 voor. Eelco kwam voor zijn doen netjes op tijd binnen en aanvaarde koeltjes een pionoffer van zijn tegenstander en het punt. Of HSC een eenvoudige kans op remise gemist heeft (verslag HSC) zal ongetwijfeld vakkundig door Eelco weerlegd worden.
Peter had weer een geniaal offer geplaatst maar bleek nog niet in topconditie te zijn. Of zoals op de site van HSC te lezen was:  “Peter Boel meende echter met een stukoffer de winst naar zich toe te kunnen trekken, maar er zat dus een lek in”. Dirk en Leon investeerden wat meer tijd hun in stellingen en haalden netjes hun punten binnen. Na afloop van mijn partij kon ik rustig langs de resterende vier borden lopen. Dat maakte mij er niet geruster op.
We hadden nog 1,5 punten nodig. Richard vertrouwde ik wel, in ieder geval zijn stelling. Maar de overige drie? Wouter stond zeker minder, Otto ging verliezen en Sander? Een moeilijk in te schatten stelling. Gelukkig wist Sander vlot de remise binnen te halen en liet Richard zien dat hij geconcentreerd het punt kon binnen halen. De winst was weer binnen!
Otto en Wouter waren vervolgens zo vriendelijk om de tegenstander met een goed gevoel naar huis te laten gaan. Verliezen met slechts 4,5 – 3,5 tegen de medekoploper is toch een resultaat waar je mee thuis kunt komen.


17 maart 2012

De mysterieuze Stukkenjagers 3-hoek

Voordat we aan de wedstrijd begonnen zaten we al in een soort van gevaarlijke Bermuda-driehoek, namelijk Arnhem - Venlo - Tilburg - Arnhem...


Doordat het supergezellig was in de auto en we het vooral hadden over dingen als het matzetten met 2 paarden tegen koning in een beroemde partij van Najdorf tegen Kotov en hoe groot de kans was dat Sander tegen een meisje moest spelen (dat is inderdaad 100%), zaten we niet op te letten en kregen we pas iets voor de afslag naar de A67 bij Venray en Tienray in de gaten dat we de afslag naar Tilburg vergeten waren.... Weten we gelijk waarom vrouwen niet kunnen autorijden en kaartlezen, alleen gaan die gesprekken dan over winkelen etc.

Ik zeg driehoek, omdat zowel Arnhem - Venlo, Venlo - Tilburg als Tilburg - Arnhem allemaal zo'n beetje 90 km zijn. Zo'n driehoek is altijd gevaarlijk en het voorspelde dan ook niet veel goeds. De dag erna hoorde ik dan ook op de radio dat de snelweg daar was afgezet ter hoogte van Someren / Lierop (meen ik) vanwege een ernstig ongeval.

Ondanks dit zijn we toch 'maar' 20 minuten te laat achter de borden verschenen, ook omdat we 1 straat te vroeg waren afgeslagen en Richard nog even moesten bellen voor het juiste adres. Gelukkig waren de tegenstanders zo sportief om niet onmiddellijk de klokken in te drukken en het speeltempo werd zodanig aangepast dat de laatste partij om even voor twaalven werd beslist.

Dan nu het antwoord op Otto's vraag, die al iets kan vermoeden uit bovenstaand korte verslagje:

Ikzelf speelde aan bord 1 tegen Mark Haast en dacht wel redelijk gelijk te staan. Mijn zwarte koning stond echter op de e-lijn een beetje op de tocht en wit wist beslissend binnen te komen op de door mijzelf persoonlijk geopende b-lijn. Even dacht ik dat mijn tegenstander de zetten had herhaald, het verschil was echter dat in die stelling, met wit weer aan zet, zijn toren ineens op b1 stond, daar waar die een paar zetten geleden nog op f1 stond. Heeft hij me toch in de beruchte Stukkenjagerdriehoek laten lopen...Toen had mijn geplande tegenaanval met mijn dame op h3 ook geen nut meer, omdat Tb7 nu een dodelijke dreiging was.  Ik probeerde in tijdnood mijn tegenstander nog op een dwaalspoor te brengen middels een wanhoopsoffer. Wit wist het offer te neutraliseren door dames te ruilen en het eindspel simpel te winnen. Toch was dit pas na half twaalf het de eerste partij die afgelopen was.

Sander aan bord 2 had zichzelf 'ingeschreven' tegen Anne (zijn voorspellende gave kwam uit). Hij kwam niet onaardig uit de opening (beetje zelfde opening als die ik had vorig jaar tegen haar (1 c4 e5)), won een kwaliteit tegen twee pionnen, maar die werden toch behoorlijk gevaarlijk (vrije a en c-pion) en ondanks het voordelige tijdsvoordeeltje blunderde Sander tot overHaast van ramp ook nog eens zijn toren weg in een stelling die volgens mij nog niet eens verloren had hoeven zijn.

Dirk aan bord 3 kwam tegen Mart Nabuurs naar mijn idee ook met een klein plusje uit de opening met zijn toren die de d-lijn domineerde. Toen ik in de tijdnoodfase weer keek was het wit die inmiddels een pionnetje voorstond, maar het kon volgens mij nog alle kanten op in die uitvluggerfase. Omdat Dirk zich pardoes Mart naast de paaltjes liet zetten was het ineens afgelopen en ook de gedroomde bekerfinale was er ineens niet meer Huilende emoticon.

Peter speelde aan bord 4 tegen hun enige IM Herman Grooten (die hopeloos uit vorm blijkt dit seizoen) een goede partij. Toen ik halverwege kwam kijken was er niet veel aan de hand, ik was alleen bang dat als Herman zijn paard op b8 nog eens kon activeren, het een mooie toekomst als octopus op d3 zou kunnen krijgen. Dan zou de partij als voorbeeld van goed paard tegen slechte loper zo de boeken in kunnen gaan in Meester tegen Amateur. Daar was echter niets van waar en in de tijdnoodfase stond hij al een handje vol pionnen voor en middels een torentussenzetje om schaak op te heffen en daarmee gelijk de schaakgevende dame op gardé te tracteren werd dat paard, met mooie toekomst, voortijdig in de stal teruggedreven. Peter lette met nog een paar minuten goed op om niet gefopt te worden, maar de stelling was zooooo gewonnen, dat er echt niets meer te foppen viel.

We hebben dus alle hoeken van de Stukkenjagersdriehoek gezien, maar in elke hoek heeft de Tilburgse club de punten gescoord. Al met al dus een 3-1 nederlaag, maar met de vorige match erbij staan we nog steeds een punt voor. Die mogen ze dan volgend jaar proberen goed te maken!

Al met al dus zo'n 270 km gereden daar waar 180 normaal is voor een retourtje Tilburg. Hoe leg ik dat de penningsmeester uit als ik mijn reiskostendeclaratie indien??


Wouter