Spijkenisse 1 - ASV 1: 3-5

De ene chauffeur vond het niet nodig een adres of routebeschrijving mee te nemen. De tweede en derde vonden het juist nodig lekker lang uit te slapen. Kortom, we hadden weer een voorbereiding van likmevestje. Helemaal goed dus, we zijn wel wat gewend en al dat bekende geneuzel gaf ons het volste vertrouwen twee matchpunten in Spijkenisse op te halen.

Op verzoek van Spijkenisse was er al een partij vooruit gespeeld. Otto had daar mee ingestemd en ons een 1-0 voorsprong meegegeven. Dat gaf ons natuurlijk een lekker gevoel, en de druk was daarmee bij de tegenstanders komen te liggen. Dat neemt niet weg dat de overige zeven partijen nog wel gespeeld moesten worden.

En zo vertrokken we, elke chauffeur op een voor zichzelf conveniërend tijdstip dus, vanuit Arnhem, Nijmegen en Tilburg naar Spijkenisse, waar het qua weer en speelzaal aangenaam toeven was. Onderweg moest er nog wel worden besloten wie op bord 8 mocht spelen (Léon werd de gelukkige), en wie tegen een vrouw moest spelen (Sander werd de ongelukkige).

Remco speelde de siciliaanse opening iets nauwkeuriger dan zijn tegenstander, en had al na een zet of 10 ongeveer gelijk spel bereikt met zwart. Nadat de Spijkenissenaar een tussenzet van Remco overzag, was hij gedwongen met de koning in het midden te blijven. Daarnaast was de witte pionnenstructuur al snel volledig versplinterd. Remco wist daar wel raad mee en maakte de partij in ruim twee uur gedecideerd uit in slechts 25 zetten.

Sander kreeg al in de opening de gelegenheid een kwaliteit te winnen. Hij deed dat niet op z’n allerbest, en bleef er vervolgens terecht vanaf. Hij prefereerde het ruimtevoordeel en langdurige druk op de vijandelijke koningsvleugel. Dat was echter niet genoeg. De zwartspeelster verdedigde hardnekkig, en Sander besloot remise aan te bieden. Dat aanbod werd weliswaar afgeslagen, gezien de achterstand waar Spijkenisse toen al tegen aan keek, een paar zetten was na een zetherhaling de puntendeling alsnog een feit.

Op zich was dit prima: een 2½-½ voorsprong na zo’n 3 uur spelen is lekker spelen. Zeker omdat de stellingen op meeste borden al wezen op een overwinning voor ons.

Echter niet bij Peter. Een openingsexperiment van wijlen Tony Miles werd van stal gehaald. Maar al snel tastte Peter mis, en kwam in een afschuwelijk passieve stelling terecht, met een achterstand in ontwikkeling, en een verzwakte koningsstelling. De tegenstander toonde geen genade en Peter werd gekielhaald.

Onze teamleider speelde een rustige opening met wit. Zo rustig zelfs, dat de zwartspeler pardoes een pion weggaf. Richard zette vervolgens in alle rust zijn stukken zo goed mogelijk neer, om op een geschikt moment in het centrum door te breken. De tegenacties van zwart werkten vooral averechts, en verzwakten diens stelling slechts. Richard kon aan alle kanten binnenkomen, en kort voor het mat gaf de tegenstander op.

Wouter speelde een waar spektakelstuk, siciliaans met wit, een vreemde versie van de vergiftigde pion variant van de Najdorf. Na een zet of 12 dachten we dat het al afgelopen was. Echter, de tegenstander liep heel cool door de (aftrek)schaakjes heen naar z’n damevleugel, waar Wouter zelfs een toren met schaak kon nemen. Het was nog niet genoeg, Wouter z’n koning bevond zich nog in het midden, en was gedwongen om materiaal terug te geven om mat te verhinderen. Na die eerste verwikkelingen had de zwartspeler maar liefst vijf verbonden vrijpionnen voor het stuk. Wouter vond echter nog kansen tegen de zwarte koning. Achteraf bleek dat Wouter een goede winstkans had gemist. Maar dat konden we hem moeilijk kwalijk nemen, de stelling was en bleef gewoonweg té ingewikkeld, daarnaast had ook zwart nog best wel kansen tegen de witte koning. Wouter koos uiteindelijk voor remise door eeuwig schaak.

Eelco stond na de opening duidelijk minder. Hopeloos was het echter in het geheel niet, en Eelco wist op een geschikt moment met een juiste tegenactie in het centrum licht tegenspel te ontwikkelen. De witspeler speelde het middenspel niet echt nauwkeurig, en onze eerste-bordspeler kreeg duidelijk de overhand, hetgeen resulteerde in pionwinst in het paard-toren-eindspel. Genoeg was het echter helaas net niet, al heeft Eelco een iets betere kans gemist. De witspeler gaf geen krimp, en wist in het resterende pionneneindspel, waarin Eelco weliswaar een pluspion had, door middel van oppositie een terechte remise uit het vuur te slepen.

Tenslotte Léon……. Tja, wat moeten we daar nou van zeggen. Wat er in die partij allemaal gebeurde was hemeltergend. Al snel kreeg onze achtste-bordspeler een prima stelling met zwart, en wist dat prima uit te bouwen tot een winnend voordeel. Léon kon kiezen welk en hoeveel materiaal hij kon winnen, hij koos voor stukwinst tegen een pion. En dat zou eigenlijk voldoende moeten zijn. Echter, in lichte tijdnood gaf/blunderde Léon wat pionnen, er werd nog wat geruild, en er resulteerde een zeldzaam eindspel: K+T+2L tegen K+T+L+2p, waarbij de witte koning vrijwel pat, achter z’n eigen pionnen, in de hoek stond. Vanwege alle verspeelde winstkansen was Léon natuurlijk witheet, en ging er nog eens goed voor zitten. En hij kwam ver. Heel erg ver zelfs. Tot hij dacht door middel van een stukoffer, tegen een pion, mat te kunnen geven….. Helaas, daar zat een flink gat in, en de witspeler wist nog net de h-lijn, waar Léon mat dacht te geven, te plomberen. Het resterende eindspel was potremise.

Goed, al met al een terechte 5-3 overwinning, die hoger had kunnen uitvallen. We kunnen nu niet meer degraderen. Promoveren kan alleen nog maar theoretisch. Na het gebruikelijke bezoek aan een lokale chinees en Deep Purple op de A15 volgde nog een afsluitend drankje in een Arnhemse kroeg, en konden we wederom terugkijken op een geslaagde schaakdag.

Spijkenisse 1          -ASV 1                3 - 5
Rick Lahaye      (2379)-Wouter van Rijn(2179)½ - ½
Maurits v/d Linde(2193)-Eelco de Vries (2214)½ - ½
Erik Both        (2189)-Otto Wilgenhof (2195)0 - 1
Tony Zhang       (2215)-Peter Boel     (2064)1 - 0
Desiree Hamelink (2216)-Sander Berkhout(2165)½ - ½
Wilmar Meijer    (2015)-Remco de Leeuw (2139)0 - 1
Jordy Lahaye     (2119)-Richard v/d Wel(2023)0 - 1
Fabian van Buuren(2026)-Léon van Tol   (2165)½ - ½

Remco de Leeuw