Een mooie dag in maart

Zaterdag 29 maart was het dan zover dat we naar Sas van Gent mochten. Dat betekent dan gezamenlijk om 10.15u vertrekken om er royaal voor één uur te zijn. Omdat het tweede ook tegen HWP moest, werden de spelers enigszins gemixt over de auto’s. Ik mocht samen met Remco en Peter meerijden met de altijd betrouwbare Dirk. Om 10.15 vertrokken wij vanaf Elst, zodat Dirk, Peter en Remco niet eerst helemaal naar Arnhem hoefden te rijden. Voor mij betekende dat rond 9.35 de deur uit. Waarom ben ik ook al weer verhuisd?
Na een zit van ruim een uur, waren we in België. Na een heel verhaal dat de allerlekkerste friet komt van een frietkot uit St Job in het Goor (Peter wilde alvast gaan reserveren voor achttien man), stopten we even om een kop koffie te drinken en te genieten van het mooie Belgische landschap en de zon. Daarna lekker doorgereden door een paar van de mooiste wijken van Antwerpen, een prachtig hotel gezien boven een tankstation en eenmaal terug op de snelweg al snel terug in Nederland waar 13 andere ASV-ers al op ons zaten te wachten.

Stipt 13 uur kwam ook de achttiende man binnenlopen en na een welkomstwoordje mochten we beginnen. Omdat we ons de vorige ronden definitief hadden veilig gespeeld, ging het er voor ons om of we ons konden handhaven in het groepje promotiekandidaten. Hoewel de voorzitter al had aangegeven dat hij er geen vertrouwen in had, zag het er al snel zeer goed voor ons uit. De meeste stellingen waren ongeveer gelijk, behalve Otto die een gezonde pion had gekregen. Daarnaast had Michiel een pion mogen offeren waardoor een heerlijk tactische en gevaarlijke stand op het bord stond. Dat betekende dat we op de overige borden nog maar 3,5 punt hoefden te scoren om ook hier weer met de volle buit weg te mogen gaan. Zonder wat te willen verklappen, het liep helaas anders.

Als eerste was Dirk klaar. Ook qua schaken bleek hij betrouwbaar met een degelijke remise. We stonden dus op het scorebord. Daarna ging het even wat minder. Wouter leek me gelijk uit de opening te zijn gekomen, maar toen ik na een paar uur spelen weer ging kijken, was het toch ergens mis gegaan. Met een paar pionnen minder, slecht samen werkende stukken en een koning in de verdrukking kon het niet lang meer duren. Dat klopte inderdaad. En snel daarna legde ook Frank zijn koning om. In een opening waarin zwart een pion offert voor spel herhaalde hij een partij van zichzelf waarin hij het verkeerde plan koos en gewoon een pion achter bleef. Dat werd dan ook rustig door zijn tegenstander uitgetikt.
Otto maakte de aansluitingstreffer. Zijn tegenstander wilde maar wat graag alle stukken van het bord hebben om met weinig materiaal toe te moeten geven dat de pion meer toch te veel was. Helaas werd de achterstand weer wat groter. Remco was wat minder uit de opening gekomen en de zwaktes die hij had werden vakkundig gebruikt om een paar pionnen te winnen. In het loper-paard eindspel was hij dan ook kansloos. Ik kon helaas nog net zien hoe ook Michiel zijn tegenstander feliciteerde. Hij had een dame gewonnen tegen een paar stukken, maar door de slechte stand van zijn koning won zijn tegenstander nog wat materiaal erbij en had uiteindelijk twee torens en een loper voor de dame. Plus een nog steeds kwetsbare koning, besloot hij het daarbij te laten.
Dat betekende dat de rest moest winnen. Het begon goed. Jaap had zijn tegenstander overspeeld, bood uit medelijden remise aan, maar toen dat werd geweigerd liet hij zien waarom dat niet zo slim was. Helaas kon ik dat geen goed vervolg geven. Nadat ik allemaal plannen had om mat te geven, wist ik even niet op welke wijze ik dat ging doen en speelde in drie zetten van elk plan een zet. Toen stond ik dus slecht en moest een pion geven. Gelukkig deed mijn tegenstander het niet helemaal goed en kon ik de balans herstellen. Hoewel ik een pionnetje achterstond, was het dame-eindspel eenvoudig remise te houden.

Ondertussen was het tweede team al vertrokken. Hun tegenstander bleek een maatje te groot en de laatste twee rondes zullen ze nog flink aan de bak moeten! Daarna was Bob klaar. In een zeer creatief gespeelde partij, waarin beide spelers meerdere keren zetten deden waar ik niet eens naar had gekeken, bleef hij uiteindelijk met een paar zwakke pionnen zitten die één voor één van het bord verdwenen. Misschien heeft hij ergens een goede kans gemist, maar dat mag hij dan in een uitgebreide analyse voor het clubblad laten zien. Ook bij Eelco bleek de tegenstander net te sterk. De hele partij had zijn  tegenstander ruimtevoordeel en het loperpaar, maar doordat er nog 14 pionnen op het bord stonden, leek het allemaal te verdedigen voor Eelco. Na slim manoeuvreren werden er echter wat pionnen geruild en de lopers werden steeds sterker en de paarden dolven het onderspit. Nee, uiteindelijk was deze tegenstander (deze keer in ieder geval) echt een maatje te groot. 

Daarna gingen we gezamenlijk genieten van de lokale chinees. De zaal was groot genoeg om het halve dorp te laten eten. Aangezien die er niet allemaal waren, was het er vrij leeg. Dat gaf Michiel wel de kans om een spoedcursus ‘hoe eet ik met stokjes’ te krijgen van één van de serveersters. Er werden nog net geen telefoonnummers uitgewisseld, maar de spanning tussen hen was voelbaar.
Ook werd daar duidelijk dat onze stadsgenoten van de Toren het wederom niet hadden gered. Langzaamaan komen ze echt in de gevarenzone, met nog onder andere een wedstrijd tegen de soevereine koploper voor de boeg. De volgende ronde zullen wij dan maar zorgen voor hun handhaving door van een andere degradatiekandidaat te winnen…

Zonder matchpunten en geen uitzicht meer op promotie, maar met onze buiken vol gingen we op weg naar huis. Goed luisterend naar de tomtom, werden we een oprit van de snelweg opgestuurd die er nog niet was. De snelweg wel, maar de oprit niet. Na een half uur vertraging vonden we uiteindelijk toch weer de weg naar huis. Weer via de prachtwijken in Antwerpen, maar deze keer zonder tussenstop. Uiteindelijk vanaf Arnhem gefietst ietsjes in de volgende dag was ik dan eindelijk weer thuis.