Uit in Enschede
Voor de mensen die willen weten hoe het is afgelopen, lees
niet verder. Weer een 6-4 verlies. Maar het zag er al beter uit dan de vorige
keer. Na twee uur spelen zag ik weinig mensen minder staan. En degene waar ik
me wel zorgen om maakte leek zich redelijk te hebben gered. Maar waarschijnlijk
begrijp ik gewoon niets meer van het spelletje.
Eelco en Peter speelden met wit en lieten de tegenstander het initiatief. Maar zoals zo vaak, als de aanvallende partij niet scoort dan volgt een gemene counter en die leverde dan ook materiaal en de partij op. Dat je een aanval niet moet onderschatten merkten Otto en Wouter. Beiden stonden volgens mij prima, Wouter zelfs een pionnetje meer (tegen wat compensatie), maar ik rekende toch op minimaal 1,5 punt. Maar deze aanvallers wisten wel te scoren.
Dirk en Frank stonden halverwege de wedstrijd iets beter, maar moesten gezien het wedstrijdverloop, dat je absoluut niet uit dit verslag kunt halen, proberen te winnen. Dirk offerde een pion en later een stuk en Frank liet zich verrassen en kwam een stuk tegen twee pionnen achter. Beiden lieten echter zien uit het goede hout te zijn gesneden en deelden het punt.
Jaap en Léon hadden vrij zeldzame openingen op het bord. Jaap stond moeilijk na de opening, knokte zich helemaal terug en liet zich toen een stuk afhandig maken. Léon had een pion geofferd, naar mijn mening met voldoende compensatie, maar toen hij naar een remise eindspel had moeten afwikkelen, bleef hij op winst spelen. Tja, dan kun je het deksel op de neus krijgen.
Bob en Tom tenslotte speelden, niet respectievelijk, als eerste en laatste remise. Remise kun je halen door met een betere stelling en een bord vol stukken, maar minder tijd, het punt te delen, of tot het gaatje te gaan. Na een lange manoeuvreerpartij twee pionnen voorstaan en er dan achter komen dat het (dubbel)toren eindspel remise is. Pfff.
Er restte ons niets dan de lokale economie van Leuvenheim te stimuleren en daarna snel naar huis. De volgende keer zullen we een keer moeten gaan scoren, anders ga ik me nog zorgen maken…
Eelco en Peter speelden met wit en lieten de tegenstander het initiatief. Maar zoals zo vaak, als de aanvallende partij niet scoort dan volgt een gemene counter en die leverde dan ook materiaal en de partij op. Dat je een aanval niet moet onderschatten merkten Otto en Wouter. Beiden stonden volgens mij prima, Wouter zelfs een pionnetje meer (tegen wat compensatie), maar ik rekende toch op minimaal 1,5 punt. Maar deze aanvallers wisten wel te scoren.
Dirk en Frank stonden halverwege de wedstrijd iets beter, maar moesten gezien het wedstrijdverloop, dat je absoluut niet uit dit verslag kunt halen, proberen te winnen. Dirk offerde een pion en later een stuk en Frank liet zich verrassen en kwam een stuk tegen twee pionnen achter. Beiden lieten echter zien uit het goede hout te zijn gesneden en deelden het punt.
Jaap en Léon hadden vrij zeldzame openingen op het bord. Jaap stond moeilijk na de opening, knokte zich helemaal terug en liet zich toen een stuk afhandig maken. Léon had een pion geofferd, naar mijn mening met voldoende compensatie, maar toen hij naar een remise eindspel had moeten afwikkelen, bleef hij op winst spelen. Tja, dan kun je het deksel op de neus krijgen.
Bob en Tom tenslotte speelden, niet respectievelijk, als eerste en laatste remise. Remise kun je halen door met een betere stelling en een bord vol stukken, maar minder tijd, het punt te delen, of tot het gaatje te gaan. Na een lange manoeuvreerpartij twee pionnen voorstaan en er dan achter komen dat het (dubbel)toren eindspel remise is. Pfff.
Er restte ons niets dan de lokale economie van Leuvenheim te stimuleren en daarna snel naar huis. De volgende keer zullen we een keer moeten gaan scoren, anders ga ik me nog zorgen maken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten