Vechtschaak

Zaterdag 11 april stond de uitwedstrijd tegen de Toren op het programma. Waar het de vorige ronde regende en tijdens de wedstrijd mooi weer was, begon ik nu met zon en tegen één uur ging het regenen, uitstekend schaakweer dus. Om ons veilig te spelen was een overwinning noodzakelijk, terwijl de Toren niets meer te winnen of verliezen had, voor hen stond alleen de eer in deze stadsderby op het spel.
Helaas moesten we het deze ronde stellen zonder onze vaste krachten Michiel en Remco, maar ondanks de kansen op het kampioenschap van het tweede, hadden we niet de minste invallers in de vorm van Johan en Richard. Toen we aankwamen in de royale speelzaal bleek de kopman en enige grootmeester van de Toren ook niet mee te spelen. Toch bleef de Toren op papier sterker.
De eerste paar ronden langs de borden bevestigde dat beeld. Op één bord stonden we vrijwel verloren, op een paar anderen minder en nergens duidelijk beter. Gelukkig voor mij had ik daarna zoveel aandacht nodig voor mijn eigen partij dat ik me daar niet druk om kon maken.

In een gesloten Engelse partij brak mijn tegenstander het centrum open ten koste van een pion om mijn stelling te gaan kraken met zijn actieve stukken. Ik had steeds het gevoel dat er iets voor hem in moest zitten, maar in alle varianten die ik doorrekende bleef ik materiaal voor of kwam heel goed te staan. Dat zelfde had mijn tegenstander ook en toen echt alle lijnen open gingen won ik een kwaliteit die ik even later terugofferde voor een vrijpion die doorliep naar d2. Dat was voldoende voor ons eerste punt.
Helaas konden we daar niet lang van genieten, want binnen twintig seconden stond het weer gelijk. In een variant waarin kort rokeren normaal is liet Willy dat achterwege en lanceerde meteen een koningsaanval op Bob's koning met g4 en Pf1-g3. De vroege verzwakking h6 was waarschijnlijk al de beslissende fout, want ondanks de ruil van diverse stukken werd de aanval steeds sterker en beslist met een stukoffer. Daarna liet Frank zien wat hij waard is. Eerst moest hij afwijken van zijn normale opstelling omdat op het bord ernaast exact hetzelfde werd gespeeld, daarna vond hij een prachtige toren-lift toen de stelling dreigde te vervlakken. Daarmee won hij een pion, maar met alleen zware stukken en ongelijke lopers leek dat niet eenvoudig. Maar hij was vorig jaar niet voor niets topscorer en binnen enkele zetten was het punt binnen.
Daarna was Richard aan de beurt. Hoewel zowel wit als zwart het voordeel afwisselden, was het volgens mij nooit echt uit balans. Richard liet niet zijn kwaliteit (het offeren van een kwaliteit) zien, maar bouwde desalniettemin een koningsaanval op. Door het weinige materiaal zag hij zich echter genoodzaakt om eeuwig schaak te geven. Een winstpoging was niet verantwoord. En zo stonden we dus een punt voor en de prognose was een kleine overwinning. Tegenover drie slechtere stellingen stonden drie goede!

Maar eerst maakte de Toren gelijk. In een vlaag van schaakblindheid had Johan in de opening een stuk weggeblunderd. Het leek snel over, maar hij ging er goed voor zitten en maakte het zijn tegenstander nog moeilijk. Even leek hij met een torenoffer nog te winnen, maar het werd niet aangenomen en in plaats daarvan werden er stukken geruild. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord van twee torens, waarbij wit nog een paard en pion extra had. Dat werd goed uitgespeeld door Geert en Johan moest opgeven. Daarna liet Dirk zien over zijn dip heen te zijn en zijn tweede opeenvolgende belangrijke overwinning te scoren na zijn punt tegen LSG. In een dichtgeschoven pionnenstructuur opende hij op het juiste moment de h-lijn om binnen te komen met toren en dame en netjes mat te zetten. Helaas bleek deze voorsprong van korte duur.
Otto trof in Mees een speler die niet mee wilde werken aan zijn meesterresultaat. Hij speelde zeer nauwkeurig en wist in een ingewikkelde stelling steeds iets betere zetten te vinden. Toen hij ook nog een kwaliteit won leek het snel gedaan. Maar Otto bleef vechten en gaf pas op toen in het loper tegen toren eindspel duidelijk was dat de toren de vergevorderde pionnen makkelijk onder controle hield. Dan moet het de laatste ronde maar gebeuren.

Hierna duurde het een tijd voor er iets in de stand veranderde. Wouter had een lastige stelling en ik zag niet goed waar hij het van moest hebben, want zijn koning leek nog gevaarlijker te staan dan de zwarte. Maar zijn g-pion dreigde uiteindelijk te promoveren en dat koste Justin een stuk. Hoewel Wouter daarna niet de snelste weg naar de overwinning nam, bleef het gewonnen en bracht ons gedecideerd  weer op voorsprong.
Hierna was het de beurt aan Jaap. Bart had in de opening een pion gewonnen en Jaap was de hele partij bezig om die terug te winnen of voldoende compensatie te krijgen. Maar de jeugd leek de overhand te houden en kwam uiteindelijk in een eindspel met twee pionnen meer. Door een onnauwkeurigheid van zwart werd het verschil maar één pion en door uiterst taai te zijn en te blijven vechten bleven er uiteindelijk alleen twee koningen en een zwarte loper op het bord staan. Daarmee was het eerste matchpunt binnen.
Als laatste was, zoals wel vaker, Eelco bezig. Na de opening stond hij, in keer geval optisch, erg goed, maar met een mooie centrumdoorbraak kreeg Etienne het initiatief. Dat duurde maar een paar zetten, want toen offerde Eelco zijn dame tegen toren, loper en twee pionnen. Hij had goed gezien dat hij de enige was die winstkansen had en leek deze ook te verzilveren. Er zat echter nog een dreiging in en met het oog op de slinkende tijd en de stand koos Eelco voor een afwikkeling naar een dame-eindspel met een pion meer. Aangezien we nog maar een halfje nodig hadden ging hij deze keer niet tot het gaatje en bood remise aan.

Daarmee zijn we ook dit jaar definitief veilig. Hoewel het in het begin een zwaar jaar dreigde te worden, hebben we ons wederom weten te handhaven. De laatste ronde zullen we dus ontspannen kunnen spelen, waarbij we uiteraard onze sportieve plicht zullen (proberen te) vervullen.