Otto’s spirituele kwantumverstrengeling

Het is donderdagavond, de laatste schaakavond voor de externe competitie. De laatste mogelijkheid om nog even het zelfvertrouwen van een team- of clubgenoot omlaag te halen voordat op zaterdag het echte werk kan beginnen.

Otto zit samen met Richard, Martijn en enkele anderen in wisselende samenstelling aan de bar. Het gesprek gaat al een tijdje over allerlei abstracte zaken als priemgetalletjes, computeralgoritmes en cijferreeksjes. Op een gegeven moment sta ik bier te bestellen en valt plotseling het woord 'kwantummechanica'. Men voelt dan instinctief aan dat het zomaar eens een lange avond kan gaan worden.

Maar dat viel dus mee dit keer! Otto zag namelijk kans om bijna 100 jaar noeste arbeid van diverse briljante theoretisch natuurkundigen binnen een half minuutje te verbinden aan, komt ie... : 'spiritualiteit'. Het resultaat was een soort geintegreerde geunificeerde Otto-theorie die zelfs Martijn sprakeloos (!) en de rest verbijsterd achterliet.

Als 'Otto’s geunificeerde theorie van alles' even solide is als de partij die hij zaterdag afleverde dan hoeven Niels Bohr, Werner Heisenberg en collega’s zich echter absoluut geen zorgen te maken. Wel een verdienstelijke remise overigens van Otto tegen de nummer 1 op rating van de Wijker Toren in een goed bevochten partij.

De helft van onze tegenstanders zat overigens een klein half uur te laat achter het bord. Ik kan de reden daarvan niet precies maar zou me zo kunnen voorstellen dat ze ergens in Arnhem centrum zonder TomTom verkeerstechnisch door de bomen het bos niet meer zagen. Ik maak me bij een eventueel gewapend conflict met een vijandelijke natie dan ook geen enkele zorgen over de verdediging van Arnhem. Het beeld van een Duitse generaal van een tankbateljon die vloekend en vuisten zwaaiend met een kaart in zijn hand op de Arnhemse centrumring staat dringt zich onwillekeurig op.

De overige wedstrijden van zaterdag nu. De verliespartijen zal ik het eerst bespreken want van verliespartijen schijnt men het meest te leren. Logischerwijs kunnen die dus het beste voorin het verslag geplaatst worden zodat iedereen er nog met scherpe blik kennis van kan nemen.

Onze Michiel kwam (te laat), zag (niets) en dolf het onderspit. Hij was ook snel weer vertrokken na de wedstrijd wegens een ziek vrouwtje thuis. Het was kennelijk niet zijn dag. Leon’s dag was het al helemaal niet. Hij was de enige die zaterdag op twee borden verloor (!). De eerste knauw in zijn mannelijkheid werd hem bezorgd door een vervelende (quasi)ongeinteresseerde tegenstander die stiekem wel kan schaken. 's Avonds achter een ander groot vierkant bord bij de Griek moest Leon opnieuw zijn meerdere erkennen, dit keer in een enorme lap vlees die hij met geen mogelijkheid soldaat kon maken. Twee nederlagen op een dag is nooit fijn. Gelukkig telde de tweede niet mee voor de statistieken maar slechts voor de eer.

Ikzelf speelde een ietwat degelijke pot met zwart waar denk ik niet veel op aan te merken was. Weinig spektakel, geen partij waar je speciaal voor naar het stadion komt. Wel een klinisch puntje voor het team.

Dan waren er de altijd even leerzame als onvermijdelijke toreneindspelletjes. Drie heb ik er dit keer geteld maar het kan zijn dat er bij de eerder besproken partij van Otto ook nog een kortlevend toreneindspelletje op het bord heeft gestaan. In dat geval mijn excuses. Wat valt er voor zinnigs te zeggen over toreneidspelletjes? Enkele veel gehoorde wijsheden op een rijtje: “Dat ze altijd remise zijn“ - Richard. “Dat ze verliezen, winnen, of remise zijn“ - Sander. “Dat ze winnen op ELO“ - onbekend. We haalden 2.5 uit 3, geholpen door vet voordeel bij het ingaan van het eindspel (Wouter en Dirk) en de prima vechtlust van Eelco op de rand van de afgrond.

De partij van Remco was eigenlijk de hele dag de belangrijkste 'swingpartij'. Waar bij de rest van de partijen na verloop van tijd wel een grove voorspelling gedaan kon worden leek het bij Remco een close call te gaan worden. Toch heb ik wel de hele tijd vertrouwen gehad. Hij zat prima achter het bord en oogde geconcentreerd. Ook hielp het mee dat Remco ondanks dat hij objectief misschien ietsje minder stond wél de beschikking had over een koningsstelling (in tegenstelling tot zijn tegenstander). Geen overbodige luxe in een technisch middenspel met zware stukken en aankomend tijdgebrek van beide kanten. Vermoedelijk voelde zijn tegenstander dit ook aan, begon te forceren en verrekende zich daarbij kennelijk. Secuur uitgespeeld door onze man, lekker puntje en tevens 2 matchpunten tegen een belangrijke concurrent in de klasse!

 ASV 1                         -  De Wijker Toren 1          5 - 3

Bob Beeke 2249           -  Erik Schoehuijs 2179      1 - 0

Otto Wilgenhof 2201     - Sjoerd Plukkel 2330     0,5 - 0,5

Léon van Tol 2224        -  Rick Duijker 2266           0 - 1

Remco de Leeuw 2177 - Bart-P Mulder 2145          1 - 0

Wouter van Rijn 2187   - Thomas Broek 2196         1 - 0

Eelco de Vries 2168      - Arjan Wijnberg 2097     0,5 - 0,5

Michiel Blok 2128         - Jimmy van Zutphen 2155  0 - 1

Dirk Hoogland 2113      - Peter Uylings 2108           1 - 0