14 december 2015

Met een goed gevoel de feestdagen in


Na het moeizame begin van de competitie met een paar teleurstellende resultaten, werd de weg omhoog een paar weken geleden weer gevonden. Door het inzetten van onze cupfighter Michiel, hadden we in de beker tegen Bennekom een ‘overtuigende’ 5-3 gescoord om ons te plaatsen voor de volgende ronde. Nou ja, zoals alle aanwezigen weten, hing ons lot aan een zijden draadje. Uiteindelijk kwam het erop neer dat Michiel in het snelschaken een zetje miste, een toren achterkwam, maar door te blijven knokken uiteindelijk toch wist te winnen. Dat doet misschien tekort aan alle andere spannende partijen, maar uiteindelijk was dit wel het punt waarmee we ons plaatsten...
Nou was het zaak om deze lijn door te zetten tegen HWP Haarlem. Ze kwamen licht verzwakt in Arnhem aan, maar de verwachting was dat het hoe dan ook een spannende wedstrijd zou worden. Hun topborden zijn op papier wat sterker, maar in de breedte winnen we dat terug. En dat was eigenlijk precies wat er gebeurde. Daarbij was het wedstrijdverloop dusdanig dat ik me voor het eerst sinds lange tijd geen zorgen maakte, behalve dan in mijn eigen partij, waar het niet helemaal volgens plan liep.
Ruim voor de eerste tijdcontrole stonden we al twee punten voor. Na een bescheiden remise tussen Eelco en Pieter sloeg de aanval van Peter door. Een partij helemaal in Peter’s stijl. En dat gold ook voor de overwinning van Bob. Dynamisch spelen, rustig ergens een pionnetje meepakken en vervolgens alle compensatie neutraliseren. Een geruisloos punt. Daarna werd ook bij Dirk het punt gedeeld. In een partij waarin snel heel veel stukken werden geruild, hield Harry het loperpaar tegen paard loper over. Waarschijnlijk geïnspireerd door Giri die de laatste tijd vaak met het loperpaar speelt, probeerde hij het, maar Dirk is gewoonweg te ervaren en solide. Daarna wist ook Tom niet te winnen. In een spannende partij waarin hij vol op de aanval speelde, een dame offerde tegen toren en stuk en vervolgens in een eindspel kwam met twee tegen één paard, waarbij hij wel wat pionnen minder had, kon hij de winstweg niet vinden.
Ook bij mij werd het remise. Misschien speelde ik iets te provocerend, want met kunst- en vliegwerk, kon ik maar net mijn stelling bij elkaar houden. Uiteindelijk wist Max toch een pionnetje buit te maken, maar wat restte was een remise toreneindspel. Frank heeft meer kansen gehad. Lang stond hij wat in de verdrukking, maar ik had totaal geen idee hoe zijn tegenstander daarvan kon profiteren. En dat lukte dan ook niet, hij probeerde het wel, maar Frank speelde nauwkeurig totdat hij een zeer goed eindspel overhad. Gezien de stand nam hij geen risico.
Otto speelde tegen de sterkste speler van HWP. Niet onder de indruk speelde hij zijn eigen spel, kwam goed uit de opening, won ergens een pionnetje en leek op weg naar minimaal een half punt. Het was echter verre van eenvoudig en toe Harmen de pion had teruggewonnen, bleef er een loper tegen paard eindspel op het bord. Vermoedelijk remise, maar in ieder geval niet prettig voor Otto. En ondanks lange en harde strijd, verloor hij. Jaap verzorgde het eerste matchpunt. In een spannende partij waar hij volgens mij steeds iets beter stond, kwam er een eindspel op het bord dat hij eenvoudig remise hield. Gezien zijn tegenstander ook een prima resultaat.
Als laatste was Wouter nog bezig. Vroeg in de partij offerde hij een stuk. Ik begreep er niets van, zag dat hij wel wat aanval had, maar kon het gewoonweg niet inschatten. In ieder geval was het dusdanig ingewikkeld dat hij uiteindelijk het stuk terug kreeg en zelfs een pion voor kwam. In het toreneindspel dat op het bord kwam, wist Wouter, misschien niet op de snelste manier, maar wel heel nauwkeurig, de vis op het droge te krijgen.
Een degelijke en overtuigende overwinning. We zijn van de laatste plaats af en als we zo doorspelen, stijgen we nog wel wat plaatsen. Tot volgend jaar!

09 november 2015

Uit in Enschede


Voor de mensen die willen weten hoe het is afgelopen, lees niet verder. Weer een 6-4 verlies. Maar het zag er al beter uit dan de vorige keer. Na twee uur spelen zag ik weinig mensen minder staan. En degene waar ik me wel zorgen om maakte leek zich redelijk te hebben gered. Maar waarschijnlijk begrijp ik gewoon niets meer van het spelletje.
Eelco en Peter speelden met wit en lieten de tegenstander het initiatief. Maar zoals zo vaak, als de aanvallende partij niet scoort dan volgt een gemene counter en die leverde dan ook materiaal en de partij op. Dat je een aanval niet moet onderschatten merkten Otto en Wouter. Beiden stonden volgens mij prima, Wouter zelfs een pionnetje meer (tegen wat compensatie), maar ik rekende toch op minimaal 1,5 punt. Maar deze aanvallers wisten wel te scoren.
Dirk en Frank stonden halverwege de wedstrijd iets beter, maar moesten gezien het wedstrijdverloop, dat je absoluut niet uit dit verslag kunt halen, proberen te winnen. Dirk offerde een pion en later een stuk en Frank liet zich verrassen en kwam een stuk tegen twee pionnen achter. Beiden lieten echter zien uit het goede hout te zijn gesneden en deelden het punt.
Jaap en Léon hadden vrij zeldzame openingen op het bord. Jaap stond moeilijk na de opening, knokte zich helemaal terug en liet zich toen een stuk afhandig maken. Léon had een pion geofferd, naar mijn mening met voldoende compensatie, maar toen hij naar een remise eindspel had moeten afwikkelen, bleef hij op winst spelen. Tja, dan kun je het deksel op de neus krijgen.
Bob en Tom tenslotte speelden, niet respectievelijk, als eerste en laatste remise. Remise kun je halen door met een betere stelling en een bord vol stukken, maar minder tijd, het punt te delen, of tot het gaatje te gaan. Na een lange manoeuvreerpartij twee pionnen voorstaan en er dan achter komen dat het (dubbel)toren eindspel remise is. Pfff.
Er restte ons niets dan de lokale economie van Leuvenheim te stimuleren en daarna snel naar huis. De volgende keer zullen we een keer moeten gaan scoren, anders ga ik me nog zorgen maken…

07 november 2015

Te veel cadeaus...

Afgelopen zaterdag was de eerste thuiswedstrijd tegen Caissa Eenhoorn. Het team zou compleet zijn en omdat ook Remco langs zou komen, was dit het ideale moment om onze kersverse vader in het zonnetje te zetten. Toen iedereen op (één na) aanwezig was wisselde een tas vol cadeaus van eigenaar. Helaas werden er nog veel meer presentjes gegeven die dag. Na een uur spelen lag een flinke nederlaag in het verschiet. Op vier(!) borden stonden we slecht tot verloren en op de rest was het redelijk in evenwicht. Het bontst van allen maakte ik het zelf. Lang nadenken, slechte zetten doen en wanneer het weer enigszins onder controle leek, twee plannen door elkaar halen en een paar grafzetten spelen. Zo weet je zeker dat je kansloos bent…

Ondertussen had ons nieuwe lid al het punt gedeeld en niet snel daarna kreeg onze papa van zijn tegenstander een cadeautje. Overigens wel één in een scherpe stelling waarin hij liet zien dat hij geen last heeft van slapeloze nachten! Nadat onze Nederlands kampioen het punt had gedeeld, werden een paar van de andere gulle spelers op een nul getrakteerd. Eerst onze toekomstige IM, die in de opening een zetje miste waarna hij verloren stond. Vechtend en schreeuwend probeerde hij nog van alles, maar er werd geen krimp gegeven. Daarna moest ook onze nieuwe oude speler de koning omleggen. Teveel gaten in zijn stelling kostte twee pionnen en activiteit. Uiteindelijk stortte de hele stelling in.

Om nog een punt (of twee) te pakken moest een wonder gebeuren. De topscoorder van de afgelopen jaren gaf het goede voorbeeld. Remise weigeren, een slechte zet spelen en vier zetten later het punt binnen. Zou het nog gaan lukken? Helaas werd er in een licht betere stand een positionele blunder gespeeld, waardoor een stelling met een klein plusje een precair toreneindspel werd. Daar wist de tegenstander wel raad mee en met vaste hand was het eerste matchpunt definitief vergeven. Vervolgens moest ook de voorzitter opgeven. Nadat hij een pion had verloren en een tweede had gegeven voor activiteit, wist hij één voor één de pionnen terug te winnen. Toen hij er zelfs één voor kwam te komen, bleek helaas dat een verre vrijpion toch het punt terug naar Hoorn zou meenemen.

Tenslotte mocht onze tenniskampioen in een redelijk gelijkstaand eindspel laten zien dat sommige stellingen iets meer gelijk zijn dan anderen. Zeker als je koning plotseling actief is, je een gedekte vrijpion weet te krijgen en er ook nog mat dreigt. Met ons tweede verlies op zak, werd met een gezelschap van 10 man uit 1, 2 en 3 plus een invaller om het tiental compleet te maken, heerlijk thais gegeten met dank aan Sjoerd. Daarna snel naar huis om mijn verdriet weg te slapen. Volgende ronde mogen we naar Enschede. Tijd voor de eerste matchpunten!

28 september 2015

De kop is er af

De eerste ronde stond meteen de wedstrijd tegen de belangrijkste titelkandidaat op het programma. Ondanks de afwezigheid van onze Zuid-Limburgers, was de sfeer vooraf opperbest. Barth en Anne Paul vielen in en ruim voor aanvang waren we compleet in het denksportcentrum in het hoge noorden. We hadden ruim de tijd om even bij te praten, Eelco met verhalen uit Saudi-Arabië, Wouter over het leven als kersverse vader en natuurlijk allerlei Andre (schaak)avonturen van de afgelopen zomer.

Toen we mochten beginnen bleek het verschil op papier erg groot te zijn en ondanks de overtuigende cijfers hebben we goed partij gegeven. Na twee uur spelen stond het er voor mijn gevoel prima voor. Ondanks dat door de onzen meer tijd was gebruikt, stonden Bob, Jaap, Peter, Wouter en Anne Paul beter. Dirk, Eelco en ik stonden minder en de rest gelijk. Toen dan even later Dirk plots (althans voor mij) won door een slimme schwindel, leek een verrassing in de maak. Helaas ging het anders.
Jaap wist wel een klein voordeel vast te houden, maar het was niet genoeg voor een vol punt. Daarna maakte Sipke gelijk. Bob stond kansrijk, maar gebruikte te veel tijd om te berekenen of zijn aanval door zou slaan. De tijdnood zorgde ervoor dat het mis ging. Daarna bracht ik ons weer op voorsprong. Na een foutief pionoffer, kreeg ik na wat onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander toch wat compensatie. Ik offerde mijn dame tegen toren en stuk en toen hij een zet miste, moest hij de dame geven terugofferen voor een ongeveer gelijke stelling. Hij dacht echter nog iets anders te hebben, maar dat kostte een volle toren. Binnen een minuut stond het weer gelijk. Barth speelde zijn stelling iets te passief en werd weggedrukt door de zware stukken van Joost.
Met het beeld van het tweede uur ging ik rond kijken in de verwachting dat het spannend zou worden de laatste uurtjes. Helaas bleek het anders. Otto kon kiezen of hij een pion of een kwaliteit wilde offeren. Het werd een kwaliteit, maar uiteindelijk bleek hij onvoldoende tegenspel te kunnen creëren. In ieder geval alweer een titelhouder gehad op weg naar zijn tweede meesternorm… Peter breidde de achterstand uit. Ergens heeft hij gewonnen gestaan, maar een muur duw je niet zomaar om en langzaam maar zeker bleek Erik toch de sterkste. Ook Wouter verloor de grip op zijn goede stelling ergens. Daarmee hadden we dus al verloren.
Eelco had de hele partij passief gestaan, maar de torens en een licht stuk waren geruild en hij stond nog steeds. Toen hij dreigde een stuk te gaan winnen, ging zijn tegenstander diep de denktank in en kwam met een prachtige zet die meteen won door een prachtig matbeeld. Het was meteen uit. Eelco toonde zijn sportiviteit door zich mat te laten zetten. Als laatste was Anne Paul bezig. Nadat hij de pion die hij had gewonnen had teruggegeven, kwam hij in een paard-loper eindspel terecht waarin zijn tegenstander nog wat kon proberen. Dat deed hij dan ook heel lang en na een paar keer de beste verdediging te hebben gemist, moest ook hij de koning omleggen. Hierna gingen we gezellig chinees eten, met live-muziek van een beduidend hoger niveau dan de vorige keer! De gerechten waren goed en werden ook op verzoek aangevuld. Daarbij de goede gesprekken, waaronder verhalen over verschillen in communicatie tussen de locals en westerlingen. Waar zij ons soms niet begrijpen qua werk en sport, blijkt dat wij weer wat meer moeite hebben met het begrijpen van avances…
Wordt vervolgd, over twee weken in Arnhem

28 april 2015

Om des keizers baard, of toch niet?

Nadat we de vorige ronde hadden gewonnen stond er niets meer op het spel voor ons, in tegenstelling tot onze tegenstander die nog kon degraderen. Hoewel... Otto (klinkt toch als de naam van een keizer, ook al heeft hij geen baard) kon nog een meesterresultaat halen.

Als eerste was Remco klaar. In een tweesnijdende stelling maakte hij een paar foutjes en toen ging het hard. Niet lang daarna moest ook Jaap opgeven. Na een onnauwkeurigheid vlak na de opening werd hij helemaal weggespeeld. Peter zette ons op het scoreformulier. Hij brak de stelling open en wilde voor een stuk de in het midden staande koning aanvallen. Zijn tegenstander ging hier niet op in en bleef onder druk staan. Toen Peter geen dames ruilde en een pion offerde om de druk te handhaven was remise een logisch resultaat. Frank gaat wederom de pen winnen door een knappe overwinning. Hij had zich efficiënt voorbereid, door een variant te bekijken en die ook op het bord te krijgen. Hij had wat gaten in zijn stelling maar voor zijn tegenstander daarvan kon profiteren zette Frank zijn paard op d4 en toen zijn pionnen richting witte koning oprukten won hij de dame. Leon was het volgende halfje. Na de opening stond hij goed met aanvalskansen. Hij deed het echter meteen fout en moest uitkijken niet in het nadeel te komen. Dat deed hij netjes en wikkelde af naar een toreneindspel waarin zijn tegenstander het remise aanbod niet kon weigeren. Daarna vergrootte Caissa de voorsprong. Wouter kwam in een Slavische partij niet tot c5 en toen zijn tegenstander een koningsaanval opzette en Wouter deze onderschatte was het snel gedaan. Dirk speelde gelijk. In een stelling met een dynamisch evenwicht moest hij nauwkeurig spelen om niet in het nadeel te komen. Toen er een stelling overbleef waarin degene die op winst speelde in het nadeel zou komen werden de handen geschud. Pieter scoorde een knappe remise in zijn debuut bij het eerste. Hij stond goed na de opening en hield de hele partij het betere van het spel. Hij kwam in een beter toreneindspel en zijn tegenstander bood remise aan. Aangezien er niets op het spel stond mocht hij het zelf beslissen. Omdat hij het niet helemaal kon overzien en het toch vrij lastig was nam hij het aan.

Gezien het feit dat het voor mij, Otto, nog mogelijk was een meesterresultaat te halen maar ik dan wel moest winnen van een speler met minimaal 2293 Fiderating had Leon gevraagd aan Caissa of zij eraan mee wilden werken dat ik in ieder geval een tegenstander met de benodigde rating zou krijgen. Dat wilden zij waarvoor dank! Dit betekende dat ik zaterdag grootmeester Hans Ree, voormalig Nederlands kampioen, tegenover me vond aangezien hij de enige bij Caissa is die aan de rating eis voldoet. Tja, winnen van een grootmeester dat is geen geringe opgave aangezien ik wel meesters heb verslagen en ook spelers die later grootmeester werden maar ik had zelfs in een serieuze partij nog nooit een remise behaald tegen een grootmeester laat staan gewonnen… Afijn, ik kreeg de kans en ik ging het in ieder geval proberen. Helaas had ik geen tijd de partij te analyseren dus wordt het een woordelijk verslag. Er kwam na de opening een stelling op het bord die zich leende voor beide partijen om op winst te spelen. Vrij snel koos Ree ervoor vrijwillig zijn sterke paard op d4 te ruilen voor mijn loper, in de verwachting dat hij een sterk pionnencentrum kon krijgen en mijn dame naar de rand van het bord zou moeten. Echter vond ik een beter veld voor mijn dame waarna zwart erg op moest passen. Zwart maakte toen in een moeilijke stelling een foutje waardoor ik met mijn dame binnen kon vallen en een pion won. Wat restte was een dubbel toreneindspel met een pluspion voor mij. Ondertussen begon mijn hart toch wel een paar slagen sneller kloppen nu ik goed tot gewonnen stond. Maar eerst nog de opgave een lastig eindspel goed te behandelen omdat vaak een pluspion niet voldoende is voor de winst. Gelukkig kon ik mijn concentratie vast houden en vond ik steeds de goede zetten. Toen duidelijk was dat de winstvoering verder simpel was gaf Ree op en had ik mijn meesterresultaat binnen. Ik vind het wel bijzonder dat ik al zo’n 25 tot 30 jaar rond de 2200 rating schommel en nooit in de buurt ben geweest van een meester resultaat en dat het nu, op mijn 50e, ineens lukt! Dank aan een ieder die mee heeft geleefd en mij steun betuigde! Of ik ooit aan mijn 2e en 3e resultaat zal komen en de 2400 haal zal de toekomst uitwijzen, ik zal mijn best doen!
Uiteraard zal ik voor het clubblad de belangrijkste momenten en mooiste partijen uitgebreid analyseren!!!

Als laatste wederom Bob. Waar hij tegen LSG een mooi eindspel met zware stukken won, tegen Caissa waren het drie lichte stukken. In de fase daarvoor had hij een pion gewonnen en langzaam maar zeker dwong hij zijn tegenstander terug. Toen deze maar een paar zetten kon doen en hij met zijn paard van a1 via c2, e3, g4 en h6 een tweede pion ging winnen waarna de h pion kon doorlopen was de 5-5 eindstand bereikt. Daarmee zijn wij gedeeld 4e geworden, op bordpunten 5e achter de Toren en passeerde Caissa Vianen en handhaafde zich daarmee in de 1e klasse.

12 april 2015

Vechtschaak

Zaterdag 11 april stond de uitwedstrijd tegen de Toren op het programma. Waar het de vorige ronde regende en tijdens de wedstrijd mooi weer was, begon ik nu met zon en tegen één uur ging het regenen, uitstekend schaakweer dus. Om ons veilig te spelen was een overwinning noodzakelijk, terwijl de Toren niets meer te winnen of verliezen had, voor hen stond alleen de eer in deze stadsderby op het spel.
Helaas moesten we het deze ronde stellen zonder onze vaste krachten Michiel en Remco, maar ondanks de kansen op het kampioenschap van het tweede, hadden we niet de minste invallers in de vorm van Johan en Richard. Toen we aankwamen in de royale speelzaal bleek de kopman en enige grootmeester van de Toren ook niet mee te spelen. Toch bleef de Toren op papier sterker.
De eerste paar ronden langs de borden bevestigde dat beeld. Op één bord stonden we vrijwel verloren, op een paar anderen minder en nergens duidelijk beter. Gelukkig voor mij had ik daarna zoveel aandacht nodig voor mijn eigen partij dat ik me daar niet druk om kon maken.

In een gesloten Engelse partij brak mijn tegenstander het centrum open ten koste van een pion om mijn stelling te gaan kraken met zijn actieve stukken. Ik had steeds het gevoel dat er iets voor hem in moest zitten, maar in alle varianten die ik doorrekende bleef ik materiaal voor of kwam heel goed te staan. Dat zelfde had mijn tegenstander ook en toen echt alle lijnen open gingen won ik een kwaliteit die ik even later terugofferde voor een vrijpion die doorliep naar d2. Dat was voldoende voor ons eerste punt.
Helaas konden we daar niet lang van genieten, want binnen twintig seconden stond het weer gelijk. In een variant waarin kort rokeren normaal is liet Willy dat achterwege en lanceerde meteen een koningsaanval op Bob's koning met g4 en Pf1-g3. De vroege verzwakking h6 was waarschijnlijk al de beslissende fout, want ondanks de ruil van diverse stukken werd de aanval steeds sterker en beslist met een stukoffer. Daarna liet Frank zien wat hij waard is. Eerst moest hij afwijken van zijn normale opstelling omdat op het bord ernaast exact hetzelfde werd gespeeld, daarna vond hij een prachtige toren-lift toen de stelling dreigde te vervlakken. Daarmee won hij een pion, maar met alleen zware stukken en ongelijke lopers leek dat niet eenvoudig. Maar hij was vorig jaar niet voor niets topscorer en binnen enkele zetten was het punt binnen.
Daarna was Richard aan de beurt. Hoewel zowel wit als zwart het voordeel afwisselden, was het volgens mij nooit echt uit balans. Richard liet niet zijn kwaliteit (het offeren van een kwaliteit) zien, maar bouwde desalniettemin een koningsaanval op. Door het weinige materiaal zag hij zich echter genoodzaakt om eeuwig schaak te geven. Een winstpoging was niet verantwoord. En zo stonden we dus een punt voor en de prognose was een kleine overwinning. Tegenover drie slechtere stellingen stonden drie goede!

Maar eerst maakte de Toren gelijk. In een vlaag van schaakblindheid had Johan in de opening een stuk weggeblunderd. Het leek snel over, maar hij ging er goed voor zitten en maakte het zijn tegenstander nog moeilijk. Even leek hij met een torenoffer nog te winnen, maar het werd niet aangenomen en in plaats daarvan werden er stukken geruild. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord van twee torens, waarbij wit nog een paard en pion extra had. Dat werd goed uitgespeeld door Geert en Johan moest opgeven. Daarna liet Dirk zien over zijn dip heen te zijn en zijn tweede opeenvolgende belangrijke overwinning te scoren na zijn punt tegen LSG. In een dichtgeschoven pionnenstructuur opende hij op het juiste moment de h-lijn om binnen te komen met toren en dame en netjes mat te zetten. Helaas bleek deze voorsprong van korte duur.
Otto trof in Mees een speler die niet mee wilde werken aan zijn meesterresultaat. Hij speelde zeer nauwkeurig en wist in een ingewikkelde stelling steeds iets betere zetten te vinden. Toen hij ook nog een kwaliteit won leek het snel gedaan. Maar Otto bleef vechten en gaf pas op toen in het loper tegen toren eindspel duidelijk was dat de toren de vergevorderde pionnen makkelijk onder controle hield. Dan moet het de laatste ronde maar gebeuren.

Hierna duurde het een tijd voor er iets in de stand veranderde. Wouter had een lastige stelling en ik zag niet goed waar hij het van moest hebben, want zijn koning leek nog gevaarlijker te staan dan de zwarte. Maar zijn g-pion dreigde uiteindelijk te promoveren en dat koste Justin een stuk. Hoewel Wouter daarna niet de snelste weg naar de overwinning nam, bleef het gewonnen en bracht ons gedecideerd  weer op voorsprong.
Hierna was het de beurt aan Jaap. Bart had in de opening een pion gewonnen en Jaap was de hele partij bezig om die terug te winnen of voldoende compensatie te krijgen. Maar de jeugd leek de overhand te houden en kwam uiteindelijk in een eindspel met twee pionnen meer. Door een onnauwkeurigheid van zwart werd het verschil maar één pion en door uiterst taai te zijn en te blijven vechten bleven er uiteindelijk alleen twee koningen en een zwarte loper op het bord staan. Daarmee was het eerste matchpunt binnen.
Als laatste was, zoals wel vaker, Eelco bezig. Na de opening stond hij, in keer geval optisch, erg goed, maar met een mooie centrumdoorbraak kreeg Etienne het initiatief. Dat duurde maar een paar zetten, want toen offerde Eelco zijn dame tegen toren, loper en twee pionnen. Hij had goed gezien dat hij de enige was die winstkansen had en leek deze ook te verzilveren. Er zat echter nog een dreiging in en met het oog op de slinkende tijd en de stand koos Eelco voor een afwikkeling naar een dame-eindspel met een pion meer. Aangezien we nog maar een halfje nodig hadden ging hij deze keer niet tot het gaatje en bood remise aan.

Daarmee zijn we ook dit jaar definitief veilig. Hoewel het in het begin een zwaar jaar dreigde te worden, hebben we ons wederom weten te handhaven. De laatste ronde zullen we dus ontspannen kunnen spelen, waarbij we uiteraard onze sportieve plicht zullen (proberen te) vervullen.

23 maart 2015

Een zonnige zaterdag


Toen ik ’s ochtends wakker werd en naar de markt ging, was het nog een beetje grijs en regenachtig. Maar tegen een uur of één waren de meeste spelers binnen gedrupt en begon de zon te schijnen. Een inspirerend praatje van Richard en iedereen mocht achter het bord gaan zitten. Helaas was niet helemaal gelukt wat ik van plan was, namelijk Eelco tegen Eelco en Michiel tegen Michiel. Het eerste was gelukt op bord vier, het tweede net niet (bord vijf om bord zes).
Het was een echt degradatieduel, waarbij op alle borden veel strijd was. Zowel LSG als ASV had niets aan een gelijkspel. Een vierpuntenwedstrijd dus. De eerste klap kwam van ons. Otto, de man in vorm, kreeg een betere stelling en pakte een pionnetje op a7. Toen zijn tegenstander probeerde te profiteren van het feit dat dit paard weinig velden had, bleek Otto het beter ingeschat te hebben en de pionnen plus activiteit die hij kreeg voor de kleine kwaliteit waren genoeg om snel het eerste punt aan te laten tekenen. En we liepen verder uit. Dirk, tot dusver een ongelukkig seizoen, kreeg een plusje vanuit de opening, kreeg een paard dat sterker was dan vrijwel elk zwart stuk, pakte ergens een pionnetje mee en liet zijn tegenstander geen kans om terug te komen in de partij. En daarmee was het nog niet afgelopen. Frank kwam goed uit de opening met wit, normaal reden om me ernstig zorgen te maken. Maar hij blies met een paar verdekte lopers op b1 en c1 snel de koningsstelling van zijn tegenstander op en had gewonnen voor zijn tegenstander iets kon proberen.
Daarna kwam LSG terug in de wedstrijd. Remco, die een comfortabele stelling had, wist in tijdnood een paar grafzetten te produceren en verloor geheel onnodig. Dat was een tegenvaller, want niet iedereen stond even goed. Onze Michiel bijvoorbeeld had in de opening een geïsoleerde d-pion die ergens van het bord afviel. In eerste instantie had hij voldoende spel, maar het werd wel heel erg nauwkeurig gespeeld door wit. Steeds meer stukken werden geruild en uiteindelijk bleek die ene pion doorslaggevend in het toren-loper eindspel. Na deze aansluitingstreffer bracht Léon het verschil weer op twee. In een stelling waarin alle stukken nog op het bord stonden, zorgde een centrumdoorbraak voor pionwinst en veel druk op de zwarte stelling. Om nog wat spel te krijgen werd een stuk geofferd en doordat er twee varianten door elkaar gehaald werden, moest er plots nog worden uitgekeken voor eeuwig schaak en tactische grappen. Door de laatste paar minuten voor de veertigste zet goed te gebruiken, kon mat niet meer worden voorkomen en na zes witoverwinningen stond het dus 4-2 voor ASV.
 Hierna waren de Eelco’s klaar. In de opening had onze Eelco na 6 zetten ruimtevoordeel en 2 stukken meer ontwikkeld. Toch ging het rond zet 10 al mis, toen hij zich misrekende en een pion moest offeren. Ook al kreeg hij wat spel ervoor tegen de koning van zijn tegenstander die in het centrum moest blijven, het was nooit genoeg. Daarna moest ook Wouter de koning omleggen. In de opening was hij wat slordig geweest en voor de zwakke pionnen kreeg hij niet de actieve stukken terug die hij voor ogen had. Een hele dag stug verdedigen bleef zonder resultaat omdat zijn tegenstander gewoonweg geen slechte zet speelde. Hiermee was de stand weer gelijk en konden we opnieuw beginnen. Dat zag er echter redelijk goed uit.
Jaap was met een vrijwel gelijke stelling uit de opening gekomen en wikkelde af naar een toreneindspel. Dat was bijna gewonnen, maar door een handige truc van zijn tegenstander bleef het binnen de remisemarge. Met weinig tijd op allebei de klokken kon hij kiezen voor een riskante winstpoging of een eenvoudige remise. Hij koos voor het laatste, ook gezien de laatste partij. Daarin had Bob ergens remise aangeboden, maar op dat moment zag het er zo goed voor ons uit dat zijn tegenstander te horen had gekregen dat hij op winst moest spelen. Maar Bob zag het allemaal goed en won in de tegenstoot een pion in een eindspel met zware stukken en een slechte loper van Bob en een slecht paard van wit. Nadat een dame en toren waren geruild kon Bob wat breekzetten doen en zijn loper activeren. Hij won een tweede en een derde pion en daarmee haalden we ons tweede matchpunt binnen.
Tijdens het eten bij de chinees zagen we een klein deel van de tegenpartij druk analyserend aan een belendend tafeltje. Zie voor hun verslag: http://lsg-leiden.nl/lsg-2-definitief-kopje-onder/ Genietend van ons welverdiende overwinningsmaal hoorden we dat de stukkenjagers hadden gewonnen van Paul Keres.  Dat betekent dat we bijna veilig zijn, waardoor we geen last hadden van de regen die was teruggekomen.

09 maart 2015

Nog niet uit de problemen

Zaterdag 7 maart, een prachtige lentedag, stond de uitwedstrijd tegen de stukkenjagers op het programma. Na de uitnodiging ontstond enige verwarring, we kregen te horen dat we om 12 uur aanwezig moesten zijn. Onze eerste reactie was dat we ook waren uitgenodigd voor het befaamde ontbijt, maar dat bleek bij navraag niet zo te zijn. De reden werd duidelijk toen we even voor twaalven naar de speelzaal werden geroepen. César nam het woord om iedereen uitgebreid welkom te heten, de thuisteams tot op het bot te motiveren (door te verwijzen naar onze goede resultaten uit het verleden) en een drietal jubilarissen (qua aantal zaterdagpartijen voor de stukkenjagers) in het zonnetje te zetten. En daar nam hij zijn tijd voor. Toch zaten we rond half één achter ons bord en konden we beginnen. 

Op het eerste bord zat één van die jubilarissen die zoals altijd voor de winst speelde. In dit geval hield dat een stukoffer in dat volledig correct was en dat met strakke hand naar de winst gevoerd werd. Op het tweede bord werd een tactische partij gespeeld, waarbij volgens mij alleen pion b2 niet heeft deelgenomen aan de strijd. Hoewel beiden volop kansen hadden om het fout te doen bleven echte blunders uit, met remise als logisch resultaat. (1½-½)
Op bord drie speelde de man die voor een im (of zelfs gm?) resultaat gaat dit seizoen. Niet alleen krijgt hij de sterke tegenstanders, hij pakt ook punten. Ook vandaag was hij het helderste lichtpunt aan Arnhemse kant. In de opening werd het initiatief gepakt en hij bleef aanvallen, zelfs nadat hij een kwaliteit voorstond en de dames van het bord waren. Op het vierde bord zat de speler die vorig seizoen tegen ons zijn meesterresultaat veilig stelde. Dat dat geen toeval was liet hij zien. Hij hield continu druk, maar toen hij wilde gaan oogsten liet hij een mogelijkheid toe om af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers dat waarschijnlijk remise zou zijn. Toen die kans niet werd gegrepen was het snel gedaan. (2½-1½)
Op het vijfde bord rekende ik lange tijd op een goed resultaat, elke keer als ik kwam kijken stond wit beter. In de afwikkeling die tegen de 40ste zet volgde, ging echter wat mis. Toen de rookwolken waren opgetrokken stond het materieel gelijk, maar net op zo’n manier ongelukkig dat er snel wat af zou vallen aan onze kant. Iets vergelijkbaars gebeurde op bord zes. Na de opening moest zwart verdedigen, maar door goede zetten te blijven doen, was er niets aan de hand. Sterker nog, het werd een goed eindspel. Dit was spelen voor twee resultaten. Nou ja, er moest rekening worden gehouden met één dreiging. Dat werd dan ook netjes gedaan, tot dat ene moment waarop het net wel kon… En het was meteen over. (4½-1½)
Onze man op bord zeven kon kiezen uit twee speltypes. Waarvoor gekozen werd gaf zwart net niet genoeg moeilijke keuzes en toen de meeste stukken waren gedeeld, gebeurde dat ook met het punt. Toen ik voor het eerst langs bord acht liep moest ik even twee keer kijken. Zwart had twee lopers, maar een mindere, veel mindere, pionnenstructuur. Door gebruik te maken van kleine dreigingen, was er weinig aan de hand. Toen hij door een onhandige manoeuvre echter vier(!) tempi kwijt raakte, kwam hij zo gedrongen te staan dat hij met een stuk minder door moest gaan. (6-2)
Helaas gold voor bord negen niet zo vader zo zoon. Waar vorig jaar de vader tegen dezelfde tegenstander speelde en snel won met zwart, ging dit jaar de zoon met wit de bietenbrug op. Niet tevreden met een positioneel nadeel koos hij voor een stukoffer, maar helaas bleek dat onvoldoende. Op bord tien kwam onze speler goed uit de opening. Toen echter te lang werd gewacht om te breken met een pionoffer, werden de duimschroeven flink aangedraaid. En ook al werden de dames geruild, dat bracht geen verlichting. Met minder velden dan stukken moest het dan ook wel snel misgaan. (8-2)

Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, na het schaken hebben we heerlijk gegeten. En toen bij terugkomst bij de harmonie onze auto vast leek te zitten achter het hek, kwam een andere jubilaris de poort openmaken, waardoor we allemaal op tijd thuis zijn gekomen. Het degradatiespook is echter nog niet uit zicht. De volgende wedstrijd moet gewonnen worden om volgend jaar tegen de stukkenjagers wel gezamenlijk te kunnen ontbijten…   

Ps. Voor het oordeel van onze tegenstander zie: http://schaaksite.nl/page.php?al=stukkenjagers-in-de-achtervolging

09 februari 2015

Nieuw jaar, nieuwe kansen



Voor diegenen die alleen willen weten of we hebben gewonnen, die kunnen iets anders gaan doen, want die kansen hebben we gepakt! De eerste overwinning van het seizoen en een hele belangrijke.
We moesten tegen Paul Keres en ondanks dat ze sterker zijn dan wij, was het (mede gezien de stand) een vier punten wedstrijd. Op acht van de tien borden hadden ze een ratingoverwicht, maar dat was tijdens de partijen niet te zien.
Wouter opende het bal met een overtuigende overwinning. Vanuit de ruilvariant van het slavisch, waarbij zelfs de dames werden geruild, liet Wouter zien hoe gevaarlijk het kan zijn. Op zet tien startte hij de combinatie waarmee hij een stuk en een pion won. Na ruim een uur stonden we een punt voor en dat was een flinke steun in de rug. Daarna waren Remco en Jaap vrijwel gelijk klaar. Van de stelling van Jaap begreep ik niet veel. Hij stond twee pionnen voor en het leek mij dat Hugo nooit genoeg compensatie kon hebben. Jaap was er echter niet gerust op en Otto gaf ook aan dat het een erg gevaarlijke variant was. Maar Jaap hield het droog, of hij echt kansen op meer heeft gehad weet ik niet, maar volgens mij een soepele remise tegen hun sterkste speler. Remco daarentegen kreeg met zwart na een paar zetten al gelijk spel en toen zijn tegenstander een toren op de tweede rij toeliet, stond hij duidelijk beer. Hij won via een mooie en lange combinatie een pion met goede stelling. De pion die nog werd geofferd voor wat rommelkansen werd netjes meegenomen zonder in gevaar te komen en de voorsprong werd verdubbeld.
Daarna was de partij van Eelco afgelopen. Zijn tegenstander waar ik vorig jaar na een heroisch gevecht van verloor, speelde ook nu weer origineel. Maar Eelco pakte het goed aan en stond uitstekend na de opening. Hij kreeg zelfs een (ingewikkelde) kans op een snelle overwinning, maar hij was gefocust op pionwinst. Hiermee gaf hij zijn voordeel echter weg en daarna moest hij een aantal zeer mooie en diepe zetten vinden om in de wedstrijd te blijven. Maar dit seizoen speelt Eelco weer als vanouds en toen er een eindspel met ongelijke lopers overbleef werd de strijdbijl begraven. Daarna was ik aan de beurt om de voorsprong verder uit te breiden. Ik speelde een slecht opening en de pion die mijn tegenstander offerde leverde hem veel activiteit en mij kopzorgen op. Toen hij de pion eindelijk terugwon had ik nog steeds problemen, maar door een verwisseling van zetten bleef ik een stuk voor in alle complicaties.
Daarna volgde er een tegenvaller. Frank kwam prima uit de opening en moest kiezen tussen het centrum openen of op de koningsvleugel aanvallen. Hij koos voor het eerste wat een tijdelijk pionoffer inhield. Echter… het bleek dat hij aan het einde van zijn berekeningen opnieuw een pion verloor. Dat kon zijn stelling niet hebben en het punt mocht terug naar Utrecht. Maar Michiel zorgde daarna snel voor het eerste matchpunt. In een partij waarin hij het loperpaar had voor een slechte pionnenstructuur wist hij steeds weer kleine plaagstootjes te geven zodat zijn tegenstander steeds werd bezig gehouden. En ook al verdwenen er steeds meer stukken van het bord, hij bleef aan het stuur en wist een mooi matnet te vlechten. En met nog drie partijen te gaan leek een overwinning zeker.
Hierna was het aan Otto om ook het tweede matchpunt binnen te tikken. Na de opening stond hij als een vorst, misschien zelfs gewonnen, maar echt eenvoudig was het niet. Hij kwam twee pionnen voor met verder nog een toren en paard en wat pionnen. Doordat zijn koning een beetje in de knel kwam en we nog maar een halfje nodig hadden, gaf Otto een pion om de paarden te ruilen. Verliezen kon niet meer, maar Xander wist het eindspel eenvoudig naar remise af te wikkelen. Maar de belangrijke punten zijn binnen. Daarna verloor Dirk. Vanuit een stelling waar volgens mij niet zoveel aan de hand was, overzag hij een zet en verloor een kwaliteit. Het was niet eenvoudig en misschien dat het ergens te houden was, maar 80 zetten duwen en trekken was voldoende om het punt binnen te halen. Toen was alleen nog Bob bezig. Hij was goed uit de opening gekomen, had een duidelijke voordeel gehad, maar dat ging ergens mis. Langzaam kreeg zijn tegenstander de overhand en leek te gaan winnen. Totdat hij dameruil toeliet en het witte paard van Bob veel sterker bleek dan de zwarte loper.  Hij kwam zelfs gewonnen te staan, maar koos voor de andere pionzet omdat hij goed had gezien dat hij eenvoudig naar remise kon afwikkelen.
Al met al een verdiende 6-4 overwinning waarmee we met stip van 10 naar 8 stegen. Zowel bovenin als onderin is het erg spannend en nog niets beslist. Koploper Apeldoorn verloor namelijk van de Stukkenjagers die nu op de derde plaats staan en waar we 7 maart tegen spelen. Maar alles ligt nog open en we zijn zeker niet kansloos. In ieder geval zijn we dit jaar beter begonnen dan we het vorige hebben afgesloten!