De Goede Dingen des Levens

In de aan alle kanten braakliggende binnenstad van Tilburg wachtte ons, na HSC Helmond, de tweede koploper die onttroond moest worden: Stukkenjagers 2.
Deze Stukkenjagers bleken een bijzonder fraai clubhuis te hebben in café-restaurant De Kerktuin, naast de imposante Heuvelse Kerk in het centrum van de stad. Een bordje bij de deur waarop ‘Leerbedrijf’ stond deed vermoeden dat we hier met een SM-tent van doen hadden, maar niets bleek minder waar. Of wel natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt.
De speelruimte op de eerste verdieping van wat waarschijnlijk ooit een soort pakhuis voor levensmiddelen was, is omzoomd met een groot aantal ruiten die zorgden voor licht en voor uitzicht op de levendige stad. De muren zijn van oude bakstenen, de vloer van donker, doorleefd hout. Boven diverse deuren hangen bordjes met ‘Grutterswaren’, etc. Achter de speelzaal is een tussenruimte waar jassen met mobieltje opgehangen konden worden, en daar weer achter bevindt zich, een stukje lager, een ruime kamer met oude schilderijen aan de muur en een zitje met verweerde lederen fauteuils. Deze kamer heeft honderden jaren dienst gedaan als rookruimte, maar in onze tijd van gristelijke betutteling heeft het die functie verloren. Het is immers gezonder om met lange-afstandsraketten duizenden mensen in Irak te vermoorden en ons land voller en voller te plempen met vervuilend blik, dan om met een sigaret iemands longen wat schade toe te brengen.
Een andere herinnering aan gelukkiger tijden stond achter de (die dag ongebruikte) bar in een zijruimte: een koelkast met meerdere eminente biersoorten. De aanwezigheid in dezelfde ruimte van het eerbiedwaardige DD, met spelers als Jan-Joost Lindner, Arie Werksma, Ronald Dickhoff, Henk Happel en, ja, John van der Wiel!, voegde nog een vleugje extra klasse toe aan het geheel. Dit was schaken zoals het hoort te zijn; een culturele bezigheid temidden van de goede dingen des levens.

De oplettende lezer merkt dat ik het verslag van de wedstrijd zelf zo lang mogelijk aan het uitstellen ben. We zullen daar nu even snel doorheen gaan.
Aan verschillende borden vielen al na korte tijd spelen zorgelijke ontwikkelingen op te merken. Sander raakte met zwart in een Pirc zijn rokade kwijt en dan is een dame op g7 nogal creepy. Schrijver dezes liet zich in de opening met een standaardtruc een pion ontfutselen. Toen ik schielijk om me heen keek ontmoette ik van mijn teamgenoten de normale, enigszins glazige blikken. Boel heeft een pion geofferd voor vage compensatie – so what else is new? Rustig verder spelen was dus het parool.
Ook de bestrijdingswijze van het Frans waarmee Eelco al de nodige successen had behaald, stuitte op gevat aanvalsspel van Peter Huibers, die zijn zaakjes, op zijn Yge Vissers, goed voorbereid leek te hebben.
Zoals dat dan gaat vielen de eerste klappen elders. De geplaagde Remco had met zwart een prettige stelling opgebouwd. We laten onze man zelf aan het woord: “Na een voorbarige actie van wit in het centrum kon ik kiezen uit drie voortzettingen: twee leidden slechts tot remise, dus ik koos de derde, die er goed uitzag. Totdat mijn tegenstander antwoordde met het simpele Pd5, waarna ik een stuk verloor en direct kon opgeven.”

Volgde een bizarre overwinning van Otto. Deze had na een wat tamme opening ook al een pion ingeboet, maar aardig tegenspel ontwikkeld. Ondanks de afwezigheid van de dames (die zaten aan de middenborden bij Stukkenjagers I) bevatte de stelling vele grappen. Toen tegenstander Erik Dignum een cruciale keuze moest maken stond ik bij het bord te kijken, terwijl Otto wat meer afstand had genomen. Dignum reikte met zijn hand naar zijn koning om 22…Kc7 te spelen, terwijl 22…g6 nog heel onduidelijk was. Dignum trok zijn hand weer terug, ik keek naar Otto die een meter of tien verderop onder een enorme spiegel stond te kijken… hij grinnikte. Terwijl zijn tegenstander de verliezende zet toch NIET leek te gaan spelen! Maar even later gebeurde het onbegrijpelijke: Dignum deed alsnog 22…Kc7, waarna Otto het gedecideerd uitmaakte. Zijn eerste seizoenspunt. Maar een keerpunt was het niet.

Mijn tegenstander Fré Hoogendoorn had wat stukken afgeruild, doch durfde het niet aan om kort te rokeren. En dat had hij wel moeten doen, want in de post mortem bleek mijn compensatie na die zet nogal discutabel. In plaats daarvan offerde de aimabele Fré zelf twee pionnen voor een sterke aanval. Ik pakte er één – twee was me te gortig. Na 16.De5 kwam ik een tikje beter te staan, maar met ongelijke lopers zat er totaal geen muziek meer in de stelling.
Hoogendoorn, die niet zoveel tijd meer had, bood nu remise aan. Onze teamleider Richard stond gedrukt en was diep aan het nadenken, dus maakte ik zelf eens een rondje langs de borden. Dat zag er niet zo hoopvol uit: Eelco en Sander waren met de moed der wanhoop aan het keepen, Leon stond erg mooi maar had nog maar weinig tijd, bij Wouter was de stelling nog ondoorzichtig. Ik speelde dus door, maar enkele nivellerende zetten van Hoogendoorn deden me al gauw in het onvermijdelijke berusten: remise.
Sander laat zich nooit zomaar van het bord zetten en hij bleef geconcentreerd vechten. Toen het er voor de onzen slechter begon uit te zien plaatste Sander een welgemikt remiseaanbod, dat in dank werd aangenomen.

Niet lang daarna vielen de volgende klappen. Leon stuitte tegen de snel spelende Jiri Obels ook op taai weerwerk en ging in tijdnood jammerlijk in de fout: stukverlies en weer een 3-2 achterstand voor ASV.
We kwamen nog eens terug via een knappe zege van Wouter op de geduchte Cesar Becx. Deze zette de partij via zijn lievelingsopeningszet 1.f4 ambitieus op en rokeerde lang, om met g4-g5 Wouter te gaan kietelen. Deze counterde met een uitgekiende centrumactie, maar de partij raakte even later in een impasse. Zoals zo vaak bleek Wouter de handigste in de tijdnoodfase die volgde. Cesar liet een zwarte loper op d4 en een paard op e4 toe, en dat combineert lekker met een gat op c3. Even later was het 3-3. Wouter later in het eetcafé: “Kan ik hier ook een Cesar’s Salad bestellen?” En uw verslaggever: “Maar die heb je toch al op?”

De laatste klap was een daalder waard. Richard had zich in moeilijke stelling manmoedig verdedigd, maar ditmaal faalde onze clubkampioen in de tijdnoodfase en beging hij een paar inaccuratesses, iets wat hij de laatste tijd vaker heeft meegemaakt… Karel Storm deed zijn naam eer aan met zijn koningsvleugelpionnen en liep Richard onder de voet.
Op dat moment voelde Eelco, die nog steeds wat minder stond, zich moreel verplicht om een remiseaanbod van Huibers af te slaan. Hulde voor zoveel moed! Helaas werd ze niet beloond; zijn pogingen om te forceren sneuvelden in grof geweld en dat betekende een 5-3 nederlaag.

In het eerdergenoemde Tilburgse eetcafé ‘Polly Maggoo’, waar het verdacht sterk naar pek en veren rook, werd deze derde nederlaag in veel drank gedompeld. Daarbij passeerden enkele statistieken de revue. Sinds we aan onze inmiddels roemruchte teambesprekingen zijn begonnen is het bergafwaarts gegaan. Sander, die bij deze samenkomsten altijd schittert door afwezigheid, is onze topscorer met de éclatante score van 2½ uit 4. Voor de derde ronde kon ik niet en in die ronde won ik. Donderdag was Otto afwezig met een enorme ***smoes (nog gefeliciteerd met je verjaardag Otto!) en hij won.
Maar zoals u weet, eerder behaalde successen bieden geen garantie voor de toekomst en statistieken zijn voor boekhouders en Johan Hutten.
In de vijfde ronde moet Overschie Overknie.

Stukkenjagers 2      - ASV                 5 - 3
Peter Huibers  (2122)-Eelco de Vries (2226)1 - 0
Mart Nabuurs   (2085)-Sander Berkhout(2160)½ - ½  
Jiri Obels     (2008)-Léon v Tol     (2204)1 - 0
Cesar Becx     (2189)-Wouter v Rijn  (2171)0 - 1
Erik Dignum    (2024)-Otto Wilgenhof (2198)0 - 1
Ruud Feelders  (2011)-Remco de Leeuw (2155)1 - 0
Fré Hoogendoorn(2024)-Peter Boel     (2045)½ - ½ 
Karel Storm    (2060)-Richard vd Wel (2029)1 - 0

Peter Boel

Verslag ASV-Helmond SC

Het had de laatste tijd veel geregend en het weer was aan het omslaan. Storm had de week voor de wedstrijd gewoed, maar dit keer niet alleen in het weerbeeld maar ook in de hoofden van een handvol groepje schakers. Voordat het seizoen begon werden plannen gemaakt voor 2 extra schakers. Zij waren immers nodig omdat de 1e klasse met 10 man speelt in plaats van de 8 in de 2e klasse. De eerste wedstrijd was een klap, die nog eens stilletjes overgedaan werd in de tweede ronde. Het resultaat was dat we onderaan stonden, tegen de koploper moesten en nog favoriet waren ook.
Leon liet van tevoren weten dat hij dit keer niet mee kon doen, omdat hij aan zijn niveau moest werken. Het werk had hem op cursus gestuurd midden in het weekend. Geen goed begin voor het Arnhemse team. Temeer omdat Peter het team had bedreigd met overdragende bacillen van zijn ziekte de dagen ervoor. Het lag in de lijn der verwachting dat de voorbereidingsavond, de donderdag ervoor, alleen maar zou uitmonden in diverse griepjes. Zouden we verliezen door niet opdagen?
Het eerste stuk van de wedstrijd werd gemist door de verslaggever. Hij zal het hardst getroffen worden door de nieuwe FIDE regels. Een schaker dient aanwezig te zijn voor de aanvang van de wedstrijd. Hij begon het schaakpotje met de gedachte dat de tegenstander gelijkwaardig was. Bij een gelijkwaardige tegenstander hoort het kopiëren van de zetten. Na 15 zetten werd de vrede getekend. Wederom zal hij hier in de toekomst hard worden getroffen door de nieuwe FIDE regels, want remise aanbieden voor de 30e zet is er niet meer bij. Zijn gedrag had een kleine verzachtende omstandigheid en dat was dat hij 2 dagen ervoor de slotstelling al op het bord had gezet. Wie kopieerde nou wie?
Na anderhalf uur spelen had Otto, aan bord 2, al een goede stelling opgebouwd. Een minderheidsaanval leverde een goede plus op. Sander speelde aan 3 de enige variant die hij eigenlijk niet wilde spelen. Maar alles zou goed komen hij was immers nog zat van de ochtend ervoor en dat leverde altijd goede ideeën op. Wouter had aan 4 inmiddels ook al een winststelling bereikt, omdat zijn tegenstander een pion in het midden had aangeboden. Alleen het dreigende aanvalsgevaar, vanwege de tegengestelde rokades, moest worden opgevangen. Remco, aan 5, keek tegen een moeilijke stelling op. Zijn tegenstander had het loperpaar en het centrum. Het was zaak om gaten te schieten in de verdediging van de opponent. Peter, naast Remco, kreeg een voorbereiding op het bord en had 3 tempi meer dan zijn tegenstander. Hoe hij er gebruik van zou gaan maken was nog onbekend. Richard had een zeer minimale min, want hij zat in een theoretische stelling van het konings-indisch met zwart. John, spelend aan het staartbord, zat tegen een lastig paard in het centrum aan te kijken. Het idee ontstond dat zwart makkelijker spel zou hebben. Voorlopige tussenstand na anderhalf uur spelen was 4,5-3,5 in ons voordeel.
Buiten waren de wolken enigszins verdreven en gloorde er een licht schijnende zon de kassen van de Lorentz stichting in. Zouden we het tij gaan keren?
Inmiddels waren er tweeëneenhalf uur verstreken. De stand was nog steeds half half. Otto had een kleine kwaliteit gewonnen. Het zag er goed uit. Sander zat een mindere positie te verdedigen en had duidelijk meer behoefte aan een droge witte om het creatieve proces meer te stimuleren. De tegenstander van Wouter had een offer gepleegd. Dit zorgde ervoor dat zijn koning nu over het bord aan het rennen was, op zoek naar een veilig onderkomen. Remco zat steunend en puffend zijn positie te verdedigen. In opperste concentratie probeerde hij de aanval van de tegenstander te keren. De H-lijn ging open en alle vijandelijke stukken gingen op zijn koning af. Peter had een dubbelpion gewonnen maar de persoon die tegenover hem zat had een blokkade stelling opgeworpen. Richard was dwars door de stelling van de tegenstander aan het heen hakken. Dit werd een zekere winst. John was zijn tegenstander enigszins de baas gebleven. Zijn stelling was strategisch beter, alleen taktisch moest er nog wat omzeild worden. Voorlopige virtuele tussenstand was wederom 4,5-3,5.
De zon stond nu in al zijn gloren lekker te bakken op de schakershoofden. Dit duidde op een gunstig verloop van de middag.
Tegen de tijdcontrole had Otto een moeilijke stelling bereikt. Hij had wel een kleine kwaliteit meer, maar de torens van de tegenstander waren veel actiever. Hier moest gevreesd worden. Sanders’ partij was in remise geëindigd na een taktisch remise aanbod. Zijn tegenstander had het aangenomen en Sander was in zijn nopjes door zijn goed getimede, door emotie gedreven, aanbod. Wouter stond een dame voor tegen 2 stukken. Dat zag er goed uit. Wonder boven wonder speelde Remco nog en had de tegenstander onder een flinke tijdsdruk. De tegenstander van Peter was bezweken onder de aanhoudende druk. Een goede overwinning van Peter. Richard was de hele stelling van zijn tegenstander aan het opeten. Aan zijn gezicht was duidelijk een plezierig middagje af te lezen. John was ook al 2 pionnen rijker geworden. Hij moest alleen nog rekening houden met plaagstootjes van de Helmondse zijde. Nog steeds was de voorspelling een 4,5-3,5 in het voordeel van ASV.
De zon had zijn werk gedaan en was in rap tempo aan het afdalen onder de horizon. ASV was nu heel dicht bij de eerste overwinning.
Otto wist het niet meer te bolwerken tegen de torens van de tegenstander en had de handdoek in de ring geworpen. De voorlopige tussenstand was 2-2. Wouter, Remco, Richard en John waren nog bezig. Richard wist de partij te beëindigen met een leuke combinatie. Remco had de tijdcontrole niet overleefd. Daar waar de tegenstander onder grote tijdsdruk was, 10 zetten voor 20 seconden, blunderde Remco zijn stelling weg. Jammer, want een onverwachte winst behoorde zeker nog tot de mogelijkheden. 3-3 en Wouter en John waren nog bezig te winnen. Wouter deed dit door zijn ver doorgelopen e-pion te begeleiden. John deed door af te wikkelen naar een ‘eindspel’ met paard en 2 pionnen meer. Het was alweer even geleden maar de zoete smaak der overwinning mocht weer eens geproefd worden.
Eindstand 5-3 voor ASV.
Doordat veel teams in deze klasse aan elkaar gewaagd zijn kunnen de kampioens aspiraties voorzichtig weer tevoorschijn gehaald worden. Nog 6 keer winnen!

ASV                  - HSC                  5 - 3
Eelco de Vries (2226)-Ruben Venis     (2267)½ - ½ 
Otto Wilgenhof (2198)-Frans Janssen   (2211)0 - 1
Sander Berkhout(2160)-Hugo Faber      (2071)½ - ½ 
Wouter v Rijn  (2171)-Sebastiaan Smits(2128)1 - 0
Remco de Leeuw (2155)-Bart Dekker     (2167)0 - 1
Peter Boel     (2045)-Marco de Waard  (2023)1 - 0
Richard vd Wel (2029)-Maarten Smit    (2027)1 - 0
John Sloots    (2046)-Benjamin Smits  (1957)1 - 0

Eelco