ASV1 - Charlois Europoort 1

Natuurlijk wist ik de risico’s toen ik mij na afloop van mijn partij richting de bar begaf. Onze onvolprezen teamleider zat daar op zijn bekende wijze gezellig met wat teamleden te keuvelen.
Dit alles vanzelfsprekend onder het genot van een goed glas bier. Als een echt leider wist hij dat ik tot nu toe nog geen bijdrage had geleverd in de vorm van een wedstrijdverslag. Hij vroeg het niet, maar wist het zo te formulieren, dat zelfs mijn voorzichtige opmerking “maar Richard, ik heb helemaal niets gezien van de andere partijen”geen enkel invloed had op zijn al gemaakte keuze.
Ik moest het verslag van de wedstrijd tegen Charlois/Europoort schrijven!

Met mijn westerse achtergrond heb ik menig duel met deze club uitgevochten. Op het niveau van jeugdvijftallen tot en met de duels in de eerste klasse van de KNSB. Ik verheugde me dus al op een treffen met enkele oud-bekenden. Niets was minder waar. Alleen Michel de Wit durfde de confrontatie aan.
Ik zag hem binnenlopen en met hem een aantal jonge knapen, waarvan ik zeker wist dat hun moeder hen duidelijk had gemaakt, bij Michel in de buurt te blijven. Daarnaast nog een paar buitenlanders, waarvan de IM Mher Hvohannissian (2476) zeker de bekendste was. Zelfs de KNSB is even bezig geweest met uit te zoeken wat de rating is van deze beste man.
Vol goede moed namen we plaats achter onze borden. We hadden tenslotte niet voor niets een paar dagen daarvoor Stukkenjagers vernederd en uit de beker gegooid, terwijl zij 140 elo-punten per bord meer hadden. Bang voor het ELO verschil met deze tegenstander van slechts 65 punten hoefden we dus zeker niet te zijn.

Zou het Otto lukken om in enkele dagen twee IM’s te vloeren. Na de opening had ik het idee dat er nog niet echt iets aan de hand was. Maar een stuk later zag ik opeens een ongunstige materiaalhouding op het bord staan.
Te ongunstig zoals later bleek.
Zonder dat er voor Eelco noodmaatregelen waren getroffen zat ook hij op tijd achter het bord. Maar het wil dit seizoen duidelijk niet lukken. Waar het mis is gegaan weet ik niet (hebben jullie dus te danken aan Richard), maar opeens zag ik de stukken netjes opgesteld en de verkeerde koning midden op het bord staan.

Wouter was deze week duidelijk de man met het meeste zitvlees of de man met de meeste strijdlust. Eerst wist hij onze terugreis bij de Stukkenjagers uit te stellen en nu was hij de laatste man, die de stukken in het doosje kon doen.
Het eindspel zag er lastig uit en misschien heeft zijn thuisanalyse nog remisevarianten zichtbaar gemaakt, maar achter het bord lukte het niet om er nog een halfje uit te slepen.
Vooraf had ik goede hoop op een positief resultaat van onze teamleider. Hij was bewust niet meegegaan naar de Stukkenjagers om uitgerust deze middag achter het bord te verschijnen. En zo zag hij er ook wel uit.
Zijn tegenstander speelt altijd hetzelfde. Relatief snel doet hij zijn zetten, zadelt zijn tegenstander nooit op met verplichte zetten en probeert altijd twee fronten beschikbaar te hebben. Het is zo iemand die probeert in de tijdnood van de tegenstander, opeens te switchen van dame-vleugel naar die van de koning. Of andersom. En zo optimaal mogelijk gebruik te maken van de tijdnood van zijn tegenstander. Of dit nu weer zo gegaan is? Hij bouwde in ieder geval veel tijdvoordeel op en het zag er lang niet dreigend uit. En hij won. Dus……., ik denk dat zijn tactiek weer heeft gewerkt!

Peter zat naast mij en er kwam een opening op het bord die ik kende. En dat gebeurd me niet zoveel, dus met belangstelling volgde ik deze wedstrijd. Vanuit de grand prix attack ontstond er een aparte stelling, waarbij zwart (Peter dus)aandacht moest hebben voor een onprettige pionnenstructuur.
Wit won tempi door het geven van een pion op b2 en wist uiteindelijk de partij naar zich toe te trekken. Jammer, want ik hoopte op een remise.
Zelf speelde ik een goede partij. Via een rustige opbouw creëerde ik een mooie aanvalsstelling en had het idee dat het punt wel binnen zou gaan komen. Maar na een paar onnauwkeurige zetten in het tweede deel van het middenspel (vermoeidheid van de senior van het team?) kwam de remise steeds dichterbij.
Toen er een stel torens van het bord afgingen had ik de keuze of remise accepteren of met Wouter gaan duelleren voor de langste partij.
Ik koos voor de eerste optie.

De partij van Leon op bord 7 heb ik niet gevolgd en dat lag echt niet aan onze topscoorder. Leon heeft zichzelf wel een apart doel gesteld. Hij wil dit seizoen op elk bord gespeeld hebben. De oneven borden heeft hij nu afgerond met een prachtige score van 3,5 uit 4 en een TPR van maar liefst 2497.
Op bord 8 speelde dit keer Frank Schleipfenbauer. Hij deed wat wij van invallers verwachten. Niet verliezen! Hij deed het zelfs nog beter.
Een mooie aanvalspartij, waarin hij zijn tegenstander geen enkele kans heeft gegeven bekroonde hij met een prachtige overwinning.

Al met al een kansloze nederlaag, die wel iets kleiner had kunnen uitvallen. Misschien had een positievere pep talk van onze teamleider daarin kunnen helpen. Het lijkt erop dat zijn opmerking vooraf aan de wedstrijd tegen het geweldige bekerteam “Ik ben benieuwd of jullie vandaag ook weer kunnen pieken” een verlammende uitwerking heeft gehad.

ASV (2134)                    -Charlois Europoort (2199) 2½-5½.
1. Otto Wilgenhof       (2243)-IM Mher Hvohannisian(2476) 0-1
2. Eelco de Vries       (2211)-Valery Maes         (2147) 0-1
3. FM Wouter van Rijn   (2144)-Julian van Overdam  (2169) 0-1
4. Richard van der Wel  (2099)-FM Michel de Wit    (2265) 0-1
5. FM Peter Boel        (2040)-Jan van Overdam     (2036) 0-1
6. CM Dirk Hoogland     (2117)-Marco Kirana        (2197) ½-½
7. Leon van Tol         (2175)-Roger Meng          (2235) 1-0
8. Frank Schleipfenbauer(2043)-Jan Frederik Lagrain(2069) 1-0