Om des keizers baard, of toch niet?

Nadat we de vorige ronde hadden gewonnen stond er niets meer op het spel voor ons, in tegenstelling tot onze tegenstander die nog kon degraderen. Hoewel... Otto (klinkt toch als de naam van een keizer, ook al heeft hij geen baard) kon nog een meesterresultaat halen.

Als eerste was Remco klaar. In een tweesnijdende stelling maakte hij een paar foutjes en toen ging het hard. Niet lang daarna moest ook Jaap opgeven. Na een onnauwkeurigheid vlak na de opening werd hij helemaal weggespeeld. Peter zette ons op het scoreformulier. Hij brak de stelling open en wilde voor een stuk de in het midden staande koning aanvallen. Zijn tegenstander ging hier niet op in en bleef onder druk staan. Toen Peter geen dames ruilde en een pion offerde om de druk te handhaven was remise een logisch resultaat. Frank gaat wederom de pen winnen door een knappe overwinning. Hij had zich efficiënt voorbereid, door een variant te bekijken en die ook op het bord te krijgen. Hij had wat gaten in zijn stelling maar voor zijn tegenstander daarvan kon profiteren zette Frank zijn paard op d4 en toen zijn pionnen richting witte koning oprukten won hij de dame. Leon was het volgende halfje. Na de opening stond hij goed met aanvalskansen. Hij deed het echter meteen fout en moest uitkijken niet in het nadeel te komen. Dat deed hij netjes en wikkelde af naar een toreneindspel waarin zijn tegenstander het remise aanbod niet kon weigeren. Daarna vergrootte Caissa de voorsprong. Wouter kwam in een Slavische partij niet tot c5 en toen zijn tegenstander een koningsaanval opzette en Wouter deze onderschatte was het snel gedaan. Dirk speelde gelijk. In een stelling met een dynamisch evenwicht moest hij nauwkeurig spelen om niet in het nadeel te komen. Toen er een stelling overbleef waarin degene die op winst speelde in het nadeel zou komen werden de handen geschud. Pieter scoorde een knappe remise in zijn debuut bij het eerste. Hij stond goed na de opening en hield de hele partij het betere van het spel. Hij kwam in een beter toreneindspel en zijn tegenstander bood remise aan. Aangezien er niets op het spel stond mocht hij het zelf beslissen. Omdat hij het niet helemaal kon overzien en het toch vrij lastig was nam hij het aan.

Gezien het feit dat het voor mij, Otto, nog mogelijk was een meesterresultaat te halen maar ik dan wel moest winnen van een speler met minimaal 2293 Fiderating had Leon gevraagd aan Caissa of zij eraan mee wilden werken dat ik in ieder geval een tegenstander met de benodigde rating zou krijgen. Dat wilden zij waarvoor dank! Dit betekende dat ik zaterdag grootmeester Hans Ree, voormalig Nederlands kampioen, tegenover me vond aangezien hij de enige bij Caissa is die aan de rating eis voldoet. Tja, winnen van een grootmeester dat is geen geringe opgave aangezien ik wel meesters heb verslagen en ook spelers die later grootmeester werden maar ik had zelfs in een serieuze partij nog nooit een remise behaald tegen een grootmeester laat staan gewonnen… Afijn, ik kreeg de kans en ik ging het in ieder geval proberen. Helaas had ik geen tijd de partij te analyseren dus wordt het een woordelijk verslag. Er kwam na de opening een stelling op het bord die zich leende voor beide partijen om op winst te spelen. Vrij snel koos Ree ervoor vrijwillig zijn sterke paard op d4 te ruilen voor mijn loper, in de verwachting dat hij een sterk pionnencentrum kon krijgen en mijn dame naar de rand van het bord zou moeten. Echter vond ik een beter veld voor mijn dame waarna zwart erg op moest passen. Zwart maakte toen in een moeilijke stelling een foutje waardoor ik met mijn dame binnen kon vallen en een pion won. Wat restte was een dubbel toreneindspel met een pluspion voor mij. Ondertussen begon mijn hart toch wel een paar slagen sneller kloppen nu ik goed tot gewonnen stond. Maar eerst nog de opgave een lastig eindspel goed te behandelen omdat vaak een pluspion niet voldoende is voor de winst. Gelukkig kon ik mijn concentratie vast houden en vond ik steeds de goede zetten. Toen duidelijk was dat de winstvoering verder simpel was gaf Ree op en had ik mijn meesterresultaat binnen. Ik vind het wel bijzonder dat ik al zo’n 25 tot 30 jaar rond de 2200 rating schommel en nooit in de buurt ben geweest van een meester resultaat en dat het nu, op mijn 50e, ineens lukt! Dank aan een ieder die mee heeft geleefd en mij steun betuigde! Of ik ooit aan mijn 2e en 3e resultaat zal komen en de 2400 haal zal de toekomst uitwijzen, ik zal mijn best doen!
Uiteraard zal ik voor het clubblad de belangrijkste momenten en mooiste partijen uitgebreid analyseren!!!

Als laatste wederom Bob. Waar hij tegen LSG een mooi eindspel met zware stukken won, tegen Caissa waren het drie lichte stukken. In de fase daarvoor had hij een pion gewonnen en langzaam maar zeker dwong hij zijn tegenstander terug. Toen deze maar een paar zetten kon doen en hij met zijn paard van a1 via c2, e3, g4 en h6 een tweede pion ging winnen waarna de h pion kon doorlopen was de 5-5 eindstand bereikt. Daarmee zijn wij gedeeld 4e geworden, op bordpunten 5e achter de Toren en passeerde Caissa Vianen en handhaafde zich daarmee in de 1e klasse.

Vechtschaak

Zaterdag 11 april stond de uitwedstrijd tegen de Toren op het programma. Waar het de vorige ronde regende en tijdens de wedstrijd mooi weer was, begon ik nu met zon en tegen één uur ging het regenen, uitstekend schaakweer dus. Om ons veilig te spelen was een overwinning noodzakelijk, terwijl de Toren niets meer te winnen of verliezen had, voor hen stond alleen de eer in deze stadsderby op het spel.
Helaas moesten we het deze ronde stellen zonder onze vaste krachten Michiel en Remco, maar ondanks de kansen op het kampioenschap van het tweede, hadden we niet de minste invallers in de vorm van Johan en Richard. Toen we aankwamen in de royale speelzaal bleek de kopman en enige grootmeester van de Toren ook niet mee te spelen. Toch bleef de Toren op papier sterker.
De eerste paar ronden langs de borden bevestigde dat beeld. Op één bord stonden we vrijwel verloren, op een paar anderen minder en nergens duidelijk beter. Gelukkig voor mij had ik daarna zoveel aandacht nodig voor mijn eigen partij dat ik me daar niet druk om kon maken.

In een gesloten Engelse partij brak mijn tegenstander het centrum open ten koste van een pion om mijn stelling te gaan kraken met zijn actieve stukken. Ik had steeds het gevoel dat er iets voor hem in moest zitten, maar in alle varianten die ik doorrekende bleef ik materiaal voor of kwam heel goed te staan. Dat zelfde had mijn tegenstander ook en toen echt alle lijnen open gingen won ik een kwaliteit die ik even later terugofferde voor een vrijpion die doorliep naar d2. Dat was voldoende voor ons eerste punt.
Helaas konden we daar niet lang van genieten, want binnen twintig seconden stond het weer gelijk. In een variant waarin kort rokeren normaal is liet Willy dat achterwege en lanceerde meteen een koningsaanval op Bob's koning met g4 en Pf1-g3. De vroege verzwakking h6 was waarschijnlijk al de beslissende fout, want ondanks de ruil van diverse stukken werd de aanval steeds sterker en beslist met een stukoffer. Daarna liet Frank zien wat hij waard is. Eerst moest hij afwijken van zijn normale opstelling omdat op het bord ernaast exact hetzelfde werd gespeeld, daarna vond hij een prachtige toren-lift toen de stelling dreigde te vervlakken. Daarmee won hij een pion, maar met alleen zware stukken en ongelijke lopers leek dat niet eenvoudig. Maar hij was vorig jaar niet voor niets topscorer en binnen enkele zetten was het punt binnen.
Daarna was Richard aan de beurt. Hoewel zowel wit als zwart het voordeel afwisselden, was het volgens mij nooit echt uit balans. Richard liet niet zijn kwaliteit (het offeren van een kwaliteit) zien, maar bouwde desalniettemin een koningsaanval op. Door het weinige materiaal zag hij zich echter genoodzaakt om eeuwig schaak te geven. Een winstpoging was niet verantwoord. En zo stonden we dus een punt voor en de prognose was een kleine overwinning. Tegenover drie slechtere stellingen stonden drie goede!

Maar eerst maakte de Toren gelijk. In een vlaag van schaakblindheid had Johan in de opening een stuk weggeblunderd. Het leek snel over, maar hij ging er goed voor zitten en maakte het zijn tegenstander nog moeilijk. Even leek hij met een torenoffer nog te winnen, maar het werd niet aangenomen en in plaats daarvan werden er stukken geruild. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord van twee torens, waarbij wit nog een paard en pion extra had. Dat werd goed uitgespeeld door Geert en Johan moest opgeven. Daarna liet Dirk zien over zijn dip heen te zijn en zijn tweede opeenvolgende belangrijke overwinning te scoren na zijn punt tegen LSG. In een dichtgeschoven pionnenstructuur opende hij op het juiste moment de h-lijn om binnen te komen met toren en dame en netjes mat te zetten. Helaas bleek deze voorsprong van korte duur.
Otto trof in Mees een speler die niet mee wilde werken aan zijn meesterresultaat. Hij speelde zeer nauwkeurig en wist in een ingewikkelde stelling steeds iets betere zetten te vinden. Toen hij ook nog een kwaliteit won leek het snel gedaan. Maar Otto bleef vechten en gaf pas op toen in het loper tegen toren eindspel duidelijk was dat de toren de vergevorderde pionnen makkelijk onder controle hield. Dan moet het de laatste ronde maar gebeuren.

Hierna duurde het een tijd voor er iets in de stand veranderde. Wouter had een lastige stelling en ik zag niet goed waar hij het van moest hebben, want zijn koning leek nog gevaarlijker te staan dan de zwarte. Maar zijn g-pion dreigde uiteindelijk te promoveren en dat koste Justin een stuk. Hoewel Wouter daarna niet de snelste weg naar de overwinning nam, bleef het gewonnen en bracht ons gedecideerd  weer op voorsprong.
Hierna was het de beurt aan Jaap. Bart had in de opening een pion gewonnen en Jaap was de hele partij bezig om die terug te winnen of voldoende compensatie te krijgen. Maar de jeugd leek de overhand te houden en kwam uiteindelijk in een eindspel met twee pionnen meer. Door een onnauwkeurigheid van zwart werd het verschil maar één pion en door uiterst taai te zijn en te blijven vechten bleven er uiteindelijk alleen twee koningen en een zwarte loper op het bord staan. Daarmee was het eerste matchpunt binnen.
Als laatste was, zoals wel vaker, Eelco bezig. Na de opening stond hij, in keer geval optisch, erg goed, maar met een mooie centrumdoorbraak kreeg Etienne het initiatief. Dat duurde maar een paar zetten, want toen offerde Eelco zijn dame tegen toren, loper en twee pionnen. Hij had goed gezien dat hij de enige was die winstkansen had en leek deze ook te verzilveren. Er zat echter nog een dreiging in en met het oog op de slinkende tijd en de stand koos Eelco voor een afwikkeling naar een dame-eindspel met een pion meer. Aangezien we nog maar een halfje nodig hadden ging hij deze keer niet tot het gaatje en bood remise aan.

Daarmee zijn we ook dit jaar definitief veilig. Hoewel het in het begin een zwaar jaar dreigde te worden, hebben we ons wederom weten te handhaven. De laatste ronde zullen we dus ontspannen kunnen spelen, waarbij we uiteraard onze sportieve plicht zullen (proberen te) vervullen.