Nog niet uit de problemen

Zaterdag 7 maart, een prachtige lentedag, stond de uitwedstrijd tegen de stukkenjagers op het programma. Na de uitnodiging ontstond enige verwarring, we kregen te horen dat we om 12 uur aanwezig moesten zijn. Onze eerste reactie was dat we ook waren uitgenodigd voor het befaamde ontbijt, maar dat bleek bij navraag niet zo te zijn. De reden werd duidelijk toen we even voor twaalven naar de speelzaal werden geroepen. César nam het woord om iedereen uitgebreid welkom te heten, de thuisteams tot op het bot te motiveren (door te verwijzen naar onze goede resultaten uit het verleden) en een drietal jubilarissen (qua aantal zaterdagpartijen voor de stukkenjagers) in het zonnetje te zetten. En daar nam hij zijn tijd voor. Toch zaten we rond half één achter ons bord en konden we beginnen. 

Op het eerste bord zat één van die jubilarissen die zoals altijd voor de winst speelde. In dit geval hield dat een stukoffer in dat volledig correct was en dat met strakke hand naar de winst gevoerd werd. Op het tweede bord werd een tactische partij gespeeld, waarbij volgens mij alleen pion b2 niet heeft deelgenomen aan de strijd. Hoewel beiden volop kansen hadden om het fout te doen bleven echte blunders uit, met remise als logisch resultaat. (1½-½)

Op bord drie speelde de man die voor een im (of zelfs gm?) resultaat gaat dit seizoen. Niet alleen krijgt hij de sterke tegenstanders, hij pakt ook punten. Ook vandaag was hij het helderste lichtpunt aan Arnhemse kant. In de opening werd het initiatief gepakt en hij bleef aanvallen, zelfs nadat hij een kwaliteit voorstond en de dames van het bord waren. Op het vierde bord zat de speler die vorig seizoen tegen ons zijn meesterresultaat veilig stelde. Dat dat geen toeval was liet hij zien. Hij hield continu druk, maar toen hij wilde gaan oogsten liet hij een mogelijkheid toe om af te wikkelen naar een eindspel met ongelijke lopers dat waarschijnlijk remise zou zijn. Toen die kans niet werd gegrepen was het snel gedaan. (2½-1½)

Op het vijfde bord rekende ik lange tijd op een goed resultaat, elke keer als ik kwam kijken stond wit beter. In de afwikkeling die tegen de 40^ste zet volgde, ging echter wat mis. Toen de rookwolken waren opgetrokken stond het materieel gelijk, maar net op zo’n manier ongelukkig dat er snel wat af zou vallen aan onze kant. Iets vergelijkbaars gebeurde op bord zes. Na de opening moest zwart verdedigen, maar door goede zetten te blijven doen, was er niets aan de hand. Sterker nog, het werd een goed eindspel. Dit was spelen voor twee resultaten. Nou ja, er moest rekening worden gehouden met één dreiging. Dat werd dan ook netjes gedaan, tot dat ene moment waarop het net wel kon… En het was meteen over. (4½-1½)

Onze man op bord zeven kon kiezen uit twee speltypes. Waarvoor gekozen werd gaf zwart net niet genoeg moeilijke keuzes en toen de meeste stukken waren gedeeld, gebeurde dat ook met het punt. Toen ik voor het eerst langs bord acht liep moest ik even twee keer kijken. Zwart had twee lopers, maar een mindere, veel mindere, pionnenstructuur. Door gebruik te maken van kleine dreigingen, was er weinig aan de hand. Toen hij door een onhandige manoeuvre echter vier(!) tempi kwijt raakte, kwam hij zo gedrongen te staan dat hij met een stuk minder door moest gaan. (6-2)

Helaas gold voor bord negen niet zo vader zo zoon. Waar vorig jaar de vader tegen dezelfde tegenstander speelde en snel won met zwart, ging dit jaar de zoon met wit de bietenbrug op. Niet tevreden met een positioneel nadeel koos hij voor een stukoffer, maar helaas bleek dat onvoldoende. Op bord tien kwam onze speler goed uit de opening. Toen echter te lang werd gewacht om te breken met een pionoffer, werden de duimschroeven flink aangedraaid. En ook al werden de dames geruild, dat bracht geen verlichting. Met minder velden dan stukken moest het dan ook wel snel misgaan. (8-2)

Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, na het schaken hebben we heerlijk gegeten. En toen bij terugkomst bij de harmonie onze auto vast leek te zitten achter het hek, kwam een andere jubilaris de poort openmaken, waardoor we allemaal op tijd thuis zijn gekomen. Het degradatiespook is echter nog niet uit zicht. De volgende wedstrijd moet gewonnen worden om volgend jaar tegen de stukkenjagers wel gezamenlijk te kunnen ontbijten…   

Ps. Voor het oordeel van onze tegenstander zie: http://schaaksite.nl/page.php?al=stukkenjagers-in-de-achtervolging