Een zonnige zaterdag

Toen ik ’s ochtends wakker werd en naar de markt ging, was het nog een beetje grijs en regenachtig. Maar tegen een uur of één waren de meeste spelers binnen gedrupt en begon de zon te schijnen. Een inspirerend praatje van Richard en iedereen mocht achter het bord gaan zitten. Helaas was niet helemaal gelukt wat ik van plan was, namelijk Eelco tegen Eelco en Michiel tegen Michiel. Het eerste was gelukt op bord vier, het tweede net niet (bord vijf om bord zes).

Het was een echt degradatieduel, waarbij op alle borden veel strijd was. Zowel LSG als ASV had niets aan een gelijkspel. Een vierpuntenwedstrijd dus. De eerste klap kwam van ons. Otto, de man in vorm, kreeg een betere stelling en pakte een pionnetje op a7. Toen zijn tegenstander probeerde te profiteren van het feit dat dit paard weinig velden had, bleek Otto het beter ingeschat te hebben en de pionnen plus activiteit die hij kreeg voor de kleine kwaliteit waren genoeg om snel het eerste punt aan te laten tekenen. En we liepen verder uit. Dirk, tot dusver een ongelukkig seizoen, kreeg een plusje vanuit de opening, kreeg een paard dat sterker was dan vrijwel elk zwart stuk, pakte ergens een pionnetje mee en liet zijn tegenstander geen kans om terug te komen in de partij. En daarmee was het nog niet afgelopen. Frank kwam goed uit de opening met wit, normaal reden om me ernstig zorgen te maken. Maar hij blies met een paar verdekte lopers op b1 en c1 snel de koningsstelling van zijn tegenstander op en had gewonnen voor zijn tegenstander iets kon proberen.
Daarna kwam LSG terug in de wedstrijd. Remco, die een comfortabele stelling had, wist in tijdnood een paar grafzetten te produceren en verloor geheel onnodig. Dat was een tegenvaller, want niet iedereen stond even goed. Onze Michiel bijvoorbeeld had in de opening een geïsoleerde d-pion die ergens van het bord afviel. In eerste instantie had hij voldoende spel, maar het werd wel heel erg nauwkeurig gespeeld door wit. Steeds meer stukken werden geruild en uiteindelijk bleek die ene pion doorslaggevend in het toren-loper eindspel. Na deze aansluitingstreffer bracht Léon het verschil weer op twee. In een stelling waarin alle stukken nog op het bord stonden, zorgde een centrumdoorbraak voor pionwinst en veel druk op de zwarte stelling. Om nog wat spel te krijgen werd een stuk geofferd en doordat er twee varianten door elkaar gehaald werden, moest er plots nog worden uitgekeken voor eeuwig schaak en tactische grappen. Door de laatste paar minuten voor de veertigste zet goed te gebruiken, kon mat niet meer worden voorkomen en na zes witoverwinningen stond het dus 4-2 voor ASV.

 Hierna waren de Eelco’s klaar. In de opening had onze Eelco na 6 zetten ruimtevoordeel en 2 stukken meer ontwikkeld. Toch ging het rond zet 10 al mis, toen hij zich misrekende en een pion moest offeren. Ook al kreeg hij wat spel ervoor tegen de koning van zijn tegenstander die in het centrum moest blijven, het was nooit genoeg. Daarna moest ook Wouter de koning omleggen. In de opening was hij wat slordig geweest en voor de zwakke pionnen kreeg hij niet de actieve stukken terug die hij voor ogen had. Een hele dag stug verdedigen bleef zonder resultaat omdat zijn tegenstander gewoonweg geen slechte zet speelde. Hiermee was de stand weer gelijk en konden we opnieuw beginnen. Dat zag er echter redelijk goed uit.
Jaap was met een vrijwel gelijke stelling uit de opening gekomen en wikkelde af naar een toreneindspel. Dat was bijna gewonnen, maar door een handige truc van zijn tegenstander bleef het binnen de remisemarge. Met weinig tijd op allebei de klokken kon hij kiezen voor een riskante winstpoging of een eenvoudige remise. Hij koos voor het laatste, ook gezien de laatste partij. Daarin had Bob ergens remise aangeboden, maar op dat moment zag het er zo goed voor ons uit dat zijn tegenstander te horen had gekregen dat hij op winst moest spelen. Maar Bob zag het allemaal goed en won in de tegenstoot een pion in een eindspel met zware stukken en een slechte loper van Bob en een slecht paard van wit. Nadat een dame en toren waren geruild kon Bob wat breekzetten doen en zijn loper activeren. Hij won een tweede en een derde pion en daarmee haalden we ons tweede matchpunt binnen.

Tijdens het eten bij de chinees zagen we een klein deel van de tegenpartij druk analyserend aan een belendend tafeltje. Zie voor hun verslag: http://lsg-leiden.nl/lsg-2-definitief-kopje-onder/ Genietend van ons welverdiende overwinningsmaal hoorden we dat de stukkenjagers hadden gewonnen van Paul Keres.  Dat betekent dat we bijna veilig zijn, waardoor we geen last hadden van de regen die was teruggekomen.

Nog niet uit de problemen

Zaterdag 7 maart, een prachtige lentedag, stond de uitwedstrijd tegen de stukkenjagers op het programma. Na de uitnodiging ontstond enige verwarring, we kregen te horen dat we om 12 uur aanwezig moesten zijn. Onze eerste reactie was dat we ook waren uitgenodigd voor het befaamde ontbijt, maar dat bleek bij navraag niet zo te zijn. De reden werd duidelijk toen we even voor twaalven naar de speelzaal werden geroepen. César nam het woord om iedereen uitgebreid welkom te heten, de thuisteams tot op het bot te motiveren (door te verwijzen naar onze goede resultaten uit het verleden) en een drietal jubilarissen (qua aantal zaterdagpartijen voor de stukkenjagers) in het zonnetje te zetten. En daar nam hij zijn tijd voor. Toch zaten we rond half één achter ons bord en konden we beginnen. 

Op het eerste bord zat één van die jubilarissen die zoals altijd voor de winst speelde. In dit geval hield dat een stukoffer in dat volledig correct was en dat met strakke hand naar de winst gevoerd werd. Op het tweede bord werd een tactische partij gespeeld, waarbij volgens mij alleen pion b2 niet heeft deelgenomen aan de strijd. Hoewel beiden volop kansen hadden om het fout te doen bleven echte blunders uit, met remise als logisch resultaat. (1½-½)

Op bord drie speelde de man die voor een im (of zelfs gm?) resultaat gaat dit seizoen. Niet alleen krijgt hij de sterke tegenstanders, hij pakt ook punten. Ook vandaag was hij het helderste lichtpunt aan Arnhemse kant. In de opening werd het initiatief gepakt en hij bleef aanvallen, zelfs nadat hij een kwaliteit voorstond en de dames van het bord waren. Op het vierde bord zat de speler die vorig seizoen tegen ons zijn meesterresultaat veilig stelde. Dat dat geen toeval was liet hij zien. Hij hield continu druk, maar toen hij wilde gaan oogsten liet hij een mogelijkheid toe om af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers dat waarschijnlijk remise zou zijn. Toen die kans niet werd gegrepen was het snel gedaan. (2½-1½)

Op het vijfde bord rekende ik lange tijd op een goed resultaat, elke keer als ik kwam kijken stond wit beter. In de afwikkeling die tegen de 40^ste zet volgde, ging echter wat mis. Toen de rookwolken waren opgetrokken stond het materieel gelijk, maar net op zo’n manier ongelukkig dat er snel wat af zou vallen aan onze kant. Iets vergelijkbaars gebeurde op bord zes. Na de opening moest zwart verdedigen, maar door goede zetten te blijven doen, was er niets aan de hand. Sterker nog, het werd een goed eindspel. Dit was spelen voor twee resultaten. Nou ja, er moest rekening worden gehouden met één dreiging. Dat werd dan ook netjes gedaan, tot dat ene moment waarop het net wel kon… En het was meteen over. (4½-1½)

Onze man op bord zeven kon kiezen uit twee speltypes. Waarvoor gekozen werd gaf zwart net niet genoeg moeilijke keuzes en toen de meeste stukken waren gedeeld, gebeurde dat ook met het punt. Toen ik voor het eerst langs bord acht liep moest ik even twee keer kijken. Zwart had twee lopers, maar een mindere, veel mindere, pionnenstructuur. Door gebruik te maken van kleine dreigingen, was er weinig aan de hand. Toen hij door een onhandige manoeuvre echter vier(!) tempi kwijt raakte, kwam hij zo gedrongen te staan dat hij met een stuk minder door moest gaan. (6-2)

Helaas gold voor bord negen niet zo vader zo zoon. Waar vorig jaar de vader tegen dezelfde tegenstander speelde en snel won met zwart, ging dit jaar de zoon met wit de bietenbrug op. Niet tevreden met een positioneel nadeel koos hij voor een stukoffer, maar helaas bleek dat onvoldoende. Op bord tien kwam onze speler goed uit de opening. Toen echter te lang werd gewacht om te breken met een pionoffer, werden de duimschroeven flink aangedraaid. En ook al werden de dames geruild, dat bracht geen verlichting. Met minder velden dan stukken moest het dan ook wel snel misgaan. (8-2)

Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, na het schaken hebben we heerlijk gegeten. En toen bij terugkomst bij de harmonie onze auto vast leek te zitten achter het hek, kwam een andere jubilaris de poort openmaken, waardoor we allemaal op tijd thuis zijn gekomen. Het degradatiespook is echter nog niet uit zicht. De volgende wedstrijd moet gewonnen worden om volgend jaar tegen de stukkenjagers wel gezamenlijk te kunnen ontbijten…   

Ps. Voor het oordeel van onze tegenstander zie: http://schaaksite.nl/page.php?al=stukkenjagers-in-de-achtervolging