Otto’s spirituele kwantumverstrengeling

Het is donderdagavond, de laatste schaakavond voor de externe competitie. De laatste mogelijkheid om nog even het zelfvertrouwen van een team- of clubgenoot omlaag te halen voordat op zaterdag het echte werk kan beginnen.

Otto zit samen met Richard, Martijn en enkele anderen in wisselende samenstelling aan de bar. Het gesprek gaat al een tijdje over allerlei abstracte zaken als priemgetalletjes, computeralgoritmes en cijferreeksjes. Op een gegeven moment sta ik bier te bestellen en valt plotseling het woord 'kwantummechanica'. Men voelt dan instinctief aan dat het zomaar eens een lange avond kan gaan worden.

Maar dat viel dus mee dit keer! Otto zag namelijk kans om bijna 100 jaar noeste arbeid van diverse briljante theoretisch natuurkundigen binnen een half minuutje te verbinden aan, komt ie... : 'spiritualiteit'. Het resultaat was een soort geintegreerde geunificeerde Otto-theorie die zelfs Martijn sprakeloos (!) en de rest verbijsterd achterliet.

Als 'Otto’s geunificeerde theorie van alles' even solide is als de partij die hij zaterdag afleverde dan hoeven Niels Bohr, Werner Heisenberg en collega’s zich echter absoluut geen zorgen te maken. Wel een verdienstelijke remise overigens van Otto tegen de nummer 1 op rating van de Wijker Toren in een goed bevochten partij.

De helft van onze tegenstanders zat overigens een klein half uur te laat achter het bord. Ik kan de reden daarvan niet precies maar zou me zo kunnen voorstellen dat ze ergens in Arnhem centrum zonder TomTom verkeerstechnisch door de bomen het bos niet meer zagen. Ik maak me bij een eventueel gewapend conflict met een vijandelijke natie dan ook geen enkele zorgen over de verdediging van Arnhem. Het beeld van een Duitse generaal van een tankbateljon die vloekend en vuisten zwaaiend met een kaart in zijn hand op de Arnhemse centrumring staat dringt zich onwillekeurig op.

De overige wedstrijden van zaterdag nu. De verliespartijen zal ik het eerst bespreken want van verliespartijen schijnt men het meest te leren. Logischerwijs kunnen die dus het beste voorin het verslag geplaatst worden zodat iedereen er nog met scherpe blik kennis van kan nemen.

Onze Michiel kwam (te laat), zag (niets) en dolf het onderspit. Hij was ook snel weer vertrokken na de wedstrijd wegens een ziek vrouwtje thuis. Het was kennelijk niet zijn dag. Leon’s dag was het al helemaal niet. Hij was de enige die zaterdag op twee borden verloor (!). De eerste knauw in zijn mannelijkheid werd hem bezorgd door een vervelende (quasi)ongeinteresseerde tegenstander die stiekem wel kan schaken. 's Avonds achter een ander groot vierkant bord bij de Griek moest Leon opnieuw zijn meerdere erkennen, dit keer in een enorme lap vlees die hij met geen mogelijkheid soldaat kon maken. Twee nederlagen op een dag is nooit fijn. Gelukkig telde de tweede niet mee voor de statistieken maar slechts voor de eer.

Ikzelf speelde een ietwat degelijke pot met zwart waar denk ik niet veel op aan te merken was. Weinig spektakel, geen partij waar je speciaal voor naar het stadion komt. Wel een klinisch puntje voor het team.

Dan waren er de altijd even leerzame als onvermijdelijke toreneindspelletjes. Drie heb ik er dit keer geteld maar het kan zijn dat er bij de eerder besproken partij van Otto ook nog een kortlevend toreneindspelletje op het bord heeft gestaan. In dat geval mijn excuses. Wat valt er voor zinnigs te zeggen over toreneidspelletjes? Enkele veel gehoorde wijsheden op een rijtje: “Dat ze altijd remise zijn“ - Richard. “Dat ze verliezen, winnen, of remise zijn“ - Sander. “Dat ze winnen op ELO“ - onbekend. We haalden 2.5 uit 3, geholpen door vet voordeel bij het ingaan van het eindspel (Wouter en Dirk) en de prima vechtlust van Eelco op de rand van de afgrond.

De partij van Remco was eigenlijk de hele dag de belangrijkste 'swingpartij'. Waar bij de rest van de partijen na verloop van tijd wel een grove voorspelling gedaan kon worden leek het bij Remco een close call te gaan worden. Toch heb ik wel de hele tijd vertrouwen gehad. Hij zat prima achter het bord en oogde geconcentreerd. Ook hielp het mee dat Remco ondanks dat hij objectief misschien ietsje minder stond wél de beschikking had over een koningsstelling (in tegenstelling tot zijn tegenstander). Geen overbodige luxe in een technisch middenspel met zware stukken en aankomend tijdgebrek van beide kanten. Vermoedelijk voelde zijn tegenstander dit ook aan, begon te forceren en verrekende zich daarbij kennelijk. Secuur uitgespeeld door onze man, lekker puntje en tevens 2 matchpunten tegen een belangrijke concurrent in de klasse!

 ASV 1                         -  De Wijker Toren 1          5 - 3

Bob Beeke 2249           -  Erik Schoehuijs 2179      1 - 0

Otto Wilgenhof 2201     - Sjoerd Plukkel 2330     0,5 - 0,5

Léon van Tol 2224        -  Rick Duijker 2266           0 - 1

Remco de Leeuw 2177 - Bart-P Mulder 2145          1 - 0

Wouter van Rijn 2187   - Thomas Broek 2196         1 - 0

Eelco de Vries 2168      - Arjan Wijnberg 2097     0,5 - 0,5

Michiel Blok 2128         - Jimmy van Zutphen 2155  0 - 1

Dirk Hoogland 2113      - Peter Uylings 2108           1 - 0

Zwart wint

 Op zaterdag 3 november was het ideaal schaakweer, regen. Dus wij togen naar het immer gezellige Haarlem, om daar de degens te kruisen met Kennemer Combinatie 2. Op papier waren wij duidelijk favoriet, dat zegt echter lang niet alles. Het moet gewoon op het bord gebeuren, en zo geschiedde.

De jeugdige tegenstander van Remco haalde wat varianten van de afruilvariant van het Damegambiet door elkaar, en al snel kwam de ASV-er positioneel prettig te staan met wit. In de hoop actief spel te krijgen, offerde de zwartspeler een centrumpion. Remco wist het actieve spel van de tegenstander keurig te neutraliseren, en verkreeg een gewonnen stelling. De KC-er maakte er een snel einde aan door een toren weg te blunderen.

Over blunders gesproken: Eelco dacht slim te zijn, maar gaf een stuk weg. De tegenstander zag het niet, tot grote opluchting van Eelco. Na dit intermezzo ging Eelco schaken, en wist gaandeweg de partij een steeds betere stelling te verkrijgen. De partij kreeg een abrupt einde, doordat de tegenstander mat in één over het hoofd zag, en Eelco dus een punt kon bijschrijven.

Bob kon ook een vol punt noteren, na twee remises het eerste volle punt sinds hij bij ons speelt. Voor zover ik het heb kunnen volgen, kreeg Bob al snel een stelling met positioneel voordeel. In de tegenstanders tijdnood werd dat voordeel steeds groter, de verre vrijpion op e6 zag er wel heel erg vervelend uit. Bob won door tijdsoverschrijding van de tegenstander, in een stelling waarin hij overigens al gewonnen stond.

Tussenstand: 3-0, dat zag er goed uit. En ook de resterende partijen gaven goede hoop op een goede afloop.

Richard speelde de opening prima met zwart, en menigeen had het punt al geteld. Echter, zo makkelijk was het niet, KC-er had het loperpaar en aardige aanvalskansen. Hoe het precies zover heeft kunnen komen is niemand duidelijk, maar op een gegeven moment werd het Richard allemaal te veel. Zijn dame stond buitenspel, en zijn koning kreeg het zwaar te verduren. Te zwaar, in tijdnood ging Richard kopje onder. Goed gespeeld van de Haarlemmer.

Al snel in zijn partij had Dirk een pion geofferd, waar de tegenstander echter correct op reageerde. Vermoedelijk misrekende Dirk zich vervolgens, hij meende een stuk te kunnen schijnofferen. Dit was echter niet correct, de tegenstander weerlegde het heel koeltjes. Een stuk achter, Dirk probeerde nog wat, maar natuurlijk tevergeefs.

Otto speelde een interessante opening (Frans), zoals wel vaker. Hij offerde zijn h-pion, daar stond tegenover dat hij meer invloed in het centrum kreeg. De geachte tegenstander uit Haarlem speelde het echter sterk door, en Otto’s spel kwam niet echt uit de verf. Sterker nog, de tegenstander counterde keihard, en Otto was degene die bijna mat ging. Otto probeerde nog wat tactische grappen, maar de vrijpionnen van de tegenstander gaven de doorslag.

Een nieuwe tussenstand: 3-3. Dat viel op dat moment toch een beetje tegen. Gelukkig kon het bij de resterende twee partijen niet meer fout gaan.

Wouter speelde een degelijke opening, waarin hij met wit een prettige stelling kreeg, waarin de tegenstander niet veel anders kon dan afwachten. Eerst alles goed opstellen, en vervolgens was een doorbraak in het centrum doorslaggevend. De zwartspeler speelde nog lang door, maar drie pionnen achter was toch echt te veel van het goede, en Wouter wist het keurig af te maken in het toreneindspel.

Alle partijen waren tot nu toe door de witspeler gewonnen, geen enkele remise. Er was nog één partij aan de gang: die van Michiel, waarin hij zwart had.

Michiel leek moeilijk uit de opening te komen, vooral zijn loper op a8 stond er een beetje zielig bij. Althans zo leek het: natuurlijk had Michiel alles beter getaxeerd. Hij kon de diverse zwakke pionnen van wit onder vuur nemen. De dames en wat stukken ruilen, twee pionnen inpikken, en wat restte was een gewonnen toreneindspel. Het leek erg makkelijk, maar de tegenstander stribbelde nog behoorlijk tegen, waardoor Michiel nog wel nauwkeurig moest spelen. Dat bleek aan hem wel besteed te zijn, en wist na bijna zes uur spelen het volle punt binnen te slepen.

Al met al een verdiende overwinning, vind ik. Na de wedstrijd een leuk restaurant in het centrum van Haarlem opgezocht, alwaar we op alweer de derde achtereenvolgende overwinning van dit seizoen, konden toasten.

In de vierde ronde mogen wij medekoploper verwelkomen in Arnhem: De Wijker Toren. Komt dat zien!

Remco de Leeuw

 

Kennemer combinatie 2 (2099) - ASV 1 (2170)              3 - 5

1. Hugo Gorissen (2007)    - Eelco de Vries (2168)         0 - 1

2. Daan in 't Veld (2253)    - Michiel Blok (2128)            0 - 1

3. Hicham Boulahfa (2088) - Remco de Leeuw (2177)    0 - 1

4. Ron van Wezel (2152)    - Dirk Hoogland (2113)        1 - 0

5. Jan Bakker (2203)         - Bob Beeke (2249)               0 - 1

6. Peter Pijpers (2066)       - Richard van der Wel (2135) 1 - 0

7. Pieter Kroon (2009)       - Wouter van Rijn (2187)       0 - 1

Wouter Roggeveen (2014) - Otto Wilgenhof (2201)         1 - 0