De Goede Dingen des Levens

In de aan alle kanten braakliggende binnenstad van Tilburg wachtte ons, na HSC Helmond, de tweede koploper die onttroond moest worden: Stukkenjagers 2.
Deze Stukkenjagers bleken een bijzonder fraai clubhuis te hebben in café-restaurant De Kerktuin, naast de imposante Heuvelse Kerk in het centrum van de stad. Een bordje bij de deur waarop ‘Leerbedrijf’ stond deed vermoeden dat we hier met een SM-tent van doen hadden, maar niets bleek minder waar. Of wel natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt.
De speelruimte op de eerste verdieping van wat waarschijnlijk ooit een soort pakhuis voor levensmiddelen was, is omzoomd met een groot aantal ruiten die zorgden voor licht en voor uitzicht op de levendige stad. De muren zijn van oude bakstenen, de vloer van donker, doorleefd hout. Boven diverse deuren hangen bordjes met ‘Grutterswaren’, etc. Achter de speelzaal is een tussenruimte waar jassen met mobieltje opgehangen konden worden, en daar weer achter bevindt zich, een stukje lager, een ruime kamer met oude schilderijen aan de muur en een zitje met verweerde lederen fauteuils. Deze kamer heeft honderden jaren dienst gedaan als rookruimte, maar in onze tijd van gristelijke betutteling heeft het die functie verloren. Het is immers gezonder om met lange-afstandsraketten duizenden mensen in Irak te vermoorden en ons land voller en voller te plempen met vervuilend blik, dan om met een sigaret iemands longen wat schade toe te brengen.
Een andere herinnering aan gelukkiger tijden stond achter de (die dag ongebruikte) bar in een zijruimte: een koelkast met meerdere eminente biersoorten. De aanwezigheid in dezelfde ruimte van het eerbiedwaardige DD, met spelers als Jan-Joost Lindner, Arie Werksma, Ronald Dickhoff, Henk Happel en, ja, John van der Wiel!, voegde nog een vleugje extra klasse toe aan het geheel. Dit was schaken zoals het hoort te zijn; een culturele bezigheid temidden van de goede dingen des levens.

De oplettende lezer merkt dat ik het verslag van de wedstrijd zelf zo lang mogelijk aan het uitstellen ben. We zullen daar nu even snel doorheen gaan.
Aan verschillende borden vielen al na korte tijd spelen zorgelijke ontwikkelingen op te merken. Sander raakte met zwart in een Pirc zijn rokade kwijt en dan is een dame op g7 nogal creepy. Schrijver dezes liet zich in de opening met een standaardtruc een pion ontfutselen. Toen ik schielijk om me heen keek ontmoette ik van mijn teamgenoten de normale, enigszins glazige blikken. Boel heeft een pion geofferd voor vage compensatie – so what else is new? Rustig verder spelen was dus het parool.
Ook de bestrijdingswijze van het Frans waarmee Eelco al de nodige successen had behaald, stuitte op gevat aanvalsspel van Peter Huibers, die zijn zaakjes, op zijn Yge Vissers, goed voorbereid leek te hebben.
Zoals dat dan gaat vielen de eerste klappen elders. De geplaagde Remco had met zwart een prettige stelling opgebouwd. We laten onze man zelf aan het woord: “Na een voorbarige actie van wit in het centrum kon ik kiezen uit drie voortzettingen: twee leidden slechts tot remise, dus ik koos de derde, die er goed uitzag. Totdat mijn tegenstander antwoordde met het simpele Pd5, waarna ik een stuk verloor en direct kon opgeven.”

Volgde een bizarre overwinning van Otto. Deze had na een wat tamme opening ook al een pion ingeboet, maar aardig tegenspel ontwikkeld. Ondanks de afwezigheid van de dames (die zaten aan de middenborden bij Stukkenjagers I) bevatte de stelling vele grappen. Toen tegenstander Erik Dignum een cruciale keuze moest maken stond ik bij het bord te kijken, terwijl Otto wat meer afstand had genomen. Dignum reikte met zijn hand naar zijn koning om 22…Kc7 te spelen, terwijl 22…g6 nog heel onduidelijk was. Dignum trok zijn hand weer terug, ik keek naar Otto die een meter of tien verderop onder een enorme spiegel stond te kijken… hij grinnikte. Terwijl zijn tegenstander de verliezende zet toch NIET leek te gaan spelen! Maar even later gebeurde het onbegrijpelijke: Dignum deed alsnog 22…Kc7, waarna Otto het gedecideerd uitmaakte. Zijn eerste seizoenspunt. Maar een keerpunt was het niet.

Mijn tegenstander Fré Hoogendoorn had wat stukken afgeruild, doch durfde het niet aan om kort te rokeren. En dat had hij wel moeten doen, want in de post mortem bleek mijn compensatie na die zet nogal discutabel. In plaats daarvan offerde de aimabele Fré zelf twee pionnen voor een sterke aanval. Ik pakte er één – twee was me te gortig. Na 16.De5 kwam ik een tikje beter te staan, maar met ongelijke lopers zat er totaal geen muziek meer in de stelling.
Hoogendoorn, die niet zoveel tijd meer had, bood nu remise aan. Onze teamleider Richard stond gedrukt en was diep aan het nadenken, dus maakte ik zelf eens een rondje langs de borden. Dat zag er niet zo hoopvol uit: Eelco en Sander waren met de moed der wanhoop aan het keepen, Leon stond erg mooi maar had nog maar weinig tijd, bij Wouter was de stelling nog ondoorzichtig. Ik speelde dus door, maar enkele nivellerende zetten van Hoogendoorn deden me al gauw in het onvermijdelijke berusten: remise.
Sander laat zich nooit zomaar van het bord zetten en hij bleef geconcentreerd vechten. Toen het er voor de onzen slechter begon uit te zien plaatste Sander een welgemikt remiseaanbod, dat in dank werd aangenomen.

Niet lang daarna vielen de volgende klappen. Leon stuitte tegen de snel spelende Jiri Obels ook op taai weerwerk en ging in tijdnood jammerlijk in de fout: stukverlies en weer een 3-2 achterstand voor ASV.
We kwamen nog eens terug via een knappe zege van Wouter op de geduchte Cesar Becx. Deze zette de partij via zijn lievelingsopeningszet 1.f4 ambitieus op en rokeerde lang, om met g4-g5 Wouter te gaan kietelen. Deze counterde met een uitgekiende centrumactie, maar de partij raakte even later in een impasse. Zoals zo vaak bleek Wouter de handigste in de tijdnoodfase die volgde. Cesar liet een zwarte loper op d4 en een paard op e4 toe, en dat combineert lekker met een gat op c3. Even later was het 3-3. Wouter later in het eetcafé: “Kan ik hier ook een Cesar’s Salad bestellen?” En uw verslaggever: “Maar die heb je toch al op?”

De laatste klap was een daalder waard. Richard had zich in moeilijke stelling manmoedig verdedigd, maar ditmaal faalde onze clubkampioen in de tijdnoodfase en beging hij een paar inaccuratesses, iets wat hij de laatste tijd vaker heeft meegemaakt… Karel Storm deed zijn naam eer aan met zijn koningsvleugelpionnen en liep Richard onder de voet.
Op dat moment voelde Eelco, die nog steeds wat minder stond, zich moreel verplicht om een remiseaanbod van Huibers af te slaan. Hulde voor zoveel moed! Helaas werd ze niet beloond; zijn pogingen om te forceren sneuvelden in grof geweld en dat betekende een 5-3 nederlaag.

In het eerdergenoemde Tilburgse eetcafé ‘Polly Maggoo’, waar het verdacht sterk naar pek en veren rook, werd deze derde nederlaag in veel drank gedompeld. Daarbij passeerden enkele statistieken de revue. Sinds we aan onze inmiddels roemruchte teambesprekingen zijn begonnen is het bergafwaarts gegaan. Sander, die bij deze samenkomsten altijd schittert door afwezigheid, is onze topscorer met de éclatante score van 2½ uit 4. Voor de derde ronde kon ik niet en in die ronde won ik. Donderdag was Otto afwezig met een enorme ***smoes (nog gefeliciteerd met je verjaardag Otto!) en hij won.
Maar zoals u weet, eerder behaalde successen bieden geen garantie voor de toekomst en statistieken zijn voor boekhouders en Johan Hutten.
In de vijfde ronde moet Overschie Overknie.

Stukkenjagers 2      - ASV                 5 - 3
Peter Huibers  (2122)-Eelco de Vries (2226)1 - 0
Mart Nabuurs   (2085)-Sander Berkhout(2160)½ - ½  
Jiri Obels     (2008)-Léon v Tol     (2204)1 - 0
Cesar Becx     (2189)-Wouter v Rijn  (2171)0 - 1
Erik Dignum    (2024)-Otto Wilgenhof (2198)0 - 1
Ruud Feelders  (2011)-Remco de Leeuw (2155)1 - 0
Fré Hoogendoorn(2024)-Peter Boel     (2045)½ - ½ 
Karel Storm    (2060)-Richard vd Wel (2029)1 - 0

Peter Boel

Verslag ASV-Helmond SC

Het had de laatste tijd veel geregend en het weer was aan het omslaan. Storm had de week voor de wedstrijd gewoed, maar dit keer niet alleen in het weerbeeld maar ook in de hoofden van een handvol groepje schakers. Voordat het seizoen begon werden plannen gemaakt voor 2 extra schakers. Zij waren immers nodig omdat de 1e klasse met 10 man speelt in plaats van de 8 in de 2e klasse. De eerste wedstrijd was een klap, die nog eens stilletjes overgedaan werd in de tweede ronde. Het resultaat was dat we onderaan stonden, tegen de koploper moesten en nog favoriet waren ook.
Leon liet van tevoren weten dat hij dit keer niet mee kon doen, omdat hij aan zijn niveau moest werken. Het werk had hem op cursus gestuurd midden in het weekend. Geen goed begin voor het Arnhemse team. Temeer omdat Peter het team had bedreigd met overdragende bacillen van zijn ziekte de dagen ervoor. Het lag in de lijn der verwachting dat de voorbereidingsavond, de donderdag ervoor, alleen maar zou uitmonden in diverse griepjes. Zouden we verliezen door niet opdagen?
Het eerste stuk van de wedstrijd werd gemist door de verslaggever. Hij zal het hardst getroffen worden door de nieuwe FIDE regels. Een schaker dient aanwezig te zijn voor de aanvang van de wedstrijd. Hij begon het schaakpotje met de gedachte dat de tegenstander gelijkwaardig was. Bij een gelijkwaardige tegenstander hoort het kopiëren van de zetten. Na 15 zetten werd de vrede getekend. Wederom zal hij hier in de toekomst hard worden getroffen door de nieuwe FIDE regels, want remise aanbieden voor de 30e zet is er niet meer bij. Zijn gedrag had een kleine verzachtende omstandigheid en dat was dat hij 2 dagen ervoor de slotstelling al op het bord had gezet. Wie kopieerde nou wie?
Na anderhalf uur spelen had Otto, aan bord 2, al een goede stelling opgebouwd. Een minderheidsaanval leverde een goede plus op. Sander speelde aan 3 de enige variant die hij eigenlijk niet wilde spelen. Maar alles zou goed komen hij was immers nog zat van de ochtend ervoor en dat leverde altijd goede ideeën op. Wouter had aan 4 inmiddels ook al een winststelling bereikt, omdat zijn tegenstander een pion in het midden had aangeboden. Alleen het dreigende aanvalsgevaar, vanwege de tegengestelde rokades, moest worden opgevangen. Remco, aan 5, keek tegen een moeilijke stelling op. Zijn tegenstander had het loperpaar en het centrum. Het was zaak om gaten te schieten in de verdediging van de opponent. Peter, naast Remco, kreeg een voorbereiding op het bord en had 3 tempi meer dan zijn tegenstander. Hoe hij er gebruik van zou gaan maken was nog onbekend. Richard had een zeer minimale min, want hij zat in een theoretische stelling van het konings-indisch met zwart. John, spelend aan het staartbord, zat tegen een lastig paard in het centrum aan te kijken. Het idee ontstond dat zwart makkelijker spel zou hebben. Voorlopige tussenstand na anderhalf uur spelen was 4,5-3,5 in ons voordeel.
Buiten waren de wolken enigszins verdreven en gloorde er een licht schijnende zon de kassen van de Lorentz stichting in. Zouden we het tij gaan keren?
Inmiddels waren er tweeëneenhalf uur verstreken. De stand was nog steeds half half. Otto had een kleine kwaliteit gewonnen. Het zag er goed uit. Sander zat een mindere positie te verdedigen en had duidelijk meer behoefte aan een droge witte om het creatieve proces meer te stimuleren. De tegenstander van Wouter had een offer gepleegd. Dit zorgde ervoor dat zijn koning nu over het bord aan het rennen was, op zoek naar een veilig onderkomen. Remco zat steunend en puffend zijn positie te verdedigen. In opperste concentratie probeerde hij de aanval van de tegenstander te keren. De H-lijn ging open en alle vijandelijke stukken gingen op zijn koning af. Peter had een dubbelpion gewonnen maar de persoon die tegenover hem zat had een blokkade stelling opgeworpen. Richard was dwars door de stelling van de tegenstander aan het heen hakken. Dit werd een zekere winst. John was zijn tegenstander enigszins de baas gebleven. Zijn stelling was strategisch beter, alleen taktisch moest er nog wat omzeild worden. Voorlopige virtuele tussenstand was wederom 4,5-3,5.
De zon stond nu in al zijn gloren lekker te bakken op de schakershoofden. Dit duidde op een gunstig verloop van de middag.
Tegen de tijdcontrole had Otto een moeilijke stelling bereikt. Hij had wel een kleine kwaliteit meer, maar de torens van de tegenstander waren veel actiever. Hier moest gevreesd worden. Sanders’ partij was in remise geëindigd na een taktisch remise aanbod. Zijn tegenstander had het aangenomen en Sander was in zijn nopjes door zijn goed getimede, door emotie gedreven, aanbod. Wouter stond een dame voor tegen 2 stukken. Dat zag er goed uit. Wonder boven wonder speelde Remco nog en had de tegenstander onder een flinke tijdsdruk. De tegenstander van Peter was bezweken onder de aanhoudende druk. Een goede overwinning van Peter. Richard was de hele stelling van zijn tegenstander aan het opeten. Aan zijn gezicht was duidelijk een plezierig middagje af te lezen. John was ook al 2 pionnen rijker geworden. Hij moest alleen nog rekening houden met plaagstootjes van de Helmondse zijde. Nog steeds was de voorspelling een 4,5-3,5 in het voordeel van ASV.
De zon had zijn werk gedaan en was in rap tempo aan het afdalen onder de horizon. ASV was nu heel dicht bij de eerste overwinning.
Otto wist het niet meer te bolwerken tegen de torens van de tegenstander en had de handdoek in de ring geworpen. De voorlopige tussenstand was 2-2. Wouter, Remco, Richard en John waren nog bezig. Richard wist de partij te beëindigen met een leuke combinatie. Remco had de tijdcontrole niet overleefd. Daar waar de tegenstander onder grote tijdsdruk was, 10 zetten voor 20 seconden, blunderde Remco zijn stelling weg. Jammer, want een onverwachte winst behoorde zeker nog tot de mogelijkheden. 3-3 en Wouter en John waren nog bezig te winnen. Wouter deed dit door zijn ver doorgelopen e-pion te begeleiden. John deed door af te wikkelen naar een ‘eindspel’ met paard en 2 pionnen meer. Het was alweer even geleden maar de zoete smaak der overwinning mocht weer eens geproefd worden.
Eindstand 5-3 voor ASV.
Doordat veel teams in deze klasse aan elkaar gewaagd zijn kunnen de kampioens aspiraties voorzichtig weer tevoorschijn gehaald worden. Nog 6 keer winnen!

ASV                  - HSC                  5 - 3
Eelco de Vries (2226)-Ruben Venis     (2267)½ - ½ 
Otto Wilgenhof (2198)-Frans Janssen   (2211)0 - 1
Sander Berkhout(2160)-Hugo Faber      (2071)½ - ½ 
Wouter v Rijn  (2171)-Sebastiaan Smits(2128)1 - 0
Remco de Leeuw (2155)-Bart Dekker     (2167)0 - 1
Peter Boel     (2045)-Marco de Waard  (2023)1 - 0
Richard vd Wel (2029)-Maarten Smit    (2027)1 - 0
John Sloots    (2046)-Benjamin Smits  (1957)1 - 0

Eelco

ASV verliest topper in Roermond

Op zaterdag 1 november stond de topper ’t Pionneke – ASV1 op het programma. Dit belangrijke 6-puntenduel werd, zoals bijna altijd, uitgevochten in de Donderie in Roermond Zuid-Oost. Je kon aan alles zien dat het een beladen duel was; in Arnhem Centrum was het al erg druk en je voelde de spanning onder de niet-meegereisde supporters die zich nerveus en voorzichtig enthousiast op straat begaven. Iedereen leek met de gedachten bij de kraker en dat was goed terug te zien in het chaotische verkeersbeeld. De reis verliep dan ook niet vlekkeloos: sterspeler Sander dacht zich te kunnen permitteren zich te verslapen en te laat te komen. Dit werd hem echter niet in dank afgenomen door de intussen gestresste trainer/speler Peter die hem dan ook terecht uitfoeterde. In plaats van een kwartier eerder vertrok de spelersbus een kwartier later…..

Dit voorspelde al niet veel goeds en het zou alleen maar erger worden. Zo kwamen we in een file terecht vanwege een 3 km lange vrachtwagenchauffeurbegrafeniscolonnerouwstoet. Een paar kilometer verderop vlak voor Venlo probeerden rebelse Roermond-supporters ons voortijdig uit te schakelen middels een wegomleiding. Maar we lieten ons niet kennen en nog voor Eindhoven wisten we een B-weggetje te vinden naar Roermond. Drama was er ook in Roermond Centrum. Over een stuk van pakweg 2 km gingen weer 20 kostbare minuten verloren. Ach ja, alles moest vast en zeker in goede banen worden geleid om al die 10-duizenden supporters zonder gevaar voor relletjes naar de juiste parkeerplaatsen te loodsen.

Dan de wedstrijd: na een uurtje of 2 spelen was er nog niet veel te voorspellen. Alleen Sander leek met wit erg goed te staan in een ingewikkelde stelling. Hij was dan ook als eerste klaar in een op het eerste gezicht terechte overtuigende overwinning. In een soort van Trompovski stond het bord in no-time in vuur en vlam, waarin Sander met zijn sterke loperpaar het beste spel leek te hebben. Zwart had echter verrassend kunnen counteren met zijn dame, maar zag dat niet. Toen was het snel bekeken. Ondanks deze vlotte zege zag het er op de overige borden niet rooskleurig uit. Otto speelde aan bord 2 planloos en zijn dame stond aan de verkeerde kant van het bord. Toen hij ook nog een simpele combinatie over het hoofd zag was het snel bekeken. Gelukkig voor Otto kan hij wel bogen op de beste kapper van NL!! (Vitório in Westervoort, red.). Aan bord 3 speelde Eelco een voor mij vage partij. Eelco kreeg met wit in een Aljechin sterke vrijpionnen, maar de kwaliteit die hij daarvoor had geïnvesteerd bleek niet genoeg. Remise was het resultaat. León aan bord 4, die beweerde eerder klaar te zijn met zijn partij dan Eelco, volgde kort na hem, ook met een remise. Echter in tegenstelling tot Eelco’s partij was dit maar, met alle respect, een slaapverwekkende partij waarin alles was dichtgeschoven. Ik begrijp daarom dan ook niet waarom de vrede niet eerder getekend werd dan aan bord 3.

Dé cruciale partij vond, zoals zo vaak, plaats aan bord 8. Captain Richard won middels een trucje een gezonde pion en had dus de beste kansen. Toch was het allemaal nog niet zo makkelijk. In tijdnood maakte Richard een blunder waardoor hij zelfs nog verloor. Helaas, want als dit een punt was geweest had het nog spannend kunnen worden. De vele meegereisde fans zagen dit ook in en verlieten teleurgesteld alvast de tribunes. Kopman Wouter had met wit de 1e helft een klein veldoverwicht, maar verder dan enkele plaagstootjes kwam het niet. Toen wit na de thee met e5 te fel op winst speelde, kwamen er te veel gaten in de anders zo solide defensie. Goed counterend won zwart een pion. Toch had wit door dames te ruilen goede remisekansen gehad, zo bleek achteraf in de studio. Wouter dacht de pion gewoon terug te winnen en beter te staan door actievere stukken. Met een tussenschaakje dat door Wouter over het hoofd werd gezien, kon zwart zich hergroeperen, en met nog enkele krachtzetten werd wit vrij snel naar achteren gedrukt. In verloren stelling werd wit zelfs nog in een matnet gevlochten. Peter kwam in een Pirc met de zwarte damevleugelpionnen naar voren, alvorens zijn stukken te ontwikkelen. Wit kwam iets beter te staan en won even later een kwaliteit. Door een kwaliteit terug te offeren dacht wit het eindspel met een pluspion te winnen. Dit bleek een vergissing en Peter hield het soepel remise. Remco kwam zoals altijd gezond uit de opening. Na een onoplettendheid kon hij zich ineens niet meer bewegen en werd zijn hele damevleugel opgegeten. Toen een pat-claim niet gehonoreerd werd, spartelde Remco nog even tegen, maar een nederlaag kon niet worden voorkomen.

Na deze dikke, wel ietwat geflatteerde nederlaag, zat de stemming er bij de chinees gelukkig al snel weer in en leek de nederlaag vergeten.

Over 3 weken komt Helmond op bezoek, weer een klassieker! Komt dat zien, komt dat zien!

't Pionneke           -ASV                 5½ - 2½       
Jan v Mechelen (2173)-Wouter van Rijn(2171) 1 - 0
Ger Janssen    (2194)-Otto Wilgenhof (2198) 1 - 0
Guido Royakkers(2191)-Eelco de Vries (2226) ½ - ½ 
Ivan Utama     (2132)-Leon van Tol   (2204) ½ - ½ 
MichaelGerndorf(2160)-Remco de Leeuw (2155) 1 - 0
Geert Peeters  (2095)-Peter Boel     (2045) ½ - ½ 
Eduard Coenen  (2059)-Sander Berkhout(2160) 0 - 1
Michiel Bunnik (1987)-Richard v/d Wel(2029) 1 - 0

Wouter

Vrijdagavondschaak in Arnhem

Afgelopen vrijdag stond de KNSB bekerwedstrijd tegen stadgenoot De Toren op het programma.
Ik had vooraf veel vertrouwen in een goede afloop omdat er een topfit team aan de start zou staan.
Wouter, Sander en Léon waren op de speeldag vrij zodat zij, in opdracht van mij, flink konden uitslapen om zich daarna in alle rust voor te bereiden op wat er ’s avonds komen zou.
Otto is altijd vol energie en het vooruitzicht om een tegenstander als W.Hendriks te treffen maakt hem bijkans onverslaanbaar.
Voorafgaand aan de wedstrijd mosselen eten bij Sander. Hij had de mosselen op geheel eigen wijze klaargemaakt. Dat wil zeggen met cranberrymosterd en een alcoholisch goedje waarvan ik niet goed kon definiëren welk drankje. Stokbroodje en wijn erbij en smullen maar.
(Later die avond heeft Sander, hij dacht dat ik niet zag, de fles met dat alcoholische goedje in de prullenbak gegooid.)
Toen ik maar eens naar de klok keek bleek het al (te) laat te zijn. De match moest om acht uur beginnen en het was al kwart voor acht en we hadden schoenen en jas nog niet aan.
Het racen begon.

Uiteraard waren we ruim op tijd, ik meen twee voor acht, en Léon en Otto schenen al gebeld te hebben naar mijn mobiele nummer waar ik zoals gewoonlijk geen acht op sloeg. Ze weten toch dat ik altijd op tijd kom!
Plotseling een ander probleem! De opstelling. Die was nog niet afgesproken.
De meningen waren verdeeld. Ik wilde loten, Sander had geen mening, Otto wilde persé tegen Willy, Léon had wél een opstelling en Wouter moest om het hele gebeuren hartelijk lachen.
Uiteindelijk zijn de ideeën van mij en Léon beide gebruikt met een aardige opstelling tot gevolg.
Daarna loten om de kleurverdeling en schaken maar.

Het leven van een teamleider gaat niet over rozen.Je kunt namelijk niets doen.De mannen spelen zo goed mogelijk maar je denkt continu, “waarom die zet? het kan beter man!”.
Gelukkig komt na een uurtje doodsaai schaak Peter binnen. Dat zal de boel oppeppen!

We praten wat en beginnen voor ons zelf te analyseren. De meest wilde taferelen speelden zich af in ons hoofd, vooral bij de partijen van Sander en Léon. Wat als wit dit… en wat als zwart dan dat…..dan verliest wit een stuk maar ….enz.
Helaas was de praktijk totaal anders. Het bleef op alle borden beperkt tot hier en daar een speldenprik of een kleine schijnbeweging naar voren om dan weer snel terug te trekken.
Waren onze mannen eigenlijk wel in vorm? Ik kreeg een angstig voorgevoel.

Tijd voor een biertje en een sigaartje.
Het was lekker weer zodat buiten roken een pleziertje werd.
Een goed moment om het met onze voorzitter EW over de toekomst van het schaken in Gelderland en omgeving te hebben. Ons thema was: Hoe houd je de kleine verenigingen overeind? Zonder hen heb je geen namelijk OSBO-competitie meer.
Een kleine en eenvoudige maar tegelijkertijd een hele moeilijke vraag.
Een pasklaar antwoord konden wij dan ook niet formuleren.

Weer naar binnen en de situatie bleek voor ons verslechterd. Léon zat echt niet lekker te schaken, Sander zat klem in een remiseachtige stelling, Otto werd langzaam maar zeker weggetikt en Wouter zat te azen op trucjes wat tegen Bram meestal geen goed teken is.
Desondanks gokte ik op dit moment nog op een 2-2 dmv 4 remises.

Nog maar een biertje. Ik had het flesje net geopend toen er een schok door zaal ging.
Een helpmat bij Léon! Wie staat er mat?? K#*! 1-0 achter.
Nou.. die 2-2 wordt nu wel erg onwaarschijnlijk. Wie kan er nog winnen? Eigenlijk alleen Wouter maar dan moet Bram wel erg stom gaan doen.
Bobby en Sander besloten snel na de nederlaag van Léon tot remise. Een terechte uitslag.
De tijd begon te dringen en de op de laatste twee borden werd er sneller gespeeld. Maken die torenaren nog een grote fout? Nee hoor, geen sprake van.
Otto werd door Willy simpel van het paard getild en Bram verraste in gewonnen stelling Wouter met een dodelijke truc.
Einde oefening!
De Torenteamleider zwaaide naar mij met het uitslagenbriefje. De eikel wilde mijn handtekening. Met grote tegenzin maar gedaan. Soms heb je geen keus.

Gauw vergeten dit debacle en dus ging ik maar snel in gesprek met de toekomstige vrouw van Bobby over haar carrière als advocaat in de belastingkunde. Erg interessant!!

ASV 1    - De Toren 1     ½ - 3½
Wouter   - Bram           0 - 1
Otto     - Willy          0 - 1
Sander   - Bobby          ½ - ½ 
Léon     - Nick           0 - 1

Een hele mooie dag...

De eerste ronde van het nieuwe seizoen, waar we na een paar jaar in een noordelijke poule weer bij de zuiderlingen zijn ingedeeld. Het is een klasse met heel veel (maximaal 10) ongeveer gelijkwaardige teams en op het eerste oog geen uitgesproken favorieten voor het kampioenschap of om te degraderen. Deze zaterdag kwam Venlo op bezoek, op rating vergelijkbaar met ons.
De voortekenen waren goed, de afgelopen dagen was het prachtig weer geweest en ook zaterdagochtend kon ik onder een strak blauwe lucht naar Presikhaaf fietsen om de hele dag binnen te zitten schaken. Toen ik aankwam ging het alarm af, wat misschien als een waarschuwing geinterpreteerd had moeten worden.
Helaas zouden we niet op volle oorlogssterkte zijn vanwege de afwezigheid van Eelco, maar in Frank hadden we een waardige vervanger. Na een praatje van de voorzitter werden de eerste zetten van het nieuwe seizoen dan eindelijk gespeeld, en op Richard en mij na was iedereen na een paar uur redelijk uit de opening gekomen. Otto stond een beetje passief, maar had daar wel een pion voor.
In mijn partij kwam ik na een mindere opening tot een gelijke stelling, waarna ik besloot om een pion te offeren, terwijl dat niet nodig was. Mijn tegenstander nam de pion aan en ik was druk bezig om aan te tonen dat ik voldoende spel daarvoor had. Helaas kostte mij dat erg veel tijd. Nadat ik toch een gewonnen stelling had weten te bereiken, ging het in de laatste paar zetten voor de tijdcontrole mis en gaf ik op zet 40 ook nog de remise weg die binnen handbereik lag. Na nog twintig minuten (waarin het alarm voor de derde keer afging) moest ik helaas opgeven.
Over de andere partijen kan ik kort zijn.
Ik heb er erg weinig (lees niets) van meegekregen. Toen ik ging analyseren stond Otto nog steeds passief en was alleen zijn pion meer kwijt, Richard had ondertussen geen slechte loper meer, maar een kwaliteit minder en Sander, Remco en Peter waren al klaar met hun partij. Sander moest op herhaling van zetten ingaan omdat anders zijn tegenstander met zijn paard van b4 op d3 zou slaan waarna hij meteen de pion op b2 zou dekken. Ook Remco had remise gespeeld.
Peter had Lb3 moeten doen, want zijn tegenstander had waarschijnlijk toch niet voor Lf6 gekozen, anders had hij dat wel al eerder gedaan. Zoals het nu ging had hij wel een paard en dame in de stelling van zijn tegenstander, maar nadat hij het paard op f7 had geofferd, waren zijn kansen verkeken en had hij verloren.
Even later waren alle partijen afgelopen. Otto zijn tegenstander speelde een mooie combinatie, dat leverde een vol punt op. Richard had gewonnen, omdat zijn tegenstander wilde forceren nadat Richard voldoende spel voor de kwaliteit had gecreeerd. Frank verloor een toreneindspel dat volgens Sander remise was en Wouter had verloren omdat hij, hoewel erg goed gespeeld, meer wist van alle andere partijen dan van die van hemzelf, zo bleek bij de chinees.
Want ondanks het uiteindelijke verlies, 7-1 voor ons was waarschijnlijker geweest, bleef het mooie weer aanhouden en konden we met een heerlijke temperatuur naar het restaurant fietsen. Daar kozen we maar voor een eigen tafel, omdat de andere teams wel goede prestaties hadden neergezet. Vier gangen, drie uur en twee onderwerpen later (roken in café/restaurant en poker) gingen we toch nog voldaan huiswaarts. Die nederlaag kon deze prachtige dag niet verpesten!

ASV 1                     - Venlo 1                 2 - 6
Otto Wilgenhof      (2198)-Joep Nabuurs      (2181) 0 - 1
Léon van Tol        (2204)-Maarten Strijbos  (2305) 0 - 1
Sander Berkhout     (2160)-Joachim Guddat    (2184) ½ - ½ 
Remco de Leeuw      (2155)-Rudi van Gool     (2189) ½ - ½ 
Wouter van Rijn     (2171)-Rainier Montignies(2173) 0 - 1
Peter Boel          (2045)-Bas v/d Grinten   (1944) 0 - 1
FrankSchleipfenbauer(2012)-Thijmen Smith     (1971) 0 - 1
Richard v/d Wel     (2029)-Piet Thijssen     (1901) 1 - 0

ASV besluit goed seizoen met bijna perfecte score!

De laatste wedstrijd waar niets meer op het spel stond moesten we aantreden tegen Fischer Z uit Amsterdam. Even na enen waren we compleet en konden we beginnen te schaken. Rondkijkend vond ik het wel typisch dat hooguit de helft de moeite had genomen zich te scheren en netjes gekleed zag ik er ook niet veel rondlopen. Typisch iets voor schakers? Zelf paste ik voor 50% in dit beeld…

Me misten Wouter en Richard, Fred was als vervanger aangetrokken.

Als eerste was Leon klaar. Na een in mijn ogen erg kromme opening van zijn kant kwam hij toch met voordeel eruit. De combinatie van loper tegen paard en een geïsoleerde pion van zijn tegenstander waren genoeg om een pion en even later de partij te winnen. Net toen ik Leon een schouderklopje had gegeven stak mijn tegenstander al zijn hand uit ten teken van overgave. In een in eerste instantie zeer saaie partij bood ik pionnenruil aan om op g7 binnen te vallen. Van de twee mogelijkheden om mijn pion te slaan werd gelijk de verkeerde gekozen waarna ik snel jacht kon maken op de koning die geen veilig heenkomen had. Een kwal-offer besliste de partij.

Sander speelde zijn vertrouwde opening maar toch was hij niet geheel tevreden en zag zich genoodzaakt een kwal te geven. Meteen daarop offerde hij een stuk wat tot een zeer onduidelijke stelling had moeten leiden ware het niet dat Sander direct een stuk cadeau kreeg.

Peter had volgens mij van slag. Na zo’n anderhalf a twee uur spelen was Peter de derde rij nog niet over, had niets geofferd en had hij een half uur meer tijd. Ik heb nog gecheckt of het inderdaad Peter was die deze partij speelde… Toen hij eenmaal actief werd creëerde hij wat gaten in het vijandelijke koningskamp en streek de winst op. Van mij mag Peter wel vaker een drie-rijen-systeem opzetten!

Rond deze tijd kwam ik van de analyse terug in de speelzaal alwaar Casper Blaauw me zei dat dit waarschijnlijk de grootste nederlaag van FischerZ in jaren zou worden. Ik was verbaasd want ik had het idee dat Fred en John niet geweldig stonden. Bij hun bord aangekomen zag ik echter dat Fred ineens twee pionnen voorstond en John goed tot gewonnen stond.

We begonnen al te denken aan 8-0 omdat Remco en Eelco ook beter stonden.

Bij Fred was het tij gekeerd vanuit in mijn ogen zeer bedenkelijke positionele situatie met als enige “compensatie” een zwakke pion van zwart (zelf heb ik moeite over compensatie te spreken zo weinig vond ik het maar ja ik had me niet echt in de stelling verdiept en Fred was na afloop zeer stellig op dit punt).

John stond minder na de opening, bood remise aan wat afgeslagen werd en speelde vervolgens op zware-stukkenruil. De tegenstander ging dat uit de weg waarna John met zijn dame de witte stelling kon binnendringen. Een paardvork besliste het geheel en tegelijkertijd gaf Fred’s tegenstander ook op.

Bij Remco had ik al vroeg op de middag het punt geteld, want hij stond een pion voor met meer ruimte. Helaas mocht het niet zo zijn. Hij heeft duidelijk zijn seizoen niet want het simpele technisch uitschuiven waar hij zo goed in is komt er niet uit en ook vandaag niet. De tegenstander offerde een kwal en nog een kwal en ineens kwamen alle zwarte stukken op de koning af die het hele bord over gejaagd werd. Het was een wonder dat het niet mat liep waarna er tot remise besloten werd.

Tot slot was Eelco nog bezig een eindspel uit te melken tegen van Voorthuysen, hun sterkste speler. Na een rustige opening veroverde Eelco het loperpaar en even later een kwal voor een pion. Meermalen dacht ik dat Eelco geen vorderingen kon maken maar toch wist hij telkens weer spel te creëren en uiteindelijk wist hij een puik gespeelde partij tot winst te voeren.

Al met al hebben we een goed seizoen gedraaid waarin het wel opvalt dat we bij afwezigheid van de teamleider zowaar het beste resultaat gehaald hebben J

ASV                    - FischerZ                  7½ - ½ 
1.Leon van Tol   (2217)– Casper Blaauw         (2238) 1-0
2.Eelco de Vries (2209)– Peewee van Voorthuysen(2284) 1-0
3.Sander Berkhout(2144)– Bram van Dijk         (2105) 1-0
4.Otto Wilgenhof (2216)– Robbert van ’t Kaar   (2111) 1-0
5.Peter Boel     (2081)– Arno Weber            (2013) 1-0
6.Remco de Leeuw (2188)– Jeroen Kroos          (2023) ½-½
7.John Sloots    (2015)– Rein Barendregt       (1983) 1-0
8.Fred Reulink   (2026)– Adri Schoorl          (1710) 1-0

Otto Wilgenhof

Klasbakken op stoom

Na twee gelijke spelen en een nederlaag eindelijk weer eens de zoete smaak van een overwinning geproefd.
Dr. Max Euwe uit Enschedé was het slachtoffer van onze dadendrang.
Een sterke tegenstander (vooraf getipt voor het kampioenschap) en dus te pakken voor ons.
Het is namelijk zo dat ons team tegen sterke ploegen meestal beter voor de dag komt dan tegen de op papier zwakkere tegenstanders.
Deze wedstrijd was daarop geen uitzondering.

Op bord één had ik Sander neergezet. Hij is in mijn ogen bij dit soort wedstrijden de meest geschikte man om een hele sterke schaker te vloeren.
Zo ook deze keer. Floris van Assendelft vroeg voorafgaand aan de wedstrijd of Sander een respectabele rating heeft waarop Sander iets mompelde van “weet ik veel”.
Over de match kan ik kort zijn. Sander kreeg na de opening een klein plusje en heeft dat met strategisch goed spel de hele partij vastgehouden.
De onvermijdelijke fout (in de vorm van een onverantwoorde tegenstoot) kwam en Sander strafte dat vakkundig af. Klasse!

Op bord twee mocht, na vele maanden min of meer schaakloos door het leven gegaan te zijn, Léon het proberen tegen Dhr. Konijn.
Léon zat natuurlijk vol adrenaline en dacht na en na en na…….over een dameoffer. Dhr. Konijn liet zich meeslepen in dit gepeins en zo kregen de heren het voor elkaar om na een zetje of twaalf á dertien nog maar twintig minuten op de klok te hebben.
Dat werd dus vluggeren. Ik heb het niet gezien maar uiteindelijk trok Léon aan het langste eind. Klasse!

Op drie Wouter. Hij speelde de populaire Sveshnikov tegen J.Snuverink.
Wouter snoepte een pionnetje mee maar daardoor werkten zijn stukken niet goed meer samen.
Wouter kwam niet meer tot de in de Sveshnikov standaard paardmanoeuvre Pa3- c2- e3 . Een onderste-rij combinatie werd Wouter fataal.
Toch klasse hoe Wouter de pion won!

Eelco werd gepaard aan T.Lammens, misschien wel het grootste talent van Max Euwe.
Geen makkie dus.
Eelco probeerde het subtiel te spelen maar Tim had daar geen boodschap aan. Hij stuurde aan op complicaties en Eelco moest daarin mee.
Tim offerde zijn dame voor een toren en een licht stuk.
Door alles op zwart te zetten dacht Eelco controle te kunnen houden over de stelling. Helaas was dit een misvatting.
Tim denderde de stelling van Eelco binnen en het was alle hens aan dek.
Toen alle matgrappen en grollen opgelost waren door Eelco resteerde er een verloren eindspel van dame tegen toren, loper en twee pionnen.
Jammer!
Klasse dat Eelco zo vriendelijk was om via Arnhem naar huis te rijden om zo wat teamgenoten af te zetten in Arnhem!

Peter was in topvorm. Bij hem weet je het maar nooit. Het kan vriezen en het kan dooien. Deze keer scheen de zon.
Peter speelde het loperspel en hoopte op 3.c6. Ipv daarvan kwam de stellingverkrachtende zet: 3.d5.
Peter probeerde hierna zijn tegenstander M.Snuverink onder de ballen te kietelen met wat provocerende zetten.
Dit lukte en Peters pionnenstructuur werd naar de gallemiezen geholpen.
Dit leverde voor Peter veel open lijnen op en zijn torens en lopers werden zeer sterk.
Toen M. ook nog eens een vergiftigde pion verorberde volgde er een gigantische klap voor zijn kanis met het torenoffer Txb7!!!!!!
Over, uit, slutski, zie je in de pruimentijd.
Klasse Peter!!

John oh John….. Wat liet je ons in angst. Slecht uit de opening (wil je deze opening nooiiiittt meer spelen?) en maar blijven staan.
Mijnheer Bündgen speelde het voortreffelijk en kon op een gegeven moment een kwal incasseren met overweldigende stelling.
Het was wachten op de genadeklap.
Die kwam niet! Na een zooitje waardeloze torenzetjes van Achim kantelde de partij en wist John zijn centrumpionnen naar voren te duwen.
Deze waren niet te stuiten en dus… winst voor John!
Wat een klasbak, die John!! Blijven staan en blijven doorzetten. Zo hoort het!

Otto tactisch op zeven. Goede keuze! Otto zat uitgeput (hij werkt veel te hard) met een loden rechterbeen achter het bord. Hij verloor een pion maar had het geluk dat zijn tegenstander Raoul de stelling niet vertrouwde. Deze offerde daarom maar een stuk voor eeuwig schaak. Remise dus.
Klasse dat Otto niet heeft afgebeld voor deze match!

En ik dan??? Totale off-day. Moe, de week ervoor ziek geweest en daardoor weinig inspiratie.
Tel daarbij op dat mijn Duitse tegenstander goed en geconcentreerd speelde en de uitslag is duidelijk.
Desondanks kan ik vermelden dat de opstelling van grote klasse was en zeker beslissend.
Niet voor niets viel vóór de match de opmerking: "Hebben jullie gedobbeld voor deze opstelling?".

Dr.Max Euwe             - ASV                3½ - 4½ 
F.van Assendelft  (2256)- S.Berkhout  (2144)  0 - 1
B.Konijn          (2195)- L.van Tol   (2217)  0 - 1
J.Snuverink       (2259 - W.van Rijn  (2152)  1 - 0
T.Lammens         (2257)- E.de Vries  (2209)  1 - 0
M.Snuverink       (2108)- P.Boel      (2081)  0 - 1
A.Bündgen         (2095)- J.Sloots    (2015)  0 - 1
R.vd Oudeweetering(2092)- O.Wilgenhof (2216)  ½ - ½ 
C.Scho            (2129)- R.vd Wel    (1986)  1 - 0

Ricard van der Wel

ASV en Hardenberg spelen gelijk

De weg omhoog…

Na het gelijke spel tegen Lewenborg en de nederlaag tegen Apeldoorn was Hardenberg de ideale tegenstander om aan ons zelfvertrouwen te werken. We waren compleet en Sander speelde deze keer niet mee.
Na het doorgeven van de opstellingen bleek dat ze maar met zeven man waren en, waarschijnlijk op de hoogte van mijn partij tegen Erik Wille, hadden ze besloten om mij het punt maar cadeau te geven. Het was dus ook meteen duidelijk wie het verslag mocht schrijven…
De wedstrijden die wel gespeeld werden dan maar.
Na ongeveer een half uur spelen stond Otto (z) op bord 1 ongeveer gelijk in de Botwinnik-variant van het engels. Op bord 3 was Eelco er nog niet en langzaamaan begonnen we ons zorgen te maken over de man in vorm.
Op bord 4 speelde John tegen Tim. Tim durfde alleen met zijn dame over zijn derde rij heen te komen en dwong met zijn zetten John tot een zeer actieve opstelling. Daar had John uiteraard geen bezwaar tegen. Op bord 5 speelde Wouter een franse partij en hij leek weinig openingsproblemen te hebben, terwijl Remco op bord 6 geconfronteerd werd met een Ben-Oni, precies het soort stellingen waar hij zich volgens mij in thuis voelt.
Richard stond ondertussen een pion achter, maar als je het aan hem zou vragen was het vast een offer. Peter op bord 8 tenslotte had voor zijn doen een rustige stelling op het bord, maar dat zou vast gaan veranderen.

Om twee uur was het eerste punt officieel binnen.
Bij Otto wordt de spanning opgevoerd en lijken de witte stukken iets beter samen te werken, maar er is nog niet veel aan de hand. Ondertussen was Eelco al even bezig en de contouren van een konings-indische partij worden zichtbaar. John voert een positioneel gevecht, waarin hij beschikt over meer ruimte. Wouter lijkt langzaamaan in het voordeel te komen, terwijl Remco´s tegenstander erg veel tijd gebruikt.

Ondertussen heeft Richard zijn pion terug en staat actiever dan zijn tegenstander. Bij Peter staat er nog steeds een rustige stelling op het bord, moet ik me zorgen gaan maken?
Om drie uur is Otto een pion kwijtgeraakt en hij lijkt daar onvoldoende compensatie voor te hebben, sterker nog, Ludger begint een aanval op te zetten die steeds meer aan kracht lijkt te winnen, hopelijk kan Otto genoeg tegenkansen creëren en op het juiste moment counteren. De tegenstander van Eelco heeft ondertussen de h-lijn opengegooid; even afwachten in wiens voordeel dat is.
Ondertussen kan John in gaan op een heleboel tactische verwikkelingen. Terecht steekt hij hier veel tijd in, want als hij hier niet op ingaat staat hij ook goed. Wouter heeft ondertussen een klein maar duurzaam voordeel, het is niet groot, maar hij kan rustig gaan melken. Remco heeft ondertussen een sterke vrijpion, dus zijn tegenstander blijft veel tijd gebruiken.
De stelling bij Richard is wat aan het vervlakken, maar door zijn hogere activiteit (op het bord) staat hij wat beter, hij gaat een pion winnen maar of dat genoeg is, het is tenslotte een toreneindspel. Bij Peter zijn nog steeds geen reële offermogelijkheden in de stelling, zijn tegenstander houdt de stelling rustig en in balans.

Om kwart voor vier staat het bord bij Otto in brand, zijn tegenstander heeft een sterk centrum en weigert de kwaliteit die Otto aanbiedt. De stelling is erg gecompliceerd, maar duidelijk in het voordeel van wit. Bij Eelco lijkt de open h-lijn in het voordeel van wit te zijn. Er lijkt een eindspel op het bord te komen waarin de ruimte en activiteit van de witte stukken een duidelijk voordeel zijn, het zal hard werken zijn om dit remise te houden.
Ondertussen is John één van de mogelijke tactische afwikkelingen aangegaan en heeft een toren en drie pionnen tegen twee paarden. Voorlopig werken Tim zijn stukken nog niet goed samen en zijn ze nog steeds inactief, als John dat zo kan houden gaat hij winnen. Wouter heeft nog steeds een plusje en bouwt dit rustig uit. Ondertussen stoomt Remco regelrecht op de overwinning af, alleen een grote blunder kan dit nog voorkomen.
Het eindspel bij Richard blijft lastig, maar nog steeds in zijn voordeel. Ondertussen is ook Peter in een eindspel beland, waarbij het de vraag is wat sterker is; het paard van Peter of de loper van Richard. Voorlopig reken ik op 6-2 voor ASV.
Om kwart over vier staat het 2-0, Remco heeft gewonnen.

Otto staat nog steeds, maar ik begin steeds minder vertrouwen te krijgen in een goede afloop. Ludger lijkt Otto in de aanval te overlopen. Ook Eelco staat met de rug tegen de muur en bij ieder ander zou ik nergens meer op rekenen, maar misschien is het nog net te houden. John voorkomt nog steeds dat Tim actief wordt en ook de plus van Wouter wordt groter. Zowel Richard als Peter zijn een eindspel aan het spelen, maar waar Richard duidelijk beter staat, lijkt het paard van Peter minder sterk dan de loper. 5½-2½ dan maar?
Om kwart voor vijf heeft John gewonnen. Voordat de stukken van Tim actief kunnen worden, wint John er één en Tim geeft terecht op. Bijna tegelijkertijd geeft Eelco op, zelfs voor hem was dit niet te houden, erg goed gespeeld van Anne. En terwijl ik aan mijn volgende biertje begin zie ik ook Richard opstaan, met een grote lach op zijn gezicht. Hij speelde het toreneindspel beter dan Kai en we zijn verzekerd van minimaal een gelijkspel. Maar omdat Otto verloren staat en ook de stelling van Peter steeds moeilijker wordt, zeker met de tijdnood die er aan komt, moet ik de verwachting opnieuw naar beneden bijstellen: 5-3.

Tien minuten later geeft Otto op, hij gaat mat voor hij mat kan geven, helaas. Ondertussen krijgt Wouter in wederzijdse tijdnood een stukoffer tegen, en hoewel het er gevaarlijk uitziet lijkt het niet meer dan remise op te leveren. Bij Peter is het beste er van af, nou ja, 4½-3½ zijn ook twee matchpunten.
Om vijf uur gaat Peter in verloren stelling door zijn vlag, 4-3 en het laatste (halve) punt zal van Wouter moeten komen, maar misschien heeft hij op zet veertig niet de beste zet gespeeld. Het kan nog lastig worden.
Om twintig over vijf geeft ook Wouter op, het mat was niet meer te voorkomen en ondanks dat de hele middag een overwinning (bijna) zeker leek, is het een gelijkspel geworden. Maar toch een betere uitslag dan tegen Apeldoorn, de weg omhoog is weer gevonden en Dr. Max Euwe zal de volgende ronde waarschijnlijk volkomen kansloos zijn. Die tweede plaats is weer voor ons!

ASV                 - Hardenberg           4 - 4
O.Wilgenhof  (2216) - L.Hollmann    (2166) 0 - 1
L.van Tol    (2217) - NO                   1 - 0
E.de Vries   (2209) - A.Haitsma     (1990) 0 - 1
J.Sloots     (2015) - T.Remmel      (2163) 1 - 0
W.van Rijn   (2152) - P.Mijnheer    (2139) 0 - 1
R.de Leeuw   (2188) - J.van der Veen(2077) 1 - 0
R.van der Wel(1986) - K.Rooda       (2108) 1 - 0
P.Boel       (2081) - R.Hendriks    (2117) 0 - 1

Léon van Tol

Tenonder in de knsb-beker

Helaas zat er tegen HMC geen stunt in. Hoewel zij niet met een voor hun doen sterk team naar Arnhem kwamen waren wij een maatje te klein.
Ook wij waren niet op ons sterkst omdat Léon van Tol zich op de wedstrijddag ziek meldde en ik als invaller moest optreden.

Over de afzonderlijke matches kan ik niet veel vertellen. Ik was zo druk met mijn eigen partij dat een blik werpen op de andere borden er vaak niet in zat.

In het kort kwam het er volgens mijn bescheiden mening op neer dat Eelco positioneel niet sterk speelde en in de problemen kwam. Op miraculeuze wijze wist hij uiteindelijk het smalle pad naar de remise te vinden. Klasse tegen zo’n sterke tegenstander.



Peter had eveneens een tegenstander met een ELO van ruim boven de 2300.
Hij heeft ondervonden dat dat geen kattepis is. Wat ik ervan gezien heb werd hij langzaam maar zeker op een hoop gespeeld.
Otto speelde een moeilijke partij waarbij hij nooit op een plusje heeft kunnen bogen. Na een paar uur spel werd het tactisch en Otto begroef één van zijn torens op g6. Deze toren heeft nooit meer meegedaan en werd een molensteen aan het been van Otto.
De nul liet niet lang op zich wachten.



Ik speelde een aardige partij en kon lang meekomen. Het probleem was dat ik een stuk langer over de zetten nadacht dan mijn tegenstander.
Het gevolg hiervan was dat ik in een volkomen gelijkstaand eindspel door tijdgebrek een vreselijke blunder maakte. Einde partij.





Ik vond het een leuke wedstrijd tegen een sportief team. De zaal was lekker vol en ik heb de indruk dat onze clubgenoten aanwezig in het gebouw volop hebben genoten van de wedstrijd.
Volgend seizoen nog een keer zo!!

Zie hier de partijen

ASV 1             - HMC 1             ½ - 3½ 
E.de Vries (2209) - M.Abeln    (2378) ½ - ½ 
P.Boel     (2081) - B.Muhren   (2334) 0 - 1
O.Wilgenhof(2216) - W.Muhren   (2265) 0 - 1
R.vd Wel   (1986) - R.Sprangers(2191) 0 - 1

Richard van der Wel

Een snelle KO

Het was een snelle knock out die we te verwerken kregen tegen Apeldoorn 2.
Vooraf hadden we goede moed om deze tegenstander het vuur na aan de schenen te leggen maar het mocht deze keer niet lukken.
Zij hebben tegen ons hun favorietenrol met grote overmacht waargemaakt waarvoor alle lof.

De acht matches waren nog maar net begonnen of de eerste nederlaag diende zich al snel aan.

Wouter op het eerste bord kreeg al vroeg in de partij een rechtse directe op z’n kaak. Deze magistrale stoot van Stefan kuipers leverde Wouter tandverlies op en daarnaast een paar loszittende exemplaren.
Wouter maaide daarna wat in het rond maar kreeg al snel een tweede rechtse directe te verwerken waarbij nog wat meer tanden en kiezen hun standplaats verlieten.
Stefan hoefde hierna Wouter simpel in het gezicht te blazen om Wouter gestrekt te laten gaan.

Niet veel later averij bij Remco.
De eerste ronde dansten Remco en Erik Smit rustig om elkaar heen en was er weinig aan de hand.
In de tweede ronde liet Remco onverwachts zijn dekking zakken. Erik pikte dit feilloos op en plaatste een korte combinatie op het lichaam van Remco.
Remco wankelde even maar haalde het nipt einde van de ronde.
Nadat de bel geklonken had pakte Remco de partij op alsof er niets gebeurt was en even leek het evenwicht hersteld.
Helaas liet Remco nogmaals zijn verdediging zakken en dit keer haalde Erik steviger uit. De slagencombinatie pijnigde Remco zodanig dat de handdoek snel geworpen werd.
Er volgde voor Remco een lange, eenzame tocht naar de kleedkamer.




Onze sterinvaller Bert was gelukkig goed in vorm. Na flink te hebben getraind bij de fascinerende vereniging ENO te Nijverdal bleek onze man prima in staat om de Duitse topper Holger Lehman tegenstand te bieden.
Beide heren deelden kleine tikjes uit maar echt serieus werd het niet. Misschien te veel respect voor elkaar.
Duidelijk een gelijkspel op punten.

Otto had z’n dag niet.Tegen de sterke Sjef Rijnaarts moet je in topvorm zijn om een kans te maken. Helaas had Otto geen topvorm.
In het begin deden de heren elkaar weinig pijn maar na een paar uur bleek Sjef toch wat in gedachten te hebben. Sjef begon met kleine combinaties op het lichaam om Otto af te matten. Tikkie links, dan weer een tikkie rechts en Otto raakte langzaam maar zeker uit z’n ritme. Otto kon Sjef nergens raken en hij werd een beetje wanhopig van. Uiteindelijk probeerde Otto met een wilde combinatie Sjef de ring uit te slaan maar dat lukte absoluut niet. Ondertussen was Otto gestopt met zijn dekking hoog te houden en kreeg daardoor niet onverwacht een paar klappen vol tussen de ogen.
Een echte KO!



Sander mocht aantreden tegen zwaargewicht Marc Jonker. We weten allemaal dat Sander moeite heeft tegen dit soort types.
De eerste rondes kon Sander goed de afstand bewaren tussen hem en het krachtmens en leek er niets aan de hand.
Totdat Sander dacht met een rechtse hoek Marc te kunnen beschadigen.
Deze klap schampte de kaak van Marc waarna deze meteen counterde met een eigen rechtse hoek en Sander vol raakte.
Groggy als ie was van deze klap vocht Sander toch dapper door maar het geloof op een goede afloop was er niet meer.
Een elegante leverstoot werd Sander uiteindelijk fataal.
De match was voorbij. Vier nederlagen, één onbeslist en nog drie te gaan.

Gelukkig hebben we Eelco. Hij is dit jaar niet te houden en deze keer was hij te sterk voor Harrie de Bie.
Eelco ontweek behendig alle aanvallen van zijn opponent en ondertussen raakte hij af en toe Harrie gevoelig op de neus.
Harrie werd wat geïrriteerd en begon onbesuisder Eelco te attaqueren.
Eelco ontweek alles met gemak en reposteerde met een mooie klap boven het oog van Harrie waardoor er een wondje ontstond in de wenkbrauw. Het bloed ontnam Harrie het zicht en Eelco sloeg genadeloos toe.

Ikzelf lag uren lang in de clinch met Freddie vd Elburg. Na een gelijkopgaand begin kwam Freddie met een paar mooie oorvijgen goed in de partij.
Ik moest me verdedigen en dat deed ik door vol in de touwen te gaan hangen en gaan te wachten op wat Freddie van plan was te doen. Iedere keer als Freddie dichterbij kwam ging ik om z’n nek handen om hem zo weinig mogelijk ruimte geven. Dit werkte wonderwel. Hij raakte uitgeput en zodoende haalde ik het einde van alle rondes. Beide bijna niet gescoord en dus een onbeslist.



Het spannendste gevecht was tussen de broertjes Boel.
Peter probeerde met een felle combinatie Marcel flink pijn te doen maar Marcel is een harde die ook nog ’s terug slaat!
Hierdoor leek het alsof Peter in de problemen kwam maar niets van dit alles.
Peter vocht voor wat hij waard was en kwam terug op punten.
At last persten ze er allebei met hun laatste krachten een slotoffensief uit.
Marcel bleek de meeste kracht in huis te hebben en de scheidsrechter telde de gevloerde Peter uit.

Een gevoelige nederlaag en het kampioenschap kunnen we hoogst waarschijnlijk uit ons hoofd zetten.
Apeldoorn twee heeft een sterk team en zal moeilijk te verslaan zijn.
Maar toch, je weet nooit en dus zullen wij de volgende match tegen Hardenberg vol voor de winst gaan. En dan maar hopen op een wonder.

Apeldoorn 2        -  ASV               6 - 2
S.Kuipers   (2217) - W.v Rijn    (2152) 1 - 0
S.Rijnaarts (2220) - O.Wilgenhof (2216) 1 - 0
H.de Bie    (2192) - E.de Vries  (2209) 0 - 1
M.Jonker    (2283) - S.Berkhout  (2144) 1 - 0
E.Smit      (2139) - R.de Leeuw  (2188) 1 - 0
M.Boel      (2121) - P.Boel      (2081) 1 - 0
F.vd Elburg (2233) - R.vd Wel    (1986) ½ - ½
H.Lehman    (2157) - B.Buisman   (2070) ½ - ½

Richard van der Wel

Derde ronde KNSB-bekercompetitie bereikt

Gisteravond hebben we de tweede bekerronde van de KNSB-bekercompetitie gespeeld.
Het werd een overtuigende 3½ - ½ overwinning op tweede klasser Overschie uit Rotterdam.

De wedstrijd werd gespeeld in groot massief schoolgebouw zoals er in Rotterdam nog vele staan.
Binnen dit schoolgebouw heeft schaakgenootschap Overschie een eigen ruimte behangen met foto’s en relikwieën uit het verleden.
Het is al een oude vereniging met aardig wat spirit en met één en al vriendelijkheid.
Het was er prettig schaken (vooral ook omdat er een mooie jonge dame ons van de nodige versnaperingen voorzag).

Over wedstrijd kan ik kort zijn. Wouter stond erg snel gewonnen en bij Leon was de remise binnen no time onvermijdelijk. Dat betekende dat Otto en ik samen één puntje moesten binnen halen hetgeen een niet al te grote moeite kostte.
Zie de korte partijbeschrijvingen van mijn teamleden:

Wouter kwam met zwart, na het gedobbelde 1. f6, in een licht nadelige positie terecht.
Zijn oppo offert/geeft een pion waarna Wouter geen problemen meer heeft.
Na lange rokade blundert wit een vol stuk weg. Einde partij.
(mijn versie: Nadat Wouter achtereenvolgens 1.f6 – 2.Ph6 – 3.c6 had gespeeld was zijn oppo al in een lastige stelling gemanoeuvreerd. Het logische vervolg was stukverlies waarna Wouter zonder moeite het punt binnenhaalde.)

Leon toverde een rustige symmetrische stelling op het bord. Na vele stukkenruil-akties ontstond er een ongelijk lopereindspel. Het eindresultaat laat zich raden.

Otto:
Nog herstellend van een buikgriep maar al wel weer aan het werk leefde ik de hele dag op thee en jus. Ik besloot alvorens naar Rotterdam af te taaien nog even een frietje te kanen.
Dat beviel erg slecht en met mijn maag op exploderen begon ik aan de wedstrijd. Gelukkig hadden de boys bord 4 voor me geloot al leek dat weinig verschil te maken zo passief en bang speelde ik in de opening. Ik besefte dat ik flink moest verdedigen en ineens was mijn misselijkheid over. Plots zag ik dat een mogelijke combinatie voor mijn tegenstander Segers niet zou werken. Ik besloot een truc toe te passen, voerde de zet uit en ging even later licht hoofdschuddend van mijn tafel weg. En ja hoor, Segers tuinde erin: ik kreeg wel de versplinterde pionnenstelling waar hij op uit was maar dank zij een tussenzet leverde dat mij een stuk op en de partij.

Ikzelf speelde een aardige partij. Ik had na de opening groot ruimtevoordeel en dat wist ik de hele partij vast te houden. Licht in tijdnood en met een slechte stelling op het bord koos mijn tegenstander voor een dubieus kwaloffer. Het mocht ‘m niet baten. Na een paar rake zetten van mij kwam hij in een matnet terecht waaruit geen ontsnappen mogelijk was.

Ikzelf speelde een aardige partij. Ik had na de opening groot ruimtevoordeel en dat wist ik de hele partij vast te houden. Licht in tijdnood en met een slechte stelling op het bord koos mijn tegenstander voor een dubieus kwaloffer. Het mocht ‘m niet baten. Na een paar rake zetten van mij kwam hij in een matnet terecht waaruit geen ontsnappen mogelijk was.

Wouter v Rijn   - Henk Ochtman     (2197) 1 - 0
Richard vd Wel  - Cor Feelders     (2010) 1 - 0
Leon v Tol      - Erik Brandenburg (2166) ½ - ½ 
Otto Wilgenhof  - Albert Segers    (2032) 1 - 0

Richard Van der Wel