ASV1 maakt verwachtingen niet waar

De voortekenen waren nog zo gunstig; met een klein ratingoverwicht begon ASV op zaterdag 12 december de thuiswedstrijd tegen Paul Keres II uit Utrecht. Spelers van niet alleen het eerste team, maar ook geïnteresseerde clubgenoten, waren lichtelijk gespannen, want er stond in deze 4e KNSB-ronde al veel op het spel. Het bleek een uiterst spannende wedstrijd te worden: zowel ASV1 als 2 leken, zoals kenners al voorspeld hadden, op een 5-3 overwinning af te stevenen, maar hoe anders kon het lopen? Het 2e won inderdaad met 5-3, maar ASV1 gooide roet in het eigen eten, tot frustratie van enkele belanghebbenden, want er werd in het laatste uur nog een vol punt verknoeid: captain Ries keepte een moeilijkstaand eindspel en Dirk haalde een extra halfje door zijn oppo dusdanig lang aan de tand te voelen en onder druk te zetten dat een remisestelling nog gewonnen werd! Een 6-2 overwinning dus en dat had helemaal niemand verwacht.......
......waardoor de jackpot er niet is uitgegaan en het nu op 70 euro staat!!

Maar wat scheelde het weinig.

.....Als het namelijk 2x 5-3 geworden was, deelden 5 man de pot
.....Als John Sloots, kopman van het 2e team, wat meer tijd had gehad en zijn stelling gekeept had, had Dirk alles in eigen hand gehad om de jackpot te winnen. Dan had hij slechts (na chantage van Theo Jurrius om niet de pot te hoeven splitten) hoeven op te geven in inmiddels gewonnen stand. Wat is belangrijker dan de jackpot?? En het team wint nog steeds!! 
.....Als Léon niet te overmoeding was geweest en voor ASV een halfje minder voorspeld had, dan was ie voor hem geweest. Als als als.....

Dan nu hoe de (toch wel geflatteerde) 6-2 zege tot stand is gekomen:
De eerste flattatie kwam op naam van kopman Otto “toto” Wilgenhof. Aanvankelijk klonk hij, zoals elke partij wel het geval is, erg ottomistisch over zijn kansen. Maar wij wisten wel beter: het zegt nog niets. Terwijl ik nog midden in mijn eigen partij zat hoorde ik achter mijn rug geen negatieve Otto van ‘wat heb ik het verprutst’, maar een blije Otto die nog goed is weggekomen met een remise (0,5-0,5). Even later zag ik tot mijn verbazing dat Daan aan bord 8 ‘ineens’ had gewonnen. Toen ik vlak daarvoor zijn stelling zag leek me het een gelijke stelling, maar iemand vertelde me later dat hij een stuk gewonnen had. Waarschijnlijk had ik alleen de pionnen geteld….Overigens had Daan een goede partij gespeeld. In een prettige stelling werd de druk zodanig opgebouwd, dat zijn oppo bezweek (1,5-0,5).

Peter aan bord 7 volgde spoedig zijn voorbeeld. Peter leek wat teruggedrongen door een vijandelijke witte dame die de ontwikkeling van zwart leek tegen te houden, maar dat was maar schijn. In een soort Draak kwam zwart er verrassend snel uit en nam het initiatief over. De zwarte stukken kropen uit hun schulp en de witte koning stond niet lang meer veilig. Voor ik het wist was het gebeurd (2,5-0,5).
San speelde aan bord 5 ook een draak van een opening. Zijn tegenstander kende die variant niet en wist niet hoe om te gaan met het grote voordeel dat hij had. Toen zwart zijn witveldige loper kon ontwikkelen en zijn stukken kon hergroeperen was er niet veel meer aan de hand. Nog voor de tijdnoodfase werd de vrede getekend en was de tweede flattatie een feit (3-1).
De overige 4 borden gingen na 4 uur spelen vrolijk verder. Het was nu wel duidelijk dat ASV ging winnen, want alle borden zagen er rooskleurig uit. Rem aan bord 4 kon niet meer verliezen in een toreneindspel met een pion meer. Winnen zat er echter ook niet meer in met alleen een h-pion (3,5-1,5).

Wout had aan bord 6 weer veel tijd nodig voor de opening die tot zet 13 gewoon nog bekend was (tenminste, 40 minuten vind ik wel veel). Toen zwart na wits rare 14 b4 in een versnelde draak (weer een andere drakenvariant!) tot 2x toe maar niet op c3 wilde pakken, kwam wit duidelijk in het voordeel met veel meer ruimteoverwicht. Toch kon ik niet zo snel verzinnen hoe ik het voordeel kon uitbuiten. Opstomen met de a-pion en de f-pion om zwart nog meer naar achteren te krijgen dan maar. Toen zwart h3 en g4 toeliet was het volgens Fritz al meteen erg voordelig voor wit. Een goed kwaliteitsoffer in de tijdnoodfase liet zien dat de witte stukken veel actiever waren dan de zwarte en zwart gaf zich gewonnen toen hij besefte dat alle pionnen op zwart eraf gingen en de damevleugelpionnen niet meer te stoppen waren (4,5-1,5).(Zie partij)
De matchpunten waren binnen. Aan bord 2 had Ries aanvankelijk moeten winnen met een kleine kwal meer, maar door het onnodig weggeven van de koningsvleugelpionnen moest er nog gekeept worden hetgeen ook lukte (5-2).
Zoals eerder vermeld kreeg Dirk meer dan hij recht op had en won ver in het eindspel. Hierdoor won ASV dik met 6-2!

 ASV 2126               -Paul Keres 2 2091   6-2
1. Otto Wilgenhof  2234 -Bert Both      2161 ½-½
2. Richard v/d Wel 2050 -Jan Jaap Janse 2121 ½-½
3. Dirk Hoogland   2165 -Max Viergever  2137 1-0
4. Remco de Leeuw  2174 -Anton Rosmuller2090 ½-½
5. Sander Berkhout 2176 -Erik Oosterom  2025 ½-½
6. Wouter van Rijn 2179 -Rijk Schipper  2064 1-0
7. Peter Boel      2083 -Mark Uildriks  2033 1-0
8. Daan Holtackers 1943 -Gabriel Smit   2095 1-0

Flitsende start nieuwe seizoen!?

Wat een flitsende start van het nieuwe seizoen. Een 6,5 – 1,5 overwinning op het sterke HMC 2. Wie had dit vooraf kunnen bedenken? Volgens mij niemand want wij winnen niet zo vaak een match in de eerste ronde van de competitie en daarbij stond deze uitzonderlijk hoge uitslag niet één keer vermeld op het toto-formulier van Wouter!!
Voordeel van dit laatste is dat de inhoud van de pot gaat oplopen wat deelname aan deze toto ongetwijfeld voor velen interessanter maakt.

Maar was deze start wel zo flitsend als je zou verwachten bij zo’n hoge uitslag? Ik weet het niet…
De winnaar heeft uiteraard altijd gelijk en heeft het qua resultaat gewoonweg beter gedaan dan de tegenstander, maar had het anders kunnen lopen? Ik denk het wel en daarom becommentarieer ik de partijen kort en zo objectief mogelijk om duidelijk te maken dat we hier en daar door het oog van de naald zijn gekropen.

Sander op bord één speelde weer s zo saai mogelijk. Nauwkeurig spelend werd de vierde rij-overschrijding zo veel mogelijk vermeden, terwijl zijn tegenstander er net zo over dacht en dus de vijfde rij niet overstak. Na een lange ,saaie, klassieke schuifpartij was de remise dan ook onvermijdelijk hoewel volgens de kenners Sander best nog wat had kunnen doorspelen om voor de winst te gaan. Ik ben blij dat Sander dat niet deed zodat we op tijd richting Arnhem konden vertrekken.




Otto op het tweede bord speelde een heel wat spannender partij.
Snel na de opening offerde Otto een pion voor aktief spel. Met energiek en creatief spel stelde Otto zijn tegenstander voor aardig wat problemen maar niet voor onoverkomelijke problemen.
Otto kwam er niet echt door maar gelukkig werd het de goede man toch teveel en hij offerde een kwaliteit om daarna met z’n dame op pionnenroof uit te gaan. Hierdoor kreeg Otto de kans om in een uiterst ingewikkelde stelling op jacht te gaan naar de vijandelijke koning. Dit resulteerde uiteindelijk in damewinst en dus partijwinst. Boeiende pot, zwaar bevochten zege!

Het derde bord werd bezet door Remco. Hij speelde een zeer solide partij waar bij het evenwicht lange tijd niet werd verbroken. Totaal onverwacht maakte de tegenstander een fout en Remco verdiende dmv een aardige combinatie een pion. Hierna gingen wij er allemaal van uit dat Remco het ontstane toren-eindspel wel even zou uittikken maar helaas, het mocht niet zo zijn. Remise.

Wouter op vier beleefde een bijzonder spannend middagje. Er kwam een, voor mij, totaal onbekende opening op het bord. De heren spendeerde veel tijd om goede zetten te vinden en de partij vorderde traag. Totdat!!
De witspeler offerde zeer sterk een loper op F7. Ik weet niet of Wouter met dit stukoffer rekening had gehouden maar het zag er dodelijk uit. De stuurlui aan de wal zagen meerdere winstwegen voor wit maar de speler in kwestie kwam er maar niet uit. Hij bleef maar zoeken en proberen, gooide er nog wat spullen in, maar de koning van Wouter viel maar niet om.
Uiteindelijk had geen praktisch geen spulletjes meer over en moest hij zich gewonnen geven.
Tjonge jonge wat een partij!

Peter had ook een lastige pot. Hij kwam met wit wat minder uit de opening en moest om zich te bevrijden een pionnetje opgeven. Verrassend genoeg won Peter de pion weer snel terug en kreeg daarbij meteen aktief spel. Dan is het moeilijk spelen tegen Peter en dat bleek ook wel. De dame en het paard van Peter terroriseerden de stelling van zwart dusdanig dat de zwartspeler al snel de draad volledig kwijt raakte. Peter raapte hier en daar wat pionnen open Peter maakte het uit met een petit combination wat een stuk opleverde. Bravo!



Over mijn partij wil ik het eigenlijk niet hebben. Ik speelde een enorme baggeropening (Thanks to Sander die onderweg naar Rosmalen reclame maakte voor deze opening) en na een zet of tien stond ik al hopeloos verloren. Vreemd genoeg was mijn stelling na wat touw trekken en blufpoker op zet twintig weer OK. Ik stond nog wat materiaal achter maar mijn stukken stonden lekker aktief en dan ben ik (net als Peter) lastig te bestrijden. Mijn tegenstander probeerde nog een mataanval op te zetten maar dat werkte alleen maar mijn voordeel en na dameruil stond ik duidelijk beter.
Het eindspel tikte ik redelijk soepel naar winst. Pfff

John op zes speelde een verdienstelijke partij. De opening werd zorgvuldig gespeeld en langzaam maar zeker kreeg wit druk op de zwarte stelling. John voerde de druk verder op en op het moment van toeslaan speelde John helaas de onnauwkeurige zet G4. Zwart counterde direct met een sterke damezet en voor John zat er niets anders op om op eeuwig schaak in te gaan.
Zonde, hier had een vol punt in gezeten.

Op het laatste bord onze voorzitter. Het lijkt eeuwen geleden dat Erik één van de vaste teamspeler van het eerste was maar in deze wedstrijd liet hij zien wat hij in z’n schaakmars heeft en is hij dus een meer dan voortreffelijke invaller.
Hij speelde met zwart zijn geliefde Frans en kwam al snel met subtiel spel in het voordeel..
Toen de tegenstander zijn dame op de h en g lijn posteerde had Erik een mooi richtpunt om met gevarieerd stukkenspel het centrum in handen te nemen.
Daarna werden de stukken soepeltjes richting de koningsvleugel gedirigeerd en rolde er als vanzelf een schitterende matcombinatie uit. Erik zal vast en zeker deze partij in ASV-Nieuws plaatsen!!!

Een mooie overwinning waarop we kunnen voort borduren om er een goed en succesvol seizoen van te maken.

HMC 2                 - ASV                 1½ - 6½ 
Tom Verhoeven(2207)   - Sander Berkhout(2175)½ - ½ 
Dick Schenkeveld(2199)- Otto Wilgenhof(2210) 0 - 1
Tim Mazajchik(2158)   - Remco de Leeuw(2175) ½ - ½ 
Bob Jansen(2064)      - Wouter van Rijn(2182)0 - 1
Brent Burg(2047)      - Peter Boel(2077)     0 - 1
Wouter Langerak(2060) - Richardvd Wel(2037)  0 - 1
Ronnie de Hoog(2091)  - John Sloots(2058)    ½ - ½ 
Loek Mostertman(2013) - Erik Wille(1959)     0 - 1

Richard vd Wel
Foto's René Olthof HMC

De toto is er uit

De laatste wedstrijd van het seizoen stond afgelopen zaterdag op het programma. Onze tegenstander kon nog kampioen worden en ze stonden dan ook stijf van de spanning. Wij maakten ons nergens druk om, vol vertrouwen dat we ook deze koploper zouden verslaan gingen we naar Steyn in Limburg toe.
Het begon goed. Ik had geregeld dat Sander ruim van te voren op de oppick-plaats aanwezig was zodat ik zonder vertraging Peter op de afgesproken tijd kon oppikken. En inderdaad was Sander aanwezig. So far so good. Vertelt die in de auto dat hij ’s avonds nog moet werken?!... Welke !*%$#/ spreekt nu af te gaan werken als die moet schaken in een uithoek van Nederland. Ik kan het alleen verklaren vanuit een algeheel gebrek aan interesse in het team en schaken in het algemeen. Is er nog wel plaats in het team voor zo iemand? Het was maar goed dat ze bij Steyn daar niets van af wisten anders hadden ze ongetwijfeld de partij veel langer gerekt. Nu schoof hij de partij schaamteloos remise en mag als beloning nog een pen bij de jaarvergadering ophalen ook.
Nee dan Eelco dat is nog eens een groot en inspirerend voorbeeld voor ons team. Hij neemt een voorschot op de nieuwe KNSB-regel dat je bij aanvang op straffe van een nul achter het bord moet zitten: hij is op tijd! Al een paar dagen van te voren bespreekt Eelco per mail al de tegenstander, wat ze spelen etc. Hij heeft tijd over en besteed met hernieuwd enthousiasme tijd aan het bestuderen van theorie. Dat is trouwens meteen te merken aan zijn spel en resultaten; zag ik hem vroeger nog wel eens zetten spelen waarbij ik op zijn zachtst gezegd flinke vraagtekens had, nu stralen zijn zetten kracht uit, zijn tegenstanders duiken vanzelf in elkaar en worden geslacht, zo ook zaterdag.
Wouter, tja wat moet ik daar van zeggen. Ik vermoed dat de aanwezige pooltafel aan de bar zo’n aantrekkingskracht op hem uitoefende dat hij tijdens de partij met zijn aandacht ergens anders was omdat hij toch wel erg geslacht werd. Of lag het aan het geweldige stukoffer van zijn tegenstander…
Remco maakt zich daar niet druk om, die bijt zich gewoon vast in zijn partij tegen hun op papier sterkste speler. Deze liet wat steekjes vallen. Wist Remco in zijn vormcrisis van de laatste paar jaar daar niet altijd raad mee nu speelde hij als vanouds en voerde de partij strak naar winst.
Otto was uitgerust. Otto had Wouter, Sander en Peter met de nodige haast, verkeersregels negerend ruimschoots op tijd in Limburg gebracht en had een half uur over om zich op te laden voor zijn partij. Ondanks een gemist stukoffer van zijn tegenstander speelt Otto goed en wint.
Richard, onze teamleider, leed vandaag in zijn partij. Stond hij aanvankelijk nog wel goed, langzamerhand nam zijn tegenstander het roer over en werd topscorer van de klasse.
Nog twee partijen van Peter en Leon bezig met als tussenstand 3 ½ - 2 ½. Steyn was al druk aan het telefoneren naar andere uitslagen en wisten ondertussen dat ze 4-4 moesten maken om te promoveren. Peter stond beter en Leon slechter.
Op dat moment meende een niet nader te noemen teamlid (laten we hem NN noemen) dat het tijd werd zich druk te maken om de toto: hij had namelijk 4 ½ - 3 ½ voor ons voorspeld en aangezien dat uit kon komen sommeerde hij Richard contact met het tweede te zoeken. Bleek dat meer leden zich daar druk om maakten, Anne Paul Taal begon ook al direct over de toto. Na eindelijk contact te hebben gekregen met Theo Jurrius bleek dat het bij het 2e 3 ½ - 3 ½ stond en de laatste partij stond ergens tussen remise en verlies. Nu had Remco 4-4 voorspeld en NN had 3 ½ - 4 ½ verlies voorspeld.
Peter maakte het nog erg spannend, soms dacht ik dat hij de winst verprutst had, maar won uiteindelijk wel. Bij Leon werden de duimschroeven steeds meer aangedraaid. Stond hij na de opening redelijk tot prettig nu was daar weinig van over.
Terug naar het 2e Theo belde met de trieste mededeling dat Fred Reulink het niet gered had en verloren had. Nog nooit heb ik zo’n woest gejuich gehoord bij NN. Teamgeest en sociaal meevoelen staan ver weg van dit persoontje.
Leon heeft zijn seizoen niet en kon het niet bolwerken: hij verloor. Zegt NN met een brede grijns op zijn smoelwerk in de ene seconde van nog enigszins medeleven tegen Leon: Jammer voor je. Duidelijk was dat er voor NN maar een ding belangrijk was en dat was het winnen van de toto. Zal wel met zijn naam te maken hebben.

Was getekend,

NN

DJC Stein              - ASV                3½ - 4½ 
Jelle Sarrau     (2164)-Wouter van Rijn(2179)1 - 0
Stef Soors       (2201)-Otto Wilgenhof (2195)0 - 1
Stefan Spronkmans(2026)-Sander Berkhout(2165)½ - ½ 
Sander Verwersch (2104)-Eelco de Vries (2214)0 - 1
Jozef Simenon    (2222)-Remco de Leeuw (2139)0 - 1
Roel Hamblok     (2118)-Léon van Tol   (2165)1 - 0
Fabian Miesen    (2039)-Peter Boel     (2064)0 - 1
Stefan Simenon   (2151)-Richard vd Wel (2023)1 - 0

Koploper verslagen!

Allereerst een excuus voor de (te) late publicatie van dit verslag. Ik kan wel uitleggen over het hoe en waarom maar dat lijkt me weinig zinvol.
Beter laat dan nooit….here it comes!

Het was weer eens een prachtige warme zaterdag, een te mooie dag om tussen vier muren te verblijven.
Gelukkig kwam bijna de helft van het team van De Pion een half uur te laat.
Daardoor konden ik , Sander en Remco buiten in de zon, met een bakkie erbij, blaten over wat we zouden doen als die gasten eenmaal zouden arriveren.
Expres een half uur geen zet spelen en dan na veel aarzelen een zet doen met daarbij de opmerking: “Nu weet jij ook hoe het voelt om zo lang te moeten wachten!!!!”.
Een ander idee was: net doen of je in tijdnood zit en iedere zet met veel kabaal a-tempo spelen.
Het gekke was dat we in een deuk lagen om deze ideetjes. De humor ligt op straat zeg ik altijd maar.
Helaas zal in de praktijk (vooral Sander) niemand dit soort ideetjes durven uitvoeren.
Ik zit overigens nog steeds op de beroemde knuffel van Léon te wachten, maar dit terzijde.

We speelden dus tegen De Pion uit Roosendaal. Een sterk team dat het hele seizoen de koploper in onze klasse was, en dat is by the way een hele knappe prestatie. Daar wij naar onze mening overlopen van schaakkwaliteiten hadden wij aan het begin van het seizoen ingeschat dat WIJ rond deze tijd de koploper zouden zijn. Think twice man!

Maar goed, de gedachte bij mij was: “Wij geen kampioen, jullie zeker niet!”en ik had een schitterende opstelling in elkaar gezet waarvan ik zeker wist dat de tegenpartij zich hierop stuk zou lopen.

Ondertussen waren alle schakers aanwezig en er ontspon zich een echte kraker. Otto en Eelco op de topborden. Zenuwachtig maar geconcentreerd, hun opponenten cool en collected.
Daarachter Sander en Remco met in hun achterzak lichtjaren schaakervaring, twee tegenstanders waarvan de één met afstand de zwakste score en de ander met zo’n beetje de hoogste score in hun team.Wat moet hiervan zeggen?
Daarnaast Wouter en Léon, beide voor iedere tegenstander onnavolgbaar, tegen twee tot de tanden toe gewapende figuren. Waren dit de cruciale potten?
En dan niet te vergeten Peter en I. Wij zijn op het schaakbord voor Fritz of Rybka totaal niet te begrijpen laat staan voor een mens! Wij speelden tegen de elite van De Pion. Nette mannen met een gezonde opvoeding waarvan je eigenlijk niet mág winnen.

Remco en Andy waren als eerste klaar. Een potje tussen twee mannen de niet wilden verliezen. Snel en efficiënt naar remise afgewikkeld. Beide een half punt.

De volgende beslissing viel bij Wouter en Pim. Pim speelde met wit het spelletje zoals alleen hij het kent en Wouter eigenlijk ook met zwart. Punt voor hunnie.
Sander en Robert maakten er een feest van! Gierend van het lachen (om de puinhoop op het bord) huppelden zij onafhankelijk van elkaar door de zaal. Wie het laatst lacht, lacht het best en dat was dit keer Sander. Punt voor de onzen.
Otto bespeelde de sterk geachte Stefan. De twee dansten om elkaar heen als verliefde slakken.
Even de voelspriet eruit en dan weer snel terugtrekken. Die doen elkaar geen pijn. Logisch gevolg, beide een halfje.
Peter bestreed de hooggeachte teamleider van De Pion. Tja, daar moet je aardig tegen zijn en dat was Peter niet. Hij zette een val voor de ander en viel er uiteindelijk zelf in.
Puntje naar Roosendaal.

Ondertussen 2-3 achter met nog drie potjes te gaan.

Léon en Rogier maakten er een klassieke “structuurpot” van. Dat wil zeggen dat Léon zijn dagelijkse gestructuurde hersenspinsels zonder kopieerfouten op het bord kon toveren. Daar wist Rogier uiteraard geen raad mee en hij stortte geheel volgens verwachting gigantisch in. Punt voor de Ernhemmer.

3-3 en nog twee te gaan. Spannend!

Richard en David. Wat kun je van deze match zeggen? Allebei tijdens de match een penalty gemist en in blessuretijd weet ik een briljant hakballetje uit de hoge hoed te toveren. Waarlijk uniek! Punt voor mij.

Als laatste blijven dan Eelco en Ludo over. Eelco was uiteraard veel te laat gearriveerd. Is dat een voordeel of een nadeel? Ik ben er nog niet uit maar het zal jammer zijn als de KNSB de nieuwe spelregel, waar bij het te laat komen een nul betekent, gaat invoeren.
Er ontspon zich een interessant gevecht waarbij Eelco op de laatste zet voor de tijdscontrole de winst vergooit. Hij riep vertwijfeld uit: “ik heb nog maar veertig seconden!”. Ja ja, eerst drie kwartier te laat komen en dan zeuren over veertig seconden!
Het wed dus een bloedeloze remise waarmee de match wél gewonnen werd.

Ik wil nog even alle waardering en respect uitspreken naar onze tegenstanders.
Een leuk en goed schaakteam met een prettige instelling.

ASV                  -De Pion               4½ - 3½ 
Otto Wilgemhof (2195)-Stefan Colijn    (2187)½ - ½ 
Eelco de Vries (2214)-Ludo Tolhuizen   (2212)½ - ½ 
Sander Berkhout(2165)-Robert Schuermans(2166)1 - 0
Remco de Leeuw (2139)-Andy Baert       (2165)½ - ½ 
Wouter van Rijn(2179)-Pim Eerens       (2135)0 - 1
Léon van Tol   (2165)-Rogier van Loon  (2047)1 - 0
Peter Boel     (2064)-Charles Kuijpers (1986)0 - 1
Richard v/d Wel(2023)-David Du Pont    (2064)1 - 0

Richard

ASV 1 5e bij NK rapid in Hengelo!

2 ASV-teams namen 11 april jl. deel aan het NK rapid voor clubteams in het ROC van Twente in Hengelo, daar waar vele clubgenoten de voorkeur gaven aan het OSBO-snelschaakkampioenschap in Arnhem. Team 1 bestond op bordvolgorde uit Sander, Léon, Remco en Wouter. Team 2 bestond uit Jochem, Tjé Wing, Koen en Marco.

De reis verliep voorspoedig, behalve dan dat chauffeur Wouter 10 minuten te laat kwam (maar daar goede redenen voor had) en natuurlijk 1 minuut voor de afgesproken tijd gebeld werd door een ongeruste Léon. Maar verder geen rare dingen onderweg…. Ja ok, behalve dan die zondagsrijders die, waarschijnlijk door de Paasdagen geen tijdsbesef meer hadden, en zich een dag te vroeg op de weg begaven……En die hufter die het nodig vond om ons, na ons ingehaald te hebben, even flink te irriteren door ineens op de rem te gaan staan. Toen hij me na een paar kilometer weer inhaalde en ons daarbij afsneed was de maat vol; met lichtseinen probeerde ik hem duidelijk te maken dat ik daar niet van gediend was en toen ik naast hem kwam rijden en we hem met een boze blik aankeken in combinatie met een opgestoken middelvinger, nam hij gelijk de afrit. Tja, tegenwoordig hoor je er niet meer bij als je je niet agressief (of assertief, altijd weer die moeilijke woorden) opstelt…..

Aagekomen in het ROC van Twente kwam ik de eerste bekenden al tegen en maakte daar een praatje mee. Even later kwam ik in de kantine de spelers van het 2e team tegen en voegde ik me bij hen. Na een kort praatje ging ik bij Sander zitten, die zojuist een koffie met een broodje besteld had. Nadat de ASV 2-spelers de kantine uitliepen en Sander onderweg begroetten, vroeg Sander:
“Wie zijn dat ook al weer, zijn toch de jongens uit Wageningen”?
“Nee joh, die komen ook uit Arnhem”!!
“Ow, de Torenboys”?
“NEEHEEE, ze spelen bij ons op de club, bij ASV, weet je wel”?! Sander?
“Ow ja nu herken ik Tjé Wing, die heb ik nog lesgegeven”……
Sander zou toch eens wat meer moeten spelen, zowel intern als extern, want Sander kende ook die man van het als eerste geplaatste Hotels.nl aan bord 4 (Erik Hoeksema, red.) niet (meer).

Bij de indeling van de 1e ronde bleek ASV 1 6e (ipv 7e) geplaatst te zijn door het wegvallen van een sterker team (En Passent met oa spelers Bosboom, Carlier en Vedder). Hotels.nl was met een gemiddelde Elo van 2537 huizenhoog favoriet en lag ruim 100 punten boven het 1e team van ESGOO (2418). Het verschil tussen de nr.’s 5 en 7 (2220 om 2063) was erg groot, maar vanaf die nr. 7 lag het allemaal wat dichter bij elkaar.

Sander wilde graag aan bord 1 om tegen toppers als Van den Doel en Sokolov te mogen spelen. Wij speelden echter nooit zo hoog om tegen het superteam van Sokolov (met verder Werle, Ernst en Hoeksema) te mogen aantreden. Maar nadat hij geruisloos door een ongeïnspireerd ogende vd Doel werd weggeschoven, wilde hij misschien ook niet meer tegen een Sokolov…..Met een score van 3 uit 7 toch helemaal geen slecht resultaat, gezien de sterke tegenstand!

Léon wilde graag aan bord 2 om tegen meisjes als Sarah Hoolt en Zyon Kollen te mogen spelen. Hij speelde tegen 3 meisjes en haalde dus net als Sander 3 uit 7. De weddenschap dat Zyon een jongen is durfden Léon en Sander niet met mij aan te gaan. Nee Léon, je hebt gewoon van een jongetje gewonnen, proficiat!!

Remco wilde graag aan bord 3 om tegen zoveel mogelijk kinderen te mogen spelen. Zoals altijd solide spelend haalde hij een prima score van 4,5 uit 7 met alleen een nederlaag tegen Remco Sprangers van HMC Calder (maar goed ieder van ons team verloor van HMC).

Wouter wilde graag aan bord 4 om simpelweg topscorer te mogen worden. De tegenstanders zaten allemaal zo ronde 1700 en die ene speler die dan een beetje rating had (Mark Huizer, 2120 van HMC Calder) ging dan natuurlijk ook gelijk verloren. 6 uit 7 was het resultaat.

Het 2e team eindigde ietwat geflatteerd op de 21e plek (van de 28 teams). Zij speelde echter goed en stonden op een gegeven moment zelfs boven ons. Ook konden ze ons in de laatste ronde nog inhalen, maar vielen ver terug na een nederlaag, daar waar wij met 4-0 wonnen!

Ik denk dat we allemaal wel naar verwachting hebben gescoord, ook gezien de team-TPR van 2111. Zo eindigden we net als vorig jaar 1 plaats hoger dan de startplaats. Het was al met al een leuke dag. Wat mij betreft mag het toernooi zowel kwalitatief als kwantitatief nog wel wat groeien.

De uitslagen en standen staan op http://www.almeloschaakt.nl/

Spijkenisse 1 - ASV 1: 3-5

De ene chauffeur vond het niet nodig een adres of routebeschrijving mee te nemen. De tweede en derde vonden het juist nodig lekker lang uit te slapen. Kortom, we hadden weer een voorbereiding van likmevestje. Helemaal goed dus, we zijn wel wat gewend en al dat bekende geneuzel gaf ons het volste vertrouwen twee matchpunten in Spijkenisse op te halen.

Op verzoek van Spijkenisse was er al een partij vooruit gespeeld. Otto had daar mee ingestemd en ons een 1-0 voorsprong meegegeven. Dat gaf ons natuurlijk een lekker gevoel, en de druk was daarmee bij de tegenstanders komen te liggen. Dat neemt niet weg dat de overige zeven partijen nog wel gespeeld moesten worden.

En zo vertrokken we, elke chauffeur op een voor zichzelf conveniërend tijdstip dus, vanuit Arnhem, Nijmegen en Tilburg naar Spijkenisse, waar het qua weer en speelzaal aangenaam toeven was. Onderweg moest er nog wel worden besloten wie op bord 8 mocht spelen (Léon werd de gelukkige), en wie tegen een vrouw moest spelen (Sander werd de ongelukkige).

Remco speelde de siciliaanse opening iets nauwkeuriger dan zijn tegenstander, en had al na een zet of 10 ongeveer gelijk spel bereikt met zwart. Nadat de Spijkenissenaar een tussenzet van Remco overzag, was hij gedwongen met de koning in het midden te blijven. Daarnaast was de witte pionnenstructuur al snel volledig versplinterd. Remco wist daar wel raad mee en maakte de partij in ruim twee uur gedecideerd uit in slechts 25 zetten.

Sander kreeg al in de opening de gelegenheid een kwaliteit te winnen. Hij deed dat niet op z’n allerbest, en bleef er vervolgens terecht vanaf. Hij prefereerde het ruimtevoordeel en langdurige druk op de vijandelijke koningsvleugel. Dat was echter niet genoeg. De zwartspeelster verdedigde hardnekkig, en Sander besloot remise aan te bieden. Dat aanbod werd weliswaar afgeslagen, gezien de achterstand waar Spijkenisse toen al tegen aan keek, een paar zetten was na een zetherhaling de puntendeling alsnog een feit.

Op zich was dit prima: een 2½-½ voorsprong na zo’n 3 uur spelen is lekker spelen. Zeker omdat de stellingen op meeste borden al wezen op een overwinning voor ons.

Echter niet bij Peter. Een openingsexperiment van wijlen Tony Miles werd van stal gehaald. Maar al snel tastte Peter mis, en kwam in een afschuwelijk passieve stelling terecht, met een achterstand in ontwikkeling, en een verzwakte koningsstelling. De tegenstander toonde geen genade en Peter werd gekielhaald.

Onze teamleider speelde een rustige opening met wit. Zo rustig zelfs, dat de zwartspeler pardoes een pion weggaf. Richard zette vervolgens in alle rust zijn stukken zo goed mogelijk neer, om op een geschikt moment in het centrum door te breken. De tegenacties van zwart werkten vooral averechts, en verzwakten diens stelling slechts. Richard kon aan alle kanten binnenkomen, en kort voor het mat gaf de tegenstander op.

Wouter speelde een waar spektakelstuk, siciliaans met wit, een vreemde versie van de vergiftigde pion variant van de Najdorf. Na een zet of 12 dachten we dat het al afgelopen was. Echter, de tegenstander liep heel cool door de (aftrek)schaakjes heen naar z’n damevleugel, waar Wouter zelfs een toren met schaak kon nemen. Het was nog niet genoeg, Wouter z’n koning bevond zich nog in het midden, en was gedwongen om materiaal terug te geven om mat te verhinderen. Na die eerste verwikkelingen had de zwartspeler maar liefst vijf verbonden vrijpionnen voor het stuk. Wouter vond echter nog kansen tegen de zwarte koning. Achteraf bleek dat Wouter een goede winstkans had gemist. Maar dat konden we hem moeilijk kwalijk nemen, de stelling was en bleef gewoonweg té ingewikkeld, daarnaast had ook zwart nog best wel kansen tegen de witte koning. Wouter koos uiteindelijk voor remise door eeuwig schaak.

Eelco stond na de opening duidelijk minder. Hopeloos was het echter in het geheel niet, en Eelco wist op een geschikt moment met een juiste tegenactie in het centrum licht tegenspel te ontwikkelen. De witspeler speelde het middenspel niet echt nauwkeurig, en onze eerste-bordspeler kreeg duidelijk de overhand, hetgeen resulteerde in pionwinst in het paard-toren-eindspel. Genoeg was het echter helaas net niet, al heeft Eelco een iets betere kans gemist. De witspeler gaf geen krimp, en wist in het resterende pionneneindspel, waarin Eelco weliswaar een pluspion had, door middel van oppositie een terechte remise uit het vuur te slepen.

Tenslotte Léon……. Tja, wat moeten we daar nou van zeggen. Wat er in die partij allemaal gebeurde was hemeltergend. Al snel kreeg onze achtste-bordspeler een prima stelling met zwart, en wist dat prima uit te bouwen tot een winnend voordeel. Léon kon kiezen welk en hoeveel materiaal hij kon winnen, hij koos voor stukwinst tegen een pion. En dat zou eigenlijk voldoende moeten zijn. Echter, in lichte tijdnood gaf/blunderde Léon wat pionnen, er werd nog wat geruild, en er resulteerde een zeldzaam eindspel: K+T+2L tegen K+T+L+2p, waarbij de witte koning vrijwel pat, achter z’n eigen pionnen, in de hoek stond. Vanwege alle verspeelde winstkansen was Léon natuurlijk witheet, en ging er nog eens goed voor zitten. En hij kwam ver. Heel erg ver zelfs. Tot hij dacht door middel van een stukoffer, tegen een pion, mat te kunnen geven….. Helaas, daar zat een flink gat in, en de witspeler wist nog net de h-lijn, waar Léon mat dacht te geven, te plomberen. Het resterende eindspel was potremise.

Goed, al met al een terechte 5-3 overwinning, die hoger had kunnen uitvallen. We kunnen nu niet meer degraderen. Promoveren kan alleen nog maar theoretisch. Na het gebruikelijke bezoek aan een lokale chinees en Deep Purple op de A15 volgde nog een afsluitend drankje in een Arnhemse kroeg, en konden we wederom terugkijken op een geslaagde schaakdag.

Spijkenisse 1          -ASV 1                3 - 5
Rick Lahaye      (2379)-Wouter van Rijn(2179)½ - ½
Maurits v/d Linde(2193)-Eelco de Vries (2214)½ - ½
Erik Both        (2189)-Otto Wilgenhof (2195)0 - 1
Tony Zhang       (2215)-Peter Boel     (2064)1 - 0
Desiree Hamelink (2216)-Sander Berkhout(2165)½ - ½
Wilmar Meijer    (2015)-Remco de Leeuw (2139)0 - 1
Jordy Lahaye     (2119)-Richard v/d Wel(2023)0 - 1
Fabian van Buuren(2026)-Léon van Tol   (2165)½ - ½

Remco de Leeuw

Twee Meisjes

Was ik in mijn vorige verslag al aardig lyrisch over de speelzaal van Stukkenjagers, de prijs voor de mooiste schaaklokatie van Nederland gaat wat mij betreft naar Voerendaal. Middenin het glooiende Zuid-Limburgse landschap, nergens zo’n afschuwelijke Vinex-wijk te bekennen, in een state of the art kroeg tegenover een eeuwenoude door de tijd aangevreten kerk (flink doorvreten graag!), daarvoor een hooggelegen kerkhof met grote, indrukwekkende grafstenen – en achter de bar de knappe kasteleinsdochter.

Die laatste factor veroorzaakte een karrevracht korte remises in het Meesterklasseduel Voerendaal-ESGOO. En dat terwijl die Duitsers toch wel wat gewend zijn. Mijn eigen snelle remise had natuurlijk een heel andere reden. Maar, kortom, het was eens wat anders dan de bekende afgetrapte en koude schoolgebouwtjes.
We hadden er ditmaal dus echt zin an. Dat was al begonnen met Otto op de heenreis, die van Richard keihard het eerste bord opeiste voor de zevende ronde als hij deze reis zou winnen. Daarmee plaatste hij onze teamleider voor een groot dilemma. En die had het deze dag al zo moeilijk omdat hij tegen een meisje moest spelen.
Dat laatste ging als volgt: in iets betere stelling met zwart kreeg Richard met een allerliefste glimlach een remisevoorstel geserveerd. ‘Ja, dat dacht ik al’, kreunde onze man. Hij maakte een rondje langs de borden en verzonk vervolgens in diep gepeins. ‘Straks win ik ook nog, hoor!’ kirde Diana Dalemans.
Dit was het ultieme charme-offensief. Maar Richard was niet te vermurwen. Deze eerste horde nam hij manhaftig: geen remise.
Het tweede dilemma loste zichzelf op doordat Otto na heel lang nadenken in een scherp openingsduel voor een pionnetje ging en daarna gruwelijk werd afgeslacht door Arno Henzen. Otto: ‘Leuk was dat op een gegeven moment een witte pion op e6 stond en een zwarte op e3’ – ja, heel leuk Otto.
Daarvoor had Sander Berkhout hetzelfde gepresteerd. Nadat hij te snel met zijn meisje… heu… dame uitging, heu… uitviel, werd hij van de tafel geveegd door Camiel Peerlings. Dat klinkt Belgisch, maar zo speelde hij zeker niet. Sander, die nog had gepocht dat hij dit seizoen niet zou verliezen maar vrijdagavond zichtbaar te weinig gedronken had, probeerde later bij de Chinees in Voerendaal – ook al een aanradertje! – de lachers nog wel op de hand te krijgen door bij de garnalencocktail te roepen dat iemand ‘met een octopus een kwal had gewonnen’, maar dat lukte ook.
Laat ik mezelf niet vergeten. Bizarre openingsideeën – optisch voordeeltje met loperpaar – zwart paard zaait totale chaos in mijn stelling; dan kunnen beide spelers zetherhaling niet goed ontwijken. Slappe hap uiteindelijk. Naar de bar dus maar, waar we gingen analyseren op een plastic bord dat net zo golfde als het Limburgse landschap.
In de tijdnoodfase sneuvelde Otto, maar ook twee Voerendalers. Wouter had Jan Fober met een sneaky tussenzetje een kreupele isolani bezorgd en zette zijn stukken op de bevoegde plaatsen. Pionnetje pakken, trucjes ontwijken en door de vlag trappen, zo doet Wouter dat. Er kwam geen dobbelsteen aan te pas.
Remco deed hetzelfde met Luc Zimmerman. Hij overspeelde de ex-jeugdkampioen, won een kwaliteit en maakte het zichzelf nog even moeilijk – had zeker tussendoor een sapje gehaald aan de bar – maar Bolwerkte het uiteindelijk toch.
Daarvoor al – u ziet, het gaat een beetje moeizaam, maar u kunt dit ook van achteren naar voren lezen – had Eelco de Vries de beste prestatie van de dag geleverd door de toch niet zo magere Romeinse gladiator Tombus in een heel klein hoekje te zetten. Hoe was dat gegaan? ‘Hij deed 1.c4 en ik gooide al mijn stukken zonder nadenken naar voren, en toen was het afgelopen.’ Eelco blijkt geen doorsnee ongeletterde schoetballer en schafeltennisser te zijn, hij heeft zijn Donner ook goed gelezen: de winnaar denkt niet na, alleen de verliezer doet dat.
Leon had geprobeerd de zaken wat verantwoorder aan te pakken, met als gevolg dat hij na een zet of vijftien straal verloren stond. Marcel Winkels had alles wat een zwartspeler zich maar kon wensen, nou ja, op het schaakbord dan. Daarom zat Richard ook nog steeds niet aan de bar, want bij verlies van Leon moest hij winnen, anders werd het gelijk (vat u hem?).
Van Tol knarste echter de tanden en vocht zich naar een eindspel met torens en ongelijke lopers. Aan het eind perste hij er zelfs een lastige matdreiging uit (bah!). Omdat Richard nog steeds aan het melken was, voelde ik mij geroepen om de teamleidersrol over te nemen en Leon te sommeren om voor de winst te gaan. Dan zou het immers 5-3 worden en dat was de uitslag die ik had ingevuld voor de poule. In een vlaag van waanzin nam Leon echter het vredesvoorstel van Winkels aan – met slechts 1 pion minder! Saaie schuiver.
Ondertussen had Richard eindelijk het punt gedeeld met Diana D, waarop haar moeder hem vroeg hoe hoog zijn FIDE-rating was.
Dat leidde natuurlijk tot grote hilariteit en het werd nog erg gezellig in Café Keulen. Alleen weet ik niet of we er ooit nog terug mogen komen na dat laatste drie-tegen-drie vluggertje.

Voerendaal 2          - ASV                 3½-4½
Marcel Winkels  (2071)-Leon van Tol   (2204) ½-½
Camiel Peerlings(2211)-Sander Berkhout(2160) 1-0
Arno Henzen     (2184)-Otto Wilgenhof (2198) 1-0
Tom Bus         (2180)-Eelco de Vries (2214) 0-1
Luc Zimmerman   (2044)-Remco de Leeuw (2155) 0-1
Jan Fober       (1972)-Wouter van Rijn(2171) 0-1
Lars Severens   (2119)-Peter Boel     (2045) ½-½
Diana Dalemans  (1850)-Richard v/d Wel(2029) ½-½

Peter Boel

Benauwde zege op Overschie

Aan mij de ondankbare taak iets te schrijven over onze collectieve wanprestatie van j.l. zaterdag. Niet van harte, integendeel, maar ik werd gestrikt door pielemuis van der wel. Terwijl ik onder invloed was, een typerend voorbeeld hoe volk van laag allooi te werk gaat.
Om met de minst slechte van het stel te beginnen, Heer Jong aan bord acht: Na een gruwelijk mishandelde opening, een samisch in de stijl van de meester (dat wil zeggen zwaar bezopen) wist onze man het vege lijf te redden in het verre eindspel. Een ten dode afgeschreven koning werd eenmaal doorgebroken een grootheid als ware het leonidas himself. Een schitterende vechtremise, een groot speler waardig.
Geniale invallen gekoppeld aan verbijsterend amateurisme hadden onze veelgeplaagde teamleider in gewonnen positie gebracht, laakbare hoogmoed deed hem grijpen na de enige zet die je dan nog weken in je vingers blijft voelen. Een benauwde remise was al wat resteerde.
Dat onze leeuw deze keer geen mak lam was zullen we maar rangschikken onder de gewaagde grapjes die het opperwezen placht uit te halen; niets is wat het lijkt en wanneer je denkt iets te weten blijkt alles anders. remco ging te keer als de bekende ongelikte beer in de porceleinen kast, een harde overwinning was het logisch gevolg.
Evenzo het geval bij Heer Wilgenhof, met dat verschil dat op het moment dat hij straal gewonnen stond mij vertelde dat hij het vemoeden had dat hij wel aardige vooruitzichten had...gekker moet het niet worden!
Heer Rijn speelde een technisch hoogstaande partij, zijn tegenstander niet.
Moet ik nog meer?
Iedereen weet toch dat de doorschuif van de caro-kann zo afloopt?
Ik won ook.
En dan als laatste de onnoembaren, de mannen overladen met schande, wentelend in de poel des verderf malende over hun zonden totdat den dood een barmhartige verlossing bied.
Heer Tol en Boel, volgende keer beter!


Sander

ASV                  -Overschie              5 - 3
Peter Boel     (2045)-Robert Fokkink   (2151)0 - 1
Sander Berkhout(2160)-Henk Ochtman     (2171)1 - 0
Léon van Tol   (2204)-Gerrit Visser    (2054)0 - 1
Wouter van Rijn(2171)-Henri Krop       (2019)1 - 0
Otto Wilgenhof (2198)-Ronald Ruytenburg(2004)1 - 0
Richard v/d Wel(2029)-Cor Feelders     (2001)½ - ½ 
Remco de Leeuw (2155)-Willem Hajenius  (1941)1 - 0
Vincent de Jong(1984)-Maurits de Jong  (1963)½ - ½